SHAKESPEARE’İN OTHELLO ESERİNDE GÖRÜNEN VE GERÇEKLİK ARASINDAKİ ÇATIŞMA

Yıl 2019, Cilt: 8 Sayı: 1, 1 - 8, 30.06.2019

Seçil Erkoç

Öz

Shakespeare’in
en önemli trajedi oyunlarından biri olan Othello
(1622) insan ruhunun en karanlık köşelerine ışık tutarak, aşk, nefret ve
kıskançlık gibi güçlü duyguların eşini seven bir koca ve soğuk kanlı bir katil
arasındaki ayrımı nasıl ortadan kaldırdığını gözler önüne serer. Görünen ve
gerçeklik arasındaki çatışma üzerine oyununu inşa eden yazar, okuyucu/seyirciyi
her şeyin sadece göründüğünden ibaret olduğu yanılsamasının sebep olabileceği
olumsuz sonuçlara karşı uyarır. Dolayısıyla, oyundaki karakterleri göründüğü
gibi ele almak yerine, onlara atfedilen basmakalıp imgelerin ötesini görebilmek
amaçlanmaktadır. Bu bağlamda Desdemona’yı itaatkâr, sessiz ve pasif bir figür
olarak görmekten ziyade, onun babası Brabantio’ya karşı gelişi ve istediği
adamla evlenmeyi başarmasından hareketle cesur bir kadın olarak da görülmesi
gerektiği tartışılacaktır. Ayrıca, tıpkı İago gibi, Desdemona da kocasının
üzerindeki fiziksel ve duygusal etkisinin farkındadır ve bu sebeple Cassio’yu
kaybettiği pozisyona yeniden getirmek için kocasını ikna edeceğine dair söz
verir. Bu bağlamda, Desdemona’nın babası ve kocası tarafından temsil edilen
ataerkil düzenin katı kuralları içerisinden nasıl hareket etmesi gerektiğini
bilen bir kadın olduğu çıkarımında bulunmak mümkündür. Ancak, Desdemona
kendisini bekleyen trajik sondan kurtulamaz, çünkü Othello’nun gözleri
Desdemona’nın özünde nasıl biri olduğunu fark edemeyecek kadar perdelenmiştir.
Tüm bunlardan hareketle bu makalede ikiliklerin ötesini görebilmenin ve
karakterlere özgü çok-boyutluluğu değerlendirme imkânı sunacak farklı yorumlara
da açık olmanın önemi vurgulanacaktır. 

Anahtar Kelimeler

Shakespeare, Othello, Shakespeare trajedisi, Desdemona, Zahir, Gerçek

DISCREPANCY BETWEEN APPEARANCE AND REALITY IN SHAKESPEARE’S OTHELLO

Öz

As one of the greatest tragedies of Shakespeare, Othello (1622) sheds light on the
darkest corners of the human psyche in that it shows the way in which powerful
emotions such as love, hatred and jealousy blur the distinctions between a
loving husband and a cold-blooded murderer. Having based his play on the discrepancy
between appearance and reality, Shakespeare warns the reader/audience against
the dire consequences of taking everything at a face value. Therefore, rather
than interpreting the characters from a restricted point of view, it is
attempted to see through the stereotypical images ascribed to them.
Accordingly, instead of seeing Desdemona as an obedient, silent and passive
figure, it is argued that she is a courageous woman that can defy her father
Brabantio, for she manages to marry the man of her own choice. On the other
hand, just like Iago, Desdemona is aware of her physical and emotional
influence over her husband since she promises to use her charms on Othello so
that Cassio will regain his position. In this regard, it can be said that
Desdemona is a woman that knows how to move through the strict regulations of
the patriarchy that is represented by her father and her husband, respectively.
However, she cannot escape her tragic death because Othello is too blind to see
Desdemona’s true self. Hence, for the aim of this paper it is intended to
illustrate the importance of seeing through the binaries, and of welcoming
alternative interpretations that reveal the complexities pertinent to the
characters in the play.

Anahtar Kelimeler

Shakespeare, Othello, Shakespearean tragedy, Desdemona, Appearance, Reality

Kaynakça

• Ancona, Francesco Aristide. "'Honest' Iago and the evil nature of words." Journal of Evolutionary Psychology 26.1-2 (2005): 44+. Literature Resource Center. Web. 3 April 2019.
• Bates, Catherine. “Shakespeare’s tragedies of love.” The Cambridge Companion to Shakespearean Tragedy. Cambridge: Cambridge University, 2013. Ed. Claire McEachern. 195-217.
• Bradley, A. C. Shakespearean Tragedy. London: MacMillian, 1965.
• Drakakis, John.“Introduction.” Shakespearean Tragedy. London: Longman, 1992. 1-44.
• Golden, Leon. "Othello, Hamlet, and Aristotelian Tragedy." Shakespeare Quarterly 35.2 (Summer 1984): 45 pars. Rpt. in Shakespearean Criticism. Ed. Michelle Lee. Vol. 125. Detroit: Gale, 2009. Literature Resource Center. Web. 3 Apr. 2019.
• Green, André. “Othello: A tragedy of Conversion: Black Magic and White Magic.” Shakespearean Tragedy. Ed. John Drakakis. London: Longman, 1992. 316-352.
• Jordan, Hoover H. “Dramatic Illusion in Othello.” Shakespeare Quarterly. 1.3 (Jul., 1950): 146-152. JSTOR. Web. 31 March 2019.
• Kliger, Samuel. “Othello: The Man of Judgement.” Modern Philology. 48.4 (May, 1951): 221-224. JSTOR. Web. 31 March 2019.
• Leavis, F. R. “Diabolic Intellect and the Noble Hero.” Shakespeare: Othello. Ed. John Wain. London: MacMillan, 1994. 120-140.
• Mangan, Michael. A Preface to Shakespeare’s Tragedies. London: Longman, 1991.
• Nostbakken, Faith. Understanding Othello. London: Greenwood, 2000.
• Pryse, Marjorie. “Lust for Audience: An Interpretation of Othello.” ELH. 43.4 (Winter, 1976): 461-478. JSTOR. Web. 31 March 2019.
• Ridley, M. R. “Introduction.” Othello. London: Methuen, 1967. xv-lxx.
• Shakespeare, William. Othello. Ed. M. R. Ridley. London: Methuen, 1967.
• Shapiro, Stephen A. "Othello's Desdemona." The Design Within: Psychoanalytic Approaches to Shakespeare. Ed. M. D. Faber. 1970. 23 pars. Rpt. in Shakespearean Criticism. Ed. Dana Ramel Barnes. Vol. 35. Detroit: Gale, 1997. Literature Resource Center. Web. 3 April 2019.
• Wain, John. “Introduction.” Shakespeare: Othello. London: MacMillan, 1994. 11-35.