Üniversitede Öğrenim Gören Hentbolcuların Serbest Zaman Tatmin ve Yaşam Doyum Düzeylerinin İncelenmesi

Yıl 2018, Cilt: 4 Sayı: 2, 50 - 60, 28.02.2019

Fatih Yaşartürk , Burak Bilgin

Öz

Çalışmanın amacı, üniversitede öğrenim gören hentbolcuların serbest zaman
tatmin ve yaşam doyum düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesidir.
Çalışmanın evrenini, 2015-2016 akademik yılında üniversitelerarası hentbol
müsabakalarına katılan sporcular oluşturmaktadır. Örneklem grubunu 2015-2016
akademik yılında üniversitelerarası 2. lig hentbol müsabakalarına katılan 85
hentbolcu (yaş ortalaması Xyaş=18.86±1.20) oluşturmaktadır.

Çalışmada, mevcut durumu ortaya çıkarmak amacıyla betimsel tarama modeli
kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak, araştırmacılar tarafından hazırlanan
kişisel bilgi formu, Beard ve Ragheb (1980) tarafından geliştirilen ve Türkçeye
uyarlaması çalışması Karlı ve diğerleri (2008) tarafından yapılan “Serbest
Zaman Tatmin Ölçeği” (SZTÖ), Diener, Emmons, Larsen ve Griffin (1985)
tarafından geliştirilen ve Türkçeye uyarlaması Köker ve Yetim (1991) tarafından
yapılan Yaşam Doyumu Ölçeği (YDÖ) kullanılmıştır. Verilerin analizinde frekans,
yüzde, t-Testi ve pearson korelasyon testleri kullanılmıştır.

Araştırmanın bulgularında, cinsiyet değişkenine göre t-Testi sonucunda SZTÖ
ve YDÖ alt boyutları arasında anlamlı farklılık tespit edilmemiştir
(p>0,05). Yaş değişkenine göre korelasyon analizi sonuçlarında SZTÖ ve YDÖ
toplam puan ortalamalarında anlamlı ilişki bulunmamıştır (p>0,05). STZÖ ve
YDÖ alt boyutları arasında yapılan korelasyon analizi sonucunda YDÖ ile
“Eğitim, Fizyolojik, Estetik, Rahatlama, Sosyal ve Psikolojik” alt boyutlarında
pozitif yönde ve orta düzeyde anlamlı ilişki bulunmuştur (p˂0,05).

Sonuç olarak, üniversitelerarası hentbol müsabakalarına katılan 2. lig
hentbolcularının serbest zaman etkinliklerinden Eğitim, Fizyolojik, Estetik,
Rahatlama, Sosyal ve Psikolojik alt boyutlarında tatmin elde etmektedir.
Üniversitede öğrenim gören hentbolcuların serbest zaman faaliyetlerine
katılımıyla beraber tatmin ve paralel olarak yaşam doyumunda artış
görülmektedir. Dolayısıyla serbest zaman etkinlikleri hentbolcular üzerinde
olumlu yönde etki bırakmakta ve yeterli düzeyde doyuma ulaştığı söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Serbest zaman tatmin, Yaşam doyum, hentbolcular

Kaynakça

• Akal, D. Ç. (2005). Evde yaşayan yaşlı bireylerin yaşam kalitesine etki eden etmenlerin değerlendirilmesi. Yüksek lisans tezi. Cumhuriyet Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sivas.
• Akandere, M., Acar, M., & Baştuğ, G. (2009). Zihinsel ve fiziksel engelli çocuğa sahip anne ve babaların yaşam doyumu ve umutsuzluk düzeylerinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22, 23-32.
• Alpar, R. (2001). Spor bilimlerinde uygulamalı istatistik. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Ardahan, F., & Yerlisu, L. T. (2010). Üniversite öğrencilerinin serbest zaman tatmin düzeylerinin cinsiyete ve gelire göre incelenmesi. Spor Bilimleri Dergisi, 21(4), 129-136.
• Atasoy, G. D. (2014). Beden eğitimi öğretmenlerinin yaşam doyumu düzeyleri ve serbest zamana yönelik tutumları. Yüksek lisans tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Avşaroğlu, S., Deniz, M. E., & Kahraman, A. (2005). Teknik öğretmenlerde yaşam doyumu iş doyumu ve mesleki tükenmişliğin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14, 115-129.
• Beard, J.G., & Ragheb, M.G. (1980). Measuring leisure satisfaction. Journal of Leisure Research, 12(1), 20-33.
• Beard, J.G., & Ragheb, M.G. (1992). Measuring leisure interests. Journal of Park and Recreation Administration, 10(2), 1-13.
• Bilge, F., Sayan, A., & Kabakçı, Ö. F. (2009). Aile mahkemesi uzmanlarının meslek doyumları, yaşam doyumları ve ilişkilere yönelik inançlarının incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(32), 20-31.
• Bulut, N. (2007). Okul psikolojik danışmanlarının yaşam doyumu, stresle başa çıkma stratejileri ve olumsuz otomatik düşünceleri arasındaki ilişkiler. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(27), 1-13.
• Cenkseven F, Akbaş T. (2007). Üniversite öğrencilerinde öznel ve psikolojik iyi olmanın yordayıcılarının incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(27), 43-65.
• Çakır, O.V. (2017). Üniversite öğrencilerin serbest zaman doyum düzeyleri ile serbest zaman yönetimleri arasındaki ilişki. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 2(3), 17-27.
• Demir, M., & Demir S. Ş., (2014). İşgörenlerin serbest zaman gereksinimi ve serbest zaman doyumunu etkileyen faktörler. İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 2(3), 74-84.
• Diener, E., Emmons, R. A., Larsen, R. J., & Griffin, S. (1985). The Satisfaction with Life Scale. Journal of Personality Assessment, 49, 71-75.
• Gökçe, H. (2015). Rekreasyonel etkinliklerin üniversiteye giriş sınavına hazırlanan bireylerin öz-yeterlik sınav kaygısı ve serbest zaman doyum düzeyleri üzerine etkisi, Doktora tezi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Gündoğar D, Gül S S, Uskun E, Demirci S & Keçeci D. (2007). Üniversite öğrencilerinde yaşam doyumunu yordayan etkenlerin incelenmesi. Klinik Psikiyatri, 10, 14-27.
• Hintikka, J. (2001). Religious attendance and life satisfaction in the Finnish general population. Journal of Psychology and Theology, 29(2), 158-167.
• Huang C.Y. (2003). The relationships among leisure participation. leisure satisfaction, and life satisfaction of college students in taiwan. PHD Thesis, University of the Incarnate Word, Faculty of the Graduate School.
• Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Karlı, Ü., Polat, E., Yılmaz, B., & Koçak, S. (2008). Serbest zaman tatmin ölçeği’nin (SZTÖ-uzun versiyon) geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Spor Bilimleri Dergisi, 19(2), 80-91.
• Kılbaş, Ş. (2004). Rekreasyon Boş Zamanı Değerlendirme. (3. Baskı). Ankara: Nobel Yayınevi.
• Köker, S. (1991). Normal ve Sorunlu Ergenlerin Yaşam Doyumu Düzeyinin Karşılaştırılması. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
• Lu L, & Hu C.H. (2005). Personality, leisure experiences and happiness. Journal of Happiness Studies, 6, 325- 342.
• Neugarten, B., Havighurst, R., & Tobin, S. (1961). The measurement of life satisfaction. Journal of Gerontology, 76, 134-143.
• Özer, M., & Karabulut, Ö. Ö. (2003). Yaşlılarda yaşam doyumu. Geriatri, 6(2), 72-74.
• Rojek, C. (2013). Capitalism and Leisure Theory (Routledge Revivals). NY: Routledge.
• Siegenthaler, K.L., & O'Dell, I. (1998). Meeting the leisure needs of families. Journal of Parks and Recreation, 33(12), 38-43.
• Siegenthaler, K.L., & O'Dell, I. (2000). Leisure attitude, leisure satisfaction, and perceived freedom in leisure within family dyads. Leisure Sciences, 22(4), 281-296.
• Tümkaya, S. (2011). Humor styles and socio-demographic variables as predictors of subjective well-being of Turkish university students. Education and Science, 36(160), 158-170.
• Wang, E.S.T., Chen, L.S.L., Lin, J.Y.C., & Wang, M.C.H. (2008). The relationship between leisure satisfaction and life satisfaction of adolescents concerning online games. Adolescence, 43(169), 177-184.
• Yaşartürk, F., Bilgin, Ü., & Yaman, M. (2017). Determination of the recreative tendencies of high school and college students (Bartın Province Sample). The Online Journal of Recreation and Sport, 6(1), 17-31
• Yetim, Ü. (1991). Kişisel projelerin organizasyonu ve örüntüsü açısından yaşam doyumu, Yayımlanmamış doktora tezi, Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Yiğit, İ (2018). Üniversite topluluklarında rekreatif faaliyetlere katılan bireylerin serbest zaman tatmin düzeylerinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İnönü Üniversitesi, Malatya.