Uyuşturucu Madde Kullanımı ve Suç İlişkisi

Yıl 2020, Cilt: 6 Sayı: 14, 614 - 617, 31.10.2020

Demet Karakartal

Öz

Yaşam koşulları ve teknolojik gelişmelerin insan ilişkilerini değiştirdiği ve yalnızlaşmayı artırdığı günümüzde bireylerin sağlıklarını ve üretkenliklerini tehdit eden zararlı yönelimlere kolaylıkla başvurabildikleri görülebilmektedir. Uyuşturucu madde; bireylerin duygularında, düşüncelerinde ve buna bağlı olarak davranışlarında olumsuz değişikliklere neden olabilen bir kez alındığında bile bağımlılık yapma riski taşıyabilen zaman içerisinde bireyler üzerinde ekonomik ve sosyal sorunlara yol açabilen ve kullanımının ve satışının da kanunlarca yasaklandığı bir madde türü olarak tanımlanabilmektedir. Uyuşturucu madde bağımlılığı ise; vücudun bir ya da birden fazla işlevini olumsuz yönde etkileyebilen kişininin zarar gördüğü halde bu maddelerin kullanımın bırakılamaması olarak tanımlanabilmektedir. Madde bağımlısı olan birey, her durumda ve her koşulda maddeyi alabilmek için engellenemeyen bir istek duyabilmekte, madde kullanımına ara verdiği zaman yoksunluk belirtileri yaşayabilmekte ve zaman içerisinde madde kullanım dozunu da artırabilmektedir. Uyuşturucu madde ile ilgili yeteri kadar bilgi sahibi olamayan çocuklar ve gençler, her toplumda kullanıcı potansiyel adayları olabilmekte ve bu gençler uyuşturucu madde ticareti yapan kişilerin hedefi haline gelebilmektedir. Uyuşturucu madde suçu tek başına bir suç türü olmamakta pek çok suç türünün (hırsızlık, cinayet, trafik, taciz ve tecavüz) de temelini oluşturabilmektedir. Bu nedenle, bireyleri bu tehlikeden uzak tutabilmenin ve uyuşturucu kullanımı konusunda önleyici önlemler alabilmenin gerekliliği düşüncesinden yola çıkarak bu çalışmada uyuşturucu madde kullanımı ve suç ilişkini değerlendirmek amaçlanmaktadır

Anahtar Kelimeler

Uyuşturucu, Bağımlılık, Madde bağımlılığı

Kaynakça

• Abadinsky H.(2008). An Introduction to Drug Use and Abuse. Drug Use and Abuse: A Comprehensive Introduction. (6th ed. Indian Trail) North Carolina: Thompson Wadsworth. Ankay, A. (1998). Ruh sağlığı ve davranış bozuklukları. Turhan Yayınları. Ankara. Bal, H. (2003). Hukuk sosyolojisi. Süleyman Demirel Üniversitesi, Yayın No:32, Isparta. Boles, SM. Miotto, K.(2003). Substance abuse and violence: A review of the literature. Aggressionand Violent Behavior , 8 (2)155-74.
• Burkay, S. (2008). Suç teorileri ve suç olgusu. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi).
• Çetin, Y. (2013), Madde Bağımlılığı ve Yalova Ölçeğinde Madde Bağımlılığı Algısı, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Yalova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yalova.
• Demirel, O. N.; Avsallı, H.; Üngüren, E.; Baltacı, F., (2015), Meslek Yüksekokulu Turizm Bölümü Öğrencilerinin Sigara ve Alkol Alışkanlıklarını Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(17) , 283-295.
• Dönmezer, S. (1994). Kriminoloji. Beta Yayınları, (8. Baskı), İstanbul.
• Dönmezer, S. 1971. Uyuşturucu maddelerin hukuk ve kriminoloji ile ilgisi bazı yönleri. İÜHFM,c.36,y.
• Emniyet Genel Müdürlüğü, Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Daire Başkanlığı, 2000 Yıllık Raporu.
• Flannery, D. (2006). Violence and Mental Health in Everyday Life. Lanham MD. USA: AltaMira Press.
• Giddens, A. (2008). Sosyoloji. Kırmızı Yayınları, İstanbul.
• Işık E.(2009). Erişkinlerde klinik psikofarmakoloji. In Güncel Temel ve Klinik Psikofarmakoloji. İstanbul: Golden Medya Baskı.
• İçli, T. (1999). Kriminoloji. Ankara: Semih Ofset Matbaası İçli, T. (2004). Kriminoloji. Martı Yayınları, Ankara. Jones, AW., Kugelberg, FC. Holmgren, A., Ahlner, J. (2008).Occurrence of ethanol and other drugs in blood and urine specimens from female victims of alleged sexual assault. Forensic Sci Int. 181(1-3),40-6.
• Kaner, S. (1991). Suçlu çocuklara/gençlere ve sorunlarına genel bir bakış. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 24(1), 169-186.
• KOMDB. (2007). Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Kitapçığı. Ankara: Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Daire Başkanlığı Yayınları.
• Meydan, Larousse. (1981).Uyuşturucu. c.12, İstanbul.
• Ögel, K. (2001). İnsan, yaşam ve bağımlılık. İstanbul: Sanat Yayıncılık.
• Ögel, K., (2002), Bağımlılığı Önleme: Anne-Babalar Öğretmenler için Kılavuz. İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.
• Ögel, K. (2004). Alkol ve madde kullanım bozukluklarında damgalama. 3p Dergisi, Cilt:12, Ek sayı:3.
• Ögel. K. (2017), Sigara, Alkol, Uyuşturucu ve Diğer Bağımlılıklar, Bağımlılık Yapan Maddeler,http://www.ogelk.net/Dosyadepo/maddeler.pdf. Erişim Tarihi: 13 Nisan, 2020.
• Ögel, K. (2019).Bağımlı aileleri için rehber kitap.İstanbul:Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Özmen, F.; Kubanc, Y., (2013), Liselerde Madde Bağımlılığı – Mevcut Durum ve Önerilere İlişkin Okul Müdürleri Ve Öğretmenlerin Bakış Açıları. Turkish Studies, 8(3), 357-382.
• Salmaner, H. (2003). Suç Yeri İncelemesi. Şanlıurfa: Elif Matbaacılık.
• Siegel, D. (2010). The Mindful Therapist: A Clinician's Guide to Mindsight and Neural Integration. New York: W. W. Norton & Company.
• Siegel, L. J., Senna, J. J. (1981). Juvenile Delinquency. New York: West Publication Company.
• Şahin, E.(2007). Yönetici hemşirelerde zaman yönetimi. Yüksek Lisans Projesi. Bahçeşehir Üniversitesi SBE.
• Türkiye Büyük Millet Meclisi(2008). Uyuşturucu Başta Olmak Üzere Madde Bağımlılığı ve Kaçakçılığı Sorunlarının Araştırılarak Alınması Gereken Önlemlerin Belirlenmesi Amacıyla Kurulan (10/6, 19, 36, 39, 41, 51, 103) Esas Numaralı Meclis Araştırması Komisyonu Raporu.