Öz
This study is based on the observation that Turkish students who learn German as a foreign language have difficulties in learning
and using the dative case. German and Turkish are the languages in which the case of noun is valid. The German has four cases
and the Turkish six. The nominative, accusative, dative and genitive are common cases. In addition Turkish has two more, the
locative and ablative. This article deals with the contrastive examination of the dative case of nouns in German and Turkish. At
the end of the morphological and semantic investigation, it was pointed out that the dative of the noun in German and in Turkish
are not equivalent. As morphological differences one can show that the dative is formed in Turkish with the endings "-e, -a". In
German, dative is formed by changing articles. In German, there are different types of dative such as pure dative and prepositional
dative. In pure dative, there is a partial equivalence between German and Turkish. However, there are considerable differences
in the prepositional dative. For, the prepositional dative in German corresponds to the locative and ablative in Turkish. The
prepositions that are used with both accusative and dative are potential sources of mistakes for Turkish learners of German. The
accusative with these prepositions in German is equivalent to the dative in Turkish and the dative with these prepositions fits the
locative in Turkish. All these differences can be seen as reasons for learning difficulties for Turkish learners. In order for the
Turkish learners of German to avoid any mistakes in the case of dative, they must be aware that these two languages differ.
Anahtar Kelimeler
Declension of noun the dative case equivalency German Turkish
Kaynakça
- Balcı, T. (2019). Türkçe ve Almancada Dilbilgisel Yerleştirme Kategorileri ve Dil Öğrenimine Yansıması. SUSBİD 13, 167-192
- Balcı, U./Darancık, Y./Balcı, T. (2019). Türkçe ve Almancada Durum ya da Hal. 9. Current Debates on Social Science Absract & Proceedings. İstanbul. Ijopec Publication. S. 129-136
- Balcı, T. (2006). Valenzstrukturabhӓngige Probleme beim Fremdsprachenlernen. In: DaF, 4. Quartal, Herder-Institut, Leibzig, s.239-241
- Balcı, T./Kanatlı, F. (2001). Das Problem der Kasuswahl nach Wechselpräpositionen. Deutsch als Fremdsprache 38,1 S. 28-30
Öz
Bu çalışma Almanca öğrenen Türklerin adın Dativ durumunu anlamada ve kendi tümcelerinde kullanmada zorlandıkları
gözlemine dayanmaktadır. Öğrenme zorluklarının nedenini çözümlemek amacıyla Almanca ve Türkçede adın yönelme durumu
karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Yapılan biçimsel ve anlamsal inceleme sonucunda şu saptamalar yapılmıştır: Almancada
dört, Türkçede altı ad durumu vardır. Yalın, belirtme, yönelme ve tamlayan durumları ortaktır. Türkçede bunlara ek olarak
bulunma ve çıkma durumları uygulanmaktadır. Dativ durumu Almanca ve Türkçede hem biçimsel hem de anlamsal olarak
farklılık göstermektedir. Biçimsel farklılık olarak Türkçede adların sonuna ünlü uyumuna göre “-e, -a” ekleri getirilirken,
Almancada adların artikellerinin çekimlenmesi ve düz Dativ, ilgeçli Dativ gibi farklı Dativ türlerinin bulunması gösterilebilir.
Almanca ve Türkçe arasında düz Dativlerde kısmen eşdeğerlik bulunmasına karşın, ilgeçli Dativlerde önemli farklılıklar
görülmektedir. Almancadaki ilgeçli Dativler Türkçedeki yönelme, bulunma ve çıkma durumlarını karşılayabilmektedir.
Değişken ilgeçler Türk öğrenciler için potansiyel hata kaynağı olarak değerlendirilebilir. Anlamsal farklılık kaynağı olarak bazı
eylem istemlerinin uymaması, değişken ilgeçlerle ve ilgeçle kalıplaşan eylemlerle yapılan ad durumları gösterilebilir. Almancada
hem Dativ hem de Akkusativ kullanılabilen ilgeçlerle yapılan Akkusativ durumu Türkçede yönelme durumuna, Dativ durumu
ise Türkçe bulunma durumuna uymaktadır. Bütün bu farklılıklar yabancı dil olarak Almanca öğrenen Türklerin öğrenme ve
uygulama engellerinin kaynağı olarak değerlendirilebilir. Türk öğrencilerin olası Dativ durumu hatalarından kaçınmaları için iki
dilin farklılığının bilincinde olmaları sağlanmalıdır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Balcı, T. (2019). Türkçe ve Almancada Dilbilgisel Yerleştirme Kategorileri ve Dil Öğrenimine Yansıması. SUSBİD 13, 167-192
- Balcı, U./Darancık, Y./Balcı, T. (2019). Türkçe ve Almancada Durum ya da Hal. 9. Current Debates on Social Science Absract & Proceedings. İstanbul. Ijopec Publication. S. 129-136
- Balcı, T. (2006). Valenzstrukturabhӓngige Probleme beim Fremdsprachenlernen. In: DaF, 4. Quartal, Herder-Institut, Leibzig, s.239-241
- Balcı, T./Kanatlı, F. (2001). Das Problem der Kasuswahl nach Wechselpräpositionen. Deutsch als Fremdsprache 38,1 S. 28-30
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türkçe Eğitimi |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 7 Sayı: 4 |
