TEN YEARS LATER THE CONSTRUCTIVIST PARADIGM IN TURKEY: A PHENOMENOLOGY RESEARCH

Yıl 2017, Sayı: 10, 274 - 291, 01.02.2017

Nagihan Tanik Önal Dilara Gölgeli Sondur

Öz

The purpose of this research is to determine the opinions of the science teachers about the constructivist paradigm. In this context, it was tried to determine how the participants perceived the constructivist approach and how they applied this approach in the teaching-learning process and what kind of problems they experienced during the applications. The study conducted for this purpose is a phenomenology which is designed based on the qualitative research paradigm. The sample of the study was consisted of three science teachers working in schools in Tomarza, city of Kayseri province at 2015-2016 spring educational term. The obtained data were analyzed by content analysis technique. According to findings, it can be stated that science teachers describe the constructivist paradigm as a learning centered approach. In addition while participants reflected the constructivist paradigm to learning-teaching practices, they noted that they met students with some specific characteristics of the learning-teaching process, the classes were crowded and the problems arising from tools.

Anahtar Kelimeler

Constructivist paradigm, science teachers, opinions, phenomenology

GEÇEN ON YILIN ARDINDAN TÜRKİYE’DE YAPILANDIRMACI PARADİGMA: BİR OLGU BİLİM ARAŞTIRMASI

Öz

Bu araştırmanın amacı, fen bilimleri öğretmenlerinin yapılandırmacı paradigma ile ilgili görüşlerini belirlemektir. Bu kapsamda katılımcıların öğrenen merkezli yapılandırmacı yaklaşımı nasıl algıladıkları ve öğretme-öğrenme sürecinde bu yaklaşımı nasıl uyguladıkları ayrıca uygulamalar sırasında ne tip sorunlar yaşadıkları belirlenmeye çalışılmıştır. Bu amaçla yürütülen çalışma, nitel araştırma paradigmasına dayalı olarak desenlenmiş bir olgu bilim çalışmasıdır. Araştırmanın örneklemini uygunluk örneklemesi ile belirlenen Kayseri ili Tomarza ilçesinde 2015-2016 eğitim öğretim yılı bahar döneminde görev yapan üç fen bilimleri öğretmeni oluşturmaktadır. Veriler katılımcılar ile gerçekleştirilen yarı yapılandırılmış mülakat ile toplanmıştır. Elde edilen veriler içerik analizi tekniği ile çözümlenmiştir. Araştırmadan elde edilen bulgulara dayanarak fen bilimleri öğretmenlerinin yapılandırmacı paradigmayı sıklıkla öğrenen merkezli bir yaklaşım olarak tanımladıkları ifade edilebilir. Bununla birlikte katılımcılar, yapılandırmacı paradigmayı öğrenme-öğretme pratiklerine yansıtırken öğrencilerden, öğrenme-öğretme sürecinin bazı spesifik özelliklerinden, sınıfların kalabalık olmasından ve araç gereçlerden kaynaklanan sorunlarla karşılaştıklarını belirtmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Yapılandırmacı paradigma, fen bilimleri öğretmenleri, görüş, olgu bilim

Kaynakça

• Akdeniz, A. R. ve Yiğit, N. (2002), Yeni fen programı ile ilgili öğretmen görüşleri, Orta Doğu Teknik Üniversitesi V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Ankara.
• Arslan, A. ve Yanpar Şahin T. (2004). Oluşturmacı yaklaşıma dayalı işbirlikli öğrenmenin öğrencilerin duyuşsal öğrenmelerine etkileri. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz, İnönü Üniversitesi, Malatya.
• Arslan, M. (2007). Eğitimde yapılandırmacı yaklaşımlar. A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40(1), 41-61.
• Arslan, A (2009). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı ve Türkçe öğretimi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(1), 143-154.
• Arslan, A. (2011). Öğretmen adaylarının amaç yönelimleri ile yapılandırmacılığa yönelik görüşlerinin incelenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(1), 107- 122.
• Aydın, S. ve Çakıroğlu, J. (2010). İlköğretim fen ve teknoloji dersi öğretim programına ilişkin öğretmen görüşleri: Ankara örneği. İlköğretim Online, 9(1), 301-315.
• Balım, A, G., Kesercioğlu T., İnel, D. ve Evrekli, E. (2009). Fen öğretmen adaylarının yapılandırmacı yaklaşıma yönelik görüşlerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi. OMÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 55‐74.
• Brooks, J, G., & Brooks M, G. (1993). In Search Of Understanding: The Case For Constructivist Classrooms. Association For Supervision And Curriculum Development, Alexandria: Virginia.
• Buluş-Kırıkkaya, E. (2009). İlköğretim okullarındaki fen öğretmenlerinin fen ve teknoloji programına ilişkin görüşleri. TÜFED-TUSED, 6(1),133-148.
• Christensen, L. B. (2004). Experimental methodology. United States of America: Pearson Education.
• Coşkun, E. (2005). İlköğretim dördüncü ve beşinci sınıf öğretmen ve öğrencilerinin yeni türkçe dersi öğretim programıyla ilgili görüşleri üzerine nitel bir araştırma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri,5(2), 451-476.
• Çetin, B. (2009). Yeni İlköğretim Programı (2005) Uygulamaları hakkında ilköğretim 4. ve 5.sınıf öğrencilerinin görüşleri. kastamonu Eğitim Dergisi, 17(2) 487-502.
• Çınar, O., Teyfur, E. ve Teyfur, M. (2006). İlköğretim okulu öğretmen ve yöneticilerinin yapılandırmacı eğitim yaklaşımı ve programı hakkındaki görüşleri. İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(11), 47–64.
• Çiftçi S., Sünbül, A.M. ve Köksal, O. (2013). Sınıf öğretmenlerinin programa ilişkin yaklaşımlarının ve uygulamalarının eğitim müfettişlerinin görüşlerine göre değerlendirilmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (9), 281-295.
• Dursin, G, A. (2010). Görsel sanatlar dersinde yapılandırmacı yaklaşım ve öğretmen görüşleri. International Conference on New Trends in Education and Their Implications, Antalya-Turkey. Ersoy, A. (2005). İlköğretim bilgisayar dersindeki sınıf yerleşim düzeni ve öğretmen rolünün yapılandırmacı öğrenmeye göre değerlendirilmesi, The Turkish Online Journal of Educational Technology, 4(4), 170-181.
• Fosnot, C. T. (2007), Oluşturmacılık: Teori, perspektifler ve uygulama (2. Baskı), (S. Durmuş, Çev.), Nobel Yayın Dağıtım: Ankara.
• Gagnon, G.W., Collay, Jr., & Michelle, N. (2002), Constructivist learning desing. Erişim: http://www..Prainbow.con/cld/cldp.html
• Gömleksiz, M. N. (2007). Yeni ilköğretim programına ilişkin öğretmen görüşlerinin çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesi. Eğitim Araştırmaları dergisi, (27), 69–82.
• Gültekin, M., Karadağ, R. ve Yılmaz, F. (2007). Yapılandırmacılık ve öğretim uygulamalarına yansımaları. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7( 2), 503-528.
• Güven, S. (2008). Sınıf öğretmenlerinin yeni ilköğretim ders programlarının uygulanmasına ilişkin görüşleri. Milli Eğitim, 177, 224-236.
• Işıkoğlu, N. ve Baştürk, R., (2007). İlköğretim öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşımla ilgili öğretim stratejileri hakkındaki görüşleri. IV. Eğitimde Yeni Yönelimler Sempozyumu, Ankara. İnan, C. (2006). Matematik öğretiminde oluşturmacı yaklaşım uygulamasının örnekleri. D.Ü.Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 6, 40-50.
• Karadağ, E., Deniz, S., Korkmaz, T. ve Deniz, G. (2008). Eğitim yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı: sınıf öğretmenleri görüşleri kapsamında bir araştırma. U.Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, XXI (2), 383-402.
• Korkmaz, İ. (2006). Yeni İlköğretim Programının Öğretmenler Tarafından Değerlendirilmesi. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Kongresi içinde (s. 249-260). Ankara: Kök Yayıncılık.
• MEB raporu (2004). Taslak fen ve teknoloji programının değerlendirilmesi. Program Geliştirmede Yeni Yaklaşımlar Sempozyumu, Ankara.
• Morton, F. (1986). Phenomenograpy- a research approach to ınvestigating different understandings of reality. Journal of Tougth, 21(3), 28-49.
• Ocak, G. (2012). Öğretmenlerin yapılandırmacı öğrenme ortamı kurma başarılarının öğretmen ve öğretmen adaylarınca değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim, 37(166), 25-40.
• Önen, F., Erdem, A., Uzal, G. ve Gürdal, A.(2011). Öğretmenlerin yapılandırmacı programının uygulanabilirliğine ve alanla ilgili kitapların yeterliliğine ilişkin görüşleri: Tekirdağ Örneği. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED),5(2), 115- 137.
• Önen, F., Mertoğlu, H., Saka M., ve Gürdal, A.(2009). Hizmet içi eğitimin öğretmenlerin öğretim yöntem ve tekniklerine ilişkin bilgilerine etkisi: ÖPYEP örneği. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(3), 9-23.
• Özdemir, Y. ve Kıroğlu, K. (2011). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme kuramına ilişkin bilgi düzeyleri. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 265- 283.
• Özden, Y. (2005). Öğrenme ve öğretme (7.Baskı). PegemA Yayınları: Ankara.
• Özerbaş, M, A. (2007). Yapılandırmacı öğrenme ortamının öğrencilerin akademik başarılarına ve kalıcılığına etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(4), 609-635.
• Özkal, K., Tekkaya, C., Çakiroglu J., & Sungur, S. (2009). A conceptual model of relationships among constructivist learning environment perceptions, epistemological beliefs, and learning approaches. Learning And Individual Differences, 19(1), 71-79.
• Punch, K. F. (2005). Sosyal araştırmalara giriş: Nicel ve nitel yaklaşımlar: (Cev: Bayrak, D. Arslan, H. B. Ve Akyuz, Z.), Ankara, Siyasal Kitabevi.
• Rikers, R. M. J. P. ,Tamara van Gog, T.V., & Paas, F.(2008). The effects of constructivist learning environments: A commentary. Instr Sci,36, 463–467.
• Toraman , S. ve Alcı, B. (2013). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin yenilenen fen bilimleri dersi öğretim programına ilişkin görüşleri. EKEV Akademi Dergisi, 56, 11-22.
• Yangın, S. ve Dindar, H. (2007). The perceptions of teachers about the change on elemantary school science and technology curriculum. Hacettepe University Journal of Education,33, 240- 255.
• Yapıcı, M. ve Demirdelen, C. (2007). İlköğretim 4. sınıf sosyal bilgiler öğretim programına ilişkin öğretmen görüşleri. İlköğretim Online, 6(2), 204-212.
• Yapıcı, M. ve Leblebiciler, N. H. (2007). Öğretmenlerin yeni ilköğretim programına ilişkin görüşleri. İlköğretim Online, 6(3), 480-490.
• Yeşilyurt, E. (2011). Yapılandırmacı öğrenme temelli bir öğretim programının oluşturulmasına ilişkin öğretmen adaylarının görüşlerinin değerlendirilmesi.Turkish Studies- International Periodical For The Languages, Literature And History Of Turkish Or Turkic, 6(4), 865-885.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık: Ankara.
• Zengin, M. (2010). Temele alınan yaklaşımlar bağlamında yeni ilköğretim dkab öğretim programı. Değerler Eğitimi Dergisi, 8(19), 225-258.