Siyaset Bilimi Eğitiminde Bir Aktif Öğrenme Yöntemi Olarak Romanlar

Yıl 2025, Cilt: 40 Sayı: 1, 96 - 116

Evşen Altun Aslan

https://doi.org/10.24988/ije.1491552

Öz

Son yıllarda teknolojinin ve dijitalleşmenin her alanda etkisinin arttığı görülmektedir. Siyasal alandan, ekonomik alana, eğitim alanından sağlık alanına kadar pek çok alan bu yeni yapının gerekliliklerine uygun bir biçimde yeniden yapılandırılmaktadır. Bu süreçte, eğitim alanında teknolojinin imkân ve fırsatlarından yararlanarak derslere öğrencilerin etkin katılımını sağlayacak eğitim ve öğretim materyali geliştirilmesinde geleneksel öğrenim yöntemlerinin dışlanarak aktif öğrenim yöntemleri sorgulanmaya başlamıştır. Film izlemek, simülasyonlar geliştirmek, müzik veya podcast dinlemek gibi öğrenim yöntemleri öğrencinin öğrenim sürecine aktif olarak katılmasını sağlayan yöntemler arasında kabul edilmektedir. Nitekim siyaset bilimi gibi kuram ve kavramları karmaşık olan bir disiplinin öğrenim sürecinde aktif öğrenim yöntemlerinden yararlanmak önemli bir konu haline gelmiştir. Bu çalışma siyaset bilimi eğitiminde roman okumalarının ve yapılan analizlerin öğrencilerin aktif öğrenme süreçlerine katkıda bulunup bulunmayacağı ve romanın aktif bir öğrenme yöntemi olarak kabul edilebilirliğinin imkânını sorgulamaktadır. Bu eksende araştırmanın verileri Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi tezli yüksek lisans programı kapsamında Sınıf ve Toplumsal Eşitsizlikler başlıklı dersi alan öğrencilerle gerçekleştirilen odak grup görüşmelerine dayanmaktadır. Araştırma öğrencilerin derste görmüş oldukları kuram ve kavramlar ekseninde yapmış oldukları roman okumalarının ve ardından kendi ifadeleri ile yapmış oldukları analizlerin, aktif öğrenme sürecinde etkili olduğunu bulgulamıştır.

Anahtar Kelimeler

Siyaset Bilimi Eğitimi, Aktif Öğrenme, Roman

Novel as an Active Learning Method on Political Science Education

Öz

In recent years, it is seen that the impact of technology and digitalization has increased in every field. From the political sphere to the economic sphere, from education to health, many fields are being restructured in accordance with the requirements of this new structure. In this process, active learning methods have started to be questioned by excluding traditional learning methods in the development of educational and training materials that will enable students to participate effectively in lessons by utilizing the possibilities and opportunities of technology in the field of education. Learning methods such as watching movies, developing simulations, listening to music or podcasts are accepted as methods that enable students to actively participate in the learning process. As a matter of fact, it has become an important issue to utilize active learning methods in the learning process of a discipline with complex theories and concepts such as political science. This study questions whether novel readings and analyses will contribute to student’ active learning processes and whether it can be accepted as an active learning method. In this regard, the data of the research is based on focus group interviews with students taking the course titled Class and Social Inequalities within the scope of the master’s program with thesis in Political Science and Public Administration at Burdur Mehmet Akif Ersoy University, Institute of Social Sciences. The research found that students' having the opportunity to present their novel analyses with their own expressions on the aims of the theories and concepts they had seen in the course was effective in the active learning process.

Anahtar Kelimeler

Political Science Education, Active Learning, Novel

Kaynakça

• Alver, K. (2006). Edebiyat sosyolojisi ve hayat. Sosyoloji Dergisi, (15), 105-118.
• Angı, Ç. E. (2013). Müzik kavramı ve Türkiye’de dinlenen bazı müzik türleri. İdil Dergisi, 2(10), 59-81.
• Archer, C. C. ve Miller, M. K. (2011). Prioritizing active learning: An exploration of gateway courses in political science. Political Science and Politics, 44(2), 429- 434.
• Arslan, M. (2006). Aktif öğrenme. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 92-105.
• Asal, V. (2005). Playing games with ınternational relations. International Studies Perspectives, 6(3), 359-373.
• Asal, V. ve Blake, E. L. (2006). Creating simulations for political science education, Journal of Political Science Education, 2(1), 1-18.
• Asal, V., Sin, S.S., Fahrenkopf, N.P. ve She, X. (2014). The comparative politics game show: using games to teach comparative politics theories. International Studies Perspectives, 15(3), 347-358.
• Aydede Yalçın, M. N. (2017). Fen bilimleri öğretmenlerinin aktif öğrenme eğilimleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 25(2), 517-534.
• Baranowski, M. (2006). Single session simulations: The effectiveness of short congressional simulations in ıntroductory american government classes. Journal of Political Science Education, 2(1), 33–49.
• Bernstein, J. L. ve Meizlish, D. S. (2003). Becoming congress: A longitudinal study of the civic engagement ımplications of a classroom simulation. Simulation & Gaming, 34(2), 198-219.
• Bostock, W. (2011). The role of film in teaching political science: 5 fingers and operation cicero. Journal of Political Science Education, 7(4), 454–463.
• Boyer, M. A., Caprioli, M., Denemark, R. A., Hanson, E. C. ve Lamy, S. L. (2000). Visions of ınternational studies in a new millennium. International Studies Perspectives, 1(1), 1-9.
• Bromley, P. (2013). Active Learning Strategies for Diverse Learning Styles: Simulations Are Only One Method. Political Science & Politics, 46(4), 818-822.
• Callahan, W. (2015). The visual turn in ır: Documentary filmmaking as a critical method. millennium: Journal of International Studies, 43(3), 891-910.
• Champoux, J. E. (1999). Film as a teaching resource. Journal of Management Inquiry, 8(2), 206-217.
• Chester, A., Buntine, A. Hammond, K. ve Atkinson, L. (2011). Podcasting in education: Student attitudes, behaviour and self-efficacy. Journal of Educational Technology & Society, 14(2), 236-47.
• Creswell, J. H. (2013). Nitel Araştırma Yöntemleri. Beş Yaklaşıma Göre Nitel Araştırma ve Araştırma Deseni. (Çev. M. Bütün ve S. Beşir). (3. Baskı). İstanbul: Siyasal Kitabevi.
• Cook, E. D. ve Hazelwood, A. C. (2002). An active learning strategy for the classroom- “Who wants to win … same mini chips ahoy?”. Journal of Accounting Education, 20(4), 297-306.
• Craig, J. (2014). What have we been writing about?: Patterns and trends in the scholarship of teaching and learning in political science. Journal of Political Science Education, 10(1), 23–36.
• Da Vinha, L. (2021). Using hybrid simulations to enhance student learning of international relations theories. Issues in Educational Research, 31(3),739-759.
• Dewey, J. (2019). Okul ve Toplum. (Çev. H. A. Başman). (6. Baskı). Ankara: PEGEM Akademi Yayıncılık.
• Dolgun, U. (2016). Edebiyat Sosyolojisinin İmkan(sızlığ)ı. https://www.researchgate.net/publication/322385965_EDEBIYAT_SOSYOLOJISININ_IMKANSIZLIGI, E.T. 26.02.2024.
• Eldem, T. (2020). Bir alt-disiplin ve yöntem olarak karşılaştırmalı siyaset. Liberal Düşünce Dergisi. 25(100), 37-68.
• Engert, S. ve Spencer, A. (2009). International relations at the movies: Teaching and learning about ınternational politics through film. Perspectives, 17(1), 83-103.
• Fromm, E. (2018). Dinleme Sanatı. (Çev. N. Soysal). İstanbul: Say Yayınları.
• Green, S. C. Ve Klug, H. K. (1990). Teaching critical thinking and writing through debates: An experimental evaluation. Teaching Sociology, 18(4), 462-471.
• Governor, D., Hall, J. ve Jackson, D. (2013). Teaching and learning science through song: Exploring the experiences of students and teachers. International Journal of Science Education, 35(18), 3117-3140.
• Gokcek, G. ve James, P. (2021). Teaching IR with literature and film. J. M. Scott, R. G. Carter, B. Jolliff Scott ve J. S. Lantis (Ed.), Teaching International Relations,(129-144. ss.). UK: Edward Elgar Publishing.
• Gümüş, F. (Ed.) (2015). Eğitimde Temel Kavramlar ve Çağdaş Yönelimler. Eğitim Bilimine Giriş, (3-24. ss.). Ankara: PEGEM Akademi Yayıncılık.
• Handby, E. (2021). Classroom games to teach contemporary political theory. Journal of Political Science Education, 17(1), 23-31.
• Hawn, H. (2013). Utilising popular music to teach ıntroductory and general education political science classes. European Political Science, 12, 522-534.
• Humphreys, C. ve Rasool, A. (2022). Tuning into student learning: the music of IR theories. Journal of Political Science Education, 18(4), 523-535.
• Kammerer Jr., E.F. ve Higashi, B. (2021) Simulations research in political science pedagogy: Where is everyone?. Journal of Political Science Education, 17(1), 142-147.
• Kandırmaz, M. (2020). Siyaset bilimi eğitiminde paradigma değişimi. Disiplinlerarası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(8), 229-240.
• Kayalı, K. (2018). Türkiye’de Edebiyat Sosyolojisinin Önündeki Açmazlar Üzerine Bazı Düşünceler. K. Alver (Ed.). Edebiyat Sosyolojisi, (223-232. ss.), İstanbul: İz Yayıncılık.
• Kehl, J. (2002). Indicators of the ıncrease of political science scholarship on teaching & learning in political science. PS: Political Science and Politics, 35(2), 229-232.
• Keyser, M. W. (2000). Active learning and cooperative learning: understanding the difference and using both styles effectively. Research Strategies, 17(1), 35-44.
• Kirschner, S. A. (2012). Teaching the Middle East: Pedagogy in a charged classroom. Political Science and Politics, 45(4), 753–758.
• Kuzma, L. M ve Haney, P. J. (2001). And ... Action! Using film to learn about foreign policy. International Studies Perspectives, 2(1), 33-50.
• Lay, J. C. ve Smarick, K. J. (2006). Simulating a senate office: The ımpact on student knowledge and attitudes. Journal of Political Science Education, 2(2), 131–46.
• Leston-Bandeira, C. (2012). Enhancing politics teaching through active learning. c. gormley-heenan s. ve lightfoot (Ed.), Teaching Politics and International Relations, (51- 64. ss.) London: Palgrave Macmillan.
• Lightcap, T. (2009). Creating political order: Maintaining student engagement through reacting to the past. PS: Political Science & Politics. 42(1),175-179.
• Lunenberg, M. L. ve Volman, M. (1999). Active learning: Views and actions of students and teachers in basic education. Teaching and Teacher Education, 15(4), 431-445.
• Martinez, T. A. (1994). Popular music in the classroom: Teaching race, class, and gender with popular culture. Teaching Sociology, 22(3), 260-265.
• McCarthy J. P. ve Anderson, L. (2000). Active learning techniques versus traditional teaching styles: two experiments from history and political science. Innovative Higher Education, 24(4), 279-294.
• McMahon, J. (2021). Producing political knowledge: Students as podcasters in the political science classroom. Journal of Political Science Education, 17(3), 448-457.
• Metin, O. ve Ünal, Ş. (2022). içerik analizi tekniği: İletişim bilimlerinde ve sosyolojide doktora tezlerinde kullanımı. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22(Özel Sayı 2), 273-294.
• Morales Neisa, C. (2008). Using rock music as a teaching-learning tool. Profile Issues in Teachers Professional Development, (9), 163-180.
• Neuman, D. (2008). Music & politics in the classroom: Music, politics and protest. Music and Politics, 2(2), 1-22.
• Neumann, W. L. (2014). Toplumsal Araştırma Yöntemleri. Nitel ve Nicel Yaklaşımlar. Cilt 2. (Çev. S. Özge). (7. Baskı). Ankara: Yayın Odası Kitap.
• O’Meara, P. (1976). The Use of Full-Length Commercial Films in Political Science Undergraduate Education. Teaching Political Science, 3(2), 215–221.
• Ön Kahveci, G. S. (2019). Tanıtma: Marina MacKay, Roman Nedir? İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları, 2018. RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, 17, 670-673.
• Öztürk, E. (2021). Romanın toplumsal bilgi ve deneyim kaynağı olarak niteliği üzerine bir sorgulama. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 38(2), 491-507.
• Özüdoğru, G. ve Çakır, H. (2014). Öğretim elemanlarının bilişim teknolojileri kullanımında öğretmen adaylarına model olma farkındalıklarının incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(2), 207-226
• Paslıoğlu Yurtsever, C., Keleş, E. E. ve Ermihan, E. (2022). Notalarla uluslararası ilişkileri öğrenmek: müziğin yeni öğretim tekniklerindeki rolü. Academicus. 28.09.2022. https://tracademicus.wordpress.com/2022/09/28/notalarla-uluslararasi-iliskileri-ogrenmek-muzigin-yeni-ogretim-tekniklerindeki-rolu/. E. T. 02.03.2024.
• Pollock, P. H., Hamann, K. ve. Wilson, B. M. (2011). Learning through discussions: comparing the benefits of small-group and large-class settings. Journal of Political Science Education, 7(1), 48-64.
• Powner, L. ve Allendoerfer, M. (2008). Evaluating hypotheses about active learning. International Studies Perspectives, 9(1), 75-89.
• Pratton, J. ve Hales, L. W. (1986). The effects of active participation on student learning. The Journal of Educational Research, 79(4), 210-215.
• Purcell, M. A. (2020). Teaching PSC to Gen Z. Journal of Political Science Education, 16(3), 335-343.
• Ray, S. N. (1986). Political science: Some critical dimensions of an evolving discipline. The Indian Journal of Political Science, 47(1), 111-118.
• Roberts, M. (2008). Adventures in podcasting. Political Science and Politics, 41(3), 585- 593.
• Rozinski, T. (2015). Using music and lyrics to teach political theory. PS: Political Science & Politics, 48(3), 483-487.
• Saban, A. ve Ersoy. A. (2019). Eğitimde Nitel Araştırma Desenleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sallan Gül, S. ve Kahya Nizam, Ö. (2021). Sosyal bilimlerde içerik ve söylem analizi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 42(Özel sayı 1), 181-198.
• Savage, M. (2006). The musical field. Cultural Trends, 15(2-3), 159-174.
• Shellman, S. M. ve Turan, K. (2006). Do simulations enhance student learning? an empirical evaluation of an IR simulation. Journal of Political Science Education, 2(1), 19-32.
• Şahin, D. Ç. (2005). Aktif öğretim yöntemlerinden beyin fırtınası yöntemi ve uygulaması. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 441-450.
• Şenel, E. A. (2018). Eğitimin temel kavramları. M. Gültekin (Ed.), Eğitim Bilimine Giriş içinde (1-16. ss.). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
• Türkiye İstatistik Kurumu [TÜİK, 2023 Temmuz]. Yaşam Kalitesi Modülü, 2022. 24. 07.2023. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Yasam-Kalitesi-Modulu-2022-49760 ,16.04.2024.
• Tüzel, E. (2016). Eğitimin Temel Kavramları. A. Uzunöz (Ed.). Eğitim Bilimine Giriş içinde (1-20. ss.). Ankara: PEGEM Yayıncılık.
• Ün Açıkgöz, K. (2001). Aktif öğrenme. Tarım Ekonomisi Dergisi, 6(1 ve 2), 52-61.
• Valeriano, B. (2013). Teaching Introduction to International Politics with Film. Journal of Political Science Education, 9(1), 52-72.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2000). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (2. Baskı). Ankara: Seçkin Yayınları.
• Yücel, R. (2020). Podcast’in kısa tarihi: Doğuşu, yükselişi, monetizasyonu. Erciyes İletişim Dergisi, 7(2), 1303-1319.
• Waalkes, S. (2003). ‘Using film clips as cases to teach the rise and ‘‘decline’’ of the state”. International Studies Perspectives, 4(2), 156-174.
• White, S. Bloomfield, D. ve Cornu, R. L. (2010). Professional experience in new times: issues and responses to a changing education landscape, Asia-Pacific Journal of Teacher Education, 38(3), 181-193.