THE RELATIONSHIP OF ATTEMPT AGAINST LIFE, GRAVE ASSAULTS AND INSULTS WITH THE GENERAL DIVORCE GROUNDS

Yıl 2017, Cilt: 1 Sayı: 2, 95 - 107, 01.12.2017

Gökçe Canarslan

Öz

According to the Turkish
Civil Law, marriage is terminated by the declaration of a judge or by the death
of one of the spouses. Attempt against life, grave assaults and insults are
described as  special grounds for divorce under Article 162
of the Turkish
Civil Code No. 4721. Special
grounds for divorce lose their effect when compared to the general ground for
divorce which is described as matrimonial breakdown under the Turkish Civil
Code. In 2000, extensive changes were introduced Swiss Civil Code (Turkish
Civil Code was adopted from Switzerland in 1926) about special grounds for divorce. Taking into
account the practice of continental Europe and Turkey, this article suggests
that special grounds for divorce can be removed from the Turkish Civil Code.

Anahtar Kelimeler

Divorce, Attempt against life, Grave assaults, Insults

HAYATA KAST, PEK KÖTÜ VEYA ONUR KIRICI DAVRANIŞIN, GENEL BOŞANMA SEBEPLERİYLE İLİŞKİSİ

Öz

Boşanmanın özel ve mutlak sebepleri
arasında yer alan hayata kast, pek kötü veya onur kırıcı davranış, Türk Medeni
Kanunu (MK) md. 162'de düzenlenmektedir. Bu fiillerin boşanma sebepleri
arasında mutlak nitelikte görülmesinin nedeni, hareketin yapılması ile evlilik
birliğinin temelden sarsılmasının ispatlanmasına gerek kalmaksızın hakim
tarafından boşanma kararının verilebilmesidir. Maddede üç ayrı sebep
düzenlenmiştir. Bunlardan hayata kast ve pek kötü davranış, maruz kalanın şeref
ve haysiyetine yönelik ve kasıtlı olarak işlenmeli, üçüncü sebep olan onur
kırıcı davranıştan söz edilebilmesi için ise bu şartlara ilaveten yapılan
hareketin ağır nitelik taşıması gerekmektedir.

            MK
md.162'de düzenlenen bu haller, diğer özel sebepler gibi, boşanmanın genel sebepleri
karşısında etkisini yitirmektedir. Örneğin mehaz İsviçre Medeni Kanunu'nun
(CCS) ilk metninde ve Fransız Medeni Kanunu'nda (CCF) söz konusu özel boşanma
sebepleri yer almasına rağmen, günümüzde bu hükümler yürürlükten
kaldırılmıştır. Fakat bu durum, hayata kast, pek kötü veya onur kırıcı
davranışın işlenmesine rağmen eşleri, evlilik birliğinin devamına zorlamak
anlamına gelmemektedir. Amaçlanan sadece fiilin işlenmesiyle, salt bu sebebe
dayanılarak mahkemeye başvurmak yerine, genel boşanma sebepleriyle açılan dava
sırasında bunların öne sürülmesine imkan tanımaktır. Pek çok Kıta Avrupası
medeni kanunlarının aksine, halen MK'da yer alan bu özel boşanma sebeplerinin,
genel boşanma sebeplerinden biri olan evlilik birliğinin temelinden sarsılması
ile ilişkisinin yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu çalışmanın konusu
hayata kast, pek kötü veya onur kırıcı davranış sebebiyle boşanma olmasıyla
birlikte bahsedilen haller, diğer özel boşanma sebepleriyle de benzerlik
gösterdikleri için çoğu zaman birlikte incelenecek ve özel boşanma sebeplerinin
diğer Kıta Avrupası örnekleri gibi yürürlükten kaldırılması önerilecektir. 

Anahtar Kelimeler

Boşanma, Hayata Kast, Onur Kırıcı Davranış, Pek Kötü Davranış

Kaynakça

• Akıntürk, T., Ateş Karaman, D. (2010). Türk Medeni Hukuku, Aile Hukuku (12. Baskı), İstanbul: Beta.
• Dural, M., Öğüz, T., Gümüş, M.A. (2014). Türk Özel Hukuku Cilt III Aile Hukuku (3. Baskı), İstanbul: Filiz.
• Dutoit, B. Arn, R., Sfondylia, B., Taminelli, C. (2000). Le Divorce en Droit Comparé. Genève: Libraire Droz.
• Egger, A. (1943). Aile Hukuku, Birinci Kısım Evlenme Hukuku (2. Baskı). Tahir Çağa (Çev). Zurich: Schulthess.
• Gürsoy, K.T. (1977). Boşanma Hukukunun Tarihi Gelişimine Bir Bakış Ve Boşanma Sebeplerinde En Yeni Gelişmeler. Ankara Hukuk Fakültesi 50. Yıl Armağanı Cilt II: 1-46, Ankara: Sevinç.
• Hatemi, H., Kalkan Oğuztürk, B. (2014). Aile Hukuku (2. Baskı). İstanbul: Vedat.
• Hausheer, H. (Ed. Ali Çivi). (2007). Yeni İsviçre Boşanma Hukukunun Önemli Yenilikleri. İsviçre Medeni Kanunu ve Borçlar Kanunu'nun Alınışının 80. Yılı: 29-53, İstanbul: İstanbul Ticaret Üniversitesi. doi:http://www.ito.org.tr/itoyayin/0018300.pdf
• Helvacı, Serap. (Ed. Abuzer Kendigelen). (2002) İsviçre ve Türk Hukuklarında Boşanma Sebepleri, Prof. Dr. Ömer Teoman'a 55. Yaş Günü Armağanı, İstanbul: Beta.
• Köprülü, B., Kaneti, S. (1989). Aile Hukuku (2. Baskı). İstanbul: Filiz.
• Marty, G., Reynaud, P. (1976). Droit Civil, Les Personnes (3. Baskı). Paris: Sirey.
• Mazeaud H., Mazeaud L., Mazeaud J. (1976) Leçons de Droit Civil (6. Baskı). Paris: Montchrestien.
• Oğuzoğlu, C. (1949). Medeni Hukuk II Aile Hukuku (2. Baskı). Ankara: Güney.
• Schwarz, A. (1946). Aile Hukuku (2. Baskı). Bülent Davran (Çev). İstanbul: İsmail Akgün.
• Tekinay, S.S. (1982). Türk Aile Hukuku (4. Baskı). İstanbul: Fakülteler Matbaası.
• T.C Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü. (2009). Boşanma Nedenleri Araştırması Raporu, Ankara.
• TUİK, Nüfus ve Vatandaşlık İşleri Genel Müdürlüğü, (2011). Evlenme ve Boşanma İstatistikleri. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası.
• Velidedeoğlu, H.V. (1960). Türk Medeni Hukuku Cilt II Aile Hukuku. İstanbul: Sermet.
• Zwahlen, M. (1981). Le Divorce en Turquie, Contribution a L'etude de la Réception du Code Civil Suisse. Lausanne: Droz.
• http://fresques.ina.fr, 08.05.2017
• http://pointdroit.com, 09.05.2017
• http://www.adlisicil.adalet.gov.tr/istatistik_2015/HUKUK%20MAHKEMELER%C4%B0%20DAVA%20T%C3%9CRLER%C4%B0/19.pdf, 16.04.2017