GIFTED STUDENTS' SOCIAL-EMOTIONAL SKILLS BASED ON THE DEMOGRAPHICS OF CHANGE

Yıl 2015, Sayı: 5, 179 - 193, 01.08.2015

Fatih Elcik Nida Bayındır

Öz

In this study is to investigate the causal relationship between demographic characteristics and social-emotional learning skills of gifted students.The study population consists of 378 identified gifted students of 5th, 6th, 7th and 8th grades in Ankara. The sample is obtained from chosen 192 participants, 94 females and 98 males. Relational screening and mixed research methods are elaborated in the present study. As for data collection tools; the Social-Emotional Learning Skills Scale (SELSS) developed by Kabakçı (2006), a personal information form containing demographic characteristics and semi-structured interview form are used. “SELSS” scale 40 sentences and “Qualitative” Scale consists of 11 sentences. The KMO value of the scale is 0.914. According to the findings obtained from this study, “Self-Worth Skills” is the highest with a score of 3,56 and “Coping With Stress Skills” has the lowest value with a score of 2,88. Social-emotional skills' scores of female students are higher than those of male students. Socia-economic status (SES) values have no effect on social-emotional skills. The parents ' association, social and emotional skills has a positive impact on. The state of being an only child hasn’t a negative impact. Comparisons made by other demographic variables are detected statistically insignificant.

Anahtar Kelimeler

Gifted students, social-emotional learning skills, demographic variables

ÜSTÜN YETENEKLI ÖĞRENCILERIN SOSYAL-DUYGUSAL BECERILERININ DEMOGRAFIK ÖZELLIKLERE GÖRE DEĞIŞIMI

Öz

Bu araştırmada üstün yetenekli öğrencilerin sosyal-duygusal öğrenme becerileri ile demografik özellikler arasındaki nedensellik ilişkisi araştırılmıştır. Araştırmanın evreni Ankara ilindeki 5, 6, 7 ve 8. sınıfa devam eden tanılanmış 378 üstün yetenekli öğrencidir. Örneklemi ise 94 kız ve 98 erkek olmak üzere 192 üstün yetenekli öğrencidir. Çalışmada ilişkisel tarama ve karma araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Veri toplama araçları olarak; Kabakçı (2006) tarafından geliştirilen Sosyal Duygusal Öğrenme Becerileri Ölçeği (SDÖBÖ), demografik özellikleri içeren kişisel bilgi formu ve yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. “SDÖBÖ” ölçeği 40 cümleden ve “Nitel Ölçek” 11 cümleden oluşmaktadır. Ölçeğin KMO değeri 0,914 olarak bulunmuştur. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre, “Kendilik Değeri Becerileri” 3,56 puan ile en yüksek ve “Stresle Başa Çıkma Becerileri” 2,88 puan ile en düşük değeri almıştır. Kız öğrencilerin sosyal-duygusal beceri puanları erkeklerden yüksek çıkmıştır. Sosyo-ekonomik düzey (SED) sosyal-duygusal beceriler üzerinde etkili olmamıştır. Anne baba birlikteliği, sosyal duygusal beceriler üzerinde pozitif etki yapmıştır. Tek çocuk olma durumu negatif bir etki meydana getirmemiştir. Diğer demografik özelliklere göre yapılan karşılaştırmalar istatistiksel olarak anlamlı bulgulanmamıştır.

Anahtar Kelimeler

Üstün yetenekli öğrenci, sosyal-duygusal öğrenme becerileri, demografik özellikler

Kaynakça

• Akdoğan, S.D. (2012). Anne babası boşanmış ve boşanmamış ergenlerin algılanan sosyal destek düzeylerinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Yök Tez Merkezi. (333571)
• Avcı, M. (2006). Ergenlikte toplumsal uyum sorunları. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 39-64.)
• Bar-On, R. (1997). Development of the BarOn EQ-i: A measure of emotional and social intelligence. In 105th Annual Convention of the American Psychological Association in Chicago.
• Bayram, D. (1999). Bir grup gençte ruhsal belirti ile sosyal destek ilişkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi. İzmir.
• Burke, R.W. (2002). Social and emotional education in the classroom. Kappa Delta Pi Record, 38 (3), 108-111.
• Chase Lansdale, P.L. & Hetherington, E.M. (1990). The impact of divorce on life. Span development and behavior. p.105-150, Hillsdale, NJ: Erlbaum.
• Cüceloğlu, D. (1993). Insan ve davranışı: Psikolojinin temel kavramları. Istanbul: Remzi Kitapevi
• Çakır, Y. (1993). 12-22 yaş grubu gençlerde çok yönlü algılanan sosyal destek ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik araştırması. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Düzakın, S. (2004). Lise ögrencilerinin problem çözme becerilerinin bazı degiskenler açısından incelenmesi (Yayınlanmamıs yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Egitim Bilimleri Enstitüsü, Psikolojik Danısma ve Rehberlik Bilim Dalı, Ankara.
• Elias, M.J. & Tobias, S.E. (1996). Social problem solving interventions in the schools. New York: The Guilford Press.
• Elias, M.J., Zins, J.E., Weissberg, R.P., Frey, K.S., Greenberg, M.T., Haynes, N.M. & et al. (1997). Promoting social and emotional learning: Guidelines for educators. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
• Elias, M.J. (2003). Academic and social-emotional learning. Geneva: International Academy of Education and the International Bureau of Education.
• Goleman, D. (1995). Duygusal zeka neden IQ’dan daha önemlidir. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Goleman, D. (1998). İşbaşında duygusal zekâ. (H. Balkara, Çev. 3.bs.). İstanbul: Varlık Yayınları.
• Güçlü, N. (2001). Stres yönetimi. G.Ü. Gazi Egitim Fakültesi Dergisi. 21 (1), 91-109.
• Kabakçı, Ö.F. (2006). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerin sosyal-duygusal öğrenme becerileri (Yüksek lisans tezi). Yök Tez Merkezi. (173661)
• Kırtıl, S. (2009). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin duygusal zekâ düzeyleri ile yasam doyumu düzeylerinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Yök Tez Merkezi. (239344)
• Kulaksızoğlu, A. (2001). Ergenlik psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Mayer, J.D. & Salovey, P. (1997). What is emotional intelligence? In P. Salovey & D.J. Sluyter (Eds.), Emotional Development and Emotional Intelligence: Educational Implications:3- 31. New York: Basic Books.
• Norris, J.A. (2003). Looking at classroom management through a social and emotional learning lens. Theory Into Practice, 42(4), 313-318.
• Payton, W.J., Wardlaw, D.M., Graczyk, P.A., Bloodworth, M.R. & at al. (2000). Social and emotional learning: A framework for promoting mental health and rducing risk behaviors in children and youth. Journal of School Healt, 7.5, 179-185.
• Patti, J. & Lantieri, L. (1999). Waging peace in our schools social and emotional learning. Through conflict resolution, in J. Chon, educating minds and hearts social emotional learning and the passege into adolescence (126-136). New York: Teacher College Press.
• Sebring, A.D. (1983). Parental factors in the social and emotional adjustment of the gifted. Roeper Review, 6 (2), 97-99.
• Storksen, I., Roysamb, E., Holmen, T.L. & Tambs, K. (2006). Adolescent adjustment and well- being: 47, 75-84.
• Temel, Z.F. ve Aksoy, A.B. (2001). Ergen ve gelişimi. Ankara: Nobel Yayınları
• Tezcan, M. (1992). Eğitim Sosyolojisi, Zirve Ofset, 8. Basım, Ankara
• TÜİK (2014). Türkiye istatistik kurumu haber bülteni. Evlenme ve boşanma istatistikleri 2014. Sayı 18628.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel Araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık
• Yılmaz, F. (2014). Ortaokul 6.7.8. sınıf öğrencilerinin algılanan ebeveyn tutumları ile sosyal- duygusal öğrenme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Arel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Yörükoğlu, A. (2004). Gençlik çağı. Ruh sağlığı ve ruhsal sorunlar. 12rd (Ed.). İstanbul: Özgür Yayınları; 47-50.
• Zins, J.E., Weissberg, R.P., Walberg, H.J. & Wang, M.C. (2004). Building academic success on social and emotional learning. New York: Teachers College Press.
• Zins, J.E. & Elias, M.J. (2006). Social and emotional learning. İçinde G.G. Bear & K.M. Minke (Ed.). Children’s Needs III. National Association of School Psychologist, 1-13.