Türk halk müziğinde (THM) yöresellik, geleneksellik, aslına
uygunluk, ‘yeni/yenilikçilik’ vb. şekillerde adlandırılan konular; icracılar, kuramsalcılar
hatta dinleyiciler arasında tartışmalı olarak süregelmektedir. Dolayısıyla
çeşitli platformlarda -kişisel duygulanımlarla farklı şekillerde- seslendirilen
sözlü/sözsüz eserlerin müzikal açıdan adlandırılmasına yönelik çeşitli fikir
ayrılıkları yaşanmakta ve bu durum özellikle performansçıların sanatlarını
-kuramsal açıdan- ifade edebilmeleri açısından ciddi bir problem olarak ortaya
çıkmaktadır. Adı geçen problemin, THM’nin en yaygın çalgılarından biri olan
bağlama ve türevlerinin icralarında yoğun bir şekilde yaşandığını söylemek
mümkündür. Araştırmada, bağlamada geleneksel icra ve geleneksel icra dışında
kalan unsurların tespitine yönelik çalışmalar yapılmıştır. Bu doğrultuda, THM
için önem arz eden usta icracıların bağlamayla gerçekleştirdikleri ulaşılabilen
ses/görüntü kayıtları ayrıca bağlamaya yönelik yapılan ‘yeni/yenilikçi’
besteler/uyarlamalar/yorumlar genel bir bakış açısıyla değerlendirilmiştir.
Sonuç olarak bağlama icrasında birçok kişisel icra farklılıkları tespit edilmiş
ve bu tespitlerden hareketle bağlamada geleneksellik ve ‘yeni/yenilikçilik’
konularının belirli başlıklar altında tasnif edilmesinin gerekliliğine yönelik
öneriler sunulmuştur.
Bölüm | Derleme |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 10 Temmuz 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 3 Sayı: 1 |
https://dergipark.org.tr/tr/pub/ijca