Bu araştırmada, üniversite öğrencilerinin iletişim becerilerinin cinsiyet, sınıf düzeyleri, öğrenim alanı, genel akademik başarı
durumu, problem çözme stratejileri, algılanan ana baba tutumu, teknolojik araç
kullanma sıklığı, algılanan sosyo-ekonomik düzey, spor yapma durumu, sanatla
uğraşma durumu değişkenleri açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Bu araştırma
betimleme türünde olup, ilişkisel modele dayalı bir çalışmadır. Bu araştırmada
tarama (survey) ve anket tekniği kullanılmıştır Araştırmanın evrenini 2012-2013
eğitim öğretim yılında Bayburt Üniversitesi’nde öğrenim gören eğitim fakültesi
ve iktisadi idari bilimler fakültesi öğrencileri oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise 2012-2013 eğitim öğretim
yılında Bayburt Üniversitesi’nin iktisat, işletme, sınıf öğretmenliği, fen
bilgisi öğretmenliği bölümlerinde öğrenim gören 720 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak
“Korkut (1996) tarafından geliştirilen İletişim Becerilerini Değerlendirme
Ölçeği” uygulanmıştır. Araştırmada elde edilen veriler üzerinde frekans
dağılımı, bağımsız gruplar için t testi, tek yönlü varyans analizi (One Way
Anova) ve Kruskal-Wallis analizi yapılmıştır. Araştırmada özetle şu bulgulara
ulaşılmıştır:Üniversite öğrencilerinin öğrenim alanları, genel akademik
başarıları, problem çözme teknikleri ve spor yapma durumları ile iletişim
becerileri arasında pozitif yönde ve anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Buna karşılık üniversite öğrencilerinin cinsiyet,
algılanan ana-baba tutumu, sınıf düzeyleri, teknolojik araç kullanma sıklığı,
algılanan sosyo-ekonomik düzey, sanatla uğraşma durumları ile iletişim
becerileri arasında anlamlı bir farklılaşma bulunamamıştır.
Konular | Eğitim Üzerine Çalışmalar |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Nisan 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 2 Sayı: 2 |