This article aims to analyze a treatise written by an inquisitive and meticulous schoolmaster who lived in the nineteenth century Ottoman in which the conceptions of ‘mind’ (zihin), ‘exterior’ (hâric) and ‘thing itself’ (nefsü’l-emr) and their relations to each other were examined. These conceptions which have an important place in the understanding of classical texts of Islamic thought are closely related to logic in terms of accuracy plane of propositions on one hand and related to epistemology and ontology with regard to knowledge, means of perception and degrees of existence on the other hand. The range meanings of ‘mind’ as a faculty of perception from soul (nefs) to the inner senses and separate intellects, the interconnecting ‘thing itself’ which is related accuracy plane of propositions with the active intellect, the senses of ‘exterior’ in the context of ‘mind’ and ‘thing itself’ indicate the vast hinterland of these conceptions. Revealing the relationship between these conceptions will form a basis and framework to inquire the issues such as the mental existence, universals, existence and essence, correspondence in the propositions, knowledge. In this article we draw firstly a semantic map of ‘mind’, secondly investigate the ‘mind’s relationship with ‘thing itself’ anda finally we point out in this context the senses of ‘exterior’.
Mind exterior thing itself consideration Mustafa Şevket Efendi
Bu makale İslam düşüncesinde klasik metinlerin anlaşılması açısından önemli bir yere sahip olan zihin, hâric ve nefsü’l-emr kavramları arasındaki ilişkiyi 19. yüzyılda yaşamış muhakkik ve müdekkik bir dersiâm olan Mustafa Şevket el-İstanbulî (ö.1875)’nin bu hususla ilgili olarak yazdığı risaleyi analiz etmek suretiyle ele almayı amaçlamaktadır. Önermelerin doğruluk düzlemi açısından mantık, bilgi ve idrak vasıtaları bağlamında epistemoloji, varlık mertebeleri açısından da ontoloji ile yakından ilgili olan bu kavramların doğru anlaşılması, özellikle Râzî sonrası tahkik devri metinlerini anlama noktasında büyük bir önem taşımaktadır. Bir idrak gücü olarak zihnin nefs, iç duyular ve mücerred akıllara kadar uzanan anlam yelpazesi, temelde önermelerin doğruluk düzlemiyle alakalı olan nefsü’l-emr kavramının faal akılla ilişkilendirilmesi, ‘hâric’ mefhumunun zihin ve nefsü’l-emr ile ilintili olarak sahip olduğu anlamlar bu kavramların hinterlandının genişliğini göstermektedir. Bu mefhumlar arasındaki ilişkinin ortaya konulması önermelerde mutabakat, zihnî varlık problemi, küllîler meselesi, ma’dum konusu, vücud-mahiyet tartışmaları, bilgi bahisleri başta olmak üzere birçok hususun tahkiki açısından da önem taşımaktadır. Bu mefhumlar arasındaki ilişkiyi ele alacağımız çalışmada zihin kavramının anlam haritasını analiz edip nefsü’l-emr ile irtibatını tahlil ettikten sonra ‘hâric’ kavramının taşıdığı anlamlara da işaret etmek suretiyle nefsü’l-emr’in ‘zihin’ ve ‘hâric’in ötesinde üçüncü bir kategori olmadığını ortaya koymaya çalışacağız.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | MAKALELER |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 13 Aralık 2014 |
Gönderilme Tarihi | 18 Temmuz 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 1 Sayı: 1 |
Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.