National Brand Communication Management in the Context of Public Diplomacy

Yıl 2022, Cilt: 7 Sayı: 2, 212 - 229, 26.12.2022

Uğur Ünal

https://doi.org/10.5281/zenodo.7472491

Öz

Today, when public opinion is demonstrated to be an important instrument of foreign policy, the increasing level of democratization is cited as one of the most important reasons for this. It is clear that publicizing the issue and securing public support for it will increase the possibility of political actors' policies to be accepted and effective abroad. Therefore, during this period, many states, especially the great powers, attach considerable importance to the presence of public diplomacy in order to gain the support of the foreign public to achieve their international goals. Today's global society also includes a democratic political institutional structure that limits state sovereignty as well as a global civil society organization that will influence and contribute to decision-making processes and exhibits a greater propensity for democratic politics. In this study, reflections of this trend are focused through a descriptive method, and the conceptual infrastructure of public diplomacy is examined in terms of national brand communication. As a result, it has been found that the value-laden soft source of power that forms the basis of democratic politics can only be experienced through studies of public diplomacy.

Anahtar Kelimeler

democracy, civil society, public diplomacy, nation branding

Kamu Diplomasisi Bağlamında Ulus Marka İletişimi Yönetimi

Öz

Bugün kamuoyu dış siyasetin önemli bir aracı olarak gösterilirken, bunun en önemli nedenlerinden biri olarak artan demokratikleşme düzeyi gösterilmektedir. Bir konunun kamuoyuna mal edilmesinin, o konuda kamuoyunun desteğinin sağlanmasının siyasal aktörlerin politikalarının dışarıda da kabul görme, etkili olma olanağını artıracağı açıktır. Kamu diplomasisi demokratik politikaların esası olarak görülen yumuşak gücün en önemli deneyimleme alanı olarak kabul edilmektedir. Öyle ki, bugün artık dış kamuların gündemini belirleyebilme yeteneği olarak da ifade edilen yumuşak güç, hükümetlerin kontrol ettiği alanın daha da ötesine uzanabilmektedir. O nedenle bu dönemde başta büyük güçler olmak üzere birçok devlet uluslararası amaçlarına ulaşmak için dış kamuların desteğini kazanma adına kamu diplomasisi alanında varlık göstermeyi önemsemektedir. Günümüz küresel toplumu da, - devlet egemenliğini sınırlayıcı demokratik bir siyasal kurumsal yapı ile birlikte karar alma süreçlerine etkisi ve katkısı olacak küresel sivil toplumsal örgütlenmeyi de bünyesinde taşımakta ve demokratik politikalara daha fazla eğilim göstermektedir. Bu çalışmada da betimsel yöntem aracılığıyla bu eğilimin yansımalarına irdelenmiştir. Sonuçta da demokratik politikanın esasını oluşturan yumuşak güç kaynağının ancak kamu diplomasisi çalışmalarıyla deneyimlenebilir olduğu saptamasına varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

demokrasi, sivil toplum, kamuoyu, kamu diplomasisi, ulus markalama, democracy, civil society, public diplomacy, nation branding

Kaynakça

• Amstrong, C. M. (2009). “Operationalizing Public Diplomacy.“ Handbook of Public Diplomacy. Ed. Nancy Snow. Philip M. Taylor. New York. Routledge.
• Arı, T. (1999). Uluslararası İlişkiler ve Dış Politika. İstanbul. Alfa Yayınları.
• Aziz, A. (2011). Siyasal İletişim. 3. Baskı. Ankara. Nobel Yayın Dağıtım.
• Bektaş, A. (2002). Siyasal Propaganda. İstanbul. Bağlam Yayınları.
• Bolin, G. and Stahlberg, P. (2002). “Between Community and Commodity: Nationalism and Nation Branding.” Communicating the Nation. Anna Roosvall and Inka Salovaara (der.) içinde. Moring. Sweden: Nordicom.
• Cowan, G., Arsenault, A. (2008). “Moving from Monologue to Dialogue to Collaboration: The Three Layers of Public Diplomacy”. The Annals of the American Academy of Political and Social Science. Vol:616; ss.10-33, DOI: 10.1177/0002716207311863.
• Cull, N. J. (2009). Public Diplomacy: Lessons from the past. Los Angeles. Figueroa Press.
• Çoşkun, B. B. (2012).“Güvenlik Sorunları ve Kamu Diplomasisi”. http://www.kamudiplomasisi.org. 24 Aralık 2012
• Daver, B. (1969). Siyaset ve Rejimler. Ankara. Doğan Yayınevi.
• Demir, V. (2011). “Public Diplomacy And The Contributions Turkey Has Mad in the Relationships Among Its’Neighboring Countries“. İstanbul. Kamu Diplomasi Enstitüsü. Demir, V. (2012). Kamu Diplomasisi ve Yumuşak Güç. İstanbul. Beta Yayınları.
• Djerejian, E. (2011). “Changing Minds Winning Peace: A New Strategic Direction for U.S. Public Diplomacy in the Arab and Muslim World,” Report of the U.S. Advisory Group, Ekim 2003. http://www.publicdiplomacy.org/23.htm (Erişim Tarihi 9 Eylül 2011).
• Efegil, E.. (2012). “Kamu Diplomasisine İlişkin Görüşler ve Türk Dış Politikasının Durumu. Ak Parti ve MHP’nin Söylemlerinin Karşılaştırılması”. Kamu Diplomasisi. İstanbul. Tasam Yayınları.
• Erzen, M. Ü. (2012). “Kamu Diplomasisini kapsamı ve Geleceği”. Kamu Diplomasisi. Tasam Yayınları. İstanbul.
• Fisher, Ali. (2009). “Four Seasons in One Day”. Handbook of Public Diplomacy. Ed. Nancy Snow. Philip M. Taylor. Routledge.
• Fitzpatrick, K. R., (2007). Advancing the New Public Diplomacy-A Public Relation Perspective. Nederlands. De Paul University.
• Gilboa, E. (2008). “Searching for a Theory of Public Diplomacy“. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science . 616.
• Gonesh, A. vd.. (2005). Public Diplomacy: İmproving Practice. Netherlands Institute of International Relations. Clingendael.
• Güzer O. C. “Uluslararası Siyasette Başarının Sırrı: 'Yumuşak Güç“. http://www.ekopolitik.org. 24 Temmuz 2018
• Ham, P. V. (2007). “Power, Public Diplomacy and the Pax Americana.” The New Public Diplomacy Soft Power inInternational Relations.Jan Melissen (der.) içinde. Second Edition. New York: Palgrave Macmillan.
• Hasanoğlu, M. (2001). ‘’Küreselleşmenin Devlet Yönetimine Etkileri’’, Sayıştay Dergisi, Sayı: 43, s.72.
• Harris, T. L., vd.(2009). 21. Yüzyılda Pazarlama Profesyonellerinin Halkla İlişkiler El Kitabı. Rota Yayınları.
• Kalın, İ., (2011). “Soft Power and Public Diplomacy in Turkey”. Perceptions. Vol:16. No:1.
• Kunczik, M. (2003). “Transnational Public Relations by Foreign Governments” The Global Public Relations Handbook. Krishnamurthy Sriramesh ve Dejan Verčič (der.) içinde. New Jersey: Lawrence Erlbaum.
• Kürkçüoğlu, Ö. (2012). “Dış Politika Nedir? Türkiye'deki Dünü ve Bugünü”. http://dergiler.ankara.edu.tr. 19 Eylül 2012
• İnan E. (2012). “Kamu Diplomasisi ve Halkla ilişkiler Ekseni. “Kamu Diplomasisi. İstanbul. Tasam Yayınları.
• Leonard, M. (2002). Public Diplomacy. London. Foreign Policy Center.
• Mengü, S. vd. (2012). “Halkla İlişkilerin Kamu Diplomasisinde Etkin Kullanımı”. Kamu Diplomasisi. Tasam Yayınları. İstanbul.
• Moon, M., vd. (2003). Ateşten Markalar-İnternet Çağında Marka Sadakati Yaratmanın Yolları. MediaCat Yayınları.
• Nakamura, K.H. and Weed, W. C. (2009). “U.S Public Diplomacy: Background and Current Issues“, Analyst in Foreign Policy Legislation, December 18 Nye, J. S. (2005). Yumuşak Güç. Ankara. Elips Kitap.
• Özdemir, H. (2012). “Uluslararası İlişkilerde Güç: Çok Boyutlu Bir Değerlendirme”. http://siyasaliletisim. org/pdf/uluslararasiliskilerdeguc. pdf. 24 Temmuz 2012
• Özkan, A. (2012). “Türkiye’nin Kalkınma Yardımlarında Kamu Diplomasisi Perspektifi“. İstanbul. Kamu Diplomasi Enstitüsü.
• Peterson, P. G.. (2008). “Public Diplomacy and the War on Terrorism“. Foreign Affairs. Vol. 81. No: 5. 2002
• Potter, E. (2009). Branding Canada.Canada: McGill-Quenn’s University Press.
• Pratkanis A. (2009). “Public Diplomacy in International Conflicts- A Social Influence Analysis“.
• Handbook of Public Diplomacy. Ed. Nancy Snow & Philip M. Taylor. Routledge.
• Saydam, A. (2005). Algılama Yönetimi. İstanbul. Rota Yayınları.
• Schneider, C. P. (2007). “Culture Communicates: US Diplomacy That Works”. Jan Melissen(der.). The New Public Diplomacy: Soft Power in International Relations. 2. Baskı. Hampshire. Palgrave Macmillan Yayınları.
• Signitzer, B. & Wamser, C. (2006). “Public Diplomacy: A Specific Govermental Public Relation Function“. Carl H. Botan & Vincent Hazleton. (Eds.) Lawrence Erlbaum Associates.
• Signitzer, B. (2008). “Public Relations and Public Diplomacy: Some Conceptual Explorations“. Netherlands. Public Relations Research.
• Snow, N. (2009). “Rethinking Public Diplomacy“. Handbook of Public Diplomacy. Ed. Nancy Snow. Philip M. Taylor. NY. Routledge.
• Sönmezoğlu, F. (2005). Uluslararası İlişkilere Giriş. İstanbul. Der Yay.
• Szondi, G. (2008). Public Diplomacy and Nation Branding. Clingendael. Nederland Institute of International Relations.
• Szondi, G. (2009). “Central and Eastern European Public Diplomacy“. Handbook of Public Diplomacy. Ed. Nancy Snow & Philip M. Taylor. Routledge.
• Todd, E. (2004). İmparatorluktan Sonra: Amerikan Sisteminin Çöküşü. çev. Gülser Çetin. 1. Baskı. Ankara. Dost Yayınevi.
• Tuch, H. N. (1990). Communicating ith the World: U.S. Public Diplomacy Overseas. St. Martin’s Press Inc.
• Valantin, J.M. (2006). Küresel Stratejinin Üç Aktörü: Hollywood. Pentagon ve Washington. çev. Ömer Faruk Turan. İstanbul. Babıali Kültür Yayınları.
• Yavaşgel, E. (2012). “Saygınlık Siyaseti: İletişim ve Dış Siyasa İlişkiselliği“. İstanbul. Kamu Diplomasisi Enstitüsü.
• Zaharna, R. (2009). “Mapping out a Spectrum of Public Diplomacy Initiatives- Information and Relational Communication Frameworks“. Handbook of Public Diplomacy. Ed. Nancy Snow and Philip M. Taylor. New York. Routledge.
• Zaharna, R. (2010). Battles to Bridges. New York. Palgrave Macmillan.