10-14 Yaş Arası Gençlerin Televizyon İzleme Alışkanlıkları ve Çok İzledikleri Diziler

Yıl 2016, Sayı: 43, 77 - 97, 25.12.2016

Alev Üstündağ , Özcan Doğan

Öz

Medya, özellikle görsel medya, en çok da televizyon çocuklar ve gençler üzerinde büyük bir etkiye sahiptir. Bu araştırmada, 10-14 yaş arası gençlerin televizyon izleme alışkanlıkları ve en çok izledikleri dizilerin tespit edilmesi amaçlanmaktadır. Bu araştırmada, nicel araştırma yöntemlerinden betimleyici araştırma modeli kullanılmıştır. Betimleyici araştırma yöntemlerinden anket yöntemi kullanılarak 10-14 yaş arası gençlerin televizyon izleme alışkanlıkları ve en çok izledikleri diziler belirlenmiştir. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından geliştirilen anket formu kullanılmıştır. Anket formu; Ankara kent merkezinde bulunan ve tabakalı örnekleme yöntemi ile seçilen 15 ortaokula devam eden 1530 gence uygulanmıştır. Betimleyici araştırma sonucunda elde edilen veriler yüzde tabloları ile ifade edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Diziler, Genç, Televizyon, Medya, Görsel Medya

Television Viewing Habits Of Young People Aged 10-14 And The Most Watched Tv Series

Öz

The media, especially visual media and most particularly television, has a great effect on children and young. In this research is aimed at determining the television viewing habits and the most watched TV series of young people aged 10-14. In this research, quantitative research methods, descriptive research model was used. Using the survey method, descriptive research method is determined television viewing habits and the most watched TV series of young people aged 10-14. To gather data, questionnaire were utilized that developed by the researchers. A questionnaire was applied to 1530 young people who continue to secondary school with 15 selected stratified sampling method in Ankara provincial center. The data obtained from the descriptive research results are expressed as a percentage tables.

Anahtar Kelimeler

Tv Series, Young, Television, Media, Visual Media

Kaynakça

• Aksaçoğlu, A. G. ve Yılmaz, B. (2007). Öğrencilerin televizyon izlemeleri ve bilgisayar kullanmalarının okuma alışkanlıkları üzerine etkisi. Türk Kütüphaneciliği, 21(1), s. 3-28
• Akyüz, E. (2013). Çocuğun bilgi edinme ve zararlı yayınlara karşı korunma hakkı. I. Türkiye Çocuk ve Medya Kongresi Bildiriler Kitabı-1. haz. Yavuzer H. ve Şirin, M. R., s.115-132. İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.
• Aral, N., Ceylan, R. ve Bıçakçı M. Y. (2011). Çocukların televizyon seyretme alışkanlıklarının yaş ve cinsiyete göre incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19(2), s. 489-498
• Arslan Cansever, B. (2010). Ergenlerin internet kullanımının aile ve okul bağlamında yarattığı sorunlar (Yayımlanmamamış doktora tezi). Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Aslan N. Arslan Cansever B. (2012) Ergenlerin boş zaman değerlendirme algısı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42 s. 23-35.
• Ayaşlı, Z. (2006). Televizyonun popüler kültürü oluşturma ve yayma etkisi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Maltepe Üniversitesi.
• Aytuğ, Y. (2013). Reklamlar niye izlenmiyor? 15 Haziran 2016 tarihinde http:// www.sabah.com.tr/yazarlar/gunaydin/aytug/2013/08/11/reklamlar-niye-izlenmiyor adresinden erişildi.
• Babacan, M. E. (2015). Sosyal medya ve gençlik. İstanbul: Açılım Kitap
• Büyükbaykal, G. (2007). Televizyonun çocuklar üzerindeki etkileri. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 28 s. 31-44.
• Cesur, S. ve Paker, O. (2007). Televizyon ve çocuk: çocukların tv programlarına ilişkin tercihleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6(19) s. 106-125.
• Coşgun, M. (2012). Gençlerin kimlik gelişimi ve sosyalleşme sürecine televizyon dizilerinin etkisi (Sakarya ili Kocaali ilçesi örneği). Akademik Bakış Dergisi, 28 s. 1-21.
• Çetin, N. ve Bilgin Aksu, M. (2010). İlköğretim 4-8. sınıf (10-14 yaş) öğrencilerinin televizyon izleme profili. Millî Eğitim Dergisi, 187, s. 122-137.
• Gauntlett, D. ve Hill, A. (2002). TV living: television, culture and everyday life. Routledge.
• Göçen, G. (2011). Televizyonun konuşma eğitimine etkileri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Gökçearslan, Ş., ve Seferoğlu, S. S. (2015). Ortaokul öğrencilerinin internet kullanım biçimleri: riskli davranışlar ve fırsatlar. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24.1, s. 383- 404.
• Güner, F., Topaloğlu, N. ve Genç, S. Z. (2014). Medya iletilerinin gerçeği yansıtma düzeylerinin öğrenci görüşlerine göre tespiti. Bilgisayar ve Eğitim Araştırmaları Dergisi, 2(3), s. 69-90.
• Hekim, M., ve Yüksel Y. (2015). Kırsal kesimde yaşayan ortaokul öğrencilerinin rekreatif tercihlerinin incelenmesi (Ağlasun ilçesi örneği). Şimşek, K. Y., ve Tütüncü Ö. (Ed.). III. Rekreasyon Araştırmaları Kongresi Bildiri Kitabı. s. 439-446. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• İlhan, V. (2010). Medya ve gençlik: 15-24 yaş arası gençlerin televizyon dizilerini izleme pratiklerindeki dönüşüm (Yayımlanmamış doktora tezi). Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• İlhan, V. ve Çetinkaya, Ç. (2013). İlkokul öğrencilerinin tematik çocuk kanallarındaki çizgi filmleri izleme alışkanlıkları. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(1), s. 317- 326.
• Kalan, G. Ö. (2010). Medya okuryazarlığı ve okul öncesi çocuk: ebeveynlerin medya okuryazarlığı bilinci üzerine bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Hakemli Dergisi, 1(39), s. 59-73.
• Kann, L., Kinchen, S., Shanklin, S. L. Flint, K. H., Hawkins, J., Harris, W. A., Lowry, R., O’Malley Olsen, E., McManus, T., Chyen, D., Whittle, L., Taylor, E., Demissie, Z., Brener, Z., Thornton, J., Moore, J., ve Zaza, S. (2014). Youth risk behavior surveillance- United States, 2013. Morbidity and Mortality Weekly Report.
• Karasar, N. (2015). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım
• Koçak (2001). Televizyon izleyici davranışları, televizyon izleyicilerinin tercihleri ve doyumları üzerine teorik ve uygulamalı bir çalışma (Yayımlanmamış doktora tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Milli Eğitim Bakanlığı (MEB), (2008). Öğrencilerin Televizyon İzleme Alışkanlıkları. Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı (EARGED). 10 Nisan 2016 tarihinde http://www.meb.gov.tr/earged/earged/TV_izleme.pdf adresinden erişildi.
• Mutlu, E. (2005). Globalleşme, popüler kültür ve medya. Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Mutlu, E. (1999). Televizyon ve Toplum. Ankara: Türkiye Radyo ve Televizyon Kurumu
• Nielsen Media (1998). Report on Television Research. New York.
• Özer, Ö. (2004). Yetiştirme Kuramı: Televizyonun Kültürel İşlevlerinin İncelenmesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
• Pembecioğlu, N. (2013). TRT Çocuk/çocuklar için eğitim hedeflerinin eğlenceli içeriğe dönüşmesi sürecinin araştırılması. I. Türkiye Çocuk ve Medya Kongresi Bildiriler Kitabı-1, Haz. Yavuzer H. ve Şirin, M. R. s.473-511. İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.
• Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (RTÜK) (2006). İlköğretim çağındaki çocukların televizyon izleme alışkanlıkları kamuoyu araştırması. 19 Nisan 2016 tarihinde www. rtuk.org.tr/sayfalar/IcerikGoster.aspx?icerik_id=57ce5022-fd71-442a--6567ae4a9e9b adresinden erişildi.
• Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (RTÜK) (2012). Televizyon izleme eğilimleri araştırması. 25 Haziran 2016 tarihinde www.rtuk.org.tr/Icerik/DownloadReport/13 adresinden erişildi.
• Tokgöz, M., Demiroğlu, B. ve Aslan, Y. (2015). Ortaokul öğrencilerinin serbest zaman tercihlerinin cinsiyet değişkenine göre incelenmesi. Uluslararası Multidisipliner Akademik Araştırrmalar Dergisi, 2(3) s. 29-44.
• Rideout, V. J., Foehr, U. G., D. ve Roberts, D. F. (2010). Generation media in the lives of 8- to 18-year-olds. A Kaiser Family Foundation Study. Menlo Park, California.
• Signorielli, N. (2004). Aging on television: message relating to gender, race, and occupation in prime time. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 48 (2), s. 279
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.