Comparative Analysis of the Participial Adjective Structure in Korean and Turkish

Yıl 2024, , 71 - 96, 31.10.2024

Tuğçe Akbulut

https://doi.org/10.59304/ijhe.1504501

Öz

This study analyzes the adjective-verb (participle, particle) structures in Korean and Turkish from a grammatical point of view. In both languages, adjective-verb suffixes form adjective phrases by being placed at the end of a verb preceding a noun that will qualify the noun and qualify the verbs to which they are attached in a certain tense. These adjectives can become the subject of the subordinate clause by qualifying the subject noun and can act in the same way in terms of syntax. While adjective-verb affixes in Turkish are tense- and modal-determining, adjective-verb affixes in Korean offer a more limited variety and draw sharper boundaries on tense. Nevertheless, both sides fulfill similar functions. At the same time, the presence of the adjective-forming suffix -(으)ㄴ /eun/, which is a distinctive feature for Korean, or the presence of modal suffixes in front of adjective-verb suffixes reveals a linguistically remarkable existence that needs to be addressed. The use of adjective verbs plays an important role in the syntax of both languages and allows one to recognize similarities and distinctions in the grammatical structures of the languages. Expressing these is important in order to shed light on the interaction of the two languages, which are considered to belong to the Altaic language family, in terms of adjective-verbs. In this study, the adjective-verb structures of Korean and Turkish are expressed in order to reveal the typological features of these languages and to provide new insights for language typology.

Anahtar Kelimeler

Korean, Turkish, Participial adjectives, morphology

KORECE VE TÜRKÇEDE SIFAT-FİİL YAPISININ KARŞILAŞTIRMALI İNCELEMESİ

Öz

Bu çalışma, Korece ve Türkçedeki sıfat-fiil (ortaç, partisip) yapılarını dilbilgisel açıdan karşılaştırmalı olarak incelemektedir. Sıfat-fiil ekleri, her iki dilde de, bir ismin önünde bulunan ve ismi niteleyecek olan bir fiilin sonuna getirilerek sıfat tamlamaları oluşturmakta ve eklendiği fiilleri belirli bir zaman içinde nitelemektedir. Ortaya çıkan bu sıfatlar, özne konumundaki ismi niteleyerek yan cümlenin öznesi haline gelebilmekte ve söz dizimi açısından da aynı hareket edebilmektedir. Türkçede sıfat-fiil ekleri, zaman ve kip belirleyici özellikler taşırken, Korecedeki sıfat-fiil ekleri daha sınırlı bir çeşitlilik sunmakta ve zaman konusunda daha keskin sınırlar çizmektedir. Buna rağmen iki taraf da benzer işlevleri yerine getirmektedir. Aynı zamanda Korece için ayırt edici bir nitelik olan sıfat yapım eki -(으)ㄴ /eun/ veya sıfat-fiil eklerinin önünde kiplik anlam ifade eden eklerin varlığı, dilbilimi açısından dikkat çekici ve değinilmesi gereken bir varoluşu ortaya çıkarmaktadır. Sıfat fiil kullanımı, her iki dilin söz diziminde de önemli bir rol oynar ve dillerin dilbilgisel yapıları üzerindeki benzerliklerin ve ayrıcalıkların fark edilebilmesini sağlar. Bunları ifade etmek, Altay dil ailesine bağlı olduğu kabul edilen iki dilin bir de sıfat-fiiller yönünden etkileşimlerine ışık tutmak adına önemlidir. Bu çalışmada, Korece ve Türkçenin sıfat-fiil yapıları ifade edilerek bu dillerin tipolojik özelliklerini ortaya koymak temel alınmıştır ve dil tipolojisi adına yeni perspektifler sağlamak amacıyla nitel bir analiz yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kore dili, Türk dili, Sıfat fiil yapısı, Morfoloji

Kaynakça

• Karabulut, F. & Ulutaş, İ. (2011). Türk dili sıfat-fiilli yapı tipolojisinin Japon, Kore ve Macar tipolojileri ile karşılaştırılması. Turkish studies - International periodical for the languages, terature and history of Turkish or Turkic, Volume 6/1, s. 1349-1377.