Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Corporate Environmentalism and Organizational Resilience: A Study on Gaziantep Economic Area

Yıl 2023, , 568 - 583, 30.06.2023
https://doi.org/10.25204/iktisad.1289737

Öz

This study aims to determine whether there is a relationship between corporate environmentalism and organizational resilience in companies. In the study; the Gaziantep economic area is chosen as a sample and no sectoral restrictions are applied. Banerjee's (2002) corporate environmentalism scale and Kantur and İseri-Say’s (2015) organizational resilience scale were used, and 416 employees from all levels participated in the survey. The collected data was analyzed with the help of the IBM SPSS Statistics program. Exploratory factor analysis, ANOVA and regression analyses were applied. As a result of the analysis, it has been determined that there is a consistent relationship between the understanding of the corporate environmentalism of the companies and their organizational resilience. On the other hand, it has been revealed that the duration and the type of firm do not have a significant effect on the corporate environmental activities or organizational resilience of the companies. It can be said that the adaptability capacity of the company has increased with corporate environmental activities, and this has helped the firm to gain flexibility in recovering after challenging situations. From this point of view, it would be rational to say that, as businesses turn to environmentalist activities, they will increase their adaptability and become more resistant to crises with the flexibility they have gained.

Kaynakça

  • Akyol, A. Ç. ve Altuğ, T. (2018). Kurumsal yeşil imajın kurumlsal web sitelerinde aktarımı: Arçelik ve bosch örneği İnönü Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi (İNİF E-Dergi), 3(1), 194-212.
  • Alfred, A. M. ve Adam, R. F. (2009). Green management matters regardless. Academy of Management Perspectives, 23(3), 17-26.
  • Allen, M. W., ve Craig, C. A. (2016). Rethinking corporate social responsibility in the age of climate change: A communication perspective. International Journal of Corporate Social Responsibility, 1(1), 1-11.
  • Ambec, S. ve Lanoie, P. (2008). Does it pay to be green? A systematic overview. The Academy of Management Perspectives, 45-62.
  • Annarelli, A. ve Nonino, F. (2016). Strategic and operational management of organizational resilience: Current state of research and future directions. Omega, 62, 1-18.
  • Arçelik. (2023). Basın Bülteni https://www.arcelikglobal.com/tr/sirket/medya/basin-bultenleri/arcelik-ten-iklim-degisikligine-karsi-dongusel-ekonomi-uygulamalari/
  • Avusturya İçişleri Bakanlığı. (2023). Organizational resilience https://www.cisc.gov.au/what-is-the-cyber-and-infrastructure-security-centre/organisational-resilience
  • Aykanat, Z. ve Tayfun, Y. (2021). Rekabet avantajiı sağlamada çevresel yönelim etkili midir? bir alan araştırması. 20. Uluslararası İşletmecilik Konferansı Giresun
  • Banerjee, S. B. (1998). Corporate environmentalism:perspectives from organizational learning. Management Learning, 29(2), 147-164. https://doi.org/10.1177/1350507698292002
  • Banerjee, S. B. (2001). Managerial perceptions of corporate environmentalism: Interpretations from industry and strategic implications for organizations. Journal of management studies, 38(4), 489-513.
  • Banerjee, S. B. (2002). Corporate environmentalism: The construct and its measurement. Journal of business research, 55(3), 177-191.
  • Banerjee, S. B. (2017). Corporate environmentalism and the greening of strategic marketing: Implications for marketing theory and practice. In Greener Marketing (pp. 16-40). Routledge.
  • Banerjee, S. B., Iyer, E. S. ve Kashyap, R. K. (2003). Corporate environmentalism: Antecedents and influence of industry type. Journal of marketing, 67(2), 106-122.
  • Berry, M. A. ve Rondinelli, D. A. (1998). Proactive corporate environmental management: A new industrial revolution. Academy of Management Perspectives, 12(2), 38-50.
  • Birleşmiş Milletler. (2023). The Paris Agreement. https://www.un.org/en/climatechange/paris-agreement
  • Borsa İstanbul. (2023). Sürdürülebilirlik Endeksleri. https://www.borsaistanbul.com/tr/sayfa/165/bist-surdurulebilirlik-endeksleri
  • Bothello, J. ve Salles-Djelic, M.-L. (2018). Evolving conceptualizations of organizational environmentalism: A path generation account. Organization Studies, 39(1), 93-119.
  • Bowen, F., and Aragon-Correa, J. A. (2014). Greenwashing in corporate environmentalism research and practice: The importance of what we say and do. Organization & Environment, 27(2), 107-112.
  • Bouaziz, F. ve Smaoui Hachicha, Z. (2018). Strategic human resource management practices and organizational resilience. Journal of Management Development, 37(7), 537-551. [Record #90 is using a reference type undefined in this output style.]
  • Braam, G. J., de Weerd, L. U., Hauck, M. ve Huijbregts, M. A. (2016). Determinants of corporate environmental reporting: The importance of environmental performance and assurance. Journal of cleaner production, 129, 724-734.
  • Brammer, S. ve Pavelin, S. (2008). Factors influencing the quality of corporate environmental disclosure. Business Strategy and the Environment, 17(2), 120-136.
  • Bryman, A. ve Cramer, D. (2004). Constructing variables. Handbook of data analysis, 17-34. Cai, L., Cui, J., ve Jo, H. (2016). Corporate environmental responsibility and firm risk. Journal of Business Ethics, 139, 563-594.
  • Cho, C. H. Roberts, R. W. ve Patten, D. M. (2010). The language of US corporate environmental disclosure. Accounting, Organizations and Society, 35(4), 431-443.
  • Clarkson, P. M., Overell, M. B. ve Chapple, L. (2011). Environmental reporting and its relation to corporate environmental performance. Abacus, 47(1), 27-60.
  • Çolakoğlu, Ö. M. ve Büyükekşi, C. (2014). Açımlayıcı faktör analiz sürecini etkileyen unsurların değerlendirilmesi. Karaelmas Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 56-64.
  • Çopuroğlu, F. (2023). Tüketicilerin Sanal Kaytarma Davranışının kompulsif satın alma (alışveriş bağımlılığı) davranışı üzerindeki etkisi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 25(1), 157-168.
  • Cormier, D., Gordon, I. M. ve Magnan, M. (2004). Corporate environmental disclosure: contrasting management's perceptions with reality. Journal of Business Ethics, 49, 143-165.
  • Cormier, D. ve Magnan, M. (1999). Corporate environmental disclosure strategies: determinants, costs and benefits. Journal of Accounting, Auditing & Finance, 14(4), 429-451.
  • Deloitte. (2023). Organizational Resilience https://www2.deloitte.com/ca/en/pages/risk/topics/organizational-resilience.html
  • Denyer, D. (2017). Organizational resilience: A summary of academic evidence, business insights and new thinking. BSI and Cranfield School of Management, 8-25.
  • DesJardins, J. (1998). Corporate environmental responsibility. Journal of Business Ethics, 17(8), 825-838.
  • Donald S, S. (2009). Green management matters only if it yieds more green: an economic/strategic perspective. Academy of Management Perspectives, 23(3), 5-16.
  • Douglas, S. (2021). Building organizational resilience through human capital management strategy. Development and Learning in Organizations: An International Journal.
  • Durmuş, G. ve Arslan, A. (2023). Vergi teşvik politikalarının yeşil işletmecilik uygulamalarına etkisi. Legal Mali Hukuk Dergisi, 19(219), 429-470.
  • Engemann, K. J. ve Henderson, D. M. (2014). Business continuity and risk management: essentials of organizational resilience. Rothstein Publishing.
  • Ergül, L. C. (2019). Türkiye'de vakıf üniversitelerinin kurumsal sosyal sorumluluk anlayışlarının karşılaştırmalı incelemesi: Koç üniversitesi ve istanbul aydın üniversitesi örneği [Master’s Thesis İstanbul Aydın Üniversitesi ].
  • Ervin, D., Wu, J., Khanna, M., Jones, C. ve Wirkkala, T. (2013). Motivations and barriers to corporate environmental management. Business Strategy and the Environment, 22(6), 390-409.
  • Friedman, M. (2007). The social responsibility of business is to increase its profits. In W. C. Zimmerli, M. Holzinger ve K. Richter (Eds.), Corporate Ethics and Corporate Governance (pp. 173-178). Springer Berlin Heidelberg. https://doi.org/10.1007/978-3-540-70818-6_14
  • Giustiniano, L., Clegg, S. R., e Cunha, M. P. ve Rego, A. (2018). Elgar introduction to theories of organizational resilience. Edward Elgar Publishing.
  • Güner, S. ve Coşkun, E. (2013). Küçük ve orta ölçekli işletmelerin çevre algıları ve alıcı-tedarikçi ilişkilerinin çevreci uygulamalar üzerindeki etkisi. Ege Akademik Bakış, 13(2), 151-167.
  • Halk Bank. (2023). Halkbank’a “Sıfır Atık Sosyal Sorumluluk Ödülü”. https://www.halkbank.com.tr/tr/bizden-haberler/haberler/2022/aralik/halkbanka-sifir-atik-sosyal-sorumluluk-odulu.html
  • Harwood, I., Humby, S. ve Harwood, A. (2011). On the resilience of corporate social responsibility. European Management Journal, 29(4), 283-290.
  • Hillmann, J. ve Guenther, E. (2021). Organizational resilience: a valuable construct for management research? International Journal of Management Reviews, 23(1), 7-44.
  • Holtbrügge, D. ve Dögl, C. (2012). How international is corporate environmental responsibility? A literature review. Journal of international management, 18(2), 180-195.
  • İş Bankası. (2023). Sosyal Sorumluluk ve Sürdürülebilirlik Fonları. https://www.isbank.com.tr/sosyal-sorumluluk-ve-surdurulebilirlik-fonlari
  • Jo, H., Kim, H. ve Park, K. (2015). Corporate environmental responsibility and firm performance in the financial services sector. Journal of Business Ethics, 131, 257-284.
  • Johnson, B. R., Connolly, E. ve Carter, T. S. (2011). Corporate social responsibility: The role of Fortune 100 companies in domestic and international natural disasters. Corporate Social Responsibility and Environmental Management, 18(6), 352-369.
  • Kantur, D. ve Say, A. I. (2015). Measuring organizational resilience: A scale development. Journal of Business Economics and Finance, 4(3).
  • Kaplan, S. (2020). Why social responsibility produces more resilient organizations. MIT Sloan Management Review, 62(1), 85-90.
  • Karakuş, G. ve Erdirençelebi, M. (2018). İşletmelerin yeşil yönetim algılarının işletme performansı üzerindeki etkisini ölçmeye yönelik bir araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(4), 681-704.
  • Khanna, M. ve Anton, W. R. Q. (2002). What is driving corporate environmentalism: Opportunity or threat? Corporate Environmental Strategy, 9(4), 409-417.
  • Kılıç, Ç. (2020). Çalışanın kurumsal sosyal sorumluluk projelerine katılımının örgütsel bağlılığa etkisi [Master’s, Beykent Üniversitesi ].
  • Kolk, A. (1999). Evaluating corporate environmental reporting. Business Strategy and the Environment, 8(4), 225-237.
  • Koronis, E. ve Ponis, S. T. (2012). Introducing corporate reputation continuity to support organizational resilience against crises. Journal of Applied Business Research (JABR), 28(2), 283-290.
  • Köse, C. (2014). The impact of organizationa learning on corporate environmentalism with the moderating effect of industry type. Yayınlanmamış Doktora Tezi) Yeditepe Üniversitesi: İstanbul.
  • Laufer, W. S. (2003). Social accountability and corporate greenwashing. Journal of Business Ethics, 43, 253-261.
  • LC Waikiki. (2023). Sürdürülebilirlik https://corporate.lcwaikiki.com/doga-adina
  • Lee, A. V., Vargo, J. ve Seville, E. (2013). Developing a tool to measure and compare organizations’ resilience. Natural hazards review, 14(1), 29-41.
  • Lele, S. (1998). Resilience, sustainability environmentalism. Environment and Development Economics, 3(2), 221-262.
  • Lengnick-Hall, C. A., Beck, T. E. ve Lengnick-Hall, M. L. (2011). Developing a capacity for organizational resilience through strategic human resource management. Human resource management review, 21(3), 243-255.
  • Lyon, T. P. ve Maxwell, J. W. (2011). Greenwash: Corporate environmental disclosure under threat of audit. Journal of economics & management strategy, 20(1), 3-41.
  • Martinuzzi, A. ve Krumay, B. (2013). The good, the bad, and the successful–how corporate social responsibility leads to competitive advantage and organizational transformation. Journal of change management, 13(4), 424-443.
  • McManus, S. Seville, E., Vargo, J. ve Brunsdon, D. (2008). Facilitated process for improving organizational resilience. Natural hazards review, 9(2), 81-90.
  • Mendonça, D. ve Wallace, W. A. (2015). Factors underlying organizational resilience: The case of electric power restoration in New York City after 11 September 2001. Reliability Engineering & System Safety, 141, 83-91.
  • Menon, A. ve Menon, A. (1997). Enviropreneurial marketing strategy: The emergence of corporate environmentalism as market strategy. Journal of marketing, 61(1), 51-67. https://doi.org/10.1177/002224299706100105
  • Ortiz‐de‐Mandojana, N. ve Bansal, P. (2016). The long‐term benefits of organizational resilience through sustainable business practices. Strategic Management Journal, 37(8), 1615-1631.
  • Özer, A. (2017). Organizational learning culture, the climate for innovation, and organizational resilience [PhD Thesis,
  • Özmutlu, S. Y. (2023). Çevresel yeteneklerin kurumsal çevre stratejisi ve pazar performansı üzerindeki etkileri: Doğal kaynak temelli görüş. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(1), 189-213.
  • Ramanna, K. (2020). Friedman at 50: Is it still the social responsibility of business to increase profits? California Management Review, 62(3), 28-41.
  • Resmi Gazete (2023). https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2009/05/20090513-1.htm
  • Rodríguez-Sánchez, A., Guinot, J., Chiva, R. ve López-Cabrales, Á. (2021). How to emerge stronger: Antecedents and consequences of organizational resilience. Journal of Management & Organization, 27(3), 442-459.
  • Şencan, H. (2005). Güvenilirlik ve geçerlilik. Hüner Şencan.
  • Somers, S. (2009). Measuring resilience potential: An adaptive strategy for organizational crisis planning. Journal of contingencies and crisis management, 17(1), 12-23.
  • Sünnetçioğlu, S. (2018). Restoran işletmelerinde örgütsel öğrenme, inovasyon ve kurumsal çevrecilik arasındaki ilişkilerin incelenmesine yönelik bir araştırma. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(3).
  • Sustainable Stock Exchanges Initiative. (2023). Stock exchange database https://sseinitiative.org/exchanges-filter-search/
  • Tabachnick, B. G., Fidell, L. S. ve Ullman, J. B. (2013). Using multivariate statistics (Vol. 6). pearson Boston, MA.
  • TESK. (2023). İllere göre esnaf, işyeri, nüfus ve oda bilgileri. https://www.tesk.org.tr/resimler/sicil/4.pdf
  • Yang, H., Tang, M., Chao, X. ve Li, P. (2021). Organisational resilience in the COVID-19: A case study from China. Journal of Management & Organization, 27(6), 1112-1130.
  • Yang, Z., Nguyen, T. T. H., Nguyen, H. N., Nguyen, T. T. N. ve Cao, T. T. (2020). Greenwashing behaviours: Causes, taxonomy and consequences based on a systematic literature review. Journal of Business Economics and Management, 21(5), 1486-1507.

Kurumsal Çevrecilik ve Örgütsel Dayanıklılık: Gaziantep Ekonomi Sahası Üzerine Bir Araştırma

Yıl 2023, , 568 - 583, 30.06.2023
https://doi.org/10.25204/iktisad.1289737

Öz

Bu çalışmanın amacı işletmelerde kurumsal çevrecilik ile örgütsel dayanıklılık arasında bir ilişki olup olmadığının belirlenmesidir. Çalışmada; Gaziantep ekonomi sahası örneklem olarak seçilmiş ve sektörel herhangi bir kısıtlamaya gidilmemiştir. Banerjee’nin (2002) kurumsal çevrecilik ölçeği ile Kantur ve İseri-Say’ın (2015) örgütsel dayanaklılık ölçeğinden faydalanılmış ve yapılan anket çalışmasına her düzeyden 416 çalışan katılmıştır. Toplanan veri, IBM SPSS Statistics programı yardımıyla; açımlayıcı faktör analizi, ANOVA ve regresyon analizlerine tabii tutulmuştur. Analizler neticesinde işletmelerin kurumsal çevrecilik anlayışları ile örgütsel dayanıklılıkları arasında tutarlı bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Diğer taraftan firma faaliyet süresi ve şirket türünün işletmelerin kurumsal çevrecilik faaliyetlerine yahut örgütsel dayanıklılığına dikkate değer bir etkisi bulunmadığı ortaya çıkmıştır. Kurumsal çevrecilik faaliyetleriyle işletmenin uyum kapasitesinin arttığı, bunun da işletmeyi zorlu durumlardan sonra toparlanabilmesinde esneklik kazanmasına yardımcı olduğu söylenebilir. Bu açıdan bakıldığında, işletmelerin çevreci faaliyetlere yönelmesiyle birlikte adaptasyon yeteneğini artırıp kazandığı esneklik ile krizlere karşı daha dirençli bir seviyeye çıkmış olacağını söylemek rasyonel olacaktır.

Kaynakça

  • Akyol, A. Ç. ve Altuğ, T. (2018). Kurumsal yeşil imajın kurumlsal web sitelerinde aktarımı: Arçelik ve bosch örneği İnönü Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi (İNİF E-Dergi), 3(1), 194-212.
  • Alfred, A. M. ve Adam, R. F. (2009). Green management matters regardless. Academy of Management Perspectives, 23(3), 17-26.
  • Allen, M. W., ve Craig, C. A. (2016). Rethinking corporate social responsibility in the age of climate change: A communication perspective. International Journal of Corporate Social Responsibility, 1(1), 1-11.
  • Ambec, S. ve Lanoie, P. (2008). Does it pay to be green? A systematic overview. The Academy of Management Perspectives, 45-62.
  • Annarelli, A. ve Nonino, F. (2016). Strategic and operational management of organizational resilience: Current state of research and future directions. Omega, 62, 1-18.
  • Arçelik. (2023). Basın Bülteni https://www.arcelikglobal.com/tr/sirket/medya/basin-bultenleri/arcelik-ten-iklim-degisikligine-karsi-dongusel-ekonomi-uygulamalari/
  • Avusturya İçişleri Bakanlığı. (2023). Organizational resilience https://www.cisc.gov.au/what-is-the-cyber-and-infrastructure-security-centre/organisational-resilience
  • Aykanat, Z. ve Tayfun, Y. (2021). Rekabet avantajiı sağlamada çevresel yönelim etkili midir? bir alan araştırması. 20. Uluslararası İşletmecilik Konferansı Giresun
  • Banerjee, S. B. (1998). Corporate environmentalism:perspectives from organizational learning. Management Learning, 29(2), 147-164. https://doi.org/10.1177/1350507698292002
  • Banerjee, S. B. (2001). Managerial perceptions of corporate environmentalism: Interpretations from industry and strategic implications for organizations. Journal of management studies, 38(4), 489-513.
  • Banerjee, S. B. (2002). Corporate environmentalism: The construct and its measurement. Journal of business research, 55(3), 177-191.
  • Banerjee, S. B. (2017). Corporate environmentalism and the greening of strategic marketing: Implications for marketing theory and practice. In Greener Marketing (pp. 16-40). Routledge.
  • Banerjee, S. B., Iyer, E. S. ve Kashyap, R. K. (2003). Corporate environmentalism: Antecedents and influence of industry type. Journal of marketing, 67(2), 106-122.
  • Berry, M. A. ve Rondinelli, D. A. (1998). Proactive corporate environmental management: A new industrial revolution. Academy of Management Perspectives, 12(2), 38-50.
  • Birleşmiş Milletler. (2023). The Paris Agreement. https://www.un.org/en/climatechange/paris-agreement
  • Borsa İstanbul. (2023). Sürdürülebilirlik Endeksleri. https://www.borsaistanbul.com/tr/sayfa/165/bist-surdurulebilirlik-endeksleri
  • Bothello, J. ve Salles-Djelic, M.-L. (2018). Evolving conceptualizations of organizational environmentalism: A path generation account. Organization Studies, 39(1), 93-119.
  • Bowen, F., and Aragon-Correa, J. A. (2014). Greenwashing in corporate environmentalism research and practice: The importance of what we say and do. Organization & Environment, 27(2), 107-112.
  • Bouaziz, F. ve Smaoui Hachicha, Z. (2018). Strategic human resource management practices and organizational resilience. Journal of Management Development, 37(7), 537-551. [Record #90 is using a reference type undefined in this output style.]
  • Braam, G. J., de Weerd, L. U., Hauck, M. ve Huijbregts, M. A. (2016). Determinants of corporate environmental reporting: The importance of environmental performance and assurance. Journal of cleaner production, 129, 724-734.
  • Brammer, S. ve Pavelin, S. (2008). Factors influencing the quality of corporate environmental disclosure. Business Strategy and the Environment, 17(2), 120-136.
  • Bryman, A. ve Cramer, D. (2004). Constructing variables. Handbook of data analysis, 17-34. Cai, L., Cui, J., ve Jo, H. (2016). Corporate environmental responsibility and firm risk. Journal of Business Ethics, 139, 563-594.
  • Cho, C. H. Roberts, R. W. ve Patten, D. M. (2010). The language of US corporate environmental disclosure. Accounting, Organizations and Society, 35(4), 431-443.
  • Clarkson, P. M., Overell, M. B. ve Chapple, L. (2011). Environmental reporting and its relation to corporate environmental performance. Abacus, 47(1), 27-60.
  • Çolakoğlu, Ö. M. ve Büyükekşi, C. (2014). Açımlayıcı faktör analiz sürecini etkileyen unsurların değerlendirilmesi. Karaelmas Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 56-64.
  • Çopuroğlu, F. (2023). Tüketicilerin Sanal Kaytarma Davranışının kompulsif satın alma (alışveriş bağımlılığı) davranışı üzerindeki etkisi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 25(1), 157-168.
  • Cormier, D., Gordon, I. M. ve Magnan, M. (2004). Corporate environmental disclosure: contrasting management's perceptions with reality. Journal of Business Ethics, 49, 143-165.
  • Cormier, D. ve Magnan, M. (1999). Corporate environmental disclosure strategies: determinants, costs and benefits. Journal of Accounting, Auditing & Finance, 14(4), 429-451.
  • Deloitte. (2023). Organizational Resilience https://www2.deloitte.com/ca/en/pages/risk/topics/organizational-resilience.html
  • Denyer, D. (2017). Organizational resilience: A summary of academic evidence, business insights and new thinking. BSI and Cranfield School of Management, 8-25.
  • DesJardins, J. (1998). Corporate environmental responsibility. Journal of Business Ethics, 17(8), 825-838.
  • Donald S, S. (2009). Green management matters only if it yieds more green: an economic/strategic perspective. Academy of Management Perspectives, 23(3), 5-16.
  • Douglas, S. (2021). Building organizational resilience through human capital management strategy. Development and Learning in Organizations: An International Journal.
  • Durmuş, G. ve Arslan, A. (2023). Vergi teşvik politikalarının yeşil işletmecilik uygulamalarına etkisi. Legal Mali Hukuk Dergisi, 19(219), 429-470.
  • Engemann, K. J. ve Henderson, D. M. (2014). Business continuity and risk management: essentials of organizational resilience. Rothstein Publishing.
  • Ergül, L. C. (2019). Türkiye'de vakıf üniversitelerinin kurumsal sosyal sorumluluk anlayışlarının karşılaştırmalı incelemesi: Koç üniversitesi ve istanbul aydın üniversitesi örneği [Master’s Thesis İstanbul Aydın Üniversitesi ].
  • Ervin, D., Wu, J., Khanna, M., Jones, C. ve Wirkkala, T. (2013). Motivations and barriers to corporate environmental management. Business Strategy and the Environment, 22(6), 390-409.
  • Friedman, M. (2007). The social responsibility of business is to increase its profits. In W. C. Zimmerli, M. Holzinger ve K. Richter (Eds.), Corporate Ethics and Corporate Governance (pp. 173-178). Springer Berlin Heidelberg. https://doi.org/10.1007/978-3-540-70818-6_14
  • Giustiniano, L., Clegg, S. R., e Cunha, M. P. ve Rego, A. (2018). Elgar introduction to theories of organizational resilience. Edward Elgar Publishing.
  • Güner, S. ve Coşkun, E. (2013). Küçük ve orta ölçekli işletmelerin çevre algıları ve alıcı-tedarikçi ilişkilerinin çevreci uygulamalar üzerindeki etkisi. Ege Akademik Bakış, 13(2), 151-167.
  • Halk Bank. (2023). Halkbank’a “Sıfır Atık Sosyal Sorumluluk Ödülü”. https://www.halkbank.com.tr/tr/bizden-haberler/haberler/2022/aralik/halkbanka-sifir-atik-sosyal-sorumluluk-odulu.html
  • Harwood, I., Humby, S. ve Harwood, A. (2011). On the resilience of corporate social responsibility. European Management Journal, 29(4), 283-290.
  • Hillmann, J. ve Guenther, E. (2021). Organizational resilience: a valuable construct for management research? International Journal of Management Reviews, 23(1), 7-44.
  • Holtbrügge, D. ve Dögl, C. (2012). How international is corporate environmental responsibility? A literature review. Journal of international management, 18(2), 180-195.
  • İş Bankası. (2023). Sosyal Sorumluluk ve Sürdürülebilirlik Fonları. https://www.isbank.com.tr/sosyal-sorumluluk-ve-surdurulebilirlik-fonlari
  • Jo, H., Kim, H. ve Park, K. (2015). Corporate environmental responsibility and firm performance in the financial services sector. Journal of Business Ethics, 131, 257-284.
  • Johnson, B. R., Connolly, E. ve Carter, T. S. (2011). Corporate social responsibility: The role of Fortune 100 companies in domestic and international natural disasters. Corporate Social Responsibility and Environmental Management, 18(6), 352-369.
  • Kantur, D. ve Say, A. I. (2015). Measuring organizational resilience: A scale development. Journal of Business Economics and Finance, 4(3).
  • Kaplan, S. (2020). Why social responsibility produces more resilient organizations. MIT Sloan Management Review, 62(1), 85-90.
  • Karakuş, G. ve Erdirençelebi, M. (2018). İşletmelerin yeşil yönetim algılarının işletme performansı üzerindeki etkisini ölçmeye yönelik bir araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(4), 681-704.
  • Khanna, M. ve Anton, W. R. Q. (2002). What is driving corporate environmentalism: Opportunity or threat? Corporate Environmental Strategy, 9(4), 409-417.
  • Kılıç, Ç. (2020). Çalışanın kurumsal sosyal sorumluluk projelerine katılımının örgütsel bağlılığa etkisi [Master’s, Beykent Üniversitesi ].
  • Kolk, A. (1999). Evaluating corporate environmental reporting. Business Strategy and the Environment, 8(4), 225-237.
  • Koronis, E. ve Ponis, S. T. (2012). Introducing corporate reputation continuity to support organizational resilience against crises. Journal of Applied Business Research (JABR), 28(2), 283-290.
  • Köse, C. (2014). The impact of organizationa learning on corporate environmentalism with the moderating effect of industry type. Yayınlanmamış Doktora Tezi) Yeditepe Üniversitesi: İstanbul.
  • Laufer, W. S. (2003). Social accountability and corporate greenwashing. Journal of Business Ethics, 43, 253-261.
  • LC Waikiki. (2023). Sürdürülebilirlik https://corporate.lcwaikiki.com/doga-adina
  • Lee, A. V., Vargo, J. ve Seville, E. (2013). Developing a tool to measure and compare organizations’ resilience. Natural hazards review, 14(1), 29-41.
  • Lele, S. (1998). Resilience, sustainability environmentalism. Environment and Development Economics, 3(2), 221-262.
  • Lengnick-Hall, C. A., Beck, T. E. ve Lengnick-Hall, M. L. (2011). Developing a capacity for organizational resilience through strategic human resource management. Human resource management review, 21(3), 243-255.
  • Lyon, T. P. ve Maxwell, J. W. (2011). Greenwash: Corporate environmental disclosure under threat of audit. Journal of economics & management strategy, 20(1), 3-41.
  • Martinuzzi, A. ve Krumay, B. (2013). The good, the bad, and the successful–how corporate social responsibility leads to competitive advantage and organizational transformation. Journal of change management, 13(4), 424-443.
  • McManus, S. Seville, E., Vargo, J. ve Brunsdon, D. (2008). Facilitated process for improving organizational resilience. Natural hazards review, 9(2), 81-90.
  • Mendonça, D. ve Wallace, W. A. (2015). Factors underlying organizational resilience: The case of electric power restoration in New York City after 11 September 2001. Reliability Engineering & System Safety, 141, 83-91.
  • Menon, A. ve Menon, A. (1997). Enviropreneurial marketing strategy: The emergence of corporate environmentalism as market strategy. Journal of marketing, 61(1), 51-67. https://doi.org/10.1177/002224299706100105
  • Ortiz‐de‐Mandojana, N. ve Bansal, P. (2016). The long‐term benefits of organizational resilience through sustainable business practices. Strategic Management Journal, 37(8), 1615-1631.
  • Özer, A. (2017). Organizational learning culture, the climate for innovation, and organizational resilience [PhD Thesis,
  • Özmutlu, S. Y. (2023). Çevresel yeteneklerin kurumsal çevre stratejisi ve pazar performansı üzerindeki etkileri: Doğal kaynak temelli görüş. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(1), 189-213.
  • Ramanna, K. (2020). Friedman at 50: Is it still the social responsibility of business to increase profits? California Management Review, 62(3), 28-41.
  • Resmi Gazete (2023). https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2009/05/20090513-1.htm
  • Rodríguez-Sánchez, A., Guinot, J., Chiva, R. ve López-Cabrales, Á. (2021). How to emerge stronger: Antecedents and consequences of organizational resilience. Journal of Management & Organization, 27(3), 442-459.
  • Şencan, H. (2005). Güvenilirlik ve geçerlilik. Hüner Şencan.
  • Somers, S. (2009). Measuring resilience potential: An adaptive strategy for organizational crisis planning. Journal of contingencies and crisis management, 17(1), 12-23.
  • Sünnetçioğlu, S. (2018). Restoran işletmelerinde örgütsel öğrenme, inovasyon ve kurumsal çevrecilik arasındaki ilişkilerin incelenmesine yönelik bir araştırma. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(3).
  • Sustainable Stock Exchanges Initiative. (2023). Stock exchange database https://sseinitiative.org/exchanges-filter-search/
  • Tabachnick, B. G., Fidell, L. S. ve Ullman, J. B. (2013). Using multivariate statistics (Vol. 6). pearson Boston, MA.
  • TESK. (2023). İllere göre esnaf, işyeri, nüfus ve oda bilgileri. https://www.tesk.org.tr/resimler/sicil/4.pdf
  • Yang, H., Tang, M., Chao, X. ve Li, P. (2021). Organisational resilience in the COVID-19: A case study from China. Journal of Management & Organization, 27(6), 1112-1130.
  • Yang, Z., Nguyen, T. T. H., Nguyen, H. N., Nguyen, T. T. N. ve Cao, T. T. (2020). Greenwashing behaviours: Causes, taxonomy and consequences based on a systematic literature review. Journal of Business Economics and Management, 21(5), 1486-1507.
Toplam 79 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular İşletme
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Gökmen Durmuş 0000-0001-5809-8459

Erken Görünüm Tarihi 24 Haziran 2023
Yayımlanma Tarihi 30 Haziran 2023
Gönderilme Tarihi 29 Nisan 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2023

Kaynak Göster

APA Durmuş, G. (2023). Kurumsal Çevrecilik ve Örgütsel Dayanıklılık: Gaziantep Ekonomi Sahası Üzerine Bir Araştırma. İktisadi İdari Ve Siyasal Araştırmalar Dergisi, 8(21), 568-583. https://doi.org/10.25204/iktisad.1289737
AMA Durmuş G. Kurumsal Çevrecilik ve Örgütsel Dayanıklılık: Gaziantep Ekonomi Sahası Üzerine Bir Araştırma. İKTİSAD. Haziran 2023;8(21):568-583. doi:10.25204/iktisad.1289737
Chicago Durmuş, Gökmen. “Kurumsal Çevrecilik Ve Örgütsel Dayanıklılık: Gaziantep Ekonomi Sahası Üzerine Bir Araştırma”. İktisadi İdari Ve Siyasal Araştırmalar Dergisi 8, sy. 21 (Haziran 2023): 568-83. https://doi.org/10.25204/iktisad.1289737.
EndNote Durmuş G (01 Haziran 2023) Kurumsal Çevrecilik ve Örgütsel Dayanıklılık: Gaziantep Ekonomi Sahası Üzerine Bir Araştırma. İktisadi İdari ve Siyasal Araştırmalar Dergisi 8 21 568–583.
IEEE G. Durmuş, “Kurumsal Çevrecilik ve Örgütsel Dayanıklılık: Gaziantep Ekonomi Sahası Üzerine Bir Araştırma”, İKTİSAD, c. 8, sy. 21, ss. 568–583, 2023, doi: 10.25204/iktisad.1289737.
ISNAD Durmuş, Gökmen. “Kurumsal Çevrecilik Ve Örgütsel Dayanıklılık: Gaziantep Ekonomi Sahası Üzerine Bir Araştırma”. İktisadi İdari ve Siyasal Araştırmalar Dergisi 8/21 (Haziran 2023), 568-583. https://doi.org/10.25204/iktisad.1289737.
JAMA Durmuş G. Kurumsal Çevrecilik ve Örgütsel Dayanıklılık: Gaziantep Ekonomi Sahası Üzerine Bir Araştırma. İKTİSAD. 2023;8:568–583.
MLA Durmuş, Gökmen. “Kurumsal Çevrecilik Ve Örgütsel Dayanıklılık: Gaziantep Ekonomi Sahası Üzerine Bir Araştırma”. İktisadi İdari Ve Siyasal Araştırmalar Dergisi, c. 8, sy. 21, 2023, ss. 568-83, doi:10.25204/iktisad.1289737.
Vancouver Durmuş G. Kurumsal Çevrecilik ve Örgütsel Dayanıklılık: Gaziantep Ekonomi Sahası Üzerine Bir Araştırma. İKTİSAD. 2023;8(21):568-83.

Cited By

TAX COMPETITION: THE CASE OF TURKEY
Finans Ekonomi ve Sosyal Araştırmalar Dergisi
https://doi.org/10.29106/fesa.1300730


Creative Commons Lisansı

Bu dergide yayınlanan tüm makaleler Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.