The language of poetry differs from daily language in terms of the use of metaphor, unconventional correspondence and figures of speech. Linguistic deviations are among the elements that carry this difference the furthest. Uses that go beyond the limits of the conventional language, such as changing words in terms of sound, form or spelling; deriving new words that are not common; deviating from the current syntax; using words with new and different associations in terms of their meanings are characterised as “linguistic deviation”. Hüseyin Atlansoy, who published his first poem in 1982, utilised the aforementioned deviations to make expansions in the language of poetry, especially in this period. He tries to go beyond the traditional poetic language, partly by breaking grammar, deriving new words, and going beyond spelling. In this article, poetry books of Atlansoy, one of the poets of the 80 Generation, are analysed in terms of linguistic deviations. This attitude of the poet towards language attracts the attention of different researchers. Atlansoy explains the rationale for this attitude with the comment that the limited structure of language obliges the “poet” to the conditions of a physical environment, and therefore he can escape from such an environment by creating a unique linguistic universe. On the other hand, linguistic deviations are grouped in various ways by most researchers. Considering all these and the structure of Atlansoy's poetry, the deviations in this poem are analysed under five headings: spelling, lexical, syntactic, formal and semantic deviations.
Modern Turkish poetry poetic language linguistic deviations 80's Generation Hüseyin Atlansoy
Şiir dili; metafor, alışılmamış bağdaştırma, söz sanatları gibi kullanımlar bakımından günlük dilden ayrılır. Dilsel sapmalar bu farklılığı en uzağa taşıyan unsurlardandır. Kelimeleri ses, biçim veya imlaları bakımından değiştirme; yaygınlığı olmayan yeni sözcükler türetme; söz diziminde cari olanın dışına çıkma; kelimeleri manaları yönünden yeni ve farklı bağdaştırmalarla kullanma gibi ölçünlü dilin sınırlarını aşan kullanımlar, “dilsel sapma” biçiminde nitelendirilir. İlk şiirini 1982’de yayımlayan Hüseyin Atlansoy, özellikle bu dönemde şiir dilinde açılımlar yapabilmek için sözü edilen sapmalardan yararlanır. Kısmen grameri bozma, yeni kelimeler türetme, imla dışına çıkma gibi yöntemlerle verili şiir dilinin ötesine geçmeye çalışır. Bu makalede 80 Kuşağı şairlerinden Atlansoy’un şiir kitapları dilsel sapmalar açısından ele alınmaktadır. Şairin dil konusundaki bu tavrı farklı araştırmacıların da dikkatini çeker. Atlansoy, dilin sınırlı yapısının “şairi” fiziki bir ortamın şartlarına mecbur bıraktığı, bu nedenle de böyle bir ortamdan kendine özgü bir dilsel evren yaratarak sıyrılabileceği yorumuyla bu tutumun gerekçesini açıklar. Öte yandan dilsel sapmalar, çoğu araştırmacı tarafından çeşitli şekillerde gruplandırılır. Tüm bunlar ve Atlansoy şiirinin yapısı göz önüne alınarak bu şiirdeki sapmalar; yazım, sözcük, sözdizimi, biçim ve anlam sapmaları şeklinde beş başlıkta ele alınmıştır.
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türkiye Sahası Yeni Türk Edebiyatı |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Gönderilme Tarihi | 27 Mayıs 2025 |
| Kabul Tarihi | 27 Aralık 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 28 Aralık 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 14 |
DERGİPARK Bünyesinde Faaliyet Gösteren International Journal of Filologia (IJOF) Filoloji Alanında Yayımlanan Hakemli ve Bilimsel Bir Dergidir. Dergimiz ulusal ve Uluslararası ölçekli birçok dizinde taranmaktadır.