The Analysis Of General Adjustment Levels Of University Students In Terms Of Socio-Demographic Variables

Yıl 2020, Cilt: 21 Sayı: 1, 441 - 454, 30.04.2020

Metin Çelik Yüksel Çırak

https://doi.org/10.17679/inuefd.502450

Cited By: 1

Öz

The aim of this study is to analyze whether there is a statistically significant difference in terms of university students’ adjustment levels according to the variables such as gender, education level of father and mother, the location where the individual spent most of his/her life and finally the perceived socio-economic condition by the student himself/herself. The research model of this study was relational research method. The participants were the students at various departments in Siirt university, all in four year education in 2017-2018 educational years. 950 students were chosen according to proportional stratified sampling method. The data collection tools were two forms, one scale called Hacettepe Personality Inventory and Individual background information. The collected data was analyzed by performing Independent sample T-test, Kruskal-Waliis test and Single Factoral ANOVA test. According to the findings and results of the study, there appeared no significant difference between the girls and boys in terms of their general adjustment levels. The adjustment levels of university students showed differences in favour of 26+ and 21-25 age group and statistically significant difference for 18-20 age groups. The general adjustment levels of university student showed difference in favor of perceived good and average socioeconomic conditions and statistically significant difference for low level socioeconomic condition. The adjustment level of university students whose mothers are literate or high school graduate was statistically significant compared to those whose mothers were not educated. There was not a significant difference among university students as for the literacy levels of their fathers in terms of their adjustment levels and nor was there any difference in terms of their grade levels and there was no difference among them according to the location variable where they spent most of their lives.

Anahtar Kelimeler

General adjustment, University students, Various variables

Üniversite Öğrencilerinin Genel Uyum Düzeylerinin Sosyo-Demografik Değişkenler Açısından İncelenmesi

Öz

Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinin uyum düzeylerinin, cinsiyet, yaş, sınıf, anne eğitim durumu, baba eğitim durumu, bireyin yaşamının büyük bir bölümün geçirdiği yer ve kendisini algıladığı sosyoekonomik durum değişkenleri açısından istatiksel olarak anlamlı bir fark gösterip göstermediğini incelemektir. Araştırma modeli, ilişkisel araştırma yöntemi ile tasarlanmıştır. Araştırmanın evreni Siirt Üniversitesinde 2017-2018 eğitim-öğretim yılında dört yıllık fakültelerde öğrenim gören öğrencilerden oluşmaktadır. Araştırmanın örneklemi oran tabakalı örnekleme yöntemiyle seçilen 950 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri Hacettepe Kişilik Envanteri (HKE) ve Kişisel Bilgi Formu kullanılarak toplanılmıştır. Verilerin analizi Bağımsız Örneklemler için t testi, Kruskal-Wallis testi, Tek Faktörlü Anova kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre, kız ve erkek öğrencilerin genel uyum düzeyi arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır. Üniversite öğrencilerinin genel uyum düzeyi, yaş grubu 26-+ ve 21-25 olanların lehine 18-20 yaş grubundakilerle anlamlı olacak şekilde farklılaşmaktadır. Üniversite öğrencilerinin genel uyum düzeyi, kendilerini algıladıkları sosyoekonomik düzey iyi ve orta olanların lehine kötü grubuyla anlamlı olacak şekilde farklılaşmaktadır. Anne eğitim düzeyi okuryazar ve lise olan üniversite öğrencilerinin genel uyum düzeyi, okuryazar olmayanlara göre anlamlı olacak şekilde yüksek bulunmuştur. Baba eğitimi düzeyine göre, üniversite öğrencilerinin genel uyum düzeyleri arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır. Sınıf düzeyine göre, üniversite öğrencilerinin genel uyum düzeyi arasında anlamlı fark bulunmamıştır. Yaşamınızın büyük bir bölümünü geçirdiğiniz yerleşim yeri değişkenine göre, üniversite öğrencilerinin genel uyum düzeyleri arasında anlamlı fark bulunmamıştır. 

Anahtar Kelimeler

Genel uyum, Üniversite öğrencileri, Çeşitli değişkenler.

Kaynakça

• Akay, N. (1990). Lise öğrencilerine ilişkin bazı niteliklerin sosyal ve kişisel uyum düzeylerine etkisi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.Akbağ, A. ve Erturan, N. (1995). Liseli ergenlerin anne- baba tutumlarının algılamaları ile uyum düzeyleri arasındaki ilişki. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 7,1-15.Aktaş, Y. (1997). Üniversite öğrencilerinin uyum düzeylerinin incelenmesi: Uzunlamasına bir çalışma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 107-110.Akırmak, G. ve Dündar, H. (2015). Üniversitede psikolojik danışmanlık el kitabı. F. Yurtseven ve M. Paker (Eds.), Üniversite gençliği döneminin gelişimsel özellikleri ve psikolojik zorluklar içinde (s.17-47). İstanbul: Mega.Akay, N. (1990). Lise öğrencilerine ilişkin bazı niteliklerin sosyal ve kişisel uyum düzeylerine etkisi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.Aladağ-Bayrak, Ö. (2012). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin akademik ve sosyal uyumlarının çeşitli değişkenlere göre incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Trakya Üniversitesi /Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Edirne.Alver, B. (1998). Bireylerin uyum düzeyleri ile empatik becerileri arasındaki ilişkiler (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi/ Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.Aras, E. (2015). Üniversite öğrencilerinin kişisel ve sosyal uyum düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi /Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.Aslan, S. ve Güven, M. (2010). Bağlanma ve kişisel uyum arasındaki ilişkide ayrışma bireyleşmenin aracılığı. Eğitim ve Bilim Dergisi, 35(157), 181-191.Avcı, M. (2015). Ergenlik ve toplumsal uyum sorunları. İstanbul: Son Çağ.Aydın, E. (2012). Üniversite öğrencilerinin boş zamanlarını değerlendirmeleri ile sosyal uyum ve iletişim becerileri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Karadeniz Teknik Üniversitesi/ Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.Balabanlı, F. (1990). Öğretmen liselerinde okuyan öğrencilerin kişisel ve sosyal uyum düzeylerini etkileyen bazı etmenler (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi /Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.Balcı, T. (1999). Yetiştirme yurdu ile ailesi yanında kalan öğrencilerin kişisel ve sosyal uyum düzeylerinin okul başarılarına etkisi incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. Ve Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem.Can, A. (2016). Spss ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. Ankara: Pegem.Ceyhan, E. (1999). Mesleki sorun düzeyleri farklı okul öğretmenlerinin kişisel ve sosyal uyum düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(13), 45-55.Cüceloğlu, D. (2015). İnsan ve davranışı. İstanbul: Remzi.Çelebi, N. ve Ülker, N. (2013). Yükseköğretim Kurumlarından Eğitimci Bireylerin Uyum Algı ve Davranışlarını Etkileyen Unsurlar. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 127-139.Duman, S. ve Kuru, E. (2010). Spor yapan ve spor yapmayan Türk öğrencilerin kişisel uyum düzeylerinin belirlenmesi ve karşılaştırılması. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4(1), 18- 26. Erdoğan, S., Şanlı, H.S. ve Bekir, H.Ş. (2005). Gazi Üniversitesi, Eğitim fakültesi öğrencilerinin üniversite yaşamına uyum durumları. Kastamonu Eğitim Dergisi, 1(11), 479-496.Geçtan, E. (2015). Psikodinamik psikiyatri ve normaldışı davranışlar. İstanbul: Remzi Kitabevi.Geetha, S. (2013). Personel adjustment of the student trainess. International Journal of Education and Psychological Research, 2(4), 123-128.Geldard, K. ve Geldard, D. (2013). Ergenler ve gençlerde psikolojik danışma. (Çev. Edt. M. Pişkin). Ankara: Nobel.Goodfellow, S., Nowicki, S. J.. (2009). Social adjustment, academic adjustment, and the ability to ıdentify emotion in facial expressions of 7-year-old children. The Journal of Genetic Psychology, 170, 3, 234- 244.Hall, E.M. (2015). Examınıng gender dıfferences and relatıonshıps among facebook usage, personal ıdentıty, socıal ıdentıty, personal-emotıonal adjustment and socıal adjustment. (Unpublished Master’s Thesis). George Mason Üniversity, Fairfax.Heuser. B. L. (2007). Academic social cohesion within higher education. Prospects. 37, 293–303.İkiz, E.F. (2017). Yaşam dönemleri ve uyum sorunları. F. Savi Çakar (Ed.), Ruh sağlığına genel bakış, uyum ve uyumsuzluk içinde (s.1-26). Ankara: Pegem.İlhan, O. (2015). Üniversite öğrencilerinde, dikkat eksikliği hiperaktivite düzeyleri ile sosyal uyumları ve atılganlık düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Üsküdar Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Johnson, B. ve Chrıstensen, L. (2014). Eğitim araştırmaları nicel, nitel ve karma yaklaşımlar. (Çev. Ed. Ş.B. Demir). Ankara: Eğiten Kitap.Karaca, R. ve İkiz, F.E. (2014). Psikolojik danışma ve rehberlikte çağdaş bir anlayış. İstanbul: Remzi.Köksal, A. (2000). Müzik eğitimi alma, cinsiyet ve sınıf düzeyi değişkenlerine göre ergenlerin empatik becerilerinin ve uyum düzeylerinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,18, 99- 107.Metin, S.C. (2016). Üniversite öğrenclerinin rekreatif faaliyetlere katılım düzeyleri ile sosyal uyum becerileri ve akademik başarıları arasındaki ilişkilerin incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.Milli Eğitim Bakanlığı (2011). Gençlerde uyum problemleri. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.Onur, B. (1995). Gelişim Psikolojisi. Ankara: İmge Kitapevi.Özgüven, İ.E. (1992). Üniversite öğrencilerinin sorunları ve baş etme yolları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 5-13.Özgüven, İ.E. (1992). Hacettepe kişilik envanteri el kitabı. Ankara: Odak Ofset Matbaacılık.Sağınç, N. (2011). Üniversite yaşamına uyum sürecine etki eden faktörler ve birbirleri ile ilişkileri (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Uludağ Üniversitesi/Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Bursa.Şeçkin, S. (2015). Ergenlerde ebeveynlerden algılanan ilgi/kabul ile ergenin sosyal uyumu ve dürtü kontrol düzeyi arasındaki ilişki. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Maltepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.Thulasiyammal, R. and Sumathi, R. (2017). A study on anxıety and personal adjustment of hıgher secondary school students ın vellore dıstrıct. Internatıonal Educatıonal Scıentıfıc Research Journal, 3(5), 62-67.Tuncel, M. (2005). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu ile eğitim fakültesi öğrencilerinin kişisel ve sosyal uyum düzeyleri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi/ Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.Uslu-Gündüz, H. (2006). Uyum sorunları olan öğrencilerin anne-baba, öğretmen ve kendileri tarafından bu sorunun ele alınış biçiminin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi/ Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.Yavuzer, H. (2003). Çocuk psikolojisi. İstanbul: Remzi Yayıncılık.Yazgan- İnanç, B. ve Yerlikaya, E.E. (2016). Kişilik kuramları. Ankara: Pegem.Yeşilyaprak, B.(1993). Kişiliğin gelişiminde ailesel faktörlerin etkisine ilişkin bir araştırma. Aile ve Toplum Dergisi. 3(1),3-16.Yörükoğlu, A. (2000). Gençlik çağı. İstanbul: Özgür.