Ecorecreatıon and Lıfe Satısfactıon: The Role Of Socıal Servıces In The Socıal Integratıon of Hearıng Impaıred Athletes

Yıl 2025, Cilt: 13 Sayı: 3, 333 - 340, 30.09.2025

Emre Yamaner , Furkan Çamiçi

Öz

Introduction and Objective: Ecorecreative activities for disadvantaged groups not only improve the physical and mental health of individuals, but also contribute to broader societal issues such as social justice and environmental sustainability. Therefore, it is of great importance to support and popularise such activities. Based on this view, the aim of the study was to examine the life satisfaction of disadvantaged individuals participating in eco-creative activities. Materials and Method: The study group of the research consisted of 87 individuals aged between 19-36 years (mean age= 22.6±2.63) selected by random sampling method. In addition to the personal information form created by the researcher for data collection, ‘Life Satisfaction Scale (LSS)’ developed by Diener et al. (1985) and adapted into Turkish by Dağlı and Baysal was used. The hypotheses formed within the scope of the research were tested using t test and ANOVA analysis methods for independent samples. Findings: As a result of the findings obtained, the scores of the participants from the life satisfaction scale were evaluated according to their participation in eco-creative activities. It was found that individuals who participated in eco-creative activities had higher life satisfaction mean scores than those who did not participate (p<0.05). No statistical significance was found in the mean scores obtained from the life satisfaction scale according to the gender variable (p>0.05). On the other hand, it was determined that there was no statistical significance according to the mean scores obtained from the scale according to the emotional state felt by the participants' participation in eco-creative activities (p>0.05). Discussion and conclusion: In conclusion; eco-creative activities are an effective tool to increase the life satisfaction of individuals in disadvantaged groups. These activities enable individuals to connect with nature, cope with stress and improve their overall quality of life.

Anahtar Kelimeler

Ecorecreative , Athlete , Hearing Impaired and Life Satisfaction , Social Work , Social Worker

EKOREKREASYON VE YAŞAM DOYUMU: İŞİTME ENGELLİ SPORCULARIN TOPLUMSAL ENTEGRASYONUNDA SOSYAL HİZMETİN ROLÜ

Öz

Giriş ve Amaç: Dezavantajlı gruplara yönelik ekorekreatif etkinlikler, sadece bireylerin fiziksel ve ruh sağlığını iyileştirmekle kalmaz, aynı zamanda sosyal adalet ve çevresel sürdürülebilirlik gibi daha geniş toplumsal konulara da katkı sağlar. Bu nedenle, bu tür etkinliklerin desteklenmesi ve yaygınlaştırılması büyük önem taşımaktadır. Bu görüşten yola çıkarak; araştırmanın amacı ekorekreatif etkinliklere katılan dezavantajlı bireylerin yaşam doyumlarının incelenmesi olarak belirlenmiştir. Gereç ve Yöntem: Araştırmanın çalışma grubunda rastgele örnekleme yöntemi ile seçilen ve yaşları 19-36 arasında değişen 87 kişi (Ortyaş= 22.6±2.63) yer almıştır. Veri toplama amacı ile araştırmacı tarafından oluşturulan kişisel bilgi formuna ek olarak, Diener ve ark., (1985 )tarafından geliştirilen ve Dağlı ve Baysal tarafından Türkçe ’ye uyarlanan “Yaşam Doyum Ölçeği (YDÖ)” kullanılmıştır. Araştırma kapsamında oluşturulan hipotezler, bağımsız örneklemler için t test, ANOVA analizi yöntemleri kullanılarak test edilmiştir. Bulgular: Elde edilen bulgular sonucunda, Katılımcıların ekorekreatif etkinliklere katılım durumlarına göre yaşam doyumu ölçeğinden aldıkları puanlar değerlendirilmiştir. Ekorekreatif etkinliğe katılım sağlayan bireylerin katılmayanlara göre daha yüksek yaşam doyumu ortalama puanına sahip olduğu saptanmıştır (p<0,05). Cinsiyet değişkenine göre yaşam doyumu ölçeğinden alınan puan ortalamalarında herhangi bir istatistiksel anlamlılığa rastlanmamıştır (p>0.05). Diğer yandan; katılımcıların ekorekreatif etkinliklere katılımın hissettirdiği duygu durumuna göre ölçekten almış oldukları puan ortalamalarına göre istatistiksel anlamlılığın olmadığı belirlenmiştir (p>0,05). Tartışma ve sonuç: Sonuç olarak; ekorekreatif etkinlikler, dezavantajlı gruplardaki bireylerin yaşam doyumunu artırmada etkili bir araçtır. Bu etkinlikler, bireylerin doğayla bağ kurmalarını, stresle başa çıkmalarını ve genel yaşam kalitesini yükseltmelerini sağlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Ekorekreatif , Sporcu , İşitme Engelli ve Yaşam Doyumu , Sosyal Hizmet , Sosyal Hizmet Uzmanı

Kaynakça

• Akgül B M, Ayyıldız Durhan T, Arı Ç, Karaküçük S (2022). Investigation of ecorecreation activities in the green student project in terms of participants. gsı journals serie a: advancements in tourism recreation and sports sciences, 5(2), 325-337.
• Barnett S (2002). Communication with deaf and hard-of-hearing people: A guide for medical education. academic medicine, 77(7), 694-700.
• Borkhoff C, Wieland M, Myasoedova E, Ahmad Z, Welch V, Hawker G, Tugwell P (2010). Reaching those most in need: a scoping review of interventions to improve health care quality for disadvantaged populations with osteoarthritis. Arthritis Care & Research, 63(1), 39-52.
• Büyüköztürk Ş (2017). Handbook of data analysis for social sciences. 23rd edition, pegem academy: Ankara, 121.
• Ceviz İ (2021). A qualitative study on ecorecreation entrepreneurship in the perspective of recreation, environment and tourism, Trakya University ınstitute of social sciences department of recreation management master's thesis, Edirne
• Dağlı A, Baysal N (2016). Adaptation of life satisfaction scale into Turkish: validity and reliability study. Electronic Journal of Social Sciences, 15(59).
• Demir M (2019). Investigation of the relationship between high school students' problem solving skills, perceived stress and life satisfaction levels, ıstanbul sabahattin zaim university ınstitute of social sciences, department of educational sciences, division of guidance and psychological counselling, Istanbul.
• Diener E, Emmons R A, Larsen R J, Griffin S (1985). The satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment, 49(1), 71-75.
• Diener E (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, 95(3), 542-575.
• Glazier R, Bajcar J, Kennie N, Willson K (2006). A systematic review of interventions to improve diabetes care in socially disadvantaged populations. Diabetes Care, 29(7), 1675-1688.
• Jones C A, Siever J, Knuff K, Van Bergen C, Mick P, Little J, Jones G, Murphy M A, Kurtz D, Miller H (2019). Walk, talk and listen: a pilot randomised controlled trial targeting functional fitness and loneliness in older adults with hearing loss. BMJ Open. 9(4) 1-14.
• Jones G (2018). The impact of ecotherapy on mental health. Journal of Environmental Psychology, 30(2), 112-117.
• Kaplan R (1995). The restorative benefits of nature: Toward an ıntegrative framework. Journal of Environmental Psychology, 15(3), 169-182.
• Karaküçük S, Akgül B M (2016). Ecorecreation. Gazi Bookstore, Ankara. Karasar N (2016). Scientific research method concepts techniques principles. Ankara: Nobel Publication Distribution.
• Kemp P (2001). Social work and disability. Journal of Social Work, 1(2), 179-196.
• Kyle G (2009). Outdoor recreation participation and health: The role of the natural environment. Leisure Sciences, 31(1), 1-20.
• Michie S, Jochelson K, Markham W, Bridle C (2009). Low-income groups and behaviour change interventions: a review of intervention content, effectiveness and theorethics committeeal frameworks. Journal of Epidemiology & Community Health, 63(8), 610-622.