A CASE STUDY ON THE CAUSES OF RESISTANCE TO ORGANIZATIONAL CHANGE IN BUSINESS MERGERS

Yıl 2024, Cilt: 20 Sayı: ICMEB'24 Özel Sayı, 499 - 510, 30.10.2024

Hale Eda Akduru

https://doi.org/10.17130/ijmeb.1495641

Öz

Enterprises pursue mergers for various strategic purposes such as increasing their competitiveness, maintaining their presence in the sector and growing. Especially in international markets, actors that implement merger strategies gain strength, and merged enterprises can stand out in the sector with the synergy created. However, an important issue in mergers is intra-organizational resistance. Intra-organizational resistance is caused by the resistance of the employees in the merged enterprises to the change in the organizational climate caused by the merger, and for this reason, the merger often fails. The aim of this study is to classify the reasons for resistance to change in mergers and for this purpose, the case of the Daimler-Chrysler merger, which took place in 1998 and dissolved in 2007, is analyzed. Accordingly, the reasons for resistance to organizational change in the Daimler-Chrysler Merger are divided into two as institutional and individual reasons. Cultural differences, integration incompatibilities in operational processes, interdepartmental and interpersonal conflicts, uncertainties in power sharing and employment policies are the reasons for resistance. Habits, concerns about the future, and disbelief in the success of the business after the merger can be counted among the reasons for individual resistance to change.

Anahtar Kelimeler

mergers, resistance to change, case study, DaimlerChrysler

İŞLETME BİRLEŞMELERİNDE ÖRGÜT İÇİ DEĞİŞİME DİRENÇ NEDENLERİ ÜZERİNE BİR VAKA ANALİZİ

Öz

İşletmeler rekabet edebilirliklerini yükseltmek, sektörde varlıklarını korumak ve büyümek gibi çeşitli stratejik amaçlarla birleşme yoluna gitmektedirler. Özellikle uluslararası piyasalarda birleşme stratejisi uygulayan aktörler güç kazanmakta, birleşen işletmeler yaratılan sinerji ile sektörde öne çıkabilmektedir. Ancak işletme birleşmelerinde öne çıkan önemli bir konu örgüt içi dirençtir. Örgüt içi direnç birleşen işletmelerdeki çalışanların birleşme nedeniyle oluşan örgüt iklimindeki değişmeye direnmeleri ve bu sebeple işletme birleşmesinin çoğu zaman başarısızlığa uğramasına neden olmaktadır. Bu çalışmanın amacı işletme birleşmelerinde değişime direnç nedenlerinin genel bir sınıflandırmasını yapmak olup, bu amaçla 1998 yılında gerçekleşip başarısız olması nedeniyle dağılan Daimler-Chyrsler birleşmesi vakası analiz edilmiştir. Buna göre Daimler-Chrysler Birleşmesinde örgüt içi değişime direnç sebepleri kurumsal ve bireysel sebepler olarak ikiye ayrılmaktadır. Kurumsal sebeplerin başında kültür farklılıkları gelmektedir. Bunun dışında, operasyonel süreçlerdeki uyumsuzluklar, bölümler ve kişiler arası çatışmalar, güç paylaşımındaki belirsizlikler ile istihdam politikalarındaki aksaklıklar da diğer örgütsel değişime direnç sebepleri arasındadır. Alışkanlıklar, geleceğe ilişkin kaygılar, işletmenin birleşme sonrası başarısına inançsızlık ise bireysel değişime direnç sebepleri arasında sayılabilir. Bu araştırma ilgili vakayı çalışanlar ve örgüt içi politikalar bağlamında ele alması bakımından özgündür. Çalışmada elde edilen bulgulardan yola çıkılarak birleşme stratejisi izleyen veya izlemeyi planlayan işletmelere yönelik çeşitli öneriler geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

İşletme Birleşmeleri, değişime direnç, vaka analizi, DaimlerChrysler

Kaynakça

• Appelbaum, S., & Gandell, J. (2003). A cross method analysis of impact of culture and communications upon a health care managers. Journal of Management Development, 22 (5), 370-392.
• Aras Beger, G., & Türker, D. (2018). Değişime direnç ve algılanan stres ilişkisi: Sistematik literatür taraması ve nicel bir araştırma. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(2), 241-272.
• Arslan, H. (2004). Bulmacanın eksik parçası: Birleşme ve satınalmalarda insan kaynakları. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Badrtalei, J., & Bates, D. L. (2007). Effect of organizational cultures on mergers and acquisitions: The case of DaimlerChrysler. International Journal of Management, 24(2), 303-317.
• Bilgin, N. (2006). Sosyal bilimlerde içerik analizi teknikler ve örnek çalışmalar. Ankara: Siyasal Kitapevi.
• Buono, A., Bowditch, J., & Lewis, J. (1985). When cultures collide: The anatomy of a merger. Human Relations, 38 (5), 477-500.
• Cartwright, S., & Cooper, C. (1993). The role of culture compatibility in successful organization. The Academy of Management Executive, 7(2), 57-69.
• Chatterje, S., Lubatkin, M., & Schwigner, D. (1992). Cultural differances and shareholder value in related mergers: Linking equity and human capital. Strategic Management Journal, 13, 319-334.
• Chrysler Innovation (2024). https://www.chrysler.com/chrysler-innovation.html adresinden erişilmiştir. Erişim tarihi: 16.04.2024.
• Çapraz, B. (2009). Örgütsel değişim: Çok boyutlu bir model önerisi. (Doktora tezi). https://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir. Erişim Tarihi: 12.01.2024.
• Çelik, O. (1999). Şirket birleşmeleri ve birleşmelerde şirket değerlemesi. Ankara: Turhan Kitabevi.
• DaimlerChrysler (1999). Annual Report. https://group.mercedes-benz.com/investors/reports-news/annual-reports/download/ sayfasından erişilmiştir. Erişim tarihi: 13.04.2024.
• DaimlerChrysler (2000). Annual Report. https://group.mercedes-benz.com/investors/reports-news/annual-reports/download/ sayfasından erişilmiştir. Erişim tarihi:13.04.2024.
• DaimlerChrysler (2001). Annual Report. https://group.mercedes-benz.com/investors/reports-news/annual-reports/download/ sayfasından erişilmiştir. Erişim tarihi:13.04.2024.
• DaimlerChrysler (2004). Annual Report. https://group.mercedes-benz.com/investors/reports-news/annual-reports/download/ sayfasından erişilmiştir. Erişim tarihi:13.04.2024.
• DaimlerChrysler (2005). Annual Report. https://group.mercedes-benz.com/investors/reports-news/annual-reports/download/ sayfasından erişilmiştir. Erişim tarihi:13.04.2024.
• DaimlerChrysler (2006). Annual Report. https://group.mercedes-benz.com/investors/reports-news/annual-reports/download/ sayfasından erişilmiştir. Erişim tarihi:13.04.2024.
• Daimler Products (2024). https://www.daimlertruck.com/en/products adresinden erişilmiştir. Erişim tarihi: 15.04.2024.
• Erdem, Ü. (2016). Türkiye finansal raporlama standartları 3: İşletme birleşmeleri. Muhasebe ve Denetime Bakış, 47, 149-170.
• Hatiboğlu, Z. (1993). Temel yönetim ve organizasyon. İstanbul: Beta Yayınları.
• Kağıtcı, A. (2009). Anonim ortaklıklarda birleşme süreci ve muhasebeleştirme yöntemlerinde meydana gelen gelişmeler. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 12(1-2), 35-50.
• Karabal, C. (2018). Değişime direnç, örgütsel hafıza ve vazgeçme arasındaki ilişkiler. Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1(2), 6-24.
• Karakuş, Ş., & Yardım, M. (2014). Algılanan örgütsel değişim, belirsizlik, iş doyumu ve işten ayrılma niyeti arasındaki ilişkiler. İş ve İnsan Dergisi, 1(1),21-31.
• Kayakıran D. (2020). The effects of company mergers on company’s market value and a research. Uluslararası Afro-Avrasya Araştırmaları Dergisi, 5(10),175-191.
• Lewin, K. (1947). Frontiers in group dynamics: Concept, method and reality in social science; Social equilibria and social change. Human Relations, 1, 5-41.
• Lodorfos, G., & Boateng, A. (2006). The role of culture in the merger and acquisition process. Management Decision, 44 (10), 1405-1421.
• Mortaş, M., & Gümrah, A. (2016). İşletme birleşmelerinin TFRS-3, TTK ve VUK kapsamında değerlendirilmesi ve birleşme başarısının TOPSİS yöntemi belirlenmesi. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 6 (1), 39-51.
• Mucuk, İ. (2008). Temel işletme bilgileri. İstanbul: Türkmen Kitabevi.
• Nahavandi, A., &. Malekzadeh, A. R. (1993). Organizational culture in the management of mergers, Westport, Conn.: Quorum Books.
• Nussbaum, B. (2007). Lessons from the Chyrsler- Daimler debacle. Organic growth trumps synergy. https://www.bloomberg.com/news/articles/2007-05-14/lessons-from-the-chrysler-daimler-debacle-dot-organic-growth-trumps-synergy-dot. sayfasından erişilmiştir. Erişim Tarihi: 10.03.2024.
• Recklies, O. (2001). Mergers and culture. https://www.themanager.org/pdf/Merger_Culture.PDF sayfasından erişilmiştir. Erişim Tarihi: 01.03.2024.
• Robbins, S. P., & Judge, T. A. (2013). Örgütsel davranış, (İ. Erdem. Çev.) Ankara: Nobel Yayınevi.
• Seo, M. (2005). Understanding employee responces to postmerger organizational change proceses an integrative framework, The Journal of Applied Behaviroial Science, 4, 442-443.
• Smollan, R. (2011). Engaging with resistance to change. University of Auckland Business Review, 13(1), 12-15.
• Tekin, İ., & Ayyıldız Ünnü, N. A. (2022). A study on revealing the dynamics of organizational change from employees’ perspective. Trends in Business and Economics, 36(1), 71-82.
• Tunçer, P. (2013). Değişim yönetimi sürecinde değişime direnme. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(1), 373-406.
• Ülgen, H., & Mirze, K. (2013). İşletmelerde stratejik yönetim. İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Veninga, K. R. (1990). Strategies for managing the merger. Helping the staff adjust. Hospital Topics, 68(4), 11-6.
• Zor, İ., Dinç, Y., & Cengiz, S. (2014). İşletme birleşmelerinin mevzuat boyutu ve muhasebe uygulamaları: UFRS/UMS ve VUK kapsamında incelenmesi. Çukurova Üniversitesi İİBF Dergisi, 18(1), 17-43.
• Walker, J., & Price, K. (2000). Perspectives: Why do mergers go right?. Human Resource Planning, 23 (2), 6-8.
• Weber, Y. (1996). Corporate cultural fit and performance in mergers and acquisations. Human Relations, 49(9), 1181-1195.