İletişim fakülteleri eğitim sistemine yönelik yeni bir yaklaşım

Yıl 2017, Cilt: 3 Sayı: 5 S, 1546 - 1560, 05.10.2017

Nurettin Güz Hayrullah Yanık Ceren Yeğen

https://doi.org/10.24289/ijsser.312918

Cited By: 6

Öz

Üniversite
eğitimi bireylerin kariyerlerini elde etmede büyük önem arz etmektedir.
Üniversitede verilen eğitim sürecinde öğretilmesi planlanan dersler, çoğunlukla
bölümler tarafından hayata geçirilmektedir. Verilen dersler genellikle
bölümlerde eğitim alan öğrencilerin geneline hitap ederken, bireyin ihtiyaç
duyduğu ya da üniversite yaşamından sonra çalışmak istediği alana yönelik
olmamaktadır. Bu bağlamda son yıllarda Türkiye ve dünyada sayısı hızla artan
iletişim fakültelerinde uygulanan eğitim siteminin yeniden gözden geçirilmesi
gerekmektedir. Bu yüzden bu çalışmada Türkiye’deki iletişim fakülteleri
örneğinde, iletişim fakültelerinde uygulanan eğitim sistemine yeni bir model
önerilmektedir. Bu yaklaşımda ilk iki yılını (yaklaşık 28 ders) tamamlayan
öğrencilerin daha spesifik olarak çalışmak istediği mesleğe/alana göre dersler
almaları önerilmektedir. Çalışmada öncelikle iletişim fakültelerinde verilen eğitimin
günümüzdeki durumuna değinilmekte, ardından yukarıda önerilen sistemi detaylı
bir şekilde ele almaktadır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, iletişim eğitimi, iletişim fakülteleri, mesleki dersler, eğitim modeli, uzmanlaşma

A new approach to the education system of Communication Faculties

Öz

University education is of great importance in the
establishment of individuals’ careers. The courses planned to be taught during
university education care often carried out by departments. Although the
lessons that are taught generally addressed to the all of the students, they
are not neither aimed to students' individual needs nor the departments/jobs
that students want to work after university life. In this context, the
education system applied in the communication faculties which are increasing in
number in recent years in Turkey and in the world needs to be re-examined.
Therefore, in this study, a new model is proposed to the education system
applied in communication faculties, in particular in the communication
faculties in Turkey.  In this approach, it is recommended that students
who complete the first two years (approximately 28 courses) should take lessons
according to the profession / area more specifically they want to work. The
study first touches on the current situation of the education given in the
communication faculties, and then take the system proposed above in detail.

Anahtar Kelimeler

Specialization., Communication Education, Communication Faculties, Vocational Courses, Education Model

Kaynakça

• ABADAN-Unat, Nermin. (1972). Batı Avrupa ve Türkiye’de Basın Yayın Öğretimi, Ankara: Se-vinç Matbaası (Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler FakültEsi Yayınları No: 330).
• ADAM, G. Stuart. (2001). “The education of journalists.” Journalism 2(3), 315–339.
• ALTUN, Abdülrezzak. (1995). Türkiye'de Gazetecilik ve Gazeteciler. Ankara: ÇGD Yayınları.
• ALTUN, Abdülrezak. (1999). “Türkiye'de Gazetecilik Eğitimi”, Medya Gücü ve Demokratik Kurumlar. Der. Korkmaz Alemdar. İstanbul: Afa Yayıncılık ve TÜSES Vakfı, ss. 245-252.
• ALTUN, Abdülrezak. (2005). “Yerel Medya Çalışanlarının Eğitim İhtiyacı ve Yerel Medya Enstitüsü”, İletişim: araştırmaları 3(1-2): 75-104.
• ALVER, Füsun. (2007). Gazeteciliğin Kuramsal Temelleri. İstanbul: Beta Yayınları
• ATABEK, Ümit, Gülseren Ş. Atabek. (2014). “İletişim Eğitiminde Farklı Perspektifler: Öğ-renciler, Akademisyenler ve Meslek Mensuplarının İletişim Eğitimi Hakkındaki Tutumları”. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 38, 148-163.
• ATAİZİ, Murat, N. Serdar Server, (2017). “Aldıkları Eğitimle İlgili Üniversite Öğrencilerinin Algı, Görüş Ve Değerlendirmeleri”, Selçuk İletişim, 2017, 9 (4): 129-140.
• ATEŞ, Esmeray Karataş. (2016). Bir Bilim Dalı Olarak İletişim Bilimleri Alanının Türkiye'deki Konusal Kapsam Analizi, The Journal of Academic Social Science Studies, Number: 51, p. 217-228, Autumn III 2016.
• AZİZ, Aysel. (2006). “Dünyada ve Türkiye'de İletişim Araştırmaları”, Kültür ve İletişim Dergisi, 9/1, 9-31.
• BACON, Wendy. (1999). “What is a journalist in a university?” Media International Australia 90: 79–90.
• BATMAZ, Veysel. (2003). Medyaya Düşman Yetiştiriyorum, İstanbul: Karakutu Yayınları
• BECERİKLİ, Sema Yıldırım. (2004). “Türkiyedeki Lisans Düzeyindeki Halkla İlişkiler Eğitimine İlişkin Bir Değerlendirme”, 2nd.International Communication in the Millennium: A Dialoque Between Turkish and American Scholars, 17-19 Mart 2004, İstanbul.
• CANPOLAT, Nesrin. (2013, Eylül). “Türkiye’de Halkla İlişkiler Eğitimi: Halkla İlişkiler Ders Programlarının Değerlendirilmesine Yönelik Bir Araştırma”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, sayı 2, s, 141-162.
• CHIRST, G. William. (2006). Assessing Media Education: A Resource Handbook for Educators and Administrators, Lawrence Erlbaum Associates, New Jersey. ÇELİK, Mustafa Ufuk. (2012). “Radyo, Televizyon Ve Sinema Bölümü Özelinde İletişim Fakültelerindeki Eğitime İlişkin Bir İnceleme”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Özel Sayı 1 (2012), 60-65.
• DAĞTAŞ, Erdal. (2003). “Gazetecilik Eğitiminde Kuram ve Uygulama İkilemi: Türkiye’deki İletişim Fakülteleri Üzerine Bir Araştırma”, İletişim kuram ve araştırma dergisi, Sayı 17 (Bahar), 143-200.
• DAĞTAŞ, Erdal, Serhat Kaymas, (1998). “Türkiye’de İletişim Eğitimi Üzerine Öneriler”, Kültür ve İletişim Dergisi 1 (2), 92-109.
• DE BURGH, Hugo. (2003). “Skills are not enough. The case for journalism as an academic discipline.” Journalism 4(1): 95–112.
• DEUZE, Mark (2001). “Educating ‘New’ Journalists: Challenges to the Curriculum”, Journalism and Mass Communication Educator 56 (1): 4-17. DEUZE, Mark. (2006). “Global journalism education. A conceptual approach.” Journalism Studies 7(1): 19–34.
• ERGEÇ, Nüket Epleze. (2014). “Uluslararası Yükseköğrenim Trendleri Bağlamında İletişim Eği-timini Yeniden Düşünmek”, Selçuk İletişim, 2014, 8 (2): 5-31.
• FRENCH, David, Michael Richards. (1994). “Theory, Practice and Market Forces in Britain: A Case of Relative Autonmy”, İçinde (Der.), David French ve Michael Richards. Media Education Across Europe. London: Routledge.
• GÜRKAN, Nilgün, Süleyman İrvan. (2000). “İletişim Eğitiminde Nereden Nereye”, 1. Ulusal İletişim Kongresi Bildiriler Kitapçığı, ss. 354-365, İstanbul. GÜZ, Nurettin. (2005). Haberde Yönlendirme ve Kamuoyu Araştırmaları, Ankara: Nobel Yayı-nevi.
• HACHTEN, William A. (2005). The Troubles of Journalism: A. Critical look ad What’s Right and Wrong with the Press, 3rd Ed., Hahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
• HERBERT, John. (2000). ‘‘The Changing Face of Journalism Education in the UK.’’ Asia Pacific Media Educator 8: 113–123.
• İNUĞUR, M. Nuri. (1988). Türk Basınında İz Bırakanlar. İstanbul: Der Yayınları.
• KARAKOÇ, Enderhan, TAYDAŞ, Onur, (2014). “Türkiye’deki İletişim Fakültelerindeki Radyo Televizyon ve Sinema Eğitimi Üzerine Bir İnceleme”, Uluslararası Hakemli İletişim ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, 2, 3, 190-21.
• KAYADOR, Vakur. (1995). “Nasıl Bir İletişim Eğitimi?”, Adam Sanat Dergisi, 42-50.
• KEJANLIOĞLU, D. Beybin. (1995). “İletişim Alanı Üzerine”, Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Yıllık 1995–1996: 1–8.
• KILIÇ, Muharrem, M.Bilal Arık. (2014). “Yükseköğretimde Teori-Pratik İkilemi: İletişim Öğre-timi Örneklemi”, 1.Uluslararası Medya Çalışmaları Sempozyumu, Akdeniz Üniversitesi Yayınları, 20 - 23 Kasım/November Antalya/Türkiye.
• KOÇAK, Birgül. (2009). “Birgül Koçak Gazetecilik Enstitüsünden iletişim Fakültesine: Türkiye' de İletişim Eğitiminin Gelişimi ve Sorunları”, Türkiye’de Toplum Bilimlerinin Gelişimi II- Anglo Amerikan Etkisi, Sosyoloji Yıllığı 18, Ertan Eğribel, Ufuk Özcan (Eds.), İstanbul: Kitabevi Yayınları.
• MEDSGER, Betty. (1996). Winds of Change: challenges confronting journalism education. The Freedom Forum Report.http://www.freedomforum.org/freedomforum/ resour-ces/journalism/journalism_edu/winds_of_change/. (Erişim tarihi: 08.04.2017)
• MEDSGER, Betty. (1998). “Educating for Thinking: Journalism Educators’most Important Chal-lenge”. Keynote Speech at the Convention of Scandinavian Journalism Educators in Aarhus, Denmark.
• MORRISON, Joy. (1997). “The Changing Model of Russian Media and Journalism Education”. Journalism and Mass Communication Educator, Autumn.
• MUTLU, Erol. (1994). “İletişim Çalışmalı Alanına Aykırı Bir Bakış: Bir Üst İletişim Olarak İleti-şim Çalışmaları”, İLEF Yıllık, 165-180.
• MUTLU, Erol. (1998, Yaz). Tartışma: İletişim Eğitimi, Kültür ve İletişim Dergisi 1 (2) , 16-27.
• MUTLU, Erol. (2005). Globalleşme, Popüler Kültür ve Medya. (Yay. Haz. D. B. Kejanlıoğlu ve A.Yıldız). Ankara: Ütopya.
• MUTLU, Erol. (2008), “Türkiye’de İletişim Eğitimi: Kişisel Bir Tarih Denemesi”, İletişim, 234-259.
• MUTMAN, Mahmut. (1998, Yaz). “Tartışma: İletişim Eğitimi”, Kültür ve İletişim Dergisi 1 (2) , 28-35.
• NALÇAOĞLU, Halil. (1998, Yaz). “Tartışma: İletişim Eğitimi”, Kültür ve İletişim Dergisi 1 (2) , 5-12.
• NİZAM, Feridun, Ceyhun Bağcı. (2016). “Fırat TV ve Kampüs TV Örnekleriyle İletişim Fakültesi Öğrencilerinin Uygulama Birimi Olarak Üniversite Televizyonlarına Bakışı”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 4, Sayı: 34, Kasım 2016, s. 106-124.
• OGUNDİMU, Folu (1990). ‘‘They Don’t Teach Survival Skills: journalism education in Africa’’. Gannett Center Journal 4(4): 81–91.
• ÖZBEK, Meral. (1993). “İletişim Eğitimi Üzerine”, Ankara Üniversitesi İLEF Yıllık 92, Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi, s. 307-328.
• ÖZER, Ömer. (2006). “Türkiye’de İletişim Eğitimi: Ankara’da Ulusal Medya’da GörevYapan Muhabirlerin Düşünceleri ve Araştırmayla Gelen Öneriler”, KİLAD, 8 (Güz), 57-81.
• ÖZKÖK, Ertuğrul. (2001). “Bir Kokteylin Perde Arkası”, Hürriyet, 24 Mayıs 2001. (http://hurarsiv.hurriyet.com.tr/goster/haber.aspx?id=-244898), Erişim tarihi: 22.09.2016.
• REESE, Stephen, Jeremy Cohen. (2001). “Educating for journalism: The professionalism of scholarship.” Journalism Studies 1(2): 213–227.
• RHOODİE, Dan (1995). ‘‘News-editorial Journalism Education at Higher Education Institutions in the USA and the RSA.’’ Ecquid Novi 16(1/2): 136–145.
• SKİNNER, David, M. Gasher, J. Compton. (2001). “Putting Theory Into Practice. A Critical Ap-proach to Journalism Studies”, Journalism, 2(3), 314–360.
• SOLMAZ, Başak, Aynur Arslan, Oğuz B. Aydın, Özlem Duğan. (2012). “Türkiye’de Halkla İlişkiler Lisans Eğitimi Üzerine Bir Değerlendirme”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 27, 253-269.
• TOKGÖZ, Oya. (2006). “Türkiye’de İletişim Araştırmalarında İletişim Eğitiminin Rolü ve Öne-mi”, Küresel İletişim Dergisi, S.1, Bahar 2006, s.1-12.
• TILIÇ, Doğan. (2001). 2000’ler Türkiye’sinde Gazetecilik ve Medyayı Anlamak, İstanbul: Su Yayınları.
• TOPUZ, Hıfzı. (2003). II. Mahmut’tan Holdinglere Türk Basın Tarihi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• TOTH, L. Elizabeth. (1999). “Models for Instruction and Curriculum”, Public Relations Review, Vol: 25, Page: 45-53.
• UZUN, Ruhdan. (2007). “İstihdam sorunu bağlamında Türkiye’de iletişim eğitimi ve öğrenci yerleştirme”, İletişim kuram ve araştırma dergisi, Sayı 25 Yaz-Güz, s.117-134.
• VAROL, Asaf, Korkmaz Alemdar. (2007). “İletişim Fakültelerine Öğrenci Yerleştirmede Karşılaşılan Çelişkiler ve Çözüm Önerileri”, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, Sayı: 24, s. 718-729.
• VURAL, Beril Akıncı, Nilay Başok Yurdakul. (2004). “Halkla ilişkiler Eğitiminde Müfredat ve Uygulamalar”, International Symposium Communication in the Millennium A Dialogue Between Turkish and American Scholars, 17-19 Mart 2004, İstanbul.
• YILDIRIM, Besim. (2006). Eleştirel Pedagoji Açısından Gazetecilik Eğitimini Yeniden Düşün-mek, İletişim araştırmaları, 4 (1): 121-15.