The aim of this study is to investigate whether there is a relationship between the socio-economic levels of children who are juvenile delinquency living in Tekirdağ / Süleymanpaşa District and their crime rates. For this purpose, first of all, the relationship between the physical and social environment within the scope of children's being juvenile delinquency is evaluated within the framework of the existing literature. In the empirical part of the study, the data of 460 children who were juvenile delinquency in Tekirdağ/Süleymanpaşa District are analyzed and it is investigated whether there is a significant relationship in terms of socio-economic and educational status of parents, socio-economic and educational status, against whom the crime was committed and the year of the crime. The findings show that 67.8% of the crimes committed by children juvenile delinquency are crimes against the person, the majority of the children (88.9%) have living parents, the socio-economic level of the children (65.7%) is at a low level, and 64.2% of them have high school education. When an analysis is made for the years in the data received, it is seen that the highest crime rate was realized in 2022 with 40.2%. When the findings are evaluated as a whole; it shows that the neighborhoods where children who are juvenile delinquency live, the social and human capital they have, and the socio-economic structure of their families are important factors in children being juvenile delinquency.
Children juvenile delinquency child poverty child welfare and crime
Bu çalışmanın amacı, Tekirdağ/ Süleymanpaşa İlçesinde yaşayan suça sürüklenen çocukların sosyo-ekonomik düzeyleri ile suç işleme oranları arasında bir ilişkinin var olup olmadığını araştırmaktır. Bu maksatla öncelikle fiziksel ve sosyal çevre kapsamında çocukların suça sürüklenmeleri arasındaki ilişki, var olan literatür çerçevesinde değerlendirilmektedir. Çalışmanın ampirik kısmında ise Tekirdağ/Süleymanpaşa İlçesinde suça sürüklenen 460 çocuğun verileri analiz edilerek anne ve babanın sosyo-ekonomik ve eğitim durumları, suçun kime karşı işlendiği ve işlendiği yıl değişkenleri açısından anlamlı bir ilişki olup olmadığı araştırılmaktadır. Bulgular, suça sürüklenen çocukların işlediği suçların %67,8’inin kişiye karşı işlenen suçlardan olduğu, çocukların büyük bir çoğunluğunun (%88,9) anne ve babanın hayatta olduğu, çocukların sosyo-ekonomik statülerinin (%65,7) düşük bir seviyede olduğu, %64,2’sinin lise eğitimini aldığını göstermektedir. Alınan verilerde yıllara yönelik bir inceleme yapıldığında ise en yüksek suç oranın %40,2 ile 2022 yılında gerçekleştiği görülmektedir. Bulgular bir bütün olarak değerlendirildiğinde, suça sürüklenen çocukların yaşadıkları mahalleler, sahip oldukları sosyal ve beşerî sermaye ve ailelerinin sosyo-ekonomik yapısının çocukların suça sürüklenmelerinde önemli bir faktör olduğu görülmektedir.
Suça sürüklenen çocuklar Çocuk yoksulluğu çocuk refahı ve suç
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Çalışma Ekonomisi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 27 Ekim 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ekim 2024 |
Gönderilme Tarihi | 25 Nisan 2024 |
Kabul Tarihi | 22 Ağustos 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 9 Sayı: 25 |
Bu dergide yayınlanan tüm makaleler Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.