Yeni
Türk edebiyatının en önemli isimlerinden biri olan Nâbizâde Nâzım, Tanzimat
döneminin ikinci kuşak yazarlarındandır. Bazı araştırmacılar, bu kuşağa “Ara
Kuşak” (ya da Ara Nesil) adını da vermektedirler. Nâbizâde Nâzım, yayım
hayatına deneme ile başlamış daha sonra şiir, öykü ve roman türlerinde de eserler
vermeye devam etmiştir. Seyyie-i Tesâmüh
(Hoşgörünün Kötülüğü) hikâyesinin yer aldığı Hâlâ Güzel isimli kitabı, yazarın
1886-1891 yılları arasında, uzun öykü türünde yayımladığı hikâyeler içerisinde
yer almaktadır. Bu hikâyeler edebiyatımızda önemli münakaşaların ortaya çıktığı
bir dönemde kaleme alınmıştır. Beşir Fuad’ın hakîkiyyun (realizim-natüralizm)
görüşüne karşı, Menemenlizâde Mehmet Tâhir’in hayâliyyun’u (romantizm)
savunması şeklinde başlayan bu münakaşalara, Nâbizâde Nâzım, hakîkiyyun’a örnek
olmak ve destek vermek üzere hikâyeler yazarak katılmıştır. Yazımızda Nâbizâde
Nâzım’ın hayatı, edebî kişiliği ve hikâyeciliği hakkında bilgi verilecek, daha
sonra edebiyatımızın önemli tartışmalarından biri olan
“hayâliyyun-hakîkiyyun”dan bahsedilerek yazarın Seyyie-i Tesâmüh isimli hikâyesi bu bağlamda incelenerek değerlendirilecektir.
Ayrıca Osmanlı toplumunun ve basımının durumunun yanında bunların aksayan
yönleri de hikâyeden ve edebiyat-toplum ilişkisinden yola çıkılarak eleştirel
bir bakış açısıyla irdelenecektir.
Nâbizâde Nâzım Seyyie-i Tesâmüh Hayâliyyun-Hakîkiyyun Hâlâ Güzel Öykü
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 12 Ağustos 2019 |
Gönderilme Tarihi | 10 Haziran 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 5 Sayı: 11 |
Uluslararası Beşeri Bilimler ve Eğitim Dergisi
Bu eser Creative Commons Alıntı-Gayri Ticari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC-ND 4.0) ile lisanslanmıştır.