THE DEVELOPMENT OF HUMAN RESOURCE MANAGEMENT IN TURKEY SINCE 1923 TO TODAY

Yıl 2016, , 181 - 193, 01.08.2016

Osman Eroğlu

https://doi.org/10.17130/ijmeb.20162922029

Cited By: 5

Öz

In this study, human resource management literature in Turkey is reviewed by means of some different theoretical perspectives which began to emerge since 1923’s. The study principally introduces historical background of human resource management concept in USA subsequent to Turkey’s. Mainly benefiting from articles published in Journal of Public Administration, the study intended to contribute to Turkish literature by outlining studies on this subject in Turkey

Anahtar Kelimeler

Personnel Administration, Human Resource Management, Turkey

1923’TEN GÜNÜMÜZE TÜRKİYE’DE İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİNİN GELİŞİMİ

Öz

Bu araştırmada, Türkiye’de gelişen insan kaynakları yönetimi literatürü, özellikle 1923’lerden itibaren alanda ortaya çıkan değişimlerle etkileşimi bağlamında incelenmektedir. Çalışma öncelikle insan kaynakları yönetiminin ABD kökenli gelişim çizgisi tanıtılmakta daha sonra da söz konusu disiplinin Türkiye’de izlediği sürece yer verilmektedir. Çalışma özellikle Amme İdaresi Dergisinde yayınlanan makalelerden yararlanarak, Türkiye’de bu konudaki çalışmaları özetleyerek Türkçe alan yazınına katkıda bulunma amacı taşımaktadır.

Anahtar Kelimeler

Personel Yönetimi, İnsan Kaynakları Yönetimi, Türkiye

Kaynakça

• Aslan, O. E. (2011). Maaş ilişkisi ve Türkiye’de memur maaşları (1970-2008). Amme İdaresi Dergisi. 44(3), 109-140.
• Benligiray, S. (2007). İnsan kaynakları yönetiminin gelişme süreci ve lisansüstü tezler üzerine etkisi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, No: 171.
• Benligiray, S. (2009). Türkiye’de İnsan kaynakları yönetimi alanında yapılan lisansüstü tezler ve bu tezlerde incelenen temaların analizi: 1983-2008 Dönemi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 4(1), 167-197.
• Benlikol, S. (1972). Çeşitli ülkelerde kamu personeline ilişkin sorunların karşılaştırmalı çözüm yolları. Ankara: Maliye Tetkik Kurulu Yayını.
• Buğra, A. (1994). State and business in modern Turkey. New York: New York University Press.
• Canman, D. (1985). Devlet Memurları Kanununun genel görünümü ve sorunları. Amme İdaresi Dergisi, 18(1), 3-23.
• Çetinel, G. F. (2003). Personel yönetiminden insan kaynakları yönetimine: tarihsel bir perspektif. Anadolu Üniversitesi İİBF Dergisi (Prof.Dr. Doğan Bayar’ın Hatırasına Armağan), 14(1-2), 175-200.
• Çevikbaş, R. (1995). Türk kamu yönetiminde personel rejimi ve uygulama süreci. Amme İdaresi Dergisi, 28 (2), 51-80.
• Dilber, M. (1969). Personel şubesinin şirket teşkilatındaki rolü ve yeri. Sevk ve İdare Dergisi, 4 (22), 9-13.
• Dulebohn, J., Ferris, H., Gerald R., & Stodd, J. T. (1995). The history and evolution of human resource management, In Ferris G.,Rosen R., Barnum, S.D. (Eds.), Handbook of Human Resource Management, Blackwell, (pp. 18-40) Cambridge, MA.
• Erçek, M. (2003). Embeddedness of social processes and translation: The narrative of Turkish professional personnel management discourse, 1923-1980. EIASM Workshop on Management Knowledge in Time and Space, September 26-28, Istanbul: Istanbul Bilgi University. (Unpublished paper)
• Erçek, M. (2004a). Çeviri, Aktör Ağları ve Eksik/Öncül Kurumsallaşma: Türkiye’deki Mesleki Personel/İnsan Kaynakları Söyleminin Yeniden Kurgulanması. 1960-1999. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 4(2), 129-195.
• Erçek, M. (2004b). The diffusion and institutionalization of professional personnel/human resources management discourse in Turkey: A narrative approach, 1900-1999. Boğaziçi Üniversitesi, Yayınlanmış Doktora Tezi.
• Ercek, M. (2006). HRMization in Turkey: Expanding the rhetoric-reality debate in space and time. The International Journal of Human Resource Management, 17(4), 648-672.
• Eroğlu, T. H. (2010). Yeni kamu yönetimi anlayışının Türk kamu personeli yönetimine etkisi. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 6(12), 225-233.
• Göküş, M. (2010). 1960-1980 döneminde Türk kamu bürokrasisinin hukuki, ekonomik ve toplumsal değişimi. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 6(12), 203-223.
• Gözübüyük, Ş. & Tutum, C. T. (1975). Yasa gücünde kararnameler. Amme İdaresi Dergisi, 8,(1). 3-7.
• Güzel A. (1986). 3008 sayılı iş yasasının önemi ve başlıca hükümleri. İ.Ü. İktisat Fakültesi Sosyal Siyaset Konferansları.
• Kara, B. (2006). Türkiye’de personel reformu çalışmalarının altyapısı: 1930-60 yılları arasında yabancı uzmanların kamu yönetimine ilişkin hazırladıkları raporlar. C. Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 30(2), 149-162.
• Kaufman, B. E. (1993). The origins evolution of the field of industrial relations in the Unites States. New York, Ithaca: ILR Press.
• Kaya, G. D., & Kaygısız, D. A. (2015). 2008 küresel kriz ve sonrasında Türkiye’de uygulanan maliye politikalarına genel bir bakış. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi 11(26), 171-194.
• Koçel, T., Furman, O. B., & Baysal, A. C. (1992). Avrupa ve Türkiye’de insan kaynakları yönetimi. Price-Waterhouse/Cranfield İnsan Kaynakları Yönetimi Araştırma Projesi. İstanbul: Peryön.
• Koçer, S. & Öksüz, G. (2015). Elektronik işe alma sürecinde özel istihdam bürolarının rolü: Adecco ve Kariyer.net İncelemesi, Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 11(24), 181-203.
• Mahoney, T. A. & Decktop, J. R. (1986). Evolution of concept and practice in personel administration/human resources management (PA/HRM). Journal of Management, 12 (2), 223-241.
• Makal, A. (2001). Türkiye’de kamu kesimi çalışanlarının maaş ve ücretlerine ilişkin gelişmeler: 1923-1963, Amme İdaresi Dergisi, 34(3), 59-98.
• Mıhçıoğlu, C. (1988). Türkiye’de çağdaş kamu yönetimi öğretiminin başlangıç yılları. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
• MESS. 1999. Gelenek ve gelecek. 1. Cilt, İstanbul: MESS Yayınları.
• Öktem, K. M. (1992). Türk kamu personel yönetiminin gelişimi. Amme İdaresi Dergisi, 25(2), 86-105.
• Peryön (2000). Tanıtım broşürü. İstanbul: Personel Yöneticileri Derneği.
• Sayılar, Y. (2005). İnsan kaynakları yönetimi alanının Türkiye’deki gelişim çizgisi: Yönetim ve organizasyon kongreleri üzerine bir araştırma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (2), 147-176.
• Strauss, G. (2001) HRM in the USA: Correcting some British impressions. The International Journal of Human Resource Management, 12(6), 873-897.
• Sturm, A. L. & Mıhçıoğlu, C. (1959). Türk amme idaresi bibliyografyası, 1928-1957. Ankara: A. Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi.
• Tanke, M. L. (1990). Human resources management for the hospitality industry. New York: Delmar Publishers Inc.
• Tutum, C. (1968). Türkiye’de personel reformu üzerine düşünceler. Amme İdaresi Dergisi, 1(1), 32-45.
• Tutum, C. (1973). Gerçekleştirilemeyen reform: Personel reformu. Amme İdaresi Dergisi, 6(3), 3-26.
• Tutum, C. (1976). Personel yönetimi. Ankara: TODAİE.
• Uyargil, C. (1996). Avrupa’da stratejik insan kaynakları yönetimi araştırması–1995-1996 Türkiye raporu. Istanbul: Arthur Andersen İnsan Kaynakları Danışmanlığı-İ.Ü. İşletme Fakültesi.
• Üsdiken B., Selekler N., & Çetin D. (1998). Türkiye’de yönetim yazınına egemen anlayışın oluşumu: Sevk ve idare dergisi üzerine bir inceleme. Amme İdaresi Dergisi, 31(1), 57-87.
• Üsdiken B., & Çetin D. (1999). Türkiye’de akademik dünyanın yönetme işine yaklaşımda 1950’li yıllarla birlikte ne değişti?. Amme İdaresi Dergisi, 32(4), 47-65.
• Üsdiken B., & Wasti A. S. (2002). Türkiye’de akademik inceleme alanı olarak personel veya “ insan kaynakları yönetimi”, 1972-1999. Amme İdaresi Dergisi, 35(3),1-37.
• Üsdiken, B. (2003). Plurality in institutional environments and educational content: The undergraduate business degree in Turkey. In R. P. Amdam, R. Kvalshaugen ve E. Larsen, (Eds.), Inside the business school: the content of European business education (pp. 87- 109). Oslo: Abstrakt Press.