Investigation of the Clinical Features and Forensic Reports of Children Referred to A University Hospital Child Psychiatric Clinic for Forensic Psychiatric Evaluation: A Two-Year Retrospective Evaluation

Yıl 2022, , 893 - 902, 14.11.2022

Arzu Çalışkan Demir

https://doi.org/10.33715/inonusaglik.1103228

Öz

The gradual increase in the number of forensic events involving children has made forensic psychiatric evaluation even more important in this group. In this study, it was aimed to retrospectively examine the demographic characteristics, psychiatric diseases, intelligence levels, reasons for requesting forensic reports, and reports prepared by our clinic of children who were referred to a university hospital child psychiatry outpatient clinic for forensic psychiatric evaluation in the last 2 years. In the evaluation made for this purpose, 55 children were included in the study. In the analysis, it was determined that 61.8% of the children were male, the most common psychiatric diagnoses of the participants were conduct disorder and Attention Deficit Hyperactivity Disorder, 70.9% of the cases consisted of juvenile delinquents, and the most common complaint was about abuse. When compared in terms of gender, it was found that the application and victimization related to the abuse incident were higher in the girls, and the application and delinquency related to the injury incident were higher in the males. These results indicate that knowing the risk factors and other accompanying conditions in children, which tended towards crime, and victims may contribute to taking necessary precautions by protecting the child, family, and society.

Anahtar Kelimeler

Child, Adolescent, Forensic, Psychiatry

BİR ÜNİVERSİTE HASTANESİ ÇOCUK PSİKİYATRİ POLİKLİNİĞİNE ADLİ PSİKİYATRİK DEĞERLENDİRME İÇİN YÖNLENDİRİLEN ÇOCUKLARIN KLİNİK ÖZELLİKLERİ VE ADLİ RAPORLARININ İNCELENMESİ: İKİ YILLIK RETROSPEKTİF DEĞERLENDİRME

Öz

Çocukları da kapsayan adli olayların sayısının giderek artması bu grupta adli psikiyatrik değerlendirmeyi daha da önemli kılmıştır. Bu çalışmada bir üniversite hastanesi çocuk psikiyatri polikliniğine son 2 yılda adli psikiyatrik değerlendirme için yönlendirilen çocukların demografik özelliklerinin, psikiyatrik hastalıklarının, zekâ düzeylerinin, adli rapor istem nedenleri ve kliniğimiz tarafından düzenlenen raporlarının geriye dönük incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla yapılan değerlendirmede çalışmaya 55 çocuk dâhil edilmiştir. Yapılan analizde çocukların %61.8’inin erkek cinsiyette olduğu, katılımcıların en sık aldıkları psikiyatrik tanıların davranım bozukluğu ve Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu olduğu, olguların %70.9’unun suça sürüklenen çocuklardan oluştuğu, en sık istismar olayı ile ilgili başvuru olduğu belirlenmiştir. Cinsiyet açısından karşılaştırıldığında ise istismar olayı ile ilgili başvuru ve mağdur olma kızlarda, yaralama olayı ile ilgili başvuru ve suça sürüklenme erkeklerde daha yüksek bulunmuştur. Bu sonuçlar suça sürüklenen çocuklarda ve mağdurlarda risk faktörlerinin ve eşlik eden diğer durumların bilinmesinin çocuğu, aileyi ve toplumu koruyarak gerekli tedbirlerin alınmasına katkıda bulunabileceğine işaret etmektedir.

Anahtar Kelimeler

Çocuk, Ergen, Adli, Psikiyatri

Kaynakça

• Aksu, H., Demirkaya, S. K., Özgür, B. G. ve Gün, B. (2013). Aydın ilinde bir yıldaki çocuk ve ergen adli olguların değerlendirilmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 14, 369-377.
• Bağ, Ö. ve Alşen, S. (2017). Çocuk izlem merkezinde cinsel istismarın değerlendirilmesi: Bir merkezin bir yıllık deneyimi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 18 (1), 62-68.
• Biçer, Ü., Tırtıl, L., Kurtaş, Ö. ve Aker, T. (2011). Adli psikiyatri: Birinci Basamakta Adli Tıp içinde (ss. 242-252). İstanbul: İstanbul Tabip Odası.
• Bilaç, Ö., Şentürk, P. B., Orhon, Z. ve Bayrak, A. (2014). Suça sürüklenen çocukların suç ve tanı dağılımlarının incelenmesi: Kesitsel bir araştırma. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 21, 115-122.
• Bilginer, Ç., Hesapçioglu, S. T. ve Kandil, S. (2013). Çocukluk çagi cinsel ıstismari: magdur ve sanik açisindan çok yönlü bakis/Sexual abuse in childhood: A multi-dimentional look from the view point of victims and perpetrators. Dusunen Adam Dergisi, 26(1), 55-64.
• Cantürk, G. (2005). Çocuk suçluluğunda adli psikiyatrik değerlendirme. Sted Dergisi, 14, 31–34.
• Demir, Ö. F., Aydın, K., Turan, F., Yurtseven, A., Erbil, B. ve Gülalp, B. (2013). Analysis of pediatric forensic cases presented to emergency department. Türk Pediatri Arşivi, 48(3), 235-40.
• Eyüboğlu, M. ve Eyüboğlu, D. (2018). Suça sürüklenen çocuklarda psikiyatrik bozukluklar, sosyodemografik özellikler ve risk faktörleri. Klinik Psikiyatri Dergisi, 21(1), 7-14.
• Gümüştaş, F., Yulaf Y., Gökçe S., Sağlam S.ve Kütük E. K. (2014). Adıyaman ilinde çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine yönlendirilen adli olguların bir yıllık geriye dönük incelenmesi. Cukurova Medical Journal, 39, 280-289.
• Güler, G., Yıldırım, V., Kütük, M. Ö. ve Toros, F. (2016). Adli psikiyatrik değerlendirme ve çocuk ile iletişim. The Bulletin of Legal Medicine, 21(2), 98-106.
• Güler, G. (2017). Suça sürüklenen çocukların biyopsikososyal değerlendirilmesi. Türkiye Klinikleri Journal of Child Psychiatry-Special Topics, 3(3), 220-224.
• Güler, G., Sungur, M. A. ve Kütük, M. Ö. (2018). Suça sürüklenen çocukların klinik ve sosyodemografik özelliklerinin değerlendirilmesi. Adli Tıp Bülteni, 23, 39–46.
• Karadag, M., Akkaya, C., Gümüşlü, A., Topal, Z. ve Gökçen, C. (2021). Bir üniversite hastanesi çocuk ve ergen ruh sağlığı ve hastalıkları kliniğinde değerlendirilen adli olguların sosyodemografik ve klinik özelliklerinin incelenmesi. Dicle Tıp Dergisi, 48(1), 187-196.
• Kurtuluş, A., Salman, N., Günbet, G., Bora, B., Cenger, C. D. ve Kemalettin, A. (2009). Denizli ilinde 12-15 yaş arasındaki suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi, (1), 8-14.
• Loeber, R. ve Pardini, D. (2008). Neurobiology and the development of violence: common assumptions and controversies. Philosophical Transactions of The Royal Society B Biological Sciences, 363, 2491- 2503.
• Mcreynolds, L. S., Schwalbe, C. S. ve Wasserman, G. A. (2010). The Contribution Of Psychiatric Disorder To Juvenile Recidivism. Criminal Justice and Behavior, 37, 204-216.
• Schubert, C. A., Mulvey, E. P. ve Glasheen, C. (2011). Influence of mental health and substance use problems and criminogenic risk on outcomes in serious juvenile offenders. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 50, 925-37.
• Soysal, H. (2012). Çocuklarda ceza sorumluluğu. İstanbul; Adli Psikiyatri Kitabı içinde (ss. 72-74).
• Şahin, N., Yeniçeri, E. N.ve Balcı, Y. (2015). Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi eğitim araştırma hastanesi çocuk ve ergen ruh sağlığı ve hastalıkları polikliniğine başvuran adli olguların değerlendirilmesi. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Tıp Dergisi, 2(1), 10-21.
• Toğrol, B. (1974). RB cattell zekâ testinin 2a ve 2b formlari ile porteus labirenti zekâ testinin 1300 Türk çocuğuna uygulanmasi. Psikoloji Çalışmaları, 11, 1-32.
• Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), (2020). 2 Nisan 2022 tarihinde https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Guvenlik-Birimine-Gelen-veya-Getirilen-Cocuk-Istatistikleri-2020-37200 adresinden erişildi.
• Wang, X., Blomberg, T. G. ve Li, S. D. (2005). Comparison of the educational deficiencies of delinquent and nondelinquent students. Evaluation Review, 29(4), 291–312.
• Yüksel, T. (2019). Bir üniversite hastanesi çocuk psikiyatrisi polikliniğinde değerlendirilen suça sürüklenen çocuklar. Dicle Medical Journal, 46, 559-65.