THE USE OF TRAVEL JOURNALS IN FOREIGN LANGUAGE EDUCATION

Yıl 2016, Cilt: 4 Sayı: 1, 33 - 45, 30.04.2016

Buket Altınbüken Karslı

Öz

In this work, the definition of travel journals as a genre of literature will be made in light of the enunciation theory from linguistics and semiotics, and perception theory from semiotics which is inspired by phenomenology. The aim is to reveal how semiotic techniques can be useful in foreign language education classes, by the use of travel journals. The travel journals (carnets de voyage, Fr.) form a genre of literature containing textual and visual signs, in which the work is comprised of notes and illustrations by a traveller writer. These artworks with varying contents regarding the enunciation techniques and ways of perception are highly suitable for teaching how to form subjective or objective discourse and for providing description techniques. The practice of using linguistic and visual signs in combination offers big help in comprehension and expression for foreign language learners in almost all skill levels. The aim of contemporary approaches in foreign language education, besides providing linguistic competency, is also about offering familiarity with the culture surrounding that language. The perception of differences between the source and target cultures is also part of foreign language education. The travel journals provide a view of the city from the traveller’s perspective. As depicted in The Common European Framework of Reference for Languages, the language education has to be given inside a cultural context. The base for the teaching activity is to introduce the student both to the language and to the relevant culture; in other words, the student needs to learn to interpret both linguistic and social signs. In the classical method, one has course books usually presenting the foreign culture. In the meantime, the best way to know the “other” may be to look at one’s own self through the eyes of the “other”. We see how social signs change between cultures in not only travel journals but also travel literature texts, as is in “Persian Letters” by Montesquieu. We suggest the use of travel literature texts in language education classes in order to teach how to interpret cultural signs. Groups having various language skills can easily comprehend short texts of small-pieced structure thanks to their familiarity with subjects, people and places; and they can form similar texts basing on enunciation and perception techniques. This work brings also a new suggestion in semiotic techniques. Semiotics is a technique of analysis applied to meaningful wholes, revealing how a meaning is articulated. Writers do not use it as a means of creation. We suggest the use of it in the reverse direction as well, in the field of education, as a technique of creating texts. The learner, after understanding different usages in the text examples, will absorb different discourse strategies (objective or subjective discourse) and will form various texts regarding the presence amount of the enunciating subject in the discourse, and the perspective and sensation of the perceiving subject. During individual or group sessions, students with similar learning criteria will form highly variable texts. After learning with this technique, one can acquire the ability of interpreting and using both linguistic and social signs by doing writing exercises basing on certain text structuring properties.

Anahtar Kelimeler

Travel journals, enunciation, semiotics, perception, description, discourse, foreign language education.

GEZİ DEFTERLERİNİN YABANCI DİL EĞİTİMİNDE KULLANIMI

Öz

Bu çalışmada, öncelikle dilbilim ve göstergebilim alanındaki sözceleme kuramından ve göstergebilimde görüngübilimden esinlenerek geliştirilen algılama kuramından faydalanarak gezi defterlerinin yazınsal tür olarak tanımı yapılacaktır. Amacımız göstergebilim yönteminden eğitim alanında nasıl yararlanılabileceğini yabancı dil eğitim sınıflarında kullanılması önerilen gezi defterleri üzerinde göstermektir. Gezgin yazarın gezi notlarından ve çizimlerinden oluşan gezi defterleri, dilsel ve görsel göstergeler içeren yazınsal ve estetik bir türdür. Sözceleme teknikleri ve algılama biçimlerine göre çeşitlilik içeren bu eserler, öznel ve nesnel söylemler oluşturmayı öğretmek ve betimleme tekniklerini edindirmek için çok uygundur. Görsel ve dilsel göstergelerin beraber kullanımı, hemen hemen her dil düzeyindeki öğrenen için anlama ve ifade etme çalışmalarında kolaylık sağlar. Dilin göstergeler dizgesi olduğu ve kültürü aktardığı göz önünde bulundurulursa, göstergebilimin dil eğitiminde yerini bulması şarttır. Günümüzde yabancı dil eğitiminde amaç, öğrenene sadece dili edindirmek değil, o dilin yaşadığı kültürü de tanıtmaktır. Kaynak ve erek kültür arasındaki benzerliklerin ve farklılıkların algılanması yabancı dil eğitiminin bir parçasıdır. Gezi defterleri, gezginin bakış açısından şehirden görüntüler sunar. “Avrupa Diller Ortak Başvuru Metni”nde belirtildiği üzere, dil eğitimi kültür bağlamında yapılmalıdır. Yabancı dil öğrencisinin, hem dili, hem de dilini öğrendiği kültürü tanıması temel alınır, başka bir deyişle hem dilsel göstergeleri, hem de toplumsal göstergeleri yorumlamayı öğrenmesi gerekir. Klasik yöntemde, çoğunlukla yabancı kültürün tanıtıldığı ders kitaplarına rastlarız. Oysaki kendi kültürünü diğerinin gözünden görmek, ötekini tanımanın en iyi yoludur. Sadece gezi defterlerinde değil, gezi edebiyatı metinlerinde de, örneğin Montesquieu’nün İran Mektupları’nda, kültürler arasında toplumsal göstergelerin nasıl değiştiğini görürüz. Kültürel göstergeleri yorumlamayı öğretmek için, gezi edebiyatı metinlerinin dil eğitimi sınıflarında kullanılmasını öneririz. Farklı dil düzeyindeki gruplar konuya, kişilere, mekâna hâkimiyetleri ve metnin parçalı, kısa yapısı sayesinde metni rahatlıkla kavrar, sözceleme ve algılama tekniklerinden yola çıkarak benzer metinler oluşturabilirler. Bu çalışma göstergebilim yöntemi açısından yeni bir öneri de getirmektedir. Göstergebilim bir çözümleme yöntemidir, anlamlı bütünler üzerine uygulanır ve anlamın nasıl eklemlendiğini ortaya koyar. Hiçbir yazar yaratma yöntemi olarak kullanmaz. Eğitim alanında sadece çözümleme yöntemi olarak değil, yaratma yöntemi olarak tersten de kullanılmasını öneriyoruz. Öğrenen, örnek metinlerde kullanım farklılıklarını kavradıktan sonra farklı söylem stratejilerini (öznel söylem ya da nesnel söylem) benimseyerek, sözceleyen öznenin söylemde varlık oranına, algılayan öznenin bakış açısına, duyumsama biçimlerine göre çeşitli metinler oluşturacaktır. Bireysel ya da grup olarak yapılacak çalışmalarda, aynı ölçütlerle öğrenenler birbirinden çok farklı metinler üretecektir. Bu yöntemle öğrenen belli metin yapısı özelliklerine göre yazma çalışmaları yaparak hem dilsel göstergeleri hem de toplumsal göstergeleri yorumlama ve kullanma becerisini edinebilir.

Anahtar Kelimeler

Çocuk edebiyatı, Çocuk Vakfı, sivil toplum kuruluşları

Kaynakça

• Merleau-Ponty, M. (1945). Phénoménologie de la perception. France. Gallimard. Öztokat, N. (2005). Yazınsal Metin Çözümlemesinde Kuramsal Yaklaşımlar. Istanbul. Multilingual.
• Saussure, F. (1916). Cours de linguistique générale. Paris. Payot.