Art of Wrought Copper in Turkey

Yıl 2014, Cilt 2 (Özel Sayı 1), 733 - 744, 22.03.2016

Nuran Kayabaşı Sinem Şanlı

Öz

Among the handicraft, art of being a coppersmith has been occurred intensively in the past. The fast developing socio-economic structure diminished the value and the place of the copper vessels. Heavy and beautiful vessels made by beating left their places to thin, light aluminum, plastic, glass and steel vessels made by machinery. The demand for copper is diminished. Therefore being a coppersmith has become less and less important every day. However, in the last few years, copper vessels becoming a touristic souvenir became a source of hope for the traditional coppersmith art to live on.

  Copperworking is applied in our country in some regions and there are people who live off it. Souvenirs, daily used vessels, and requirements of the rural areas are produced in centers such as İstanbul, Ankara, Tokat, Çorum, Erzincan, Diyarbakır, Kahramanmaraş, Gaziantep, Bursa, Kastamonu, Çankırı, Giresun and Trabzon.

The situation of being a coppersmith in Turkey is explained, examples are given from souvenir copper items produced in Ankara, and suggestions are made to keep this craft alive.

Anahtar Kelimeler

-

Türkiye’de Dövme Bakırcılık Sanatı

Öz

El sanatları içerisinde hammaddesi metal olan bakırcılık sanatı geçmişte çok yoğun
olarak yapılmıştır. Hızlı değişip gelişen sosyo-ekonomik yapı, bakır kapların günlük
yaşamdaki yerini ve önemini azaltmıştır. Dövme tekniğiyle yapılan ağır ve güzel kaplar yerini
makineyle yapılan ince ve hafif alüminyum, plastik, cam ve çelik gibi malzemelerden
yapılmış kap-kacaklara bırakmıştır. Böylece bakır eşyaya olan talep azalmıştır. Bu yüzden
geleneksel bakırcılık sanatı her geçen gün biraz daha gerilemiştir. Ancak, son yıllarda
bakırdan yapılan kap-kacağın "turistik eşya" ve "hediyelik eşya" olarak önem kazanması ve
geleneksel olan bakır sanatının yaşaması için bir ümit kaynağı olmuştur.

Anahtar Kelimeler

Dövme bakırcılık, el sanatları, turistik ve hediyelik eşya

Kaynakça

• Arlı M (1984). Beypazarı ilçesinde dövme bakırcılık üzerinde bir araştırma. Kültür Bakanlığı Yayınları. Ankara.
• Arslan O (2006). Bakır sektör profili, İstanbul Ticaret Odası, İstanbul, http://www.ito.org.tr/itoyayin/0016979.pdf (accessed May 14, 2014).
• Çetin H (1956). Etnografya müzesindeki bakır eserler üzerinde bir araştırma. Türk Etnografya Dergisi, 1: 96-101.
• Kaya F (1981). El ve köy el sanatları çerçevesinde bakır’ın işlenmesi (bakırcılık) üzerinde bir araştırma A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları: 757, Ziraat Fakültesi Ofset Tesisi, Ankara.
• Kayabaşı N (1997). Çorum’da dövme bakırcılık. V. Milletlerarası Türk Halk Kültürü Kongresi, T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları: 1904 Halk Kültürlerini Araştırma ve Geliştirme Genel Müdürlüğü Yayınları: 249 Seminer Kongre Bildirileri Dizisi: 56. 225-238.
• Kayabaşı N (1998). Çorum ilinde yapılan dövme bakır eşyaların tanıtılması. Ekin Dergisi, (2)5: 70-72.
• Kayaoğlu İ G (1984). “Dövme tekniği” bakır kab yapım teknikleri, Folklor ve Etnografya Araştırmaları, İstanbul.
• Ozan Kaya F (2010). Gaziantep ve Şanlıurfa illerinde yapılan bakırcılık sanatının incelenmesi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü El Sanatları Eğitimi Anabilim Dalı,Dekoratif Sanatlar Eğitimi Bilim Dalı Yüksek lisans Tezi, Ankara.
• http://hatdergisi.com/HAT%20DERGİSİ/bakircilik.htm (accessed April 22, 2014).
• http://www.unutulmussanatlar.com/2012/07/bakrclk.html (accessed April 22, 2014).
• http://www.turaas.com/index.php?option=com_content&task=view&id=15&Itemid=3(accessed May 17, 2014).
• http://www.gatetoturkey.com/turkey_a_z_made_in/01395/index.php?langsel=tr(accessed May 17, 2014).
• http://esnaf.gtb.gov.tr/esnaf-ve-sanatkârlar/sayisal-bilgiler (accessed May 06, 2014).