Öz
Türk göçebe yaşam tarzını mekâna yansıtan çadır kültürü; Osmanlı döneminde değerinden hiçbir şey kaybetmeden hatta daha da görkemli bir şekilde sürdürülmüştür. Eski Türklerden başlayarak bugün hala Orta Asya’nın ve Anadolu’nun birçok yerinde bir yaşam tarzı olan konar-göçerlik ve çadır geleneği devam etmektedir. Türkler, konar-göçerliğin belli başlı gereklilikleri ve sabit bir mekânlarının bulunmaması nedeniyle kolay nakledilen, çabuk kurulabilen barınaklara ihtiyaç duymuşlar ve şartlara en uygun çadırları kullanmışlardır. Yaşam koşulları, iklim şartları ve çeşitli ihtiyaçlar ise farklı tiplerde ve boylarda çadırların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Yapılan araştırmalarda Osmanlı döneminde çadırın çok yönlü ve çok amaçlı olarak kullanıldığı görülmektedir. Dönemi belgeleyen minyatürlerde, nakkaşlar genellikle günlük olayları resmederek çadıra sıkça yer vermişlerdir. Çadır geleneği en mükemmel hâlini Osmanlı Devleti'nde padişaha mahsus kurulan otağ-ı hümayun ile almıştır. Osmanlıda sürdürülen bu geleneğin en iyi kanıtı günümüze ulaşmış minyatürlerdir. Bu araştırmada döneme ait minyatürler incelenerek çadırların hangi amaçlarla ve estetik kaygılarla üretildiği incelenip Osmanlı kültüründen yansımalar tespit edilmeye çalışılacaktır.
Öz
The culture of the tent, which reflects the Turkish nomadic lifestyle to place, not only has been maintained in the Ottoman era without losing any of its value but also has been survived in this period with spectacular way. It has been said that Semi-Nomadism, a life style of the tent from ancient Turkic to today’s Central Asia and Anatolia, which helped to start the tradition of the tent life style. The Turks needed shelter to settle in quickly and transportable easily, because of the specific requirements of the shelter and the lack of stable places and for this reason, they used the tents that best fit their conditions. Therefore, living conditions, climate conditions and various needs have led to the emergence of tents in different types and sizes. It is observed that the tent was used as a versatile and multi-purpose reason, during the Ottoman period. In the periodical of the documented miniatures, Nakkaş people who illustrated daily life of events often included tents in their works. The best exemplary tradition of the tent life style was represented by Otağ-ı Hümayun, a kind of marquee, which established for the sultan of Ottoman Empire. It is the miniature paintings, which reached to the present day, prove the best of such tradition exemplary of ten-life culture in the Ottoman period. While miniatures of that period will be examined through what purposes and aesthetic values in this research, it will be also searched for how such tent culture reflected of Ottoman culture.
Ayrıntılar
| Diğer ID | JA35SZ33PK |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Temmuz 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 2 |