GENÇLERİN SOSYALLEŞME VE YALNIZLAŞMA DENEYİMLERİ AÇISINDAN SOSYAL MEDYA: KARADENİZ TEKNİK ÜNİVERSİTESİ ÖRNEĞİ

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 7, 439 - 467, 04.12.2020

Ecem Çebi

Öz

Gençlerin yaygın biçimde kullanmakta olduğu sosyal medya, kullanım şekline bağlı olarak hem bir sosyalleşme aracı hem de yalnızlaşmalarına neden olan bir alan olarak görülmektedir. Ağlar aracılığıyla sürekli bir arada olma hali bir yandan sosyalleşme olarak kabul edilmekte fakat fiziksel olarak bir arada bulunmama ve ayrıca iletişimlerin yüzeyselliği yalnızlaşma olarak okunmaktadır. Bu doğrultuda araştırma, sosyal medyanın gençler üzerindeki sosyalleştirici ve yalnızlaştırıcı etkilerini bir arada görebilmek, gösterebilmek ve olası örtüntüleri keşfedebilmek adına gerçekleştirilmiştir. Karadeniz Teknik Üniversitesi’nde gerçekleştirilmiş olan bu çalışmada 8 kadın 6 erkek öğrenci ile yarı yapılandırılmış görüşme formları aracılığıyla yüz yüze mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Elde edilen veriler, oluşturulan kodlar altında toplanmış ve betimsel analiz yöntemi ile çözümlenmiştir. Gerçekleştirilmiş olan mülakatlara ve çalışma sonuçlarına bakıldığında, gençlerin sosyal medyayı bilgi edinme, iletişime geçme ve eğlenme amacıyla kullandıkları görülmektedir. Kullanım amaçlarının yanında sosyal medyayı kullanma süreleri günde 1 ila 12 saat arasında değişebilmektedir. Bu sosyalleşme biçimi gençlerin gündelik hayatlarına etki etmekte; işlerini aksatmalarına kimi zaman ise mutsuz ve yalnız hissetmelerine sebep olmaktadır. Araştırmada katılımcıların sıklıkla, yalnızlık ve sosyalleşmeyi eş zamanlı gördükleri fark edilmiştir. Gençler açısından sosyal medya kullanımının sosyalleştirirken yalnızlaştıran bir araç olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Medya, Sosyalleşme, Yalnızlık, Gençlik

Kaynakça

• Ahmed, S. (2015). Mutluluk Vaadi. D. Mayadağ (Çev.). İstanbul: Sel.
• Altunay, A. (2015). Bir Sosyalleşme Aracı Olarak Yeni Medya. Selçuk İletişim, 9 (1), 410-428.
• Aydın, İ. E. (2016). Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Medya Kullanımları Üzerine Bir Araştırma: Anadolu Üniversitesi Örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 35, 373-386.
• Aytaç, Ö. (2002). Boş Zaman Üzerine Kuramsal Yaklaşımlar. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12, 231-260.
• Bauman, Z. (2017). Akışkan Aşk: İnsan İlişkilerinin Dayanıksızlığı. I. Ergüden (Çev.). İstanbul: Alfa.
• Bennet, A. (2018). Kültür ve Gündelik Hayat. N. Tokdoğan, B. Şenel, U. Y. Kara (Çev.). Ankara: Phoenix.
• Berger, P.L., Luckmann, T. (2018). Gerçekliğin Sosyal İnşası. V. S. Öğütle (Çev.) Ankara: Atıf.
• Böke, K. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. İstanbul: Alfa.
• Burak, H. (2016). Lise Çağındaki Ergenlerin İnternet Kullanımlarının Sosyalleşmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Erciyes Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
• Büyükaslan, A., Kırık, A. M. (2013). Sosyalleşen Birey Sosyalleşen Medya. Konya: Çizgi.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş., Demirel,F. (2017). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem.
• Chayko, M. (2018). Süper Bağ(lantı)lı. B. Bayındır, D. Yengin, T. Bayrak, (Çev.). İstanbul: Der.
• Dilmen, N. E., Öğüt, S. (2010). Sosyalleşmenin Yeni Yüzü: Sosyal Paylaşım Ağları. Marmara Üniversitesi Yeni Medya ve Etkileşim Konferansı Bildiri Kitapçığı, 237-242.
• Fromm, E. (2017). Sahip Olmak ya da Olmak. A. Arıtan (Çev.). İstanbul: Say. Giddens, A. (2012). Sosyoloji. Cemal Güzel (Çev.). İstanbul: Kırmızı. Göker, G. (2015). İletişimin Mcdonaldlaşması: Sosyal Medya Üzerine Bir İnceleme. Electronic Turkish Studies, 10(2), 389-410.
• Halbwachs, M. (2019). Kolektif Bellek. Z. Karagöz (Çev.). İstanbul: Pinhan. Illıouz, E. (2018). Soğuk Yakınlıklar: Duygusal Kapitalizmin Şekillenmesi. Ö. Ç. Aksoy (Çev.). İstanbul: İletişim. Kağıtçıbaşı, Ç., Cemalcılar, Z. (2014). Dünden Bugüne İnsan ve İnsanlar. İstanbul: Evrim.
• Karagülle, A. E., Çaycı, B. (2014). Ağ Toplumunda Sosyalleşme ve Yabancılaşma. The Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 4 (1), 1-9.
• Karaoğlu, N., Avşaroğlu, S. ve Deniz, M. E. (2009). Yalnız mısın? Selçuk Üniversitesi Öğrencilerinde Yalnızlık Düzeyi ile İlgili Bir Çalışma. Marmara Medical Journal, 22(1), 19-26.
• Lethen, H. (2017). Soğuk Temas: İki Savaş Arasında Almanya'da Yaşama Deneyleri ve Mesafe Kültürü. T. Birkan (Çev.). İstanbul: Metis.
• Olgun, B. (2015). Sosyal Medyanın Tüketici Satın Alma Davranışları Üzerindeki Etkisi. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Elektronik Dergisi, 4, 12, 484-507.
• Özdemir, G., Gökdağ, R., Neslihanoğlu, S. (2019). Sosyal Medyada Emoji Kullanımı ve Anlamlandırılması: Anadolu Üniversitesi İletişim Fakültesi Örneği. Selçuk İletişim Dergisi, 12(1), 425-443. Schütz, A. (2018). Fenomenoloji ve Toplumsal İlişkiler. A. Akan, S. Kesikoğlu (Çev.). Ankara: Heretik.
• Simmel, G. (2015). Bireysellik ve Kültür. T. Birkan (Çev.). İstanbul: Metis.
• Solmaz, B. (2012). Yeni bir İletişim Örneği Olarak Sosyal Medya Kullanımı ve Konya Kadın Dernekleri Örneği. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28, 183-189. Tan, M. (2019). Arkadaşlığın Sosyolojisi: Değişen Arkadaşlık İlişkileri Üzerine Bir Araştırma (Mardin Örneği). İstanbul: Hiperlink. Uça-Güneş, E.P. (2016). Toplumsal Değişim, Teknoloji ve Eğitim İlişkisinde Sosyal Ağların Yeri. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 2(2), 191-206.
• Yıldırım, A., Şimşek, H. (2013). Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• İnternet sitesi: https://wearesocial.com/digital-2020