The Wording and Expressive Style of The Prophet (P.B.U.H)

Yıl 2023, Sayı: 18, 381 - 381, 26.12.2023

Recep Aslan

Öz

The Prophet who conveyed the message of the Quran, the divine book, to humanity utilized the expression-based opportunities of Arabic, employing a unique literary style. The linguistic and stylistic traits of Arabic should be properly learned in order to correctly understand the universal call of the Prophet, who frequently used literary phrases. If hadiths are reviewed with this in mind, the Prophet’s style can be comprehended more clearly and correctly. While delivering the universal message of Islam, the Prophet utilized clear, simple and direct expressions, but he also used many literary methods and patterns such as similes, metaphors, figures of speech and allegories. This study will examine the wording and expressive style of the Prophet. Accordingly, this article will briefly describe the expressive style of the Prophet, touching on the religious linguistic style he used and assessing the selected examples of indirect speech taken from the narratives.

Anahtar Kelimeler

The Prophet, Wording, Direct Speech, Indirect Speech, Metaphor

Hz. Peygamber’in (s.a.v.) Üslubu ve Anlatım Tarzı

Öz

Edebî yönden eşsiz olan Kur’an-ı Kerîm’in mesajını insanlığa bildiren Hz. Peygamber (s.a.v.), Arap dilinin anlatım olanaklarından faydalanmış ve edebî bir üslup kullanmıştır. İfadelerinde fazlasıyla edebî tabirler bulunan Hz. Peygamber’in (s.a.v.) evrensel davetini doğru kavramak için, o ifadelerdeki dil ve üslup özelliklerini bilmek gerekir. Bu duyarlılıkla hadislere yaklaşılırsa Hz. Peygamber'in (s.a.v.) üslubu daha net ve doğru kavranmış olur. Hz. Peygamber, İslam’ın cihanşümul mesajını iletirken açık ve yalın cümlelerle dolaysız anlatım biçimine müracaat ettiği gibi; teşbih, mecaz, istiare, kinaye gibi birçok edebî anlatım tarzını da kullanmıştır. Bu çalışmada Hz. Peygamber’in (s.a.v.) üslubu ve anlatım tarzı incelenecektir.Bu çerçevede bu makalede, Hz. Peygamber’in (s.a.v.) anlatım üslubunun kısa bir betimlemesi yapıldıktan sonra din dilinden kısaca söz edilip, rivayetlerde geçen dolaylı anlatım örneklerinden seçkilerle değerlendirme yapılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Hz. Peygamber, Üslûb, Dolaysız Anlatım, Dolaylı Anlatım, Mecaz

Kaynakça

• Ahmed b. Hanbel, Ebû Abdillâh Ahmed b. Muhammed b. Hanbel eş-Şeybânî. el-Müsned. thk. Şuayb el-Arnavût vd. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1416/1995.
• Aslan, Recep. “Hadislerde Temsili Anlatım”. İslâmî İlimler Dergisi 8/1 (2013), 249-270.
• Aslan, Recep. “Rahmet Peygamberi Hz. Muhammed’in Kadına Yönelik Şiddeti Ortadan Kaldırma Konusunda Örnek Alınabilecek Söz ve Uygulamaları” Diyanet İlmi Dergi 48/1(2012), 29-42.
• Aydın, Mehmet. Din Felsefesi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Yayınları 1987.
• Bağcı, Okan. “Gündelik Dil Felsefesi Bağlamında Din Dili ve Doğruluk Problemi”. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 20/4 (2021), 1571-1584.
• Bayraktutar, Muammer. Hadislerde Mecâzî Anlatım. Ankara: Yayınevi, 2010.
• Begavî, Hüseyin b. Mesûd. Şerhü’s-Sünne. thk. Şuayb el-Arnavût - Muhammed Züheyr eş-Şâvîş. Beyrut: el-Mektebu’l-İslâmî, 1403/1983.
• Bigiyef, Musa Cârullah. Hatun. haz. Mehmet Görmez. Ankara: Kitâbiyat Yayınları, 1999.
• Bolelli, Nusrettin. Belâğat. İstanbul: M.Ü. İlâhiyat Fakültesi Vakfı Yayınları, 5. Basım, 2009.
• Buhârî, Ebû Abdillâh Muhammed b. İsmâil. el-Câmiu’s-Sahîh. Kahire: el-Matba‘atu’s-Selefiyye, 1400/1980.
• Câhiz, Amr b. Bahr. el-Beyân ve’t-Tebyîn. thk. Abdusselâm Muhammed Hârûn. Kahire: Mektebetu’l-Hancî, 1998.
• Çağıl, Necdet. Din Dili ve Mecaz. İstanbul: İz Yayıncılık, 2008.
• Dârimî, Ebû Muhammed Abdullah b. Abdirrahman. Sünenü’d-Dârimî. thk. Hüseyin Selîm Esed. Riyad: Dâru’l-Muğnî, 1421/2000.
• Ebû Dâvûd, Süleymân b. Eş‘as es-Sicistânî. Sünenü Ebî Dâvûd. Riyad: Beytu’l-Efkâri’d-Devliyye, 1419/1999.
• Ebû Gudde, Abdulfettah. Bir Eğitimci Olarak Hz. Muhammed ve Öğretim Metodu. çev. Enbiya Yıldırım. İstanbul: Yasin Yayınevi, 2001.
• Ebû’l-Hüseyin el-Basrî, Muhammed b. Ali. Kitabu’l-Mu‘temed fî Usûli’l-Fıkh. thk. Muhammed Hamidullah. Dımeşk: el-Ma‘hedu’l-İlmiyyi’l-Fransî li’d-Dirâsâti’l-Arabiyye, 1384/1964.
• Görmez, Mehmet. Sünnet ve Hadisin Anlaşılması ve Yorumlamasında Metodoloji Sorunu. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2000.
• Görmez, Mehmet. Sünnet ve Hadisi Anlama Kılavuzu. Ankara: Otto Yayınları, 2020.
• Görmez, Mehmet. “Sünnet ve Hadis’in Anlaşılması ve Yorumlamasında Metodoloji Sorunu ve Yeni Bir Metodoloji İçin Atılması Gereken Adımlar”. İslâmî Araştırmalar 10/1-2-3 (1997), 31-41.
• Hâkim en-Nîsâbûrî. el-Müstedrek ale’s-Sahîhayn.Kahire: Dâru’l-Haremeyn, 1417/1997.
• Hattâbî, Ebû Süleyman Hamd b. Muhammed. A‘lâmü’l-Hadîs fî Şerhi Sahîhi’l-Buhârî. thk. Muhammed b. Sa‘d b. Abdirrahman es-Suûdî. Mekke: Merkezü İhyâi’t-Türâsi’l-İslâmî, 1409/1988.
• Hattâbî, Ebû Süleyman Hamd b. Muhammed. Meʿâlimu’s-Sünen. Halep: Matba‘atu ‘İlmiyye, 1352/1934.
• Huseynî, İbn Hamza. el-Beyân ve’t-Ta‘rîf fî Esbâbi Vurûdi’l-Hadîsi’ş-Şerîf. Beyrut: Dâru’l-Ma‘rife, 1424/2003.
• İbn Kayyim el-Cevziyye. Zâdu’l-Meâd fî Hedyi Hayri’l-İbâd. thk. Şuayb el-Arnavût - Abdulkadir el-Arnavût. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1415/1994.
• İbn Mâce, Ebû Abdillah Muhammed b. Yezîd. es-Sünen. thk. Muhammed Fuâd Abdülbâkî. Beyrut: Dâru’l-Fikr, ts.
• Karadâvî, Yusuf. Sünneti Anlamada Yöntem. çev. Bünyamin Erul. İstanbul: Nida Yayıncılık, 2009.
• Koç, Turan. Din Dili. İstanbul: İz Yayıncılık, 3. Basım, 2012.
• Müslim, Ebü’l-Hüseyn Müslim b. el-Haccâc. Sahîhu Müslim. Riyad: Dâru Tayyibe, 1427/2006.
• Nesâî, Ebû Abdirrahmân Ahmed b. Şuayb. es-Sünenü’l-Kübrâ. thk. Hasan Abdulmün‘im Şelebî. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1421/2001.
• Nevevî, Ebû Zekeriyyâ Yahyâ b. Şeref. Sahihu Müslim bi Şerhi’n-Nevevî. Kahire: el-Matba‘atu el-Mısriyye bi’l-Ezher, 1349/1930.
• Nursi, Said. Lem’alar. İstanbul: Tenvir Neşriyat, ts.
• Özpınar, Ömer. Hz. Peygamber’i ve Hadîslerini Anlamak. İstanbul: Ensar Neşriyat, 2. Basım, 2012.
• Porzig, Walter. Dil Denen Mucize. çev. Vural Ülkü. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, 1986.
• Râmehürmüzî, Ebu’l-Hasen b. Abdirrahman. Kitâbu Emsâli’l-Hadîs. thk. Abdülalî Abdülhamîd el-A‘zamî. Bombay: ed-Dâru’s-Selefiyye, 1404/1983.
• Şerîf er-Râdî. el-Mecâzâtü’n-Nebeviyye. thk. Taha Muhammed ez-Zeytî. Beyrut: Dâru’l-Edvâ’, 1986.
• Tirmizî, Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ. Sünenü’t-Tirmizî. thk. Ahmed Muhammed Şakir. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-Arabîyye, ts.
• Uysal, Muhittin. “Hz. Peygamber’in Dil Yönü ve Edebiyat Literatüründe Geçen Hadislerde Belâğat”. Marife 6/2 (2006), 53-85.
• Uzun, Taceddin.“Hz. Peygamber’in Belâğat ve Fesahatı”. Makâlât 2 (1999), 131-155.
• Uzunoğlu, M. Vecih. “Hz. Peygamber’in Edebî Yönü”. DEÜİFD 32 (2010), 41-76.
• Zerkeşî, Bedruddîn. Hz. Aişe’nin Sahabeye Yönelttiği Eleştiriler. çev. Bünyamin Erul. Ankara: Kitâbiyât Yayınları, 2000.