Öz
Yaşadığımız
yüzyılda yeni teknolojik değişimlerle birlikte, sosyal, ekonomik, kültürel ve
siyasal alanlarda birçok değişim yaşanmaktadır. Bu noktada değişime adapte
olan, bu sürece olumlu yaklaşan ve değişimi iyi yönetebilen siyasal aktörler
siyasal alanda başarılı oldukları görülmektedir.
İnternetin
sağladığı etkileşim ve çoklu ortam özelliği, bütün enformasyonlarda olduğu gibi
siyasal enformasyonun taşınmasında da “düzçizgisel ileti” akışından ve
“hipermetinselliğe” doğru bir akış sağlamaktadır. Bu sayede siyasal konularla
ilgili içerikler kolaylıkla yeniden üretilmekte, çoğaltılmakta, maliyetler
düşmekte, iletişim hızı, teknolojik bütünleşme ve etkileşim daha da
artmaktadır. Dolayısıyla hipermetinsellik özelliği interneti ve sosyal medyayı
siyasal iletişimde (özellikle algı oluşturma) kullanılan ideal bir iletişim
aracı haline getirmektedir.
İnternet
ve sosyal medya özellikle siyasetin bireyselleşmesinde, siyasal zihnin
inşasında ve siyasal davranışların şekillenmesinde (gençler üzerinde) önemli
bir bileşen olarak karşımıza çıkmaktadır. Çünkü siyasal içerikli bilgilere
çevrimiçi ulaşım özellikle genç nüfus içinde giderek yaygınlaşmaktadır.
Bu
noktada yapılacak çalışmada üniversitede öğrenim gören Türk gençliğinin sosyal
medyayı siyasal amaçlı kullanımlarını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Araştırma
Türkiye’de 1975 yılından beri yüksek öğretim faaliyetini sürdüren ve Doğu
Anadolu Bölgesi’nin en büyük yüksek öğretim kurumlarından birisi olan İnönü
Üniversitesi (14 Fakülte, 1’i
Devlet Konservatuvarı olmak üzere 2 yüksekokulu, 4 meslek yüksekokulu, 6
enstitü, 1 teknokent, 24 araştırma ve uygulama merkeziyle yaklaşık 41000
öğrenciye eğitim ve öğretim hizmeti veren)
öğrencileri ile sınırlı tutulmuştur. İnönü Üniversitesi öğrencilerinden
toplanan veriler ise SPSS paket programı ile analiz edilmiş ve sonuçlar
yorumlanmıştır.
Yapılan
alan araştırmasında ise gençlerin sosyal medyayı siyasal bilgi edinme, siyasal
katılma, siyasal etki ve siyasal özgürlükleri bağlamında kullandıkları ve
sosyal medyayı siyasal bilgi edinme amaçlı olarak kullanırken çok fazla
güvenilir bulmadıkları ortaya çıkmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Anık, C. (2015). Meşruiyetin Sosyal Psikolojisi Akademik Bakış Açısıyla Devlet, Derin Devlet ve Sokak. İstanbul, Kaknüs Yayınları
- Akdağ, M. (2009). İternetin Siyasal İletişimdeki Yeri Ve Önemi. Abdullah Özkan (Ed) Siyasal İletişim. İstanbul Tasam Yayınları, 293-308. Alemdar, Y.M, Köker, E. N. (2011). “Siyasi Partilerin 2007- 2011 Türkiye Genel Seçimlerinde Web Sitesi Kullanımı ve Karşılaştırmalı Analizi” Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Sayı: 3, 225-254.
- Balcı, Ş, Ahmet, Tarhan, Enes, B. (2013). Medya ve Siyasal Katılım. Konya, Literatürk Yayınları
- Bayraktutan, G, Binark, M, (2012). “Sosyal Medyada 2011 Genel Seçimleri:Nicel - Nitel Arayüzey İncelemesi”, Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi Temmuz 2012 Cilt 7 Sayı 3,5-29
- Berman , J. & Daniel J. W. (1997). Technology and Democracy Social Research 64 (3)1313-1322
- Bilişim Dergisi ( 2010). Siyasi Yer, Sosyal Medya Rüzgârının Farkında… Bilişim Derisi, Türkiye Bilişim Derneği Yayınları,38(127) 50-83.
- Bimber, B. (1999). The İnternet And Citizen Communication With Government: Does The Medium Matter? Political Communication. Sayı: 16. 332-350
- Binark, M. (2014). Siyasetin Yeni Hali. Vaka-İ Sosyal Medya. İstanbul, Kalkeon Yayınları.
- Çankaya, E. (2008). İktidar Bu Kapağın Altında- Gösteri Demokrasisinde Siyasal Reklamcılık. İstanbul, Boyut Yayıncılık.
- Davis, R. ( 2005). http://www.cjconline.ca/index.php/journal/article/view/1483/1601, Erişim Tarihi: 10.11.2007)
- Edelman (2010). (http://www.slideshare.net/EdelmanDigital/edelman-2010-capital-staffers-index. Erişim Tarihi:12.02.2016)
- Gürbüz, E, İnal, M.E. (2004). Siyasal Pazarlama-Stratejik Bir Yaklaşım. Ankara, Noel Yayın Dağıtım.
- Holt, K, Shehata A, Strömback, J, Elisabet, L. (2013). Ageand Effects Of News Media Attention And Social Media Use On Political İnterest And Participation: Do Social Media Function As Leveller? European Journal Of Communication, 28 (1): 19-34
- Kaid, L.L. (2002). Political Advertising Ond İnformation Seeking: Comparing Exposure Via Triditial And İnternet Cannels. Journal Of Advertising 31(1): 27-35
- Kamarck, E.C. (1999). Campaing On The İnternet İn The Election Of 1998. Democracy.Com? Governance İn A Network World. Kamarck, Elaine Ciulla & Joseph S. Nye (Ed) Hollis Publishing, Hollis
- Malchow, H. (2003). Direct Mail Vs.Tv. Campaing Cost Comprassion. Ronal A. Faucheux (Ed.) Winning Election-Political Campaing Management, Strategy And Tactics, New York: M.Evans And Company Inc. Pp. 352-355
- Newell, L.J. (2001) “Italian Political Parties on the Web”, The Harvard International Journal of Press/Politics,.
- Stranberg, K. (2005). Town Hall Meeting Fort He Masses Or Social Clubs Fort He Motivated, A Study Of Citizens, Discussion On The İnternet, World Political Science Review (1)1
- Timisi, N. (2003). Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi. Ankara, Dost Yayınevi.
- Topbaş, H. (2012). Siyasal Liderlerin Seçmenlerin Görüş Alanına Girme Kapasitesi Ve Gençlerin Algısı Üzerine Bir Değerlendirme, II. Uluslararası İletişim Sempozyumu, Manas Üniversitesi, 1282-1299.
- Yıldız, N. ( 2002). Türkiye’de Siyasetin Yeni Biçimi: Liderler, İmajlar, Medya, Ankara Phoenix Yayınları.
- Yılmaz, M. (2008). Politik İletişim Sürecinin Dijital İletişim Teknolojisi Olarak İnternet: Yeni Olanaklar, Stratejiler Ve Beklentiler, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Öz
Many changes have taken place in social,
economic, cultural and political fields along with the new technological
changes in the present century. At this point, it is seen that the political
actors who adapt to the change, approach this process positively and manage the
change well are successful in the political field.
The interaction and multimedia features
provided by the Internet have also provided a flow from "linear
transmission” to "hypertextuality" in the transport of political
information as in all information. In this way, the contents related to
political issues have been easily reproduced, costs have been reduced and communication
speed, technological integration and interaction have increased. Therefore, the
feature of hypertextiveness have made the internet and social media an ideal
means of communication used in political communication (especially perception
creation).
The aim of this study is to reveal the
use of social media for political purposes by Turkish youth studying at
university. The study was designed as a quantitative study and the data were
collected with the survey technique, which is frequently used in field
researches. The research was limited to İnönü University students and the
collected data were analyzed and interpreted with SPSS 15 package program.
As a result of the field research, it was
concluded that the students who participated in the research were mostly
interested in political issues from the social media but the most trusted
political information source for students was television. In addition, it was
found out that young people mostly use social media for “acquiring political
information”, "joining the political system”, "being influenced by
political issues” and "giving themselves freedom in the political field”
in the political context according to the results of the factor analysis. In
addition, it was observed that there was no significant difference between age,
type of education, income, class they studied and the factor of using social
media for political information in the study.
Anahtar Kelimeler
Political Communication Political Knowledge Political Participation
Kaynakça
- Anık, C. (2015). Meşruiyetin Sosyal Psikolojisi Akademik Bakış Açısıyla Devlet, Derin Devlet ve Sokak. İstanbul, Kaknüs Yayınları
- Akdağ, M. (2009). İternetin Siyasal İletişimdeki Yeri Ve Önemi. Abdullah Özkan (Ed) Siyasal İletişim. İstanbul Tasam Yayınları, 293-308. Alemdar, Y.M, Köker, E. N. (2011). “Siyasi Partilerin 2007- 2011 Türkiye Genel Seçimlerinde Web Sitesi Kullanımı ve Karşılaştırmalı Analizi” Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Sayı: 3, 225-254.
- Balcı, Ş, Ahmet, Tarhan, Enes, B. (2013). Medya ve Siyasal Katılım. Konya, Literatürk Yayınları
- Bayraktutan, G, Binark, M, (2012). “Sosyal Medyada 2011 Genel Seçimleri:Nicel - Nitel Arayüzey İncelemesi”, Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi Temmuz 2012 Cilt 7 Sayı 3,5-29
- Berman , J. & Daniel J. W. (1997). Technology and Democracy Social Research 64 (3)1313-1322
- Bilişim Dergisi ( 2010). Siyasi Yer, Sosyal Medya Rüzgârının Farkında… Bilişim Derisi, Türkiye Bilişim Derneği Yayınları,38(127) 50-83.
- Bimber, B. (1999). The İnternet And Citizen Communication With Government: Does The Medium Matter? Political Communication. Sayı: 16. 332-350
- Binark, M. (2014). Siyasetin Yeni Hali. Vaka-İ Sosyal Medya. İstanbul, Kalkeon Yayınları.
- Çankaya, E. (2008). İktidar Bu Kapağın Altında- Gösteri Demokrasisinde Siyasal Reklamcılık. İstanbul, Boyut Yayıncılık.
- Davis, R. ( 2005). http://www.cjconline.ca/index.php/journal/article/view/1483/1601, Erişim Tarihi: 10.11.2007)
- Edelman (2010). (http://www.slideshare.net/EdelmanDigital/edelman-2010-capital-staffers-index. Erişim Tarihi:12.02.2016)
- Gürbüz, E, İnal, M.E. (2004). Siyasal Pazarlama-Stratejik Bir Yaklaşım. Ankara, Noel Yayın Dağıtım.
- Holt, K, Shehata A, Strömback, J, Elisabet, L. (2013). Ageand Effects Of News Media Attention And Social Media Use On Political İnterest And Participation: Do Social Media Function As Leveller? European Journal Of Communication, 28 (1): 19-34
- Kaid, L.L. (2002). Political Advertising Ond İnformation Seeking: Comparing Exposure Via Triditial And İnternet Cannels. Journal Of Advertising 31(1): 27-35
- Kamarck, E.C. (1999). Campaing On The İnternet İn The Election Of 1998. Democracy.Com? Governance İn A Network World. Kamarck, Elaine Ciulla & Joseph S. Nye (Ed) Hollis Publishing, Hollis
- Malchow, H. (2003). Direct Mail Vs.Tv. Campaing Cost Comprassion. Ronal A. Faucheux (Ed.) Winning Election-Political Campaing Management, Strategy And Tactics, New York: M.Evans And Company Inc. Pp. 352-355
- Newell, L.J. (2001) “Italian Political Parties on the Web”, The Harvard International Journal of Press/Politics,.
- Stranberg, K. (2005). Town Hall Meeting Fort He Masses Or Social Clubs Fort He Motivated, A Study Of Citizens, Discussion On The İnternet, World Political Science Review (1)1
- Timisi, N. (2003). Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi. Ankara, Dost Yayınevi.
- Topbaş, H. (2012). Siyasal Liderlerin Seçmenlerin Görüş Alanına Girme Kapasitesi Ve Gençlerin Algısı Üzerine Bir Değerlendirme, II. Uluslararası İletişim Sempozyumu, Manas Üniversitesi, 1282-1299.
- Yıldız, N. ( 2002). Türkiye’de Siyasetin Yeni Biçimi: Liderler, İmajlar, Medya, Ankara Phoenix Yayınları.
- Yılmaz, M. (2008). Politik İletişim Sürecinin Dijital İletişim Teknolojisi Olarak İnternet: Yeni Olanaklar, Stratejiler Ve Beklentiler, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2019 |
| Gönderilme Tarihi | 17 Temmuz 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 8 Sayı: 2 |
İnönü Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.