Öz
It is known that method studies have a very important role in instrument teaching. Many methods are also written for the baglama. But when examining the methods written for the baglama, it is noticeable that there are many differences in the context of technique and content.One of these differences is the use of baglama performance techniques in various ways from a terminological and symbolic point of view. It is possible to say that the different nomenclature of any performance technique on the baglama and its display with different symbols lead to various problems in terms of education and training. The research is aimed at due diligence and demonstrates a descriptive property. The data was obtained by scanning the source. A total of 35 baglama teaching methods have been identified and these methods have been studied in similar and different aspects. As a result, it has been seen that some of the same performance techniques are used differently in baglama teaching methods, and some of them do not include any performance techniques.
Anahtar Kelimeler
Baglama Baglama Methods Baglama Teaching Baglama Performance Techniques.
Kaynakça
- Ataman, S. Y. (1970). “Bağlamacılık ve Bağlama Geleneği” Musiki Mecmuası Aylık Müzikoloji Dergisi, No 10. İstanbul: Yörük Matbaası.
- Behar, C. (2014). Aşk Olmayınca Meşk Olmaz. Geleneksel Osmanlı/Türk Müziğinde Öğretim ve İntikal. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Demirsipahi, C. (1975). Türk Halk Oyunları, Türkiye İş Bankası Yayınları: Ankara.
- Ersoy, İ. (2009). Türkiye'de Uluslaşma Sürecinde Bir Simge Olarak "Bağlama". Halk Kültüründe Çalgılar Uluslararası Sempozyumu Bildirileri (s. 268-278). Kocaeli: Motif Vakfı Yayınları.
- Göktaş, U. (2020). “Bağlama Çalgısında Nota-İcra Farklılıklarına Sebep Olan Etkenler” İnönü Üniversitesi Kültür ve Sanat Dergisi, 6 (1), 77-91.
- Haşhaş, S. (2013). Bağlama Eğitiminde Bağlama Tutuş, Mızrap (Tezene) Tutuş Vuruş Yerlerinin Yeri ve Önemi Üzerine Bir İnceleme. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
- Haşhaş, S, İmik, Ü. (2015). Bağlama Öğretiminde Tezene Tutuş/Vuruş Yönlerinin Yeri Ve Önemi. İnönü Üniversitesi Kültür ve Sanat Dergisi, 1 (2) , 11-24. Kaygusuz, N. (2014). 19. Yüzyıldan 21. Yüzyıla Türk Müziğinin Kısa Bir Hikâyesi, Yeni Türkiye: Türk Mûsıkîsi Özel Sayısı, 2 (57), ss. 1464-1482. Yeni Türkiye Yayınları, Ankara.
- Kurubaş, B. (2020). Geçmişten Günümüze Bağlama İcracılığı ve Bağlama İcrasının Değişim Süreci. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi/Güzel Sanatlar Enstitüsü, Ankara.
- Parlak, E. (2000). Türkiye’de El İle (Şelpe) Bağlama Çalma Geleneği ve Çalış Teknikleri. Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları.
Öz
Çalgı öğretiminde metot çalışmalarının çok önemli bir role sahip olduğu bilinmektedir. Bağlama için de birçok metodun yazıldığı görülmektedir. Ancak bağlama için yazılan metotlar incelendiğinde birçok farklılığın olduğu göze çarpmaktadır. Bu farklılıklardan biri; bağlama icra tekniklerinin terminolojik ve sembolik açıdan çeşitli şekillerdeki kullanımıdır. Bağlamadaki herhangi bir icra tekniğinin farklı isimlendirilmesinin ve farklı sembollerle gösterilmesinin eğitim ve öğretim açısından çeşitli problemlere yol açtığını söylemek mümkündür. Araştırma durum tespiti yapmaya yönelik olup betimsel bir özellik sergilemektedir. Veriler kaynak taraması yapılarak elde edilmiştir. Toplam 35 adet bağlama öğretim metodu tespit edilmiş olup bu metotlar benzer ve farklı yönleriyle incelenmiştir. Sonuç olarak bağlama öğretim metotlarında bazı icra tekniklerinin aynı bazılarının farklı kullanıldığı, bazılarında ise hiçbir icra tekniğine yer verilmediği görülmüştür.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Ataman, S. Y. (1970). “Bağlamacılık ve Bağlama Geleneği” Musiki Mecmuası Aylık Müzikoloji Dergisi, No 10. İstanbul: Yörük Matbaası.
- Behar, C. (2014). Aşk Olmayınca Meşk Olmaz. Geleneksel Osmanlı/Türk Müziğinde Öğretim ve İntikal. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Demirsipahi, C. (1975). Türk Halk Oyunları, Türkiye İş Bankası Yayınları: Ankara.
- Ersoy, İ. (2009). Türkiye'de Uluslaşma Sürecinde Bir Simge Olarak "Bağlama". Halk Kültüründe Çalgılar Uluslararası Sempozyumu Bildirileri (s. 268-278). Kocaeli: Motif Vakfı Yayınları.
- Göktaş, U. (2020). “Bağlama Çalgısında Nota-İcra Farklılıklarına Sebep Olan Etkenler” İnönü Üniversitesi Kültür ve Sanat Dergisi, 6 (1), 77-91.
- Haşhaş, S. (2013). Bağlama Eğitiminde Bağlama Tutuş, Mızrap (Tezene) Tutuş Vuruş Yerlerinin Yeri ve Önemi Üzerine Bir İnceleme. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
- Haşhaş, S, İmik, Ü. (2015). Bağlama Öğretiminde Tezene Tutuş/Vuruş Yönlerinin Yeri Ve Önemi. İnönü Üniversitesi Kültür ve Sanat Dergisi, 1 (2) , 11-24. Kaygusuz, N. (2014). 19. Yüzyıldan 21. Yüzyıla Türk Müziğinin Kısa Bir Hikâyesi, Yeni Türkiye: Türk Mûsıkîsi Özel Sayısı, 2 (57), ss. 1464-1482. Yeni Türkiye Yayınları, Ankara.
- Kurubaş, B. (2020). Geçmişten Günümüze Bağlama İcracılığı ve Bağlama İcrasının Değişim Süreci. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi/Güzel Sanatlar Enstitüsü, Ankara.
- Parlak, E. (2000). Türkiye’de El İle (Şelpe) Bağlama Çalma Geleneği ve Çalış Teknikleri. Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 30 Haziran 2021 |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Temmuz 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 7 Sayı: 1 |
