Investigation of Aggression Levels of Adolescent Amateur Athletes

Yıl 2020, Cilt: 8 Sayı: 1, 11 - 18, 31.03.2020

Aygül Çağlayan Tunç

Öz

The aim of the study is to investigate whether the aggressiveness levels of amateur athletes engaged in various sports in the adolescent age differ in terms of some independent variables. A total of 135 athletes participated in the study with the sampling method and 129 people were evaluated. As a data collection tool, the Kar-Ya Aggression Scale and Personal information form, which was developed in Karataş and Yavuzer (2016), and whose validity and reliability study was carried out, were applied. The evaluation of the data was done with SPSS statistical software. Normal distribution values related to the type of tests to be used were analyzed. Independent sample t test was used for comparisons in which the data showed normal distribution. The significance level was accepted as p = 0.05 for all tests. Cronbach Alpha reliability coefficient was found to be 0.95 for the entire scale. In adolescents athletes, the aggression aggregate scores and physical aggression, anger and verbal aggression subscale scores are higher than the females. In the hostility sub-dimension, there is no difference according to the gender of the participants. There is no statistically significant difference in aggression scores by age and income level. The mean scores of hostility and verbal aggression were higher in those who suffered a first degree imminent loss from the family. Physical aggression, anger and aggression total scores did not differ.

Anahtar Kelimeler

Aggression, Adolescent, Amateur Athletes

Kaynakça

• Baumann, S. (1994). Uygulamalı Spor Psikolojisi (Çev. C. İkizler, A.O. Özcan). İstanbul. Alfa Basım Yayım Dağıtım.
• Bostancı, Ö., Oda, B., Şebin, K., Erail, S. (2017). 11–13 Yaş Öğrencilerin Spor Yapma Durumlarına Göre İyimserlik ile Saldırganlık Düzeylerinin İncelenmesi. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. Cilt 19, sayı:4 s. 205-217.
• Çobanoğlu, Ş. (2005). Mobbing, İşyerinde Duygusal Saldırı ve Mücadele Yöntemleri. İstanbul.Timaş Yayınları.
• Güner B.Ç. (2006). Takım Sporları ve Bireysel Sporlar Yapan Sporcuların Saldırganlık Düzeylerinin İncelenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.
• Karakaya, O. (2009). Türk Müziği Eğitimi Veren Devlet Konservatuvarlarında Koro Eğitimi ve Yönetimi. Doktora Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü
• Karataş, Z., Yavuzer, Y. (2016). Lise ve Üniversite Öğrencileri İçin Kar-Ya Saldırganlık Ölçeği Geliştirilmesi ve Psikometrik Özelliklerinin İncelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 8 (17): 307-321.
• Kesen N. F., Deniz M. E., Durmuşoğlu N. (2007). Ergenlerde saldırganlık ve öfke düzeyleri arasındaki ilişki: Yetiştirme Yurtları üzerinde bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Sayı 17.
• Patterson C.M. (1983). Nonverbal Behavior: A Functional Perspective. SpringerVerlag. New York
• Riches D. (1989). Antropolojik Açıdan Şiddet (Çeviri, D. Hattatoğlu, 1. Basım), İstanbul.
• Şahin H. M.: Sporda Şiddet ve Saldırganlık. (2003). Nobel yayın dağıtım. Ankara. 49–68–72. 80–85
• Tiryaki, Ş. (2000). Spor Psikolojisi. Eylül Kitap ve Yayınevi. Ankara.
• Turkay, H., Mumcu, H.E., Çeviker, A., Güngöz, E., ve Özlü, K. (2019). Beden eğitiminde temel psikolojik ihtiyaçlar ölçeğinin Türkçeye uyarlanması. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39(2), 1135-1155.
• Yiğitbaşı D. Ferdi ve Takım Sporlarında Saldırganlık Türlerinin Araştırılması Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Beden eğitimi ve spor ana bilim dalı. Ankara. 2002
• Yiğit N., Karakaya, O. (2010). Türk Müziği Anasanat Dallarında Koro Eğitimi ve Yönetimi Uygulamaları. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 29, Sayfa 29-47.