Cultural Transformation in Digital Media in Industry 4.0 Process

Yıl 2021, Cilt: 6 Sayı: 15, 206 - 224, 28.06.2021

Birol Akgül

https://doi.org/10.25204/iktisad.914933

Öz

During the Fourth Industrial Revolution (Industry 4.0), new information and communication technologies with different features than the previous ones were developed and started to be used. These new information and communication technologies have forced the media sector to change both in its organizational structure and its economic system, as in all other sectors. The aim of this study is to examine the great change and transformation in the media sector, firstly the transformation of media workers' perspectives on organizational culture, and then the cultural effects of the media on individuals who are readers and viewers. In this study, descriptive research method and fictional research methods were used simultaneously and together. In this context, the interaction of digital media with digital visual culture was tried to be analyzed by using 4.0 factors in the Industry 4.0 process. As a result of the research carried out within the scope of the study; it has been determined that a significant transformation process has started from traditional media structuring to digital media structuring with the Industry 4.0 process. Accordingly, it is seen that a new cultural perception and structuring specific to digital media has emerged. This new cultural formation in the media affects both media workers and viewers/readers. At the same time, media businesses are also affected by media workers and audience/reader individuals. It is determined that this cultural change and transformation in the media is cyclically continuous.

Anahtar Kelimeler

İndustry 4.0,, Digitization, Digital Media, Digital Culture

Endüstri 4.0 Sürecinde Dijital Medyada Kültürel Dönüşüm

Öz

Dördüncü Sanayi Devrimi (Endüstri 4.0) sürecinde daha öncekilerden farklı özelliklere sahip yeni bilgi ve iletişim teknolojileri geliştirilmiş ve kullanılmaya başlanmıştır. Bu yeni bilgi ve iletişim teknolojileri tüm sektörlerde olduğu gibi medya sektörünü de hem örgütsel yapısında değişime hem de ekonomik sisteminde dönüşüme zorlamıştır. Bu çalışmanın amacı; medya sektöründe yaşanan büyük değişim ve dönüşümün öncelikle medya çalışanlarının örgüt kültürüne bakış açılarındaki dönüşümü daha sonra da medyanın okuyucu izleyici olan bireyler üzerindeki kültürel etkilerini incelemektir. Çalışmada betimsel araştırma yöntemi ile kurgusal araştırma yöntemleri aynı anda ve birlikte kullanılmıştır. Bu kapsamda Endüstri 4.0 sürecinde, 4.0 faktörlerinin kullanılmasıyla dijital medyanın dijital görsel kültür ile olan etkileşimi analiz edilmeye çalışılmıştır. Çalışma kapsamında gerçekleştirilen araştırma sonucunda; Endüstri 4.0’ süreci ile birlikte geleneksel medya yapılanmasından dijital medya yapılanmasına doğru önemli oranda bir dönüşüm sürecinin başladığı tespit edilmiştir. Buna bağlı olarak da dijital medyaya özgü yeni bir kültürel algı ve yapılanma oluştuğu görülmektedir. Medyada oluşan bu yeni kültürel oluşum hem medya çalışanlarını hem de izleyici/okuyucu bireyleri etkilemektedir. Aynı zamanda medya işletmeleri de medya çalışanları ve izleyici/okuyucu bireylerden etkilenmektedir. Medyadaki bu kültürel değişim ve dönüşümün döngüsel olarak süreklilik arz ettiği tespit edilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Endüstri 4.0, Dijitalleşme, Dijital Medya, Dijital Kültür

Kaynakça

• Adorno, T. (2013). Kültür endüstrisi. İstanbul. İletişim Yayınları
• Akgül, H. (2020a). Individuals’ psychological change that may arise based on the use of fifth generation information technologies. Journal of Educational Issues, 6(1), 219-227. http://www.macrothink.org/journal/index.php/jei/issue/current (ET:10.02.2021)
• Akgül, M. (2020b). Simülasyon, gerçeklik ve hipergerçeklik kavramlarından islami evlilik sitelerini okumak. Bilimname, 1, 413-442
• Akın, C. (2015). Dijital sanatlarda etkileşimsellik: Türkiye'de etkileşimsel dijital sanatların konumu üzerine bir inceleme. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul
• Arnheim, R. (2007). Görsel düşünme. İstanbul. Metis Yayınları
• Barnard, M. (2010). Sanat tasarım ve görsel kültür. Ankara. Ütopya Yayınevi
• Başkaya, A. Z. (2011). Mobil iletişimde yeni mobilite gerçeği. ABMYO Dergisi, 22, 87-99
• Berger, J. (2003). Görme biçimleri. İstanbul. Metis Yayınları
• Çakır, M. (2014). Görsel kültür ve küresel kitle kültürü. Ankara. Ütopya Yayınları
• Davutoğlu, N. A. (2016, 23-27 Ekim). Sürdürülebilir küresel rekabette öğrenen organizasyonların kurumsal kültür oluşturmada paradigmasal etkisi. İKSAD 3rd International Congress On Social Sciences, China To Ardiatic Kongresi içinde (s:341-348). Antalya, Türkiye
• E24451. (2016, 10 Temmuz). Hiper medya nedir. https://e24451.wordpress.com/2016/03/27/hiper medya-nedir/ (ET:24.02.2021)
• Ekinci, Y. (2018). Dijitalleşme Nedir. Dinamikcrm.com. http://dinamikcrm.com/blog/dijitallesme-nedir#:~:text=Dijitalleşme%2C%20ulaşılabilir%20bilgilerin%20ve%20varolan,ortama%20aktarılması%20sürecine%20verilen%20addır/ (ET:20.02.2021)
• Erturan, İ. ve Ergin, E. (2018). Dijital denetim ve dijital ikiz yönetimi. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi. 20(4), 810-830
• Filord, İ. O. (2019). Mobilite kavramı nedir. https://medium.com/@filord/mobilite kavram%C4%B1-nedir-97a0d2b25f12 (ET: 23.02.2021)
• Göçen, S. A. (2020). Uzaktan öğrenmede dijital ikiz teknolojisinin kullanımına ilişkin bir değerlendirme. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi. 6(4), 155-173
• Göçmen, P. Ö. (2018). Artırılmış gerçeklik uygulamaları ile yeni medya reklam tasarımı. Sanat ve Tasarım Dergisi. 22, 175-191
• Günay, D. ve Parsa, A. (2012). Görsel göstergebilim. İstanbul. Es Yayınları
• Güney, E. (2014). Dijital Görsel Kültür ve Yeni Medya Ekseninde Sanatın Değişen Rolü. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ondokuzmayıs Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Samsun
• Gürsakal, N. (2017). Büyük veri. Bursa. Dora Yayınları
• Jarvis, J. (2009). Google olsa ne yapardı. İstanbul. MediaCat Kitapları
• Kurnaz, İ. (2016). Siber güvenlik ve ilintili kavramsal çerçeve. Cyberpolitik Journal, 1(1), 56-77
• Mayda, M. (2019a). Endüstri 4.0 Sürecinde Bir Sanat Olarak Tasarım. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kayseri
• Mayda, M. (2019b). Endüstri 4.0 Sürecinde Tasarımda Dönüşüm. RESS Journal, 6(11), 1-21.
• Önday, Ö. (2017). Dijital dönüşüm. Ankara. Gazi Kitapevi
• Özdemir, S., Özdemir, M., Polat, E. ve Aksoy, R. (2014). Sosyal medya kavramı ve sosyal ağ sitelerinde yer alan online reklam uygulamalarının incelenmesi. Electronic Journal of Vocational Colleges. 58-64. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/62654
• Palfrey, J. ve Gasser, U. (2017). Doğuştan dijital. İstanbul. İstanbul Kültür Üniversitesi-İKÜ Yayınevi
• Pirim, H. (2006). Yapay zeka. Journal of Yaşar University, 1(1), 81-93
• Sayar, K. (2015). Her şeyin bir anlamı var. İstanbul. Timaş Yayınları
• Schwab, K. (2017). Dördüncü sanayi devrimi. (Çev. Dicleli, Z.). İstanbul. Optimist Yayınları
• Şişman, N. (2018). Dijital çağda müslüman olmak. İstanbul. İnsan Yayınları
• Tarcan, A. (2005). İnternet ve toplum. Ankara. Anı Yayınları
• Türkoğlu, T. (2017). Dijito ergo sum. İstanbul. Beyaz Yayınları
• Türkoğlu, T. (2010). Dijital kültür. İstanbul. Beyaz Yayınları
• Vaynerchuk, G. (2011). Teşekkür ekonomisi. İstanbul. MediaCat Kitapları
• Yankın, F. B. (2019). Dijital dönüşüm sürecinde çalışma yaşamı. Trakya Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi E-Dergi, 7(2), 1-38. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/639636
• Yorgancılar, E. (2015). Sanayi 4.0., Ege bölgesi sanayi odası araştırma raporu, http://www.ebso.org.tr/ebsomedia/documents/sanayi-40_26908939.pdf (ET:18.02. 2021)