Ebû Dâvûd’un Sünen’i, rivâyetü’l-hadis kitaplarının
te’lifinin altın çağı olarak bilinen hicrî üçüncü asırda te’lif edilmiş,
fakihlerin kendilerinden hüküm istinbât ettikleri ahkâm hadislerini ihtiva eden
ve birçok âlim tarafından Kütüb-i Sitte’nin üçüncü kitabı olarak kabul edilen
bir hadis kitabıdır. Ebû Dâvûd Mekke’lilere yazdığı mektubunda Sünen’de tahrîc
ettiği hadislerin sıhhat durumu hakkında açıklamalarda bulunmuştur. O, bu
mektubunda Sünen’in her bâbında bildiği en sahîh hadisleri tahrîc ettiğini
ifade ettikten sonra Sünen’de tahrîc ettiği çok zayıf hadisleri beyan ettiğini
ve haklarında sükût ettiği yani herhangi bir açıklama yapmadığı hadislerin -ki
bunlar Sünen’deki dört bin sekiz yüz hadisin büyük bir çoğunluğunu
oluştururlar- ise sâlih/elverişli olduğunu belirtmiştir. Onun bu ifadelerinden
ve Sünen’deki vâkıadan hareket ederek Ebû Dâvûd’un ilk şârihi Hattâbî’den
günümüze kadar gerek hadis usûlü ve gerekse diğer alanlarda kitap te’lif eden
hadis âlimleri, Ebû Dâvûd’un haklarında sükût ettiği hadislerin sıhhat durumu
yani onların hepsinin sahîh-hasen olup olmadığı, bir başka ifadeyle onların
içerisinde az zayıf ve çok zayıf hadislerin bulunup bulunmadığı hususunda
farklı görüşler ileri sürmüşlerdir. Biz bu makalede Sünen’de haklarında sükût
edilen hadislerden doğru bir şekilde faydalanabilmeye katkı sağlamak için bu
hususta ileri sürülen görüşleri zikredip onların en doğru görünenini belirtmeye
çalışacağız.
The Sunan of Abu Dawood is a hadith book
written in the third century known as the golden age of the hadith books and it
contains jurisprudence hadiths
which faqihs used as evidence and it has been accepted as the third book of Kutub al-Sittah by many
scholars. In his letter that he wrote to the
Meccans, Abu Dawood made explanations about the authenticity of the hadiths that he wrote in the Sunan. After he expressed in this letter that he wrote
the most authentic hadiths that he knew in every subject of Sunan, he expressed
that he pointed out very weak hadiths that he wrote in the Sunan and he
expressed that the hadiths that he didn’t talk about them, that is, he didn’t make any statement
about them -that are constituting most of four thousand eight hundred hadiths in the Sunan- are suitable. From his statements and real situtation of the Sunan, the hadith scholars who wrote books in
the field of hadith methodology and the other fields -from Khattabi vho the
first commentator of the Sunan to the present day- put forward different
opinions about the authenticity of hadiths that Abu Dawud didn’t talk about them, that is, about
whether all of them are authentic-hasan or not, in other word whether there
were weak and highest weak hadiths in their or not. In this article, to contribute to benefit correctly from hadiths that were
not talked about them in the Sunan, we will try to mention the opinions that
had been put forward in this issue and to express the opinion seeming
the most accurate of them.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2019 |
Gönderilme Tarihi | 11 Şubat 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Sayı: 51 |