SUGGESTIONS FOR ADAPTING EMPLOYMENT MODES AND LEADERSHIP STYLES IN ENTERPRISES WITH CONFLICT MANAGEMENT STYLES

Yıl 2013, , 195 - 213, 01.01.2013

Ünsal Sığrı Ayşe Pınar Dinçer

https://doi.org/10.11122/ijmeb.2013.9.18.430

Öz

One of the most valuable asset of firms is human capital which is inimitable and maintains sustainable competitive advantage. Therefore, the critical role of leadership styles and the conflict management practices are highlighted in various studies. In literature, organizational conflict arises due to the polarization of the relationships between managers and the employers. That’s why, it is important for leaders who own the critical role in the effective management of human capital to prefer conflict management styles that minimizes the effects of conflicts. In this context, by acknowledging that various employee groups need different leadership styles, research question of this paper is:” what will preferably be the conflict management practices for that employment models in terms of that leadership styles?” In this study the typology of employment mode-leadership style of Liu et al. 2003 is harmonized with “Dual Concern Model” of conflict management styles

Anahtar Kelimeler

Employment Mode, Leadership Style, Conflict Management, Conflict Management Styles

İŞLETMELERDEKİ İSTİHDAM BİÇİMLERİ VE LİDERLİK TARZLARININ ÇATIŞMA YÖNETİMİ TARZLARIYLA UYUMLANDIRILMASINA YÖNELİK ÖNERİLER

Öz

İşletmelere sürdürülebilir rekabet avantajı sağlayan ve taklit edilemez en değerli varlıklardan biri, sahip olunan insan sermayesidir. Bu nedenle, insan sermayesin etkin kullanımı konusundaki çalışmalarda, liderliğin kritik rolüne ve liderlerin etkili çatışma yönetimi uygulamalarına vurgu yapılmıştır. Literatürde örgütsel çatışma nedenlerinden birisinin yönetici-yönetilen ilişkilerinde meydana gelen kutuplaşmalar olduğu belirtildiğinden, insan sermayesinin etkili yönetiminde kritik rolü olan liderlerin, çalışanları ile çatışmanın olumsuz etkilerini azaltacak çatışma yönetimi tarzlarını kullanmaları önemlidir. Bu çalışmada değişik istihdam modellerinin değişik liderlik tarzlarına ihtiyaç duyacağı varsayımından hareketle, “hangi liderlik stili hangi çatışma yönetimi tarzını tercih edebilir?” sorusuna cevap aranmıştır. Bu kapsamda Liu vd. 2003 tarafından geliştirilen “Liderlik Tarzları” ile “İstihdam Düzenlemeleri Tipolojisi”; çatışma yönetimi tarzlarından “İkili İlgi Modeli” ile uyumlandırılmıştır.

Anahtar Kelimeler

İstihdam Biçimi, Liderlik Tarzı, Çatışma Yönetimi, Çatışma Yönetimi Tarzları

Kaynakça

• Adams, J. S. (1963). Wage inequities, productivity and work quality. Industrial Relations, 3, 9-16.
• Alexander, D. C. (1995). Conflict management styles of administrators in schools for the deaf: teacher perceptions of job satisfaction. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gallaudet University.
• Aykut, B. (2000). Dönüşümsel ve etkileşimsel liderlik kavramı, gelişimi ve dönüşümsel liderliğin yönetim ve organizasyon içerisindeki rolü. İ.Ü. İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Dergisi, 11(36), 1-25.
• Bandura, A. (1977). Social learning theory. New Jersey: Prentice Hall.
• Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. NJ: Prentice Hall.
• Bandura, A. (1989). Social cognitive theory. In Vasta R. (Eds.), Annals of Child Development (Vol 6, pp. 1-60). Greenwich, CT: Jai Press Ltd.
• Baransel, A. (1993). Çağdaş yönetim düşüncesinin evrimi. İstanbul: İ.Ü. İşletme Fakültesi Yayını.
• Bass, B. M. (1985). Leadership and performance beyond expectations. New York: Free Press.
• Bass, B. M. (1997). Does transactional–transformational leadership paradigm transcend organizational and national boundaries? American Psychology, 52(3), 130-139.
• Bass, B. M. (1999). Two decades of research and development in transformational leadership. European Journal of Work and Organizational Psychology, 8(1), 9- 32.
• Baysal, A. C., & Erdal, T. (1996). İşletmeciler için davranış bilimleri. İstanbul: Avcıol Basım.
• Blake, R. R., & Mouton, J. S. (1964). The managerial grid. Houston: Gulf Publishing Company.
• Blake, R. R., H. Shepard A., & J. S. Mouton (1964). Managing ıntergroup conflict ındustry. Houston: Gulf.
• Bolat, T., & Oya, A. S. (2002). Örgütlerde iş etiğinin yerleştirilmesinde dönüşümcü liderlik tarzı’nın etkileri üzerine bir değerlendirme. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler http://sbe.balikesir.edu.tr/dergi/edergi/c6s9/makale/c6s9m4.pdf Dergisi. Erişim Tarihi: 11.11.2009
• Burns, J. M. (1978). Leadership. New York: Harper & Row.
• Cogliser, C. C., & Schriesheim, C. A. (2000). Exploring work unit context and leader- member exchange: A multilevel perspective. Journal of Organizational Behavior, 21, 487-511.
• Cox, J. F. (1994), The effects of super leadership training on leader behavior, subordinate self-leadership behavior, and subordinate citizenship. Dissertation Abstracts International, 55.
• Craig L. P., Jr. Sims, H. P., Cox, G., Ball, Schnell, E., Smith, K. A., & Trevino, L. (2000). Transactors, transformers, and beyond: a multi-method development of a theoretical typology of leadership. Journal of Management Development, 22(4), 273-307.
• Dachler, H. P., & Wilpert, B. (1974). Conceptual dimensions and boundaries of participation: A critical evaluation. Administrative Science Quarterly, 23, 1-39.
• Delery, J. E. (1998), Issues of fit in strategic human resource management: ımplications for research. Human Resource Management Review, 8, 289-310.
• Erdal, M. (2007). İşletmelerde dönüştürücü liderlik davranışlarının analizi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Yüksek Lisans Projesi.
• Fleishman, E. A. (1953). The description of supervisory behavior. Personnel Psychology, 37, 1-6.
• Fleishman, E. A. (1973). Twenty years of consideration and structure. In E. A. Fleishman & J. G. Hunt (Eds), Current development in the study of leadership (pp. 1-37). Carbondale: Southern Illinois University Pres.
• Graham, R. (1994). Mary Parker follett-prophet of management. USA: Harvard Business Pres.
• Hocker, J. L., & Wilmot, W. W. (2001). Interpersonal conflict. Boston, MA: McGraw- Hill.
• Homans, G. C. (1961). Social behavior. New York: Harcourt, Brace and World.
• House, R. J. (1971). A path-goal theory of leadership effectiveness. Administrative Science Quarterly, 16, 321-339.
• House, R. J. (1977). A 1976 Theory of charismatic leadership. In: J. G. Hunt & L. L. Larson (Eds.), Leadership: The cutting edge (pp. 189-207). Carbondale: Southern Illinois University Pres.
• Jandt, F. E., & Pedersen, P. B. (1996). Constructive conflict management: Asia-pacific cases. Sage Publications.
• Katz, D., Maccoby, N., & Morse, N. (1950). Productivity, supervision and morale in office situation. Ann Arbor, MI: Institute of Social Research.
• Kılınç, M. (2001). Yönetim ve organizasyon. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Lepak, D. P, & Snell, S. A. (1999). The human resource architecture: toward a theory of human capital allocation and development. Academy of Management Review, 24, 31-48.
• Lewicki, R. J., Barry, B., Saunders, D. M., & Minton, J. W. (2003). Negotiation. New York: McGraw Hill.
• Likert, R. (1967). The human organization: Its management and value. New York: McGraw-Hill.
• March, J. G., & Simon, H. A. (1958). Organizations. New York: John Willey & Sons.
• McGregor, D. (1960). The human side of enterprise. New York: McGraw-Hill.
• Miner, J. B.(1988). Organizational behavior. New York: Random House Business Division.
• Park; H., & Antonioni, D. (2007). Personality, reciprocity, and strength of conflict resolution strategy. Journal of Research in Personality, 41, 110–125.
• Pondy, L. R. (1967). Organization conflict: Concepts and models. Administrative Science Quarterly, 12(2), 296-320.
• Rahim, A. M., & Bonoma, T. V. (1979). Managing organizational conflict: A model for diagnosis and ıntervention. Psychological Reports, 44(4), 1323-1344.
• Rahim, A. (1985). A Strategy for managing conflict in complex organizations. Human Relations, 38, 81-89.
• Rahim, A., Buntzman, G. F., & White, D. (1999) An empirical study of stages of moral development and conflict management styles. The International Journal of Conflict Management, 10(2), 154-171.
• Robbins, S. P. (1974). Managing organizational conflict. New Jersey: Prentice Hall Inc.
• Rousseau, D. M. (1995). Psychological contracts in organizations: understanding written and unwritten agreements. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Rollinson, D. (2004). Organizational behavior and analysis: An ıntegrated approach. Prentice Hall.
• Rotter, J. B. (1954). Social learning and clinical psychology. Englewood Clifs, New Jersey: Prentice-Hall
• Rubin, J. Z., Pruitt, D. G., & Kim, S. H. (1994). Social conflict: Escalation, stalemate, and settlement. New York: McGraw-Hill.
• Osterman, P. (1987). Choice of employment systems in ınternal labor markets. Industrial Relations, 25, 46-67.
• Pruitt, D. G., & Rubin, J. Z. (1986). Social conflict: escalation, stalemate, and settlement. New York: Random House.
• Sims, R. R. (2002). Managing organizational behavior. Quorum Books.
• Sökmen, A., & Yazıcıoğlu, İ. (2005). Thomas modeli kapsamında yöneticilerin çatışma yönetimi stilleri ve tekstil işletmelerinde bir alan araştırması. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 1-19.
• Stoner, J. A. F., & Freeman, R. E. (1989). Management. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall.
• Şahin, A., Emini, F. T., & Ünsal, Ö. (2007). Çatışma Yönetimi yöntemleri ve hastane örgütlerinde bir uygulama. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15.
• Şimşek, Ş. (1987). Örgütlerde çatışma ve yaratıcılığın önemi. Atatürk Üniversitesi İİBF Araştırma Merkezi İşletme Dergisi, 7(1).
• Tabak, A. (2001). Tarihsel gelişimi içerisinde liderlik tanımları ve liderlik kavramının günümüzdeki www.kho.edu.tr/yayinlar/bilimdergisi/bilimder/doc/2001-2/1 Erişim Tarihi: 15.10.2009
• Tekarslan, E. & diğ. (2000). Davranışın sosyal psikolojisi. İstanbul: Dönence Basım.
• Thomas, K. W. (1992). Conflict and conflict management: Reflections and update. Journal of Organizational Behavior, 13(3), 265-274.
• Tosi, H. L., Neal P. M., & John, R. R. (2000). Managing organizational behavior. USA: Blackwell Publishing.
• Tracey, J. B., & Hinkin, T. R. (1998). Transformational leadership or effective managerial practices ? Group and Organization Management, 23(3), 220-236.
• Tsui, A. S., Pearce, J. L., Porter, L. W., & Hite, J. P. (1995). Choice of employee- organization relationship: ınfluence of external and ınternal organizational factors. In G. R. Ferris (Ed.), Research in Personnel and human resource management, 13 (pp. 117-151). Greenwich, CT: JAI Pres.
• Tsui, A. S., Pearce J. L., Porter, L.W., & Tripoli, A. M. (1997). Alternative approaches to the employee-organization relationship: Does ınvestment in employees pay off? Academy of Management Journal, 40, 1089-1121.
• Tjosvold, D. (1991). The conflict positive organization: stimulate diversity and create unity (Addison-Wesley series on organization development). New York: Addison, Wesley Publishing Company.
• Üngüren, E. (2008). Örgütsel çatışma yönetimi üzerine konaklama işletmelerinde bir araştırma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(5), 880-909.
• Varoğlu, A. K., & Sığrı, Ü. (2008). İş, yönetim ve diplomasi dünyasında müzakere. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Vroom, V. H. (1964). Work and motivation. New York: Wiley.
• Wei, L., David, P. L., Riki, T., & Henry, P. S. (2003), Matching leadership styles with employment modes: strategic human resouce management perspective. Human ResourceManagement Review, 13, 127-152.
• Wright, P. M., Macmahan, G. C., & MacWilliams, W. A. (1994). Human resource and sustained competitive advantage: A resource-based perspective. International Journal of Human Resource Management, 5, 301-326.
• Yürür, Ş. (2009). Yöneticilerin çatışma yönetim tarzları ve kişilik özellikleri arasındaki ilişkinin analizine yönelik bir araştırma. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 10(1), 23-42.