Bir vakıf medeniyeti olarak tarif edilen Osmanlı devletinde XV. asırdan devletin yıkılışına kadar varlığını sürdüren vakıf çeşitlerinden biri de para vakıflarıdır. Para vakıflarının türleri arasında Kur’ân-ı Kerîm okunması için kurulan vakıflar da yer almaktadır. Diğer vakıflar gibi bu tür vakıflar da Osmanlı Devletinin sonuna kadar faaliyetlerini sürdürmüş, beraberinde konu hakkındaki tartışmalar da devam etmiştir. Ücret karşılığı Kur’ân okuma konusunu ele alan eserlerden biri Birgivî Mehmed Efendi (ö. 981/1573) tarafından yazılan İnkazü’l-hâlikîn adlı risaledir. Ücret karşılığı Kur’ân okumanın caiz olmadığı görüşü savunulan bu risale günümüz araştırmacıları tarafından bilinen ve hakkında çalışmalar bulunan bir eserdir. Bu eser sadece günümüzde değil yazılmasının akabinde de ilmî münakaşalara konu olmuş bir çalışmadır. Mesela Zeyrekzâde Emrullah el-Hüseynî tarafından yazılan Risâle fî cevâzi ahzi'l-ücreti li-kıraeti'l-Kur’ân adlı eser Birgivî’nin risalesine reddiye olarak kaleme alınmıştır. Ayrıca Zeyrekzâde’nin bu eseri ücret karşılığı Kur’ân okumanın caiz olduğu görüşünü delilleri ile birlikte genişçe ele alan nadir eserlerden biridir. Bu çalışmada her iki müellifin görüşleri mukayeseli olarak ele alınacaktır. Ancak burada iki müellifin değindiği muhtelif hususlar değil yalnızca ortak olarak ele aldıkları konulara ve meselelere değinilecektir. Bunda da amaç sosyal zemini olan fıkhî bir meseleyi ele almadaki farklılığı münakaşa etmektir.
One type of the pious foundations which subsisted from the fifteenth century until the collapse of the empire in the Ottoman Empire, which is described as a civilisation of foundation, is the money foundations. Among these money foundations, there are foundations established for the recitation of Qur’an. These foundations, like the others, had subsisted till the collapse of the Ottoman Empire, but discussions about them continued. One of the works which discusses the recitation of Qurʾān for a fee is the epistle named as “İnḳāẕü’l-hâlikîn” written by Birgivī Meḥmed Efendī (d. 1573). He alleges in this epistle, which is well known among the modern researchers and about which there are some studies, that the recitation of Qur’an for a fee is not licit. This epistle is not only discussed today, but at the time it was written it had been discussed among the scholars. For example, Zeyrekzāda Emrullah al-Ḥusaynī had written a refutation titled as “Risala fi cavazi akhzi’l-ucrati li-qıraati’l-Qur’an” against the epistle of Birgivi. Also, this is very rare work that discussed widely with the proofs that the recitation of Qurʾān is licit. In this article, the views of two authors will be treated comparatively only in terms of common points. The aim of this study is to discuss the juridical issue which has a social aspect from the view of two authors that have different approaches.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2020 |
Gönderilme Tarihi | 4 Haziran 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: 54 |