Leisure Time Management and the Attitudes of Disabled Athletes

Yıl 2017, Cilt: 5 Sayı: 4, 302 - 318, 17.12.2017

İ. Bülent Fişekçioğlu Arif Özsarı

Öz

This
scientific study was done in order to evaluate the leisure time management
ability and the related attitudes of disabled athletes. The average age is
25,06 ± 8,68, from the branches of athleticism, bocce, football, golfball,
table tennis, chess, Wheel chair basketball, tennis, volleyball, and swimming
in Osmaniye totally fifty disabled athletes four of them are physically
handicapped, fourteen of them are partially-sighted, thirteen of them are
hearing impaired, and nineteen of them are mentally disabled participated in
this study voluntarily. In order to collect data in this study, a two phased
survey was made with the help of the trainers and the companions of the
athletes. The first phase of the survey comprises of the questions predicting
the demographic features of the athletes (age, gender, sporting year, education
of family and self etc.). In the second phase of the survey the leisure time
management scale developped by those namely Wang, Kao, Huan, and Wu (2011) was
used. The scale's adaptation to Turkish and validity – reliability checks were
made by Akgül and Karaküçük (2015). The homogeneity and the analysis of the
variance of the data were tested by way of descriptive statistics and for the
binary comparisons Mann-Whitney U test, for the multiple comparisons Kruskal
Wallis-H test and for the detection of difference source Tamhane’sT2 test were
used. In conclusion, It can be stated that the studies related to the leisure
time management ability and the related attitudes of disabled athletes are
rather limited in the literature and male and female athletes differentiate
from each other in a meaningful way and generally the disabled athletes become
significantly different in the aspects of category, educational level, parental
educational level, and their sporting history and as the level of educational
and the sportive experience increase, the leisure time management becomes
better. 

Anahtar Kelimeler

Leisure time, Leisure time management, Disabled athletes

Kaynakça

• Açak M, Kaya O (2015). İşitme engelli ve işitme engelli olmayan futbolcuların benlik saygıları ve saldırganlık düzeylerinin incelenmesi. İnönü Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2(2):1-11.
• Akatay A (2003).Örgütlerde zaman yönetimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü Dergisi,10:271-280.
• Akgül BM (2011).Farklı kültürlerdeki bireylerin boş zaman aktivitelerine yönelik tutumlarının değerlendirilmesi: Ankara-Londra örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Akgül BM, Karaküçük S (2015). Boş zaman yönetimi ölçeği: geçerlik-güvenirlik çalışması. International Journal of Human Sciences, 12(2):1867-1880.
• Akgül BM, Yenel İF, Karaküçük S(2016). Evaluating free time management and its relation to life satisfaction, most participated leisure activities and gender among colllege students in Turkey. Social Sciences and Humanities Journal,11(2):1-18.
• Akyürek G (2011). Engelli kişilerin toplumsal katılımlarını etkileyen faktörlerin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Akyüz H (2015). Üniversite öğrencilerinin boş zaman faaliyetlerine yönelik tutumlarının incelenmesi (Bartın üniversitesi örneği), Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Bartın Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
• Akyüz H, Türkmen M (2016). Üniversite öğrencilerinin boş zaman faaliyetlerine yönelik tutumlarının incelenmesi (Bartın üniversitesi örneği), International Journal of Science Culture and Sport, August, 4 (Special Issue 1), 340-357.
• Alay S, Koçak S (2003). Üniversite öğrencilerinin zaman yönetimleri ile akademik başarıları arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 35,326-335.
• Altergoot K, McCreedy CC (1993). Gender and family status across the life: Constraints on five types of leisure, Loisir et Societe/Society and Leisure, 16(1):151-179.
• Arslan S (2011). Serbest zaman kullanımı: Sıradan serbest zaman etkinlikleri ve sistemli serbest zaman etkinlikleri. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2):1-10.
• Bahar HH (2008).Cinsiyet ve branşa göre eğitim fakültesi öğrencilerinin serbest zaman etkinlikleri (Erzincan eğitim fakültesi örneği). Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi,10(2):117-140.
• Balcı A (1990). Zaman yönetimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi,23(1):92-102.
• Birol ŞS (2014). Sportif rekreasyon uygulama politikaları üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Bittman M,Wajcman J (2000). The rushhour: The character of leisure time and gender equity. Social Forces, 79(1):165-189.
• Broadhurst R (2001). Managing environments for leisure and recreation. Routledge 11 New Fetter Lane, London,12.
• Caz Ç, Tunçkol HM (2013). Beden eğitimi ve spor öğretmeni adaylarının zaman yönetimi becerilerinin incelenmesi. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 8(2):23-29.
• Chin-Shyang S, Cheng-pin H (2012). A study on the relationship among free-time management, leisure constraints and leisure benefits of employees in resort hotel. The Journal of Global Business Management, 8(1):166-174.
• Chen CC, Cheng CH, Lin SY (2013). The relationship among leisure involvement, leisure benefits, and happiness of elementary school teachers in Tainan county, International Research in Education,1(1):29-51. http://dx.doi.org/10.5296/ire.v1i1.3970
• Culp RH (1998). Adolescent girls and outdoor recreation: A case study examining constraints and effective programming. Journal of LeisureResearch,30(3):356-379.
• Çağlıyan V, Göral R (2009).Zaman yönetimi becerileri: Meslek yüksek okulu öğrencileri üzerine bir değerlendirme. KMU İİBF Dergisi,11(17):174-189.
• Çelebioğlu K, İlgar Y (2016). İşitme engelli yetişkin bireylerde serbest zaman aktivitelerine katılım ve bakış açılarının incelenmesi. 1. Engellilik Araştırmaları Kongresi. Ankara.
• Çelik G (2011). Kamu Kuruluşlarında çalışan engelli bireylerin serbest zaman engellerinin ve tatmin düzeylerinin incelenmesi(Antalya merkez örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.
• Çınarlı S, Ersöz G (2010). Engellilere yönelik spor hizmetlerinin gelişimi açısından sponsorluk ve vergisel düzenlemelere ilişkin öneriler. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,2(12):141-156.
• Çıplak E (2004). İlköğretim 2.kademe öğrencilerinin saldırgan davranışlar gösterme düzeylerine göre boş zaman değerlendirme etkinliklerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Demir C, Demir N (2006). Bireylerin boş zaman faaliyetlerine katılmalarını etkileyen faktörler ile cinsiyet arasındaki ilişki: Lisans öğrencilerine yönelik bir uygulama. Ege Akademik Bakış Dergisi,1(6):36-48.
• Dinçay H (2010). The relationship between physical activity levels and time management skills among selected univesity students. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Doğru E (2017). Yaşlı hastalarda aktif boş zaman kullanımının biyopsikososyal sağlığa etkisinin değerlendirilmesi. Aile Hekimliği Uzmanlık Tezi, Yıldırım Beyazıt Üniversitesi, Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Aile Hekimliği Kliniği, Ankara.
• Droomers M, Schrijvers CTM, Mackenbach JP (2001). Educational level and decreases in leisure time physical activity: Predictors from the longitudinal globe study. J. Epidemiol Community Health,55(8):562-568.
• Ekici S (1997). Yükseköğretim gençliğinin serbest zamanlarını değerlendirme alışkanlıkları ve turizme katılımları üzerine bir araştırma (Muğla ili örneği).Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Engelliler Hakkında Kanun (2005). Kanun no:5378, Türkiye Cumhuriyeti Resmi Gazete, 25868.
• Erdul G (2005). Üniversite öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri ile kaygı düzeyleri arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• Ergun N (2011). Bedensel engellilerde sportif aktiviteler ve klasifikasyon. I. Uluslararası Katılımlı Engellilerde Beden Eğitim ve Spor Kongresi,5-7 Mayıs, Konya.
• Güçlü N (2001). Zaman yönetimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi,25(25):87-106.
• Gümüşgül O (2013). Avrupa Birliğine üye ülkelerde ve Türkiye’de öğrenim gören üniversite öğrencilerinin zaman yönetimi anlayışlarının farklı değişkenler açısından incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Kütahya.
• Işık U (2014). Beden eğitimi ve spor yüksekokulunda okuyan ciddi boş zaman katılımcılarının kişilik özelliklerinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Kütahya.
• İlhan EL, Kırımoğlu H, Çokluk GF (2013.) The effect of special physıcal education and sports program on the quality of life of the children with mental retardation. Niğde University Journal of Physical Education And Sport Sciences,7(1):1-8.
• Karakoç Ö,Çoban B, Konar N (2012). İşitme engelli milli sporcular ile spor yapmayan işitme engellilerin benlik saygısı düzeylerinin karşılaştırılması. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi,14(1):12-17.
• Karakullukçu ÖF (2009). Adalet bakanlığı çalışanlarının eğitim düzeylerine göre boş zaman değerlendirme alışkanlıkları. YayınlanmamışYüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Karaküçük S (1997). Rekreasyon boş zamanları değerlendirme-kavram, kapsam ve bir araştırma. Seren Ofset, Genişletilmiş İkinci Baskı, Ankara,27-51.
• Kaya S, Erdem R (1998). Zaman yönetimi. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 7(2):99-120.
• Kaya S (2003). Yetiştirme yurtlarında kalan gençlerin boş zaman değerlendirme eğilimi ve etkinliklerin sosyalleşmeye etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Kılbaş Ş (2001a). Rekreasyon-boş zamanı değerlendirme. Anaca Yay., Adana,14-19.
• Kılbaş Ş (2010b). Rekreasyon-boş zamanı değerlendirme. Gazi Kitapevi, Ankara,5.
• Klerk DN, Bevan-Dye LA (2014). Free-time management amongst generation y students. Mediterranean Journal of Social Sciences, 5(21):11-18.
• Kocabaş İ, Erdem R (2006). Yönetici adayı öğretmenlerin kişisel zaman yönetimi davranışları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,13(2):203–210.
• Koçak E (2016). Zihinsel engelli ergenlerde sportif rekreasyon aktivitelerinin benlik saygısına etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Lloyd C, King R, Lampe J, McDougall S (2001) The leisure satisfaction of people with psychiatric disabilities, Psychiatric Rehabilition Journal,25(2):107-113.
• Macan TH, Shahani C, Dipboye RL, Phillips AP (1990). College students’ time management: Correlations with Academic performance and stress. Journal of Educational Psychology,82(4):760-768.
• Macan TH (1994). Time management test of a process model. Journal of Applied Psychology,79(3):381-391.
• Metin TC (2013). Boş zaman literatürünün Dünya’daki gelişimi: Leisure Science dergisinde yayımlanan makaleler üzerine bir inceleme. YayınlanmamışYüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Munusturlar-Akyıldız M (2016).Examınatıon of the serıous leısure, leısure satısfactıon and quality of life of people with physıcal dısabılıtıes. Sport Sciences,11(3):23-38.
• Özer B,Gelen İ, Öcal S (2009). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin boş zaman değerlendirme alışkanlıklarının günlük problem çözme becerilerine etkisinin incelenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(12):235-257.
• Özer SD (2013). Engelliler için beden eğitimi ve spor. Nobel Yay. Ankara, 3.
• Öztürk P (2011) . Tasarım ve teknolojinin engelli sporlarında performansa etkisi. I. Uluslararası Katılımlı Engellilerde Beden Eğitim ve Spor Kongresi,5-7 Mayıs, Konya.
• Palisona RJ, Orlin M, Chiarello LA, Oeffinger D, Polansky M, Maggs J, Gorton G, Bagley A, Tylkowski C, Vogel L, Abel M, Stevenson R (2011). Determinants of intensity of participation in leisure and recreational activities by youth with cerebrelpalsy. Archives Physical Medicine and Rehabilitation, 92, 1468-1476.
• Qian XL, Yarnal CM, Almeida DM. (2014). Does leisure time moderate or mediate the effect of Daily stress on positive affect? Journal of Leisure Research,46(1):106–124.
• Santiago MA, Coyle CP (2004). Leisure-time physical activity and secondary conditions in women with physical disabilities. Dısabılıty And Rehabılıtatıon,26(8):485–494.
• Sevil T, Şimşek YK, Katırcı H, Çelik OV, Çeliksoy AM (2012). Boş zaman ve rekreasyon yönetimi. Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2497, Eskişehir.
• Sugötüren M, Ballı ÖM, Gökçe H (2011). Spor bilimleri ve teknolojisi yüksekokulunda öğrenim gören öğrencilerin zaman yönetimi davranışları. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, IX(3): 91-96.
• Süzer M (2000).Üniversite öğrencilerinin boş zamanlarını değerlendirme alışkanlıkları. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,8:123-133.
• Şentürk U (2017). Bedensel engelli 13-18 yaş amputelerin yaşam kalitelerinin ve serbest zaman alışkanlıklarının incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gelişim Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Tabarsa A,Tehrani M, Lotfi N, Ahadian M, Baniasadi A, Tabarsa E (2013). Leisure time management: A new approach toward employees loyalty. Journal of Management and Strategy,4(3):65-80.
• Tel M (2007a). Bir boş zaman aktivitesi olarak okuma etkinliğinin değerlendirilmesi (öğretim üyeleri örneği)e-Journal of New World Sciences Academy Social Sciences, 3(1):01-14.
• Tel M (2007b). Öğretim Üyelerinin bos zaman etkenlikleri üzerine sosyolojik bir araştırma: Doğu Anadolu örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• Tezcan M (1976). Boş zaman eğitimi ve eğitim politikamız. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 9(1):403-414.
• Tonak HA (2014). Farklı endüstri ortamında çalışan bedensel engellilerin toplumsal katılım düzeylerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
• Trueman M, Hartley J (1996). A comparison between the time management skills and Academic performance of mature and traditional entry university students. Higher Education,32(2):199-215.
• Türk Dil Kurumu, Genel Türkçe Sözlük, http://www.tdk.gov.tr, Erişim tarihi: 01.08.2017
• Ülgen SY (2012). Evde yaşayan yaşlılarda sosyal katılımı etkileyen faktörlerin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
• Ün N (1999). Zihinsel engellilerde reaksiyon zamanının değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Venter F (2006). The cultural differences in time and time management: A socio-demographic approach. ActaCommercii, 6(1):39-49.
• Wang WC, Kao, CH (2006). An exploration of the relationships between free time management and the quality of life of wage earners in Taiwan. World Leisure Journal, 48(1):24-33.
• Wang WC, Kao CH, Huan TC, Wu CC (2011). Free time management contributes to better quality of life: A study of under graduate students in Taiwan. Journal of Happiness Studies, 12(4):561-573.
• Yavuz H, Baran G, Yıldız-Bıçakçı M (2010). İşitme engelli ve işitme engelli olmayan 9-17 yaş grubundaki çocukların sosyal uyumlarının karşılaştırılması. Toplum ve Sosyal Hizmet, 21(1):7-23.
• Yazıcıoğlu M (2010). Boş zaman yönetimi ve rekreatif faaliyetler: Memur emeklilerinin rekreatif faaliyetlerinin analizine ilişkin bir uygulama. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Yurdagül S (2016). Aktif spor yapan bireylerde zaman yönetimi: Demografik farklılıklar (Elazığ ili örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• Yücel BK (2014). Karabük Üniversitesi öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri ile akademik başarıları arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karabük Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Karabük.
• Zekioğlu A, Erdoğan N, Türkmen M (2015). Sporcu öğrencilerin zaman yönetimi becerileri ve akademik başarıları arasındaki ilişki. Uluslararası Hakemli Psikiyatri ve Psikoloji Araştırmaları Dergisi, 4:24-37.