Akademik Erteleme Davranışını Azaltmaya Yönelik Gerçeklik Terapisine Dayalı Grup Rehberliği Programının Etkisi

Yıl 2021, Sayı: 16, 291 - 314, 15.12.2021

Suzan Aslan Erhan Tunç

https://doi.org/10.20860/ijoses.977331

Öz

Bu araştırmanın temel amacı, ortaöğretim öğrencilerinde gerçeklik terapisine dayalı akademik erteleme davranışını azaltmaya yönelik grup rehberliği programının akademik erteleme davranışına etkisini incelemektir. Araştırmada deney ve kontrol grubu olarak belirlenen katılımcılar 2020-2021 eğitim öğretim yılında Gaziantep İli Şahinbey İlçesinde yer alan Anadolu Lisesinde öğrenim gören 218 öğrenci arasından seçilmiştir. Çalışmaya gönüllü olarak katılan öğrencilerden sözlü onayla birlikte yazılı onay da alınmıştır. Ardından akademik erteleme ölçeğine verdikleri cevaplardan elde edilen puan ortalamalarının bir standart sapma üzerinde puan alan öğrenciler arasından kura yöntemi ile bir grup deney bir grup kontrol grubu olacak şekilde iki gruba atanmıştır. 8 hafta süren grup rehberliği programının sona ermesinden 8 hafta sonra kalıcılığı belirlemek amacıyla izleme testi yapılmıştır. Bu çalışmada Akademik Erteleme Ölçeği Cronbach Alpha güvenirlik katsayısı ise .86 olarak bulunmuştur. Bu araştırmanın sonuçlarına göre, Gerçeklik Terapisine dayalı olarak geliştirilen psikoeğitim programının deney grubunda yer alan öğrencilerin akademik erteleme davranışlarını azaltma yönünde etkisi olduğu görülmüştür. Grup rehberliği programına katılan deney grubu katılımcılarının akademik erteleme son test puan ortalamaları, ön test puan ortalamalarından anlamlı olarak düşüktür.

Anahtar Kelimeler

Akademik erteleme, gerçeklik terapisi, lise öğrencileri

The Effect of The Group Guidance Program Based on Reality Therapy to Reduce Academic Procrastination Behavior

Öz

The main purpose this study is to examine the effect of group counseling program aimed at reducing academic procrastination based on reality therapy for secondary school students on academic procrastination. Participants determined in the experimental and control group in the study were selected among 218 students studying at the Anatolian High School in Şahinbey District of Gaziantep in 2020-2021 academic year. Along with verbal consent, written consent was obtained from the participants. Then, among the students who scored one standard deviation above the average score obtained from their answers to academic procrastination scale, they were assigned to two groups, one experimental group an one control group, by drawing lots. 8 weeks after the end of the 8-week group counseling program, a follow-up test was conducted to determine the permanence. In this study, Academic Procrastination Scale Cronbach Alpha reliability coefficient was found as .86. According to the results this study, it was seen that the psychoeducation program developed based on Reality Therapy had an effect on reducing academic procrastination of students in the experimental group. The academic procrastination posttest score averages of the experimantal group participants participating in the group counseling program are significantly lower than the pretest mean scores.  

Anahtar Kelimeler

Academic procrastination, reality therapy, high school students, group guidance

Kaynakça

• Adler, A. (1956). The ındividual psychology of Alfred Adler. H. L. Ansbacher (Eds.). New York, NY, Harper Torchbooks.
• Ay, Ş., Arslan, F.Z., Adıgüzel, İ. & Çoban K. (2019). Lise öğrencilerinin akademik özyeterlik algısı ve akademik erteleme davranışı arasındaki ilişki. Düzce Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(1), 116- 126.
• Aydoğan, D. & Özbay Y. (2012). Akademik erteleme davranışının benlik saygısı, durumluluk kaygı ve öz-yeterlilik açısından açıklanabilirliğinin incelenmesi. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 2(3), 1-9.
• Balkıs, M. (2007). Öğretmen adaylarının davranışlarındaki erteleme eğiliminin karar verme stilleri ile ilişkisi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(21), 67-83.
• Balkıs, M. & Duru, E. (2010). Akademik erteleme eğilimi, akademik başarı ilişkisinde genel ve performans benlik saygısının rolü. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 159-170.
• Bellici, N. (2012). Gerçeklik terapisiyle yapılandırılmış eğitim programının ortaokul öğrencilerinin okula bağlanma, okullarına devamlarının sağlanması, sosyal duygusal öğrenme beceri düzeylerine etkisi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.
• Berber Çelik, Ç. & Odacı, H. (2015). Akademik erteleme davranışının bazı kişisel ve psikolojik değişkenlere göre açıklanması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(3), 31-47.
• Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (14.baskı). Pegem Akademi Yayınları.
• Chu, A. H. C. & Choi, J. N. (2005). Rethinking procrastination: positive effects of “active” procrastination behavior on attitudes and performance. The Journal of Social Psychology, 145, 245-264.
• Corey, G. (2008). Psikolojik danışma, psikoterapi kuram ve uygulamaları (T. Ergene, çev.). Mentis Yayıncılık.
• Corey, G. (2012). Theory and practice of group counseling. Belmont: Brooks/Cole.
• Corsini, R. J. (1984). Current psychotherapies. USA. F.E. Peacock Publishers Inc.
• Cullinane, D. (1994). Glasser’s control theory and reality therapy on educators: A case study. (Doctoral Dissertation, University of San Diago). Available from ProQuest Dissertations & Theses Global (UMI No. 9543806).
• Çakıcı, D. Ç. (2003). Lise ve üniversite öğrencilerinde genel erteleme ve akademik erteleme davranışının incelenmesi. Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Ellis, A. & Knaus, W. J. (1977). Overcoming procrastination. New York: Signet Books.
• Farran, B. (2004). Predictors of academic procrastination in college students. Dissertation Abstracts International: Section B: The Sciences and Engineering, 65(3), 1545.
• Ferrari, J. R. (2001). Procrastination as self-regulation failure of performance: effects of cognitive load, self-awareness, and time limits on “working best under pressure.” European Journal of Personality, 15, 391-406.
• Franziska, D., Manfred, H. and Stefan, F. (2007). Individual lalues, learning routines and academic procrastination. British Journal of Educational Psychology, 77(4), 893-906.
• Glasser, W. (1965). Reality therapy: A new approach to psychiatry. New York: Harper Collins.
• Glasser, W. (1975). Reality therapy: A new approach to psychiatry. New York: Harper & Row.
• Glasser, W. (1992). Reality therapy, the evolution of psychotherapy: the second conference. 270-278. New York: Brunner/Mazel.
• Glasser, W. (1998). Choice theory: A new psychology of personal freedom. New York: Harper Collins.
• Glasser, W. (2000). Counseling with choice theory: The new reality therapy. New York: Harper Collins.
• Glasser, W. (2002). Unhappy teenagers: A way for parents and teachers to reach them. New York: Harper Collins.
• Glasser, W. (2003). Warning: Psychiatry can be hazardous to your mental health. New York: Harper Collins.
• Glasser, W. (2004). A new vision for counseling. The Family Journal: Counseling for Couples and Families. 12, 339-341.
• Glasser, W. & Wubbolding, R. (1995). Reality therapy. Current Psychotherapies. 293-321, Itasca, IL: Peacock.
• Grunschel, C., Patrzek, J. & Fries, S. (2013). Exploring reasons and consequences of academic procrastination: an interview study. European Journal of Psychology of Education, 28(3), 841-861.
• Gül, Ş. (1996). Gerçeklik terapisi grup uygulamasının lise öğrencilerinin mesleki gelecekle ilgili problemlerini çözümlemedeki etkisi. Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
• Gürbüz, K. & Karataş, S. (2019). Ortaokul öğrencilerinin akademik erteleme davranışı ölçeği: geçerlilik ve güvenirlilik çalışması. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 9(1), 93-113.
• Gürgan, U. & Gündoğdu, İ. (2019). Fen, matematik ve sosyal bölümlerde okuyan üniversite öğrencilerinin yürütücü biliş becerilerinin akademik mükemmeliyetçiliklerinin ve akademik erteleme davranışlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 13(1), 152-175.
• He, S. (2017). A multivariate investigation into academic procrastination of university students. Open Journal of Social Sciences, 5(10), 12-24.
• Horebeek, W., Michielsen, S., Neyskens, A. & Depreeuw, E. (2004). A cognitive behavioral approach in group treatment of procrastinators in an academic setting. In Schouwenburg, H. C., Lay, C. H., Pychyl, T. A. and Ferrari, J. R., (Eds.), Counseling the Procrastinator in Academic Settings, 105-118. Washington, DC, US: American Psychological Association.
• Höcker, A., Engberding, M., Beibner, J. & Rist, F. (2008). Evaluation of a cognitive behavioral intervention for procrastination. Verhaltenstherapie, 18(4), 223-229.
• Ivey, A., Ivey M. B., Simek-Downing, L., & Simek-Downing, M. (1987). Counseling and psychotherapy: Integrating skills, theory and practice. 2nd Edition. New Jersey: Prentice – Hall International Editions, Englewood Cliffs.
• Kağan, M. (2009). Üniversite öğrencilerinde akademik erteleme davranışını açıklayan değişkenlerin belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(42), 113-128.
• Kağan, M. (2010). Akılcı duygusal davranışsal yaklaşıma dayalı akademik erteleme davranışını önleme programının etkililiğinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi) Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Kim, K. (2002). The effect of a reality therapy program on the responsibility for elementary school children in Korea. International Journal of Reality Therapy, 22(1), 30-33.
• Knaus, W. J. (1998). Do it now! Break the procrastination habit. (2. Ed) New York: John Wiley & Sons.
• Korkmaz, O. (2018). Ortaokul öğrencilerinde akademik erteleme: öz-yeterlik ve denetim odağının yordayıcılığının incelenmesi. International Journal of Social Science Research, 7(1), 19-35.
• Lawrence, D. H. (2003). The effect of reality therapy group counseling on the self-determination of persons with developmental disabilities. (Doctoral Dissertation, Wayne State University). Available from ProQuest Dissertations & Theses Global (UMI No. 3161388). Loyd, B. D. (2005). The effect of choice theory reality therapy principles on high school students’ perception of needs satisfaction and behavioral change. (Doctoral Dissertation, Walden University). Available from ProQuest Dissertations & Theses Global (UMI No. 3086446).
• McCown, W., Petzel, T., & Rupert, P. (1987). An experimental study of some hypothesized behaviors and personality variables of college student procrastinators. Personality and Individual Differences, 8, 781-786.
• Odacı, H. & Berber Çelik, Ç. (2012). Üniversite öğrencilerinin problemli internet kullanımlarının akademik öz-yeterlik, akademik erteleme ve yeme tutumları ile ilişkisi. E-Journal of New World Sciences Academy, 7(1), 389-403.
• Özmen, A. (2004). Seçim kuramına ve gerçeklik terapisine dayalı öfkeyle başa çıkma eğitim programının ve etkileşim grubu uygulamasının üniversite öğrencilerinin öfkeyle başa çıkma becerileri üzerindeki etkisi. Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Palancı, M. (2004). Üniversite öğrencilerinin sosyal kaygı problemlerini açıklama ve gidermeye yönelik gerçeklik terapisi oryantasyonlu bir yardım modelinin geliştirilmesi. Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
• Peterson, A. V. (2000). Choice theory and reality therapy. TCA Journal, 28(1), 41-49.
• Schraw, G., Wadkins, T. & Olafson, L. (2007). Doing the things we do: a grounded theory of academic procrastination. Journal Of Educational Psychology, 99(1), 12-25.
• Schubert Walker, L. J. (2004). Overcoming the powerlessness of procrastination. canadian journal of guidance and counseling. In H. C. Schouwenburg, C. H. Lay, T. A. Pychyl and J. R. Ferrari, (Eds.), Counseling the Procrastinator in Academic Settings (pp 75-89). Washington, DC: American Psychological Association.
• Solomon, L. J. & Rothblum, E. D. (1984). Academic procrastination: Frequency and cognitive-behavioral correlates. Journal of Counseling Psychology, 31, 503-509.
• Steel, P. (2007). The nature of procrastination: A meta-analytic and theoretical review of quintessential self-regulatory failure: Psychological Bulletin, 133, 65-94.
• Tanrıkulu, T. (2013). Siber zorbalıkla ilgili değişkenlerin incelenmesi ve gerçeklik terapisi yönelimli bir müdahale programının siber zorbaca davranışlar üzerine etkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
• Tuckman, B. W., Abry, D. A. & Smith, D. R. (2002). Learning and motivation strategies: Your guide to success. Upper Saddle River, N. J: Prentice-Hall.
• Uzun Özer, B. (2009). Bir grup lise öğrencisinde akademik erteleme davranışı: sıklığı, olası nedenleri ve umudun rolü. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(32), 12-19.
• Vodanovich, S. J. & Seib, H. M. (1997). Relationship between time structure and procrastination. Psychological Reports, 80(1), 211-215.
• Wubbolding, R. E. (1998). Using Reality Therapy. New York: Harper & Row.
• Wubbolding, R. E. (2007). Reality therapy. A. Rochlen (Ed.), Applying Counseling Theories: An Online, Case-based Approach, 193-207. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
• Zeenath, S. & Orcullo, D. J. C. (2012). Exploring academic procrastination among undergraduates. International Proceedings of Economics Development and Research, 47(9), 42-46.