İtibarın Online Boyutları: İletişim Profesyonellerinin Online İtibar Yaklaşımlarının Değerlendirilmesi

Yıl 2022, , 1 - 22, 26.09.2022

Zeynep Genel , Sevinç Koçak

https://doi.org/10.47998/ikad.1134116

Cited By: 1

Öz

Altı boyuta yönelik kurum ve markaların paydaşlarının algısında ve eyleminde oluşan ve şirketlerin en önemli soyut varlığı olan itibarın, dijital platformlarda yönetilmesi hız, bilginin kontrolü gibi zorluklar getirirken halkla ilişkiler alanında araştırma refleksini geliştiren, doğru stratejilerle yönetildiğinde olumlu yönde kazanımlar sağlayan bir iletişim pratiğidir. Bu doğrultuda bu çalışmanın amacı itibarın boyutlarının Türkiye’deki iletişim profesyonelleri tarafından söz konusu online itibar yönetimi olduğunda nasıl değerlendirildiğini ve online platformlarda itibar yönetiminin gerçekleşmesinde iletişim pratiklerine nasıl değişimler getirdiğinin anlaşılmasıdır. Bu amaçla İletişim Danışmanlığı Şirketleri Derneği (İDA) ve Türkiye Halkla İlişkiler Derneği (TÜHİD) yapılarına kayıtlı 12 iletişim profesyoneline yargısal örnekleme yöntemi ulaşılarak, derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiş ve bu görüşmelerden elde edilen veriler Harris ve Fombrun’un alana kazandırdığı itibar yaklaşımında ele aldığı unsurlar altında anlatı analiz tekniği ile aktarılmıştır. Çalışmanın bulgularına göre kriz iletişimi, kontrol edilemeyen bilginin yarattığı gündemin yönetimi online itibar yönetimi alanında zorluklar olarak öne çıkarken, bu yeni iletişim teknolojilerinin getirdiği avantajlarla halkla ilişkilerin birinci adımı olan araştırma ve sonuncu adımı olan ölçümleme reflekslerini güçlendirdiği anlaşılmıştır. Çalışma, itibarın unsurlarının online iletişim pratikleri açısından yapılacak çalışmalara Türkiye’deki bakış açısının aktarması açısından katkıda bulunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Online İtibar, Online Kriz, İtibar Yönetimi, Halkla İlişkiler, Dijital İletişim

The Components of Reputation: Evaluation of Communication Professional’s Online Reputation Approaches

Öz

Reputation management, which is the most important intangible asset of companies, which is formed in the perception and action of the stakeholders of institutions and brands in six dimensions, brings difficulties such as speed and control of information when it is managed on digital platforms, and it is a communication practice that improves the research reflex in the field of public relations and provides positive gains when managed by the right strategies. Within this perspective, the aim of this study is to reveal how communications specialists evaluates the reputation components when it is the topic online reputation management and to understand how online platforms transforms their reputation management practices. On the way of these aims, it is connected and in-depth interviewed with 12 communications specialists who are among the members of İletişim Danışmanlığı Şirketleri Derneği (İDA) ve Türkiye Halkla İlişkiler Derneği (TÜHİD) by applying purposive sampling technique. The data that obtained by these interviews, narratively analyzed and given by based on the reputation quetients which is gained by Gardberg and Fombrun. According to research findings, while crisis communication, agenda setting during the uncontrollable information stand out as difficulties in the field of online reputation, it has been understood that this new phenomena strengthens the reflexes of research, which is the first step and measurement, which is the last step of public relations with the technological advantages brought by this new field. The study contributes to the studies that conducted on the topic by the frame of online communications practices in Turkey.

Anahtar Kelimeler

Online reputation, Online Crisis, Reputation Management, Public Relations, Digital Communication

Kaynakça

• Asna, A. (2006). Kuramda ve uygulamada halkla ilişkiler, iletişim, çevre ilişkiler, bilişim, kitlesel ilişkiler, tanıtım. İstanbul:Pozitif Yayıncılık.
• Baybars-Hawks, B. & Samast, O. (2012). New challenges, new opportunities: Inter-disiplinary perspectives on reputation management. Ankara: Reputation Management Institute of Turkey, 23 Mayıs 2022 tarihinde http://www.iye.org.tr/wp-content/uploads/2013/10/E-Book_Raputation_Management_2012.pdf adresinden edinilmiştir.
• Bektaş, A. (2000). Kamuoyu, iletişim ve demokrasi. İstanbul: Bağlam Yayınları.
• Broom, S.M. & Dozier, D.M. (1990). Using research in public relations. New Jersey: Prentice Hall.
• Castells, M. (2009). Communication power. Oxford University Press
• Coombs, T.W. (2007). Protecting organization reputations during a crisis: the development and application of situational crisis communication theory. Corporate Reputation Review, 10(3), 163-176.
• Creswell, J. (2013). Nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Siyasa Kitabevi.
• Dounavi, F. A. (2019). Leadership and sustainability in the digital sphere: a qualitative study about Ceos communication. (Doktora Tezi). İşveç: Lund Üniversitesi Stratejik İletişim Bölümü.
• Dowling, G. R. (2006). Communicating Corporate Reputation through Stories. California Management Review, 49(1), 82–100.
• Hiles, A. (Ed.). (2011). Reputation management: Building and protecting your company's pro-file in a digital world. USA: A&C Black.
• Farmer, F. R. & Glass, B. (2010). Building Web Reputation Systems. Treseler, M. E., (ed). O’Reilly Media Inc., Sebastopol, CA, USA.
• Fombrun, C.J (1996). Reputation: Realizing value from the corporate image. Cambridge, MA: Harvard Business School.
• Formbrun,C.J. (2005). Reputation management: a framework for measurement and valuation, 11Temmuz 2021 tarihinde https://www.instituteforpr.org/wp-content/uploads/Reputation_2005.pdf adresinden edinilmiştir.
• Fombrun, C.J. & Shanley, M. (1990), What’s in a name? Reputation building and corporate strategy. Academy of Management Journal, 33, 233-258.
• Fombrun, C.J., Gardberg, N.A. & Sever, M.J. (1999). The reputation quontient: a multi-stakeholder measure of corporate reputation. The Journal of Brand Management, 7(4), 241-255.
• Fombrun, C.J, Gardberg, N.A., Barnett, M.L. (2000). Opportunity platforms and safety nets: corporate citizenship and reputational risk. Business and Society Review, 105(1), 85-106.
• Fombrun, C.J. & Foss, C.B. (2001). The reputation quotient: developing a reputation quotient. The Gauge Newsletter of Worldwide Communication Research, 11 Temmuz 2021 tarihinde https://www.dea.univr.it/documenti/OccorrenzaIns/matdid/matdid752418.pdf adresinden alınmıştır.
• Fombrun, C.H. & Van Riel, C.B.M. (2007). Essentials of corporate communication. Londra: Routledge.
• Fombrun, C.J., Ponzi, L.J. & Newburry, W. (2015). Stakeholder tracking and analysis: The RepTrak system for measuring corporate reputation. Corporate Reputation Review, 18(1), 3-24.
• Gardberg, N. A., & Fombrun, C. J. (2002). The Global Reputation Quotient Project: First Steps Towards a Cross-Nationally Valid Measure of Corporate Reputation. Corporate Reputation Review, 4(4), 303–307.
• Gafni, N., Moshinsky, A.& Kapitulnik, J. (2003). A standardized open-ended questionnare as a substitute for a personal interview in dental admissions. Journal of Dent Education, 67(3), 348-353. Grunig, J., E., & Hunt, T. (1984). Managing public relations. New York: Holt, Rinehart & Williams
• Grunig, J., E. (1989). A situational theory of environmental issues, publics and activists in L. A. Grunig (ed.), Monographs in Environmental Education and Environmental Studies. (50-82). Ohio: North American Association for Environmental Education.
• Jolly, A. (2001). Managing corporate reputation. Londra: PRCA
• Kanto, S. (2014). A conceptual model of the relationship between corporate reputation and fi-nancial performance in the Indonesian Banking industry. Interdisciplinary Journal of Contem-porary Research in Business, 6(3), 1-8.
• Katz, D. & Kahn, R. (1966). The social psychology of organizations. New York: Wiley.
• Karayel, B. E. & Güler, Ş. (2017). Dijital ortamlarda kurumsal itibar yönetimi ve viral uygula-malar ilişkisi. Global Media Journal, 7(4), 379-402.
• Koçak, S. (2016). Sosyal medyada kullanılan mesajların halkla ilişkiler çalışmalarındaki önemi. The Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 6(2), 220-229.
• Lange, D., Lee, P.M. & Dai, Y. (2011) ‘Organizational reputation: A review’, Journal of Man-agement, 37(1), 153–18.
• Laswell, H.D. (1972). Communications research and public policy. Public Opinion Quarterly, 36(3), 301-310.
• Neuman, E. R. (2018). Dijital Fark ve gündelik hayatta dijitalleşme ve medya etkileri kuramı. Gökçe Metin (çev.). İstanbul: The Kitap İletişim Medya. Osgood, C. E., Suci, G. J., & Tannenbaum, P. H. (1957). The measurement of mean-ing. Illinois, University of Illinois Press.
• Rindova, V.P. & Fombrun, C.J. (1999) Constructing competitive advantage: The role of firms constitutent interactions, Strategic Management Journal, 20(1999), 691-710.