This study deals with the differences of opinion among fuqahā, mufassirīn and Ibn ʻĀshūr regarding the problem of beating a spouse who is in a state of nushūz. As a matter of fact, the subject of beating the nāshize woman, as mentioned in verse 4:34 of the Quran, has been discussed a lot by Islamic scholars and has been used in a negative sense, especially by today's Islamic researchers. Additionally, the potential for the misinterpretation of the intended ruling of this verse by Muslims has led to undesirable situations and the perceived legitimacy of such actions. However, Ibn ʻĀshūr added a new perspective to the traditional understanding and it was emphasized that this perspective could contribute to correcting the misunderstandings about Muslims unjustly and harshly physically harm their spouses in way that is not commanded by the Quran. In this context, in our study, we will first discuss the opinions of fiqh and tafsīr scholars on the issue of nushūz and the principles they are based on, in order for the reader to understand it easily, and then topics such as the types, forms, reasons and limits of darb will be touched upon. Afterwards, Ibn ʻĀshūr's views on nāshiza women and his theory that he deviates from tradition will be presented. Since our study aims to examine and analyze classical texts and scholars' views in depth, literature review and comprehension-interpretation methods were used. The findings reveal that most fuqahā deemed physical harm permissible but recommended against it, and the majority of mufassirīn supported this view. In contrast, Ibn ʻĀshūr did not settle for mere imitation; instead, he consulted texts, the practices of companions (ashāb), and the opinions of Caliph Umar. In this context, Ibn ʻĀshūr developed a new perspective, associating the act of physical harm with custom (ʻurf).
لقد تناول هذا البحث إشكالية ضرب الزوجة الناشز بين الفقهاء والمفسرين وابن عاشور وكيف أن ابن عاشور قد أضاف إلى الفهم التقليدي منظورا جديدا، قد يكون الحل لكثير من المشاكل الزوجية في يومنا من تصحيح المفهوم المنتشر بين جهال عوام المسلمين من ضرب الزوجات بعنف الذي لم يأمر به القرآن. وقد قسمنا بحثنا بشكل يسهل على القارئ الاطلاع على أقوال العلماء في مسألة النشوز ومفهومه عند كل عالم، وضوابط الضرب وأنواعه وأشكاله وأسبابه وحدّه. وإن بحثا كهذا يفرض علينا اتباع منهج الاستقراء والتحليل للنصوص والأقوال، لأنه مستند على أقوال العلماء؛ فقد بدأنا بذكر أقوال الفقهاء وآراءهم في هذه المسألة وتبيين من قال بالضرب ومن لم يقل به، ومن حده بشروط ومن لم يحده، ومن ثم ذكر رأي ابن عاشور في هذه المسألة ونظريته الجديدة، وأن الضرب تابع للعرف. ومن ثم بينا أهم النتائج التي توصل إليها البحث من أن كل الفقهاء اتفقوا على أن الضرب مباح، وعدمه أولى. وأن المفسرين قد نقلوا أقوالهم ووافقوهم فيها؛ إلا عطاء فقد منعه واكتفى بالزجر بالكلام. وأن المظهري قال بأن لا حد للضرب وأنه من جنس العمل، وأن ابن عاشور لم يقل تقليدا أعمى وأعمل العقل واجتهد في البحث عن النصوص في هذا وتطبيقات الصحابة وتحليل قول عمر، وأن الضرب تابع للعرف. وحد العرف هو؛ كيفية نظرة المجتمع إلى من يقوم بهذا الفعل.
Bu çalışma, nüşûz durumunda olan eşin darp edilmesi problemi hakkında fakihler, müfessirler ve İbn ‛Âşûr arasındaki görüş ayrılıklarını ele almaktadır. Nitekim Nisâ 34. ayette geçen nâşize kadının dövülmesi konusu İslâm âlimleri tarafından çokça tartışılmış özellikle günümüz İslâm araştırmacıları tarafından olumsuz anlamda çokça kullanılmıştır. Ayrıca bu ayetin kastedilen hükmün Müslümanlar tarafından yanlış anlaşılması istenmeyen durumların ortaya çıkmasına ve bu durumun meşrûʻ görülmesine yol açmıştır. Ancak İbn ‛Âşûr geleneksel anlayışa yeni bir perspektif eklemiş ve bu perspektifin günümüzde Müslümanların eşlerini Kur’an’ın emretmediği şekilde acımasızca darp etmesi konusundaki yanlış anlamaların düzeltilmesine katkıda bulunabileceği vurgulanmıştır. Bu bağlamda çalışmamızda öncelikle okuyucunun kolay bir şekilde anlayabilmesi adına nüşûz meselesinde fıkıh ve tefsir âlimlerinin görüşleri ve dayandıkları prensipleri ele alınacak akabinde darbın türleri, şekilleri, nedenleri ve sınırları gibi konulara değinilecektir. Sonrasında İbn ‛Âşûr’un nâşize kadın hakkındaki görüşleri ve gelenekten ayrıldığı teorisi sunulacaktır. Çalışmamızda klasik metinlerin ve âlimlerin görüşlerinin derinlemesine incelenmesi ve analiz edilmesi hedeflendiğinden dolayı literatür taraması ve anlama-yorumlama yöntemleri kullanılmıştır. Bulgular doğrultusunda çoğu fıkıh âlimi darp etmeyi meşru görmüş ancak yapılmamasının evlâ olduğunu ileri sürdüğü ayrıca tefsircilerin çoğunluğu bu görüşü desteklediği tespit edilmiştir. İbn ‛Âşûr ise nâşize kadın hakkında taklitle yetinmemiş bilakis metinlere, sahabe uygulamalarına ve Hz. Ömer'in görüşlerine başvurmuştur. Bu bağlamda İbn ‛Âşûr yeni bir görüş geliştirmiş ve darp eylemi örfe bağlamıştır
Birincil Dil | Arapça |
---|---|
Konular | Tefsir |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 15 Nisan 2024 |
Kabul Tarihi | 28 Ekim 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 22 |