Türkiye\'de Yeni Lise Öğretim Programları: Sorunlar Beklentiler ve Öneriler

Yıl 2012, Cilt: 11 Sayı: 1, 36 - 50, 26.06.2012

Semra Demir , Aysın Demir

Öz

Bu çalışmanın amacı, lise öğretmenlerinin Türkiye’de yenilenen lise öğretim programlarına ilişkin görüşleri, beklentileri ve önerilerini belirlemektir. Nitel araştırma yöntemi benimsenerek desenlenen bu çalışma, 5 farklı lise türünde çalışan 14 öğretmenle gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verileri yarı yapılandırılmış görüşme tekniği ile toplanmıştır. Görüşme yoluyla elde edilen veriler, içerik analizi tekniği kullanılarak analiz edilmiş ve yorumlanmıştır. Araştırmanın iç geçerliğini ve güvenirliğini artırmak için üye denetimi yöntemi uygulanmıştır. Araştırma sonunda görüşmeye katılan öğretmenlerin yeni lise öğretim programlarıyla ilgili yeterli düzeyde bilgilendirilmedikleri belirlenmiştir. Öğretmenlerin yeni programları uygulama konusundaki motivasyonları yeterli düzeyde bulunmamıştır. Bununla birlikte, programın öğrenci katılımına ve başarısına olumlu etkilerinin olduğu ortaya çıkmıştır. Bilgilendirme toplantıları düzenlenmesi, okullarda araç-gereç ve fiziksel ortamların iyileştirilmesine yönelik çalışmalar yapılması, araştırmaya katılan öğretmenlerin hem Milli Eğitim Bakanlığı’ndanhem de görev yaptıkları okullardan öncelikli beklentileridir

Anahtar Kelimeler

lise programları, öğretmen görüşleri, yapılandırmacı öğrenme kuramı

New High School Instructional Programs in Turkey: Problems, Expectations and Suggestions

Öz

The aim of this study is to determine the opinions, expectations and suggestions of the high
school teachers regarding the renewed instructional program. 14 teachers working at five different high schools
participated in this study, which was designed qualitatively. Semi-structured interview technique was utilized
during data collection process. Data obtained through these interviews was analyzed and interpreted via content
analysis method. Memberadmin method was employed in order to improve the internal validity and reliability of
the study. Findings revealed that in-service training seminars conducted prior to the implementation of the new
program are not considered to be adequate either qualitatively or quantitatively by the participating teachers.
Teachers were found lacking the necessary motivation to administer the program. Especially organization of
informative meetings and improvements of the materials and the physical backgrounds of schools are what
teachers expect from both school administrations and the Ministry of National Education.

Anahtar Kelimeler

High school program, teachers’ opinions, constructivist education.

Kaynakça

• Açıkgöz, K. (2004). Aktif Öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Airasian, P. W. & Walsh, M. E. (1997). Constructivist Caution. Phi Delta Kappan, 78, 444–449.
• Akar H. ve Yıldırım, A. (2004). Oluşturmacı Öğretim Etkinliklerinin Sınıf Yönetimi Dersinde Kullanılması: Bir Eylem Araştırması. http://www.erg.sabanciuniv.edu/iok2004/bildiriler/ Ali%20Yildirim.doc adresinden 03–09–2009 tarihinde indirilmiştir.
• Akgün, M. (1990). Türkiye’nin Eğitim Politikası. (1.basım).Istanbul : Istanbul Ticaret Odası.
• Altıparmak, M. (2001). “Biyoloji Ögretiminde İsbirlikli Ögrenme Yönteminin Laboratuara Yönelik Tutum Ve Basarı Üzerine Etkisi”. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Egitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Aydın, A. (2007). Eğitim Psikolojisi. Ankara: Tek Ağaç Yayıncılık.
• Aykaç, N. ve Başar, E. (2005), İlköğretim Sosyal Bilgiler Dersi Eğitim Programının Değerlendirilmesi, Eğitimde Yansımalar VIII. Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, 14-16 Kasım Erciyes Üniversitesi Sabancı Kültür Sitesi, Kayseri.
• Balcı, A. (2001). Etkili Okul ve Okul Geliştirme. Ankara: Pegema Yayınevi.
• Baykara, K. (2000). İşbirliğine Dayalı Öğrenme Teknikleri ve Denetim Odakları Üzerine Bir Çalışma, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18,201-210.
• Bogdan, R C , & Biklen, S K (1998) Quantatıve Research for Educatıon An Introductıon to Theory Methods. Boston: Allyn and Bacon.
• Cohen, E. G. (1986). Designing Group Work: Strategies, for the heterogenous classroom. New York: Teachers College pres.
• Demirel, Ö. (2008). Öğretme Sanatı. 13. Baskı. Ankara: Pegema yayıncılık.
• Derviş, N. (1993). “Grup Çalışmalarının Öğrenci Başarısına Etkisine İlişkin, Öğretmen ve Öğrenci Görüşleri”. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Deryakulu, D. (2001). Yapıcı Öğrenme Sınıfta Demokrasi. Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
• Dori Y. J. & Herscovitz O. (2005). Case-based long-term professional development of science teachers.International Journal of Science Education, 27(12), 1413-1446.
• Ercan, F. ve Altun, S. (2005). İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi Müfredatı Pilot Uygulama Yansımaları, Eğitimde Yansımalar VIII, Yeni İlköğretim Programlarının Değerlendirme Sempozyumu, 14–16 Kasım Erciyes Üniversitesi Sabancı Kültür Sitesi, Kayseri.
• Ercan, A. R. (2006). Öğretmen Davranışları. 4. Basım. Ankara: Ümit Matbaacılık.
• Fer, S. ve Cırık, İ. (2007). Yapılandırmacı Öğrenme. Kuramdan Uygulamaya. İstanbul: Morpa Yayınları.
• Gay, L. R. (1996) Educatıonal Research. Columbus Merrill Publıshıng Company.
• Hein, G. E. (1991). Constructivist Learning Theory, International Committee of Museum Educators Conferance, Jarusalem Israel, 15–22 October. www.explaratorium.edu.tr.
• Heyd, G. (1990). Deutsch Lehren. Grundwissen für den Unterricht in Deutsch als Fremdsprache. Frankfurt: Verlag Moritz Diesterweg.
• Jacques, D. (1992). Learning in Group. Houston: Gulf Publication.
• Kaya, Y. K. (1993). İnsan Yetiştirme Düzenimize Yeni Bir Bakış. Ankara: Bilim Yayınları.
• Kutlu, Ö., Doğan, D. ve Karakaya, İ. (2008). Öğrenci Başarısının Belirlenmesi. Ankara: Pegema Yayınevi.
• Lorsbach, A. & Tobin, K., (1997). Constructivism as a Referent for Science Teaching, National Association for Research in Science Teaching (NARST), San Francisco.
• Matthıes, E. & Willutzki U.(1998). Konstruktivismus, S. Grubitzsch & K. Weber (Hg.) Psyhologische Grundbegriffe. S. 282-285. Rowohlt Taschenbuch Verlag.
• MEB. (2005). Talim Terbiye Kurulu Program Geliştirme Çalışmaları. Ankara: MEB Yayınevi.
• Punch, K. F. (2005). Sosyal Araştırmalara Giriş. Nicel ve Nitel Yaklaşımlar. (Çev: D. Bayrak, B. Arslan ve Z. Akyüz). Ankara: Siyasal Kitapevi Yayınları.
• Reich, K. (2006). Konstruktivistische Didaktik. 3. völlig überarbeitete Auflage. Weinheim/Basel: Beltz Verlag.
• Saban, A. (2004). Öğrenme Öğretme Süreci. Ankara: Nobel Yayınevi.
• Slavin, R. E. (1994). Educational Psychology: Theory And Practice. (Fourth Edition). Massachusetts: Allyn and Bacon.
• Soylu, H. (2004). Fen Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayınevi.
• Şahinel, M. (2003). Etkin Öğrenme. Ankara: Pegema Yayınevi.
• Taymaz, H. (1997). Hizmet İçi Eğitim Kavramlar İlkeler Yöntemler. Ankara: Tapu ve Kadastro Vakfı Matbaası.
• Tekin, S. ve Ayas. A., (2002) Kimya Öğretmenlerinin Profesyonel Gelişim Süreçleri Ve Hizmet İçi Eğitime Bakış Açıları, V. Ulusal Fen Bilimleri Ve Matematik Eğitimi Kongresi, Ankara.
• Ulfig, A. (1997). Lexikon Der Philosophischen Begriffe. Wiesbaden: Fourier Verlag.
• Varış, F. (1988). Program Geliştirme: Teori ve Teknikler. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
• Vural, B. (2004). Nitelikli Sınıf ve Stressiz Eğitim Ortamı. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
• Walmsley, A. L. E. & Muniz, J. (2003) Cooperative learning and its effect in a high school geometry classroom. The mathematics Theacherr, 96, 112–119.
• Yaşar, Ş. (1998). Yapısalcı Kuram ve Öğrenme Öğretme Süreci, Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 8. 1–2, 68–75.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2004). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.