THE MOVEMENTS OF THE FIBER ART IN HISTORICAL PROCESS AND FIBER ART PRACTICES PERFORMED BY USING SEWING TECHNIQUES

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 7, 101 - 119, 31.07.2019

Kevser Gürcan Meryem İmre

Öz

Traditional techniques and materials have been converted into new forms in the hands of artists who had innovative perspectives, and the approach to different disciplines like sculpture and painting expanded the field of fiber art and increasingly volume-filling works began to appear in indoor and outdoor exhibition areas. This art branch, which is exceeding its borders with each passing day, has started to appear all in areas of the urban and rural areas, especially because of its nature-friendly character. The impact of emerging technologies to communicate with people and the enviroment of the fiber artist is developed. New approachs and new searchs has consisted of the basic fiber art. Fiber art with the different materials, techniques and combined with the fiber artist’s interpretation more closely with people and establishing and emotional bond has strengthened it is position in life. Aesthetic and fonctional movement are very important in to the fiber arts. In this study, the usage of sewing techniques in fiber art works were determined by providing examples of the works of national and international artists who ensured the development and sustainability of this art field by using sewing techniques in their works. The origin of the fiber art was examined based on the archaeological findings in this field in terms of formation, techniques and materials used, and the movements, schools, artists, and their work, was investigated in this study.

LİF SANATININ TARİHSEL SÜREÇ İÇERİSİNDEKİ DEVİNİMİ VE DİKİŞ TEKNİKLERİ KULLANILARAK GERÇEKLEŞTİRİLEN LİF SANATI UYGULAMALARI

Öz

Geleneksel teknikler ve malzemeler, yenilikçi bakış açısına sahip sanatçıların ellerinde yeni formlara
dönüşmüş, heykel, resim gibi farklı disiplinlerle yakınlaşmalar lif sanatının alanını genişletirken,
teknik ve malzeme çeşitliliğini de artırmıştır. Böylelikle özgün, deneysel, şaşırtıcı, düşündürücü
ve gittikçe hacimlenen eserler, kapalı ve açık sergi mekanlarında yerlerini almaya başlamışlardır.
Sınırlarını her gün biraz daha aşan bu sanat dalı, özellikle doğayla uyumlu karakterinden dolayı kentsel
ve kırsal yaşam alanlarının her yerinde kendini göstermeye başlamıştır. Hızla gelişen teknolojiyle
beraber sanatçının çevresiyle iletişim kurması da kolay hale gelmiştir. Bu gelişme içerisinde tekstil
sanatının başlangıcı kabul edilen dokuma, farklı arayışlar ile “Lif Sanatı” nın temellerini atmıştır.
Lif sanatı, değişik malzemeler, teknikler ve sanatçının yorumu ile birleşerek insan ile daha yakın ve
duygusal bağ kurma becerisi sonucunda yaşamın içerisindeki yerini sağlamlaştırmıştır. Lif sanatı,
içinde estetik ve fonksiyonel olma özelliğini barındırarak gelişmiştir.
Bu çalışmada, dikiş tekniklerini uygulamalarında kullanarak, lif sanatı alanında eserler veren ve
bu sanat alanının gelişmesini ve sürdürülebilirliğini sağlayan sanatçılara ve eserlerinden örneklere
yer verilerek, lif sanatı yapıtlarında dikiş tekniklerinin kullanım biçimleri belirlenmeye çalışılmıştır.
Kökenlerinin görüldüğü arkeolojik buluntulardan yola çıkarak lif sanatı; oluşumu, kullanılan
teknikler ve malzemeler açısından ele alınmış, etkisi düşünülen akımlar, okullar, sanatçılar ve eserleri
lif sanatının tarihsel süreçteki devinimi kapsamında irdelenmeye çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Tekstil, Lif Sanatı, Dikiş Teknikleri

Kaynakça

• Adovasio, J.M. (2001). Perishable Technology And Late Pleistocene / Early Holocene Adaptations In The Americas. Presented at Plants Perishables Prehist. 66. 18-22.
• Altınyuva Sezer, Ş. (1988). Kadın Giyimi ve Temel Dikiş. Ankara: Tisamat.
• Bayraktar, F. (1988). Giyim. Ankara: Sim Matbaası.
• Berlo, C. (1992). “Beyond Bricolage: Women and Aesthetic Strategies in Latin American Textiles” Anthropology and Aesthetics, 22. 115-134.
• Broudy, E. (1979). The Book of Looms - A History of the Handloom from Ancient Times to the Present. Providence, RI: Brown Univ. Press.
• Brooklyn Museum (1946). “5000 Years of Fibers and Fabrics”. The Brooklyn Museum Bulletin.7 (4).
• Chen, R. ve Jakes, K.A. ( 2001). “Cellulolytic Biodegradation of Cotton Fibers from a Deep-Ocean Environment”. Journal of the American Institute for Conservation. 40 (2). 91-103.
• Coles, M. (1995). Dikim Teknikleri. (T. Vural, Çev.). Ankara: Gaye Filmcilik Matbaacılık.
• Emery, I. (1980). The Primary Structures of Fabrics. Washington: DC. Textile Museum.
• Good, I. (2001). Archaeological Textiles: A Review of Current Research. Annual Review of Anthropology. 30. 209-226.
• Harris, J. (1993). 5000 Years of Textiles. London. British Museum Press.
• Kılınç, A. ve Gürcan, K. (2018). İğnenin Tarihi, Biçki Dikiş, (1. Baskı) içinde (165 - 195). İstanbul: Libra Kitapçılık ve Yayıncılık.
• Liang, K. (2018). “Three Value Orientations in the Development of Contemporary Fiber Art”. Yedi: Sanat Tasarım ve Bilim Dergisi. 20. 129-135.
• Lunin, L. F. (1990). The Descriptive Challenges of Fiber Art. Library Trensd.
• Michler, J. M. (1998). The Magic of Quilting Crazy. USA: Krause Publications.
• Montano, J. B. (2012). Free – Form Embroidery With Judith Baker Montano: Transforming Traditional Stitches Into Fiber Art. China: C&T Publishing.
• Morse, S. C. (2012). “Shimada Kiyonori: The Transformation of Cloth Impressions”. Japanese Art Society of America. 33. 42-53.
• Özay, S. (1980). Dünden Bugüne Dokuma Resim Sanatı. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Schoser, M.(2003). World Textiles a Concise History. London: Thames & Hudson.
• Speelberg, F. (2015). “Fashion & Virtue: Tekstile Patterns And The Print Revolution”. The Metropolitan Museum of Art Bulletin 1520–1620. 73 (2). 4-48.
• Sullivan, M. (1978). “African Grass and Fiber Arts”. UCLA James S. Coleman African Studies Center. 12 (1) .91.
• TSD (2005). Kırkpare/Patch 2005. İstanbul: Tekstil Sanatları Derneği.
• Yurdemi, Ü. (1992). Dekorasyon ve Mefruşat Hazırlama. Ankara: Ongun Kardeşler Matbaası.