IMPORTANCE OF CIVIL SOCIETY ORGANIZATIONS IN PARTICIPATORY/DELIBERATIVE DEMOCRACY PROCESS IN LOCAL GOVERNMENTS

Yıl 2012, Cilt: 8 Sayı: 17, 171 - 196, 01.01.2012

Şafak Kaypak

https://doi.org/10.11122/ijmeb.2012.8.17.72

Cited By: 5

Öz

The aim of this study is to identify predictions and potentials about local democracy and participation and to examine the phenomenon of civil society organizations CSOs in this direction. Starting point of the investigation is the positive role of CSOs in the creation of urban participation as tools for the practice of local democracy. It is a known fact that local governments have experienced structural changes. At the head of these changes comes the concept of local participation that considers all groups as actors and partners in the city. Local governments in general, municipalities in particular, which are in the position of making effective decisions is urban space are the administrations that advantages of direct democracy and participation can be exposed. Multi-partner and multi-actor government approach is aimed in problem solving and service presentations at local governments owing to the arrangements on the local legislations, the participation of CSOs is expected

Anahtar Kelimeler

Local Government, Democracy, Participation/Deliberation and Civil Society Organizations.

YEREL YÖNETİMLERDE KATILIMCI/MÜZAKERECİ DEMOKRASİ SÜRECİNDE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ ÖNEMİ

Öz

Bu çalışmanın amacı, yerel demokrasi ve katılıma ilişkin öngörüleri ve potansiyelleri belirlemek ve bu doğrultuda sivil toplum kuruluşları STK olgusunu incelemektir. Yapılacak incelemede çıkış noktası, yerel demokrasinin yaşama geçmesinde bir araç olarak, STK’ların kentsel katılım oluşturulması sürecinde olumlu rol üstlendiği doğrultusundadır. Yerel yönetimlerin yapısal değişim geçirdikleri bilinen bir gerçektir. Bu değişimlerin başında, kentteki tüm grupları aktör olarak ortak gören yerel katılım kavramı gelmektedir. Kentsel mekânlarda etkili karar alma konumunda olan genelde yerel yönetimler, özelde belediyeler, doğrudan demokrasi avantajlarının ve katılımın sergilenebileceği yönetimlerdir. Gerçekleştirilen yerel mevzuat düzenlemeleri ile yerel yönetimlerde sorunların çözümü ve hizmet sunumunda, çok ortaklı ve çok aktörlü yönetim anlayışı hedeflenmekte, STK katılımı beklenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Yerel Yönetimler, Demokrasi, Katılım/Müzakere ve Sivil Toplum Kuruluşları

Kaynakça

• Acı, E. Y. (2005). Kalkınma sürecinin yeni aktörleri sivil toplum kuruluşları. İstanbul: Günizi Yayıncılık.
• Ak, N. (2003). AB sürecinde sivil toplumun yeri ve önemi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Aslan, M. & Kaya, G. (2004). 1980 sonrası Türkiye’de siyasal katılımda sivil toplum kuruluşları. Cumhuriyet Üniversitesi İİBF Dergisi, C.4, S.1. 213-223.
• Atar, Y. (1997). Demokratik sistemde sivil toplumun fonksiyonu ve sivil toplum-devlet düalizmi. Yeni Türkiye Dergisi, S. 18. Kasım-Aralık.
• Avrupa Konseyi (1996). Avrupa kentsel şartı. Mahalli İdareler Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Aykaç, B. (1999). Türkiye’de kamu -yönetiminin küçültülmesi, yerel yönetimler ve yerel demokrasinin amaçları. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, C.1, S.1.
• Barber, B. (1995). Güçlü demokrasi. Çev. Mehmet Beşikçi. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Bolay, H. (1997). Sivil toplum ve manası. Yeni Türkiye Dergisi, Yıl: 3, Sayı:18.
• Bumin, K. (1990). Demokrasi arayışında kent. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Çaha, Ö. (2000). Aşkın devletten sivil topluma. İstanbul: Gendaş Kültür.
• Çevikbaş, R. (1995). Yerel yönetimler, işlevi ve Türkiye’deki durumu. Türk İdare Dergisi, Sayı 407.
• Çukurçayır, M. A. (2008). Yerel demokrasi ve yerel siyaset. Yerel Siyaset, Okutan Yayıncılık, 15-36.
• Çukurçayır, M. A. (2002). Yeni yönetim modeli arayışları çerçevesinde halkın yönetim süreçlerine katılım olanakları. Yerel Yönetimler Sempozyumu Bildirileri. Ankara: TODAİE Yayını.
• Dahl, R. (2001). Demokrasi üstüne. Çev. Betül Kadıoğlu. Ankara: Phoenix Yayınevi
• Demir, Ö. & Acar, M. (1997). Sosyal bilimler sözlüğü. Ankara: Vadi Yayınları.
• Derdiman, R. C. (2006). Anayasa hukukunun genel esasları ve Türk anayasa düzeni. Bursa: Alfa Aktüel Yayınları.
• Demircan, S. (2005). Avrupa Birliği ve sivil toplum. Erişim Tarihi: 26.01.2011, www.stgm.org.tr/tr/icerik/detay/avrupa-birligi-ve-sivil-toplum-2.
• Emrealp, S. (1994). Yerel yönetimlerde yeni bir yapılanmaya doğru: Yerel yönetimler ve demokrasi. Ankara: Sosyal Demokrasi Yayınları, Birinci Basım.
• Ertan, B. (2004). Demokrasi ve yerel yönetimler. Review of Social, Economic& Business Studies, Vol. 2, 204-215
• Eryılmaz, B. (2008). Kamu yönetimi. Ankara: Okutman Yayıncılık.
• Gönenç A. A. (2001). Sivil toplumun düşünsel temelleri ve Türkiye perspektifi. İstanbul: Altkitap Yayınevi.
• Görmez, K. (1997). Yerel demokrasi ve Türkiye. Ankara: Vadi Yayınları.
• Güler, A. B. (1992). Yerel yönetimler liberal açıklamalara eleştirel yaklaşım. Ankara: TODAİE Yayınları.
• Güneş, İ. (2004). Yerel yönetimler ve sivil toplum kuruluşları. Yerel Yönetimler Dersliği, Erişim Tarihi: 10.03.2011, http://idari.cu.edu.tr/igunes/.html.
• Hamamcı, C. (1995). Yerel yönetimler ve yerel demokrasi. Yeni Gündem Dergisi, Yerel Yönetimler Eki, Sayı 6, Cilt 4.
• Hill, D. M. (1974). Democratic theory and local government. Routledge Ltd., London and New York.
• İsbir, B. (2010). Temsili demokrasi anlayışına göre yerel yönetimlerde özerklik. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 11, 1571-1599.
• Kapani, M. (1992). Politika bilimine giriş. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Kapani, M. (1977). Demokratik teori alanında bazı yeni görüş ve tartışmalar. Prof. Dr. Bülent Nuri Esen’e armağan, AÜ Hukuk Fakültesi Yayını, 205-219.
• Kar, B. (2007). Kent konseyleri ve katılımcı demokrasi. Yerel Siyaset Dergisi, Sayı 21, 50-51.
• Karaman, Z. T. (1998). Habitat II ve yerel gündem 21 sorumluluğu. Türk İdare Dergisi, Yıl: 70, Sayı: 421, 347-364.
• Kaya, E. (2008).Yerel siyaset /kentsel kalkınma ve sivil toplum kuruluşları. 42. Sayı, Erişim Tarihi: 26. 01.2010, http://www.yerelsiyaset.com/v4/sayfalar.php?
• Kaya, Ö. (2008). Sivil toplum kuruluşları ve kalkınma. Erişim Tarihi: 26. 01.2010, http://www.icisleri.gov.tr/tezpdf dosyası html.
• Kaypak, Ş. (2011). Katılımcı yönetim mekanizması olarak kent konseyleri. Bursa Kent Konseyleri Sempozyumu Bildiri Kitabı, 6-7 Mayıs 2011, Bursa, 133-157.
• Kaypak, Ş. (2012). Yerel yönetimler ve sivil toplum, Basılmış ders notları. Mustafa Kemal Üniversitesi, Antakya.
• Keleş, R. (1995). Yerel demokrasinin neresindeyiz. Yeni Türkiye Dergisi, S.4.
• Keleş, R. (2006). Yerinden yönetim ve siyaset. İstanbul: Cem Yayınları.
• Keskin B. (2007).Yeni yerel yönetim anlayışı ve yerel yönetişim. Sivil Toplum Dergisi, Yıl 4 Sayı:17-18, Ocak-Haziran.
• Keyman, E. F. (2005). Devlet ve sivil toplum arasındaki sınır iyi çizilmelidir. Sivil Toplum, Sayı:10, 130- 132, İstanbul.
• Koçak, H. (2009). Küreselleşme ve yerelleşme çağında yerel demokrasi ve kentsel yaşam. SDÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2009/2, Sayı: 10, 133-142.
• Köseoğlu, Ö. (2011). Kent konseyleri: Müzakereci demokrasi için bir fırsat mı?. Kent Konseyleri Sempozyumu Bildiri Kitabı, 06–07 Mayıs 2011, 324-336. Bursa
• Maddick, H. (1970). Demokratik teori ve kalkınma. Çev. Şenay Büyükdavras. Amme İdaresi Dergisi, Cilt 3, Sayı 3, 200- 212.
• Mardin, Ş. (1995). Sivil toplum ve cumhuriyet dönemi Türkiye ansiklopedisi. İstanbul