Okul Müdürlerinin Okul Geliştirme Yönetim Ekibine İlişkin Görüşleri

Yıl 2015, Cilt: 14 Sayı: 2, 621 - 633, 14.04.2015

İdris Şahin

https://doi.org/10.17051/io.2015.81328

Cited By: 1

Öz

İlköğretim ve ortaöğretim düzeyindeki okullarda okulu geliştirmek için, Okul Geliştirme Yönetim Ekibi (OGYE) oluşturulması zorunlu tutulmuştur. Bu çalışmanın amacı, okul müdürlerinin bu ekibe ilişkin görüşlerini belirlemektir. Araştırma İzmir kent merkezindeki bir ilçede ilköğretim ve ortaöğretim okullarının müdürleri üzerinde gerçekleştirilmiştir. Veriler yarı yapılandırılmış sorularla toplanmıştır. Araştırma 16 lise, 37 ilköğretim okul müdürü olmak üzere toplam 53 kişi üzerinden gerçekleştirilmiştir. Veri çözümlemede içerik analizi kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, okul müdürleri OGYE’nin amacına uygun çalışmadığını; okullarda OGYE kurulmasına olumsuz yaklaştıkları saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Okul geliştirme, okul müdürü, ilköğretim okulu, lise

The Opinions of Principals about the School Development Management Team

Öz

The aim of this study was to determine the opinions of the principals about School Improvement Management Team (SIMT). The research was administered to 53 principals of primary and secondary schools in a town in the province of metropolitan area of Izmir. The data was collected through semi-structured interviews conducted with 16 high school principals and 37 primary schools. The data was analyzed through content analysis. The findings showed that principals thought that SIMT teams did not realize their objects and fit the purposes so they had negative attitudes towards establishing SIMT

Anahtar Kelimeler

School improvement, principal, primary school, high school

Kaynakça

• Arabacı, İ.B. (2002), Müfredat laboratuvar okullarında stratejik planlama uygulamalarının değerlendirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Ainscow, M., Dyson, A., Goldrick, S. and West, M. (2012). Making schools effective for all: rethinking the task. School Leadership & Management 32(3), 197-213
• Balcı, Ali (2010). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem, Teknik ve İlkeler (8. basım). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Balcı, A. (2011). Etkili okul: okul geliştirme: kuram uygulama ve araştırma (5. basım). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Balkar, B. (2010). Okul gelişim planı ve etkililiğinin sağlanması hakkında öğretmen görüşleri. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2010 14 (2): 1-17.
• Ball, S. J. (2008). The education debate. Bristol: The Policy Press.
• Bilgin, N. (2006). Sosyal bilimlerde içerik analizi, Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Clarke, S. P. (2000). The principal at the center of the reform. International Journal of Leadership in Education. 3, 57-73.
• Clarke P,, Harris A. & Reynolds D. (2004). Challenging the challenged: developing an improvement programme for schools facing extremely challenging circumstances. Paper presented at AERA, San Diego.
• Coe, R. (2009). School improvement: reality and illusion. British Journal of Educational Studies, 57 (4), 363-379.
• Creswell, J.W. (2007). Qualitative inquiry research design: choosing among five approaches (2nd ed.). London. Sage Publications.
• Çalık, T. ve Dağlı, E. (2011). İlköğretim okullarında okul gelişim yönetim ekibi çalışmalarının yönetici ve öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi (102-109). V. Ulusal Eğitim Yönetimi Kongresi Bildiriler Kitabı, 01-02 Mayıs Antalya. Ankara: Nobel.
• Dağlı, E. (2009). İlköğretim okullarında okul gelişim yönetim ekibi çalışmalarının yönetici ve öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Day, C., Sammons, P., Leithwood, K., Hopkins, D., Harris, A., Gu, Q. & Brown, E. (2010). Ten strong claims about successful school leadership. Nottingham: The National College for School Leadership.
• Dyson, A., and Raffo, C. (2007). Education and disadvantage: The role of community orientated schools. Oxford Review of Education 33( 3), 297-314.
• Fullan, M. (1992). Successful school improvement the implementation perspective and beyond. Buckingham: Open University Press.
• Fullan, M. (2003). The moral imperative of school leadership. Thousand Oaks: Corwin Press.
• Fullan, M. (2007). The new meaning of educational change (4th ed.).New York: Teachers College Press.
• Gökyer, N. (2011). İlköğretim okullarındaki okul gelişim yönetim ekibi üyelerinin görevlerine ilişkin algıları. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25. 345-358
• Gronn, P. (2008). The future of distributed leadership. Journal of Educational Administration, 46 (2), 141-158.
• Gümüşeli, A.İ. (2001). Çağdaş okul müdürlerinin liderlik alanları. Eğitim Yönetimi, 28, 531-584
• Harris, A. (2002). School improvement: What’s in it for schools? London, New York: Routledge.
• Harris, A. (2008). Distributed leadership: According to the evidence. Journal of Educational Administration, 46 (2), 172-188.
• Harris, A. & Lambert, L. (2003). Building leadership capacity for school improvement. Maidenhead: Open University Press.
• Heck, R.H. & Hallinger, P. (2010). Testing a longitudinal model of distributed leadership effects on school improvement. The Leadership Quarterly, 21, 867–885.
• Hopkins, D. (1998). Tensions in and prospects for school improvement. In A. Hargreaves, A. Lieberman, M. Fullan & D. Hopkins (Eds) International Handbook of Education Change. Dordrecht, NL: Kluwer Academic Publishers, 1035–1055.
• Hopkins, D., Reynolds, D. ve Gray, J. (2005). School improvement: lessons from research. London: DfES.
• Levin, B. (1998). An epidemic of education policy: (What) can we learn from each other? Comparative Education, 34(2), 131–141.
• Levin, B. (2005). Thinking about improvements in schools in challenging circumstances. Paper presented at the American Educational Research Association, April, in Montreal, Canada.
• Lipman, P. (2004). High stakes education: Inequality, globalisation and urban school reform. New York: Routledge.
• Mangin, M. M. (2007). Facilitating elementary principals’ support for instructional leadership. Educational Administration Quarterly, 43(3), 319-357.
• Miles, B., M. & Huberman, A., M. (1994). Qualitative data analysis (2nd ed.), London: Sage Publications
• MEB, (2002). Okul gelişim modeli: planlı okul gelişimi. Ankara: Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı.
• MEB, (2007). Planlı okul gelişim modeli: okulda stratejik yönetim. Ankara: Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı.
• Merriam, S.B. (1998). Qualitative research and case study applications in education. San Francisco: Jossey-Bass.
• Opdenakker, M.-C. & Van Damme, J. (2007). Do school context, student composition and school leadership affect school practice and outcomes in secondary education? British Educational Research Journal, 33, 179–206.
• Öztürk, H. (1999). Müfredat Laboratuvar Okulları Projesi’nin işleyişinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Penlington, C., Kington, A. & Day, C. (2008). Leadership in improving schools: a qualitative perspective. School Leadership and Management, 28(1), 65-82.
• Priestley, M. (2011). Schools, teachers, and curriculum change: A balancing act? Journal of Educational Change, 12, 1–23.
• Rayner, S. ve Gunter, H. (2005). Rethinking leadership: Perspectives on remodeling practice. Educational Review, 57(2), 151 – 161.
• Şahin, İ. (2006). İlköğretim müfredat laboratuvar okullarının okul geliştirme süreci açısından incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Tınkılıç, C. (2006). İlköğretim okullarında yürütülen okul geliştirme çalışmalarının karşılaştırmalı analizi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Townsend, T. (2011). Thinking and acting both locally and globally: new issues for teacher education. Journal of Education for Teaching, 37(2), 121–137.
• Ünal, L., I. (2003). Değişimin yönetimi için yönetimin değişimi: Eğitimde değişen ne yöneten kim? Özgür üniversite reformu, 23, 104-124.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (7. basım). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yolcu, H. (2011). Türkiye’de eğitimde yerelleşme ve ailelerin okul yönetimine katılımının güçlendirilmesi: değişen ne? Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(3), 1229-125.