AN INVESTIGATION ON THE VARIABLES THAT URGE 14-17 YEARS OLD CHILDREN TO COMMIT CRIME IN NEVSEHIR/TURKEY

Yıl 2016, Sayı: 6, 10 - 18, 01.02.2016

F. Alkım Arı

Öz

The aim of this investigation is to identifiy the common charachteristics and profile of 14-17 years old adolescences who commited or attamped crime in Nevşehir/Turkey. Files of the adolescences who committed crime at least twice were investigated in Nevsehir Police Department. Interviews were done with 20 children which were among the children committed crime. By these interviews, information about the variables were collected which were about the socio-economic situation of the quilty children’s families, their education levels, relationships, interaction with the surroundings. Content analysis was applied. This investigation is in qualitative pattern and illustrative Case Study method was used. It is expected that the investigation results will be beneficial and useful fort he other investigation and projects about the quilty children in Nevsehir. It is thought that the results of this investigation will be helpful for he rehabilitation of the children who have the risk of commiting crime.

Anahtar Kelimeler

Adolescence, child, crime, family, police department

NEVŞEHİR/TÜRKİYE'DE 14-17 YAŞ ARASI ÇOCUKLARI SUÇA YÖNELTEN DEĞİŞKENLERLE İLGİLİ BİR ARAŞTIRMA

Öz

Bu araştırmanın amacı en az 2 kere suç işlemiş ya da suça karışmış Nevşehir ilindeki 14-17 yaş arasındaki ergenlik çağındaki çocukların ortak özelliklerini belirleyerek, suç işlemiş veya suça yönelmiş çocukların profilini tanımlamaktır. İşledikleri suç sebebiyle karakola en az 2 kere intikal etmiş ergen çocukların suç dosyaları incelenmiştir. Ergenlerle yüz yüze görüşmeler yapılmıştır. Bu görüşmeler vasıtasıyla, suç işlemiş çocukların ailelerinin sosyo-ekonomik düzeyleri, eğitim durumları, çevre ile ilişkileri gibi değişkenler incelenmiştir. Veri toplamak için İçerik analizi yapılmıştır. Araştırma nitel bir araştırma olup, açıklayıcı/tanımlayıcı durum deseni kullanılmıştır. Çalışma grubunu oluşturan ergenlerle yapılan görüşmelerde ergenlerin aileleri, arkadaşları ve yaşadıkları sosyal çevre ile ilgili bilgi toplanmıştır. Bu araştırma sonuçlarının Nevşehir ilinde suç işleyen çocuklarla ilgili yürütülecek olan sonraki projelere ışık tutması beklenmektedir. Bunun yanı sıra, araştırma sonuçlarının suç işleme eğilimi gösteren çocukların rehabilitasyonu sağlama ve suça karşı önleyici rehberlik projeleri geliştirilmesinde yol gösterici nitelikte olacağı beklenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Ergen, çocuk, suç, aile, polis karakolu

Kaynakça

• Akalın, N. (1999). Suça itilmiş çocukların adli tıp açısından incelenmesi ve cezaevinde suça itilmiş çocukların deskriptif olarak incelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü, İstanbul.
• Salagev, A. (2004). Juvenile Delinquency (Chapter7), World Youth Report 2003.
• Akyüz, E. (2000). Ulusal ve uluslar arası hukukta çocuğun haklarının ve güvenliğinin korunması, Milli Eğitim Yayınevi, Ankara.
• Attar, H. (1994). Toplum, eğitim ve çocuk suçluluğu, İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat FakültesiYayınları.
• Cohen, A. K. (1955). Delinquent boys, The Free Press, New York.
• Çataloluk, S. (1983). Çocuk suçluluğu, Yayınlanmamış Bilim Uzmanlığı Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Demirbaş, T. (2001). Kriminoloji, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• Erkan, R., Bağlı, M., Sümer, F. ve Ünver, M. (2002). Sosyal çevrenin sokak çocukluğuna ve çocuk suçluluğuna etkisi”, 1.Ulusal Çocuk ve Suç: Nedenler ve Önleme Çalışmaları Sempozyumu, Türkiye Çocukları Yeniden Özgürlük Vakfı, Ankara.
• Farrington, D. P., Loeber, R. (2000). Epidemiology of juvenile violence, Child Adolescence Psychiatr Clin N Am, 9 (4):733-48.
• Giddens, A. (2008). Sapkınlık ve suç, Sosyoloji, çev.edt. Güzel, C., Kırmızı Yayınları, İstanbul, s.: 839-889.
• Hacıoğlu, B. C. (2000). 5271 Sayılı ceza muhakemesi kanununda tutuklama koruma tedbirine seçenek olarak düzenlenen adli kontrol koruma tedbiri üzerine bir inceleme, Erzincan Üniversitesi.
• İçli, T. G. (1993). Araştırmanın teorik çerçevesi, Türkiye’de suçlular; Sosyal, kültürel ve ekonomik özellikleri, Atatürk Kültür Merkezi Yayını, Ankara, s.: 7- 47.
• İzkan, S, (1992). Türkiye’de toplumsal değişme ve kentleşme sürecinde suç ve suçluluk olgusuna sosyolojik bir yaklaşım, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Sivas.
• Kontaş, Y. M. (1997) .Türkiye’de çocuk politikası, Emniyet genel müdürlüğü küçükleri koruma hizmetleri yönetici semineri notları, Asayiş Şube Müdürlüğü Yayın No:3, Ankara.
• Polat, O. (2000). Adli Tıp, Der Yayınları, İstanbul.
• Polat, O. (2004). Kriminoloji çalışması, kriminoloji ve kriminalistik üzerine notlar, Seçkin Yayıncılık, Ankara, s.: 34-51.
• Saldırım, M. (2001). Suça itilmiş çocukların yeniden sosyalizasyonu projesi bildirileri I. Ulusal Çocuk ve Suç; Nedenler ve Önleme Çalışmaları Sempozyumu. A.Ü ATAUM, UNİCEF .
• Saran, N. (1968). İstanbul şehrinde polisle ilgisi olan onsekiz yaşından küçük çocukların sosyo- kültürel özellikleri hakkında bir araştırma, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, İstanbul, s.:18-26.
• Sevük, H.Y. (1998). Uluslararası sözleşmelerdeki ilkeler açısından çocuk suçluluğu ile mücadelede kurumsal yaklaşım, Beta Basım Yayın, İstanbul.
• Shaw,C.P., McKay H.D. (1942). Juvenile delinguency and urban areas.University of Chicago Press.
• Siegel, L. J., Senna, J. J. (1981) Juvenile delinquency, West Publication Company, New York.
• Sokullu R. F. A. (2009). Günümüz kriminolojisine göre suç nedenleri, Kriminoloji, Beta Yayınları, 5. Baskı, İstanbul, s.: 147-205.
• Ulutekin, S. (1991), Suçlu çocuklara ilişkin ıslah sisteminde kurum bakımı ve çağdaş tretmanın amacı: Yeniden toplumsallaşma, hükümlü çocuk ve yeniden toplumsallaşma, Bizim Büro, Ankara s.: 6-25. Özellikleri, Atatürk Kültür Merkezi Yayını, Ankara, s.: 7- 47.
• Yavuzer, H.. (1994). Çocuk ve Suç, Remzi Kitabevi, İstanbul.
• Yavuzer, H. (2001). Ana-Baba ve Çocuk, Remzi Kitapevi, İstanbul.
• Yavuzer, H. (2009). Çocuk suçluluğu, çocuk ve suç, Remzi Kitabevi,12. Baskı, İstanbul, s.: 31- 69.