ÖRGÜT İKLİMİ İLE ÖRGÜTSEL SESSİZLİK ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİNE YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA

Yıl 2017, Cilt: 1 Sayı: 2, 71 - 82, 16.10.2017

Ayhan Yalçınsoy

https://doi.org/10.29064/ijma.343033

Cited By: 1

Öz

 Araştırma sağlık sektörü çalışanlarının örgüt kültürü
algıları ile örgütsel sessizlik davranışları arasında anlamlı
bir ilişki olup olmadığını belirlemek amacıyla yapılmıştır.
Araştırmanın örneklemini Adana ilinde görev yapan sağlık
sektörü çalışanı 411 personel oluşturmaktadır. Araştırmada
anket yöntemiyle veriler toplanmış ve PSPP 0.10.2 istatistik paket
programı kullanılarak analizler yapılmıştır. Araştırmada
genel olarak çalışanların örgüt iklimi algıları ile örgütsel
sessizlik davranışları arasında pozitif yönlü ve zayıf bir
ilişki bulunmaktadır. Örgüt iklimi alt boyutlarından üstün
desteği ile koruma amaçlı sessizlik arasında, bağdaşıklık ile
kabullenici sessizlik, korunma amaçlı sessizlik ve koruma amaçlı
sessizlik arasında, iş yükü baskısı ile korunma amaçlı
sessizlik ve koruma amaçlı sessizlik arasında, içsel takdir ile
koruma amaçlı sessizlik arasında, tarafsızlık ile kabullenici
sessizlik arasında pozitif yönlü zayıf ilişkiler tespit
edilmiştir.  

Anahtar Kelimeler

Örgüt İklimi, Sessizlik, Örgütsel Sessizlik

A RESEARCH STUDY OF THE RELATIONSHIP BETWEEN ORGANIZATIONAL CLIMATE AND ORGANIZATIONAL SILENCE

Öz

The research was conducted to determine whether there is a meaningful
relationship between organizational climate perceptions and organizational
silent behaviors of health sector employees. The sample of the research is
composed of 411 staff of the health sector working in Adana province. Data were
collected by the questionnaire survey and analyzed using PSPP 0.10.2
statistical package program. There
is a positive and weak relationship between organizational climate perceptions
and organizational silent behaviors. Between the supervisory support and
prosocial silence; between the cohesion and acquiescent silence, defensive
silence and prosocial silence; between the workload pressure and defensive
silence and prosocial silence; between the intrinsic recognition and prosocial
silence, between the impartiality and acquiescent silence, the positive
weakness relationships were detected.

Anahtar Kelimeler

Organizational Climate, Silence, Organizational Silence

Kaynakça

• Acaray, A., Çekmecelioğlu, H. ve Akturan, A. (2015). Örgüt Kültürü İle Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, (32), 139–157.
• Adeniji, A. A. (2011). Organizational Climate and Job Satisfaction among Academic staff in some Selected Private Universities in Southwest Nigeria. (Yayımlanmamış doktora tezi). Covenant University, Nigeria.
• Barbera, K. M. (Ed.). (2014). The Oxford Handbook of Organizational Climate and Culture. Oxford University Press.
• Beheshtifar, M., Borhani, H. ve Moghadam, M. N. (2012). Destructive Role of Employee Silence in Organizational Success. nternational Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 2(11), 275–282.
• Bitsani, E. (2013). Theoretical Approaches to the Organizational Culture and the Organizational Climate: Exploratory Research Examples and Best Policies in Health Care Services. Journal of Human Resource Management, 1(4), 48–58.
• Bogosian, R. ve Stefanchin, J. E. (2013). Silence is not always consent: Employee silence as a barrier to knowledge transfer (ss. 1–21). Proceedings of the International Conference on Organisational Learning, Sunulmuş Bildiri, Knowledge and Capabilities.
• Büte, M. (2011). Algılanan Örgüt İkliminin Etik Olmayan Davranışlar Üzerindeki Etkilerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25(2), 103–122.
• Çakıcı, A. (2007). Örgütlerde Sessizlik: Sessizliğin Teorik Temelleri ve Dinamikleri. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 145–162.
• Çakıcı, A. (2008). Örgütlerde Sessiz Kalınan Konular, Sessizliğin Nedenleri ve Algılanan Sonuçları Üzerine Bir Araştırma. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1), 117–134.
• Çakıcı, A. (2010). Örgütlerde İşgören Sessizliği. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Çekmecelioğlu, H. G. (2011). Algılanan Örgüt İkliminin Çalışanların İş Tatmini, Duygusal Bağlılık Ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Üzerindeki Etkilerinin İncelenmesi. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Dergisi, 22(68), 29–47.
• Doğan, H. ve Üngüren, E. (2009). Farklı Meslek Gruplarındaki Çalışanların Örgüt İklimi Algılamaları Ve Alanya Başkent Hastanesi’nde Bir Araştırma. Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 11(2), 41–58.
• Doğan, S. (1997). İnsan Kaynakları Potansiyelini Arttırmada İşletmeleri Etkinliğe Götüren Yol: Örgüt Kültürü. Amme İdaresi Dergisi, 30(4), 53–74. Durak, İ. (2012). Korku Kültürü ve Örgütsel Sessizlik. Bursa: Ekin Yayınevi.
• Ehtiyar, R. ve Yanardağ, M. (2008). Organizational Silence: A Survey on Employees Working in a Chain Hotel. Tourism and Hospitality Management, 14(1), 51–68.
• Erdoğan, E. (2011). Etkili Liderlik Örgütsel Sessizlik Ve Performans İlişkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gebze.
• Eroğlu, H., Adıgüzel, O. ve Özü. (2011). Sessizlik Girdabı ve Bağlılık İkilemi: İşgören Sessizliği ile Örgütsel Bağlılık İlişkisi ve Bir Araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), 97–124.
• Güçlü, N. (2003). Örgüt Kültürü. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23(2), 61–85.
• Gül, H. ve Özcan, N. (2011). Mobbing ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişkiler: Karaman İl Özel İdaresinde Görgül Bir Çalışma. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(2), 107–134.
• Holloway, J. B. (2012). Leadership Behavior and Organizational Climate: An Empirical Study in a Non-Profit Organization. Emerging Leadership Journeys, 5(1), 9–35.
• İşcan, F. Ö. ve Karabey, C. N. (2007). Örgüt İklimi ile Yeniliğe Destek Algısı Arasındaki İlişki. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(2), 180–193.
• Jahanbakhshian, P., Assadi, R. ve Nejad, F. P. (2015). Providing a Conceptual Model on Organizational Silence Behavior Based on Organizational Culture, Organizational Climate and Organizational Commitment Components in Service Firms. Management and Administrative Sciences Review, 4(2), 438–448.
• Karcıoğlu, F. (1997). Özelleştirme Ve Örgüt Iklimi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. İşletme Anabilim Dalı, Erzurum.
• Keser, A. (2005). Çalışma Yaşamı ile Yaşam Doyumuna İlişkisine Teorik Bakış. İktisat Fakültesi Mecmuası, 55(1), 897–913.
• Köylüoğlu, A. S., Bedük, A., Duman, L. ve Büyükbayraktar, H. H. (2015). Analyzing the Relation Between Teachers’ Organizational Silence Perception and Whistle Blowing Perception. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 207, 536–545. doi:10.1016/j.sbspro.2015.10.124
• Liu, D., Wu, J. ve Ma, J. (2009). Organizational Silence: A Survey on Employees Working in a Telecommunication Company. In Computers & Industrial Engineering, 2009 içinde (ss. 1647–1651). International Conference on IEEE, Sunulmuş Bildiri, Troyes, France.
• Milliken, F. J. ve Morrison, E. W. (2003). Shades of Silence: Emerging Themes and Future Directions for Research on Silence in Organizations. Journal of Management Studies, 40(6), 1563.
• Morrison, E. W. ve Milliken, F. J. (2000). Organizational Silence: A Barrier to Change and Development in a Pluralistic World. Academy of Management Review, 25(4), 706–725.
• Pinder, C. C. ve Harlos, K. P. (2001). Employee Silence: Quiescence And Acquiescence As Responses To Perceived İnjustice. Research in Personnel and Human Resources Management, 20, 331–369.
• Rhee, J., Dedahanov, A. ve Lee, D. (2014). Relationships Among Power Distance, Collectivism, Punishment, and Acquiescent, Defensive, or Prosocial Silence. Social Behavior and Personality, 42(5), 705–720.
• Sağlık Bakanlığı Sağlık Araştırmaları Genel Müdürlüğü. (2016). T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlik İstatistikleri Yıllığı 2015. Ankara. Tayfun, A. ve Çatır, O. (2013). Örgütsel Sessizlik ve Çalışanların Performansları Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 5(3), 114–134.
• Toker Gökçe, A. ve Alataş, H. (2015). Öğretmenlerin İstenmeyen Yönetici Davranışlarına Yönelik Tepkileri: Bilgi Uçurma Mı? Sessiz Kalma Mı? Journal of Computer and Education Research, 3(6), 99–116.
• Turgut, T. (2011). Çalişmaya Tutkunluk: İş Yükü, Esnek Çalişma Saatleri, Yönetici Desteği Ve İş-Aile Çatişmasi İle İlişkileri. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25(3–4), 155–179.
• Turhan, R., Ünnü, N. A. A., İliç, D. K., Çapraz, B. ve Kesken, J. (2016). Çalışanların Sessizlik Davranışlarında Kültürün Etkisi: Atasözleri Üzerinden Nitel Bir Analiz. Ege Strategic Research Journal, 7(1), 1–15.
• Uçar, Z. (2016). Örgütsel (İşgören) Sessizlik Olgusunun Kişisel ve Demografik Özellikler Bağlamında Araştırılması: Nitel Bir Çalışma. Dokuz Eylül Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 31(1), 311–342.
• Van Dyne, L., Ang, S. ve Botero, I. C. (2003). Conceptualizing Employee Silence and Employee Voice as Multidimensional Constructs. Journal of Management Studies, 40(6), 1359–1392.
• Yalçınsoy, A. ve Zincirkıran, M. (2016). Örgüt Kültürü ve Örgüt İkliminin Örgütsel Sessizlik Üzerine Etkisinin Analizi (ss. 1187–1195). 1st International Conference on Scientific Cooperation for the Future in the Social Science, sunulmuş bildiri, Uşak.
• Zehir, C. ve Erdoğan, E. (2011). The Association Between Organizational Silence and Ethical Leadership Through Employee Performance. Procedia Social and Behavioral Sciences, 24, 1389–1404.
• Zhang, J. ve Liu, Y. (2010). Organizational Climate and Its Effects on Organizational Variables: An Empirical Study. International Journal of Psychological Studies, 2(2), 189–201.