The Effectiveness of I Can Problem Solve (ICPS) Program: An Empirical Research on Preschoolers

Yıl 2020, Cilt: 21 Sayı: 1, 270 - 283, 30.04.2020

Hilal Zorlu Selahiddin Öğülmüş

https://doi.org/10.17679/inuefd.521367

Cited By: 1

Öz

The aim of this study is to examine the effectiveness of I Can Problem Solve / ICPS Program developed by Shure (1992) of those children attending preschool education programs in the age of 4-5. This program is designed to develop children's thinking skills. The most important feature of the program is that it teaches children how to think, not what to do or think in the decision-making process for problem-solving. ICPS is a comprehensive and internationally supported program that was developed as a result of more than 25 years of studies. This research is based on real experimental models from experimental methods, pretest-posttest control group design. Experimental and control groups were composed of 34 children who attend a state preschool in Balıkesir. The researcher administered 59 sessions Interpersonal Problem-Solving Skills Education Program, adopted into Turkish form for preschool children to the experimental group for five months. Preschool Interpersonal Problem-Solving Test was used for data collection tool in the study. Independent samples t-test was used to compare the pretest of the groups. Split Plot ANOVA was used for comparing of the groups pretest and posttest scores. The findings showed that ICPS given to children was effective in developing their interpersonal problem solving skills.

Anahtar Kelimeler

problem solving, thinking training, i can problem solve program

Ben Sorun Çözebilirim (BSÇ) Programının Etkililiği: Okul Öncesi Dönemi Çocukları Üzerinde Deneysel Bir Araştırma

Öz

Bu araştırmanın amacı, Myrna Shure (1992) tarafından geliştirilen Ben Sorun Çözebilirim (BSÇ) Programının 4-5 yaşlarındaki çocuklar üzerindeki etkililiğini incelemektir. Bu program çocukların düşünme becerilerini geliştirmeye yönelik olarak tasarlanmıştır. Programın en önemli özelliği, çocuklara sorun çözmeye ilişkin karar verme sürecinde ne yapacaklarını ya da düşüneceklerini değil, nasıl düşüneceklerini öğretmesidir. BSÇ 25 yılı aşkın çalışmaların sonucunda elde edilmiş kapsamlı ve uygulanması uluslararası düzeyde desteklenen bir programdır. Araştırma modeli, ön test – son test deney kontrol gruplu desene dayalı bir araştırmadır. Deney ve kontrol grubu, Balıkesir’de bir devlet anaokuluna devam eden 34 çocuktan oluşmaktadır. Deney grubunda yer alan çocuklara araştırmacı tarafından 5 ay süreyle 59 dersten oluşan Kişiler Arası Sorun Çözme Becerileri Eğitimi Programının okul öncesi çocuklar için geliştirilen formunun Türkçesi uygulanmış ve “Okul Öncesi Çocuklar İçin Kişiler Arası Sorun Çözme Testi” veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Deney ve kontrol gruplarında yer alan çocukların ön test puanlarının arasındaki farkın anlamlılığını test etmek için bağımsız örneklemler t testi yapılmıştır. Deney ve kontrol gruplarının ön test son test puan ortalamalarının anlamlılığını test etmek için Karışık Desenler için Varyans Analizi tekniği uygulanmıştır. Araştırmada BSÇ eğitimi alan çocukların kişiler arası sorun çözme beceri puanlarının kontrol grubuna oranla anlamlı bir şekilde yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bu bulgu BSÇ programının çocukların kişiler arası sorun çözme becerileri üzerinde etkili olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

kişiler arası sorun çözme, düşünme eğitimi, ben sorun çözebilirim programı

Kaynakça

• Adalbjarnardottir, S. & Selman, R. L. (1989). How children propose to deal with the criticism of their teachers and classmates: developmental and stylistic variations. Child Development, 60 (3), 539-550. doi: 10.1111/j.1467-8624.1989.tb02735.
• Akbaş S. (2005). Okul öncesi eğitime devam eden altı yaş grubu çocukların sosyal problem çözme becerilerinin incelenmesi.Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Anlıak, Ş. (2004). Farklı eğitim yaklaşımları uygulayan okul öncesi eğitim kurumlarında kişilerarası bilişsel problem çözme becerisi programının etkisinin incelenmesi. Doktora tezi. Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İzmir.
• Anlıak, Ş., & Dinçer, Ç. (2005). Farklı eğitim yaklaşımları uygulayan okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden çocukların kişiler arası problem çözme becerilerinin değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38 (1), 149-166.
• Bingham, A. (2004). Çocuklarda problem çözme yeteneklerinin geliştirilmesi, (4th ed.). (F. Oğuzkan Çev.). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Davidson, J., & Wood, C. (2004). A conflict resolution model. Theory into Practice, 43(1), 6-13. doi:10.1353/tip.2004.0005.
• Dereli, E. (2008). Çocuklarda sosyal problem çözme. Konya: Tablet Kitabevi.
• Dereli-İman, E. (2014). Değerler eğitimi programının 5-6 yaş çocukların sosyal gelişimine etkisi: sosyal beceri, psiko-sosyal gelişim ve sosyal problem çözme becerisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14 (1), 249-268.
• Dinçer, Ç. (1995). Anaokuluna devam eden 5 yaş grubu çocuklarına kişiler arası problem çözme becerilerinin kazandırılmasında eğitimin etkisinin incelenmesi. Doktora tezi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Dinçer, Ç., & Güneysu, S. (2001). Examining the permanence of problem solving training given for the acquisition of interpersonal problem solving skills. International Journal of Early Years Education, 19 (3), 207-219.
• Domitrovich, C., Cortes, M. T., & Greenberg,R. C. (2007). Improving young children’s social and emotional competence: a randomized trial of the preschool “paths” curriculum. The Journal of Primary Prevention, 28 (2), 67-91. doi: 10.1007/s10935-007-0081-0
• Eroğlu, E. (2001). Ailenin çocuklarda problem çözme yeteneğinin gelişmesi üzerindeki etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Sakarya.
• Erwin, G.P. (1993). Friendship and peer relations in children. Chichester: Wiley.
• Erwin, G.P., Purves, G.D. & Johannes, C.K. (2005). Involvement and outcomes in short-term interpersonal cognitive problem solving groups. Counselling Psychology Quarterly, 18 (1), 41–46.
• Fan, X. & Chen, M. (2001). Parental involvement and students' academic achievement: A meta-analysis. Educational Psychology Review, 13 (1), 1-22.
• Gordon, T. (2012). Etkili ana baba eğitimi, (12th ed.). (Cev: D. Tekin ve N. Özkan). İstanbul: Profil Yayıncılık.
• Hune, B.J., & Nelson, M. C. (2002). Effects of teaching a problem-solving strategy on preschool children with problem behavior. Behavioral Disorders, 27 (3), 185–207.
• Kaan, S. (2013). Kişilerarası sorun çözme becerileri eğitimi programının okul öncesi dönem çocukları üzerindeki etkisi. Yüksek lisans tezi. Erciyes Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Kayseri.
• Kağıtçıbaşı, Ç., Sunar, D., Bekman, S. & Cemalcılar, Z. (2005). Erken müdahalenin erişkinlikte süren etkileri. Erken destek projesinin ikinci takip araştırmasının ön bulguları. Retrived from https://acev.org/wp-content/uploads/11/erken_mudahalenin_-eriskinlikte_suren_etkileri.pdf on September 10, 2018.
• Kargı, E. ( 2009 ). Bilişsel yaklaşıma dayalı kişiler arası sorun çözme becerileri kazandırma (BSÇ) programının etkililiği: Okul öncesi dönem çocukları üzerinde bir araştırma. Doktora tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Kenç. M. F. (2004). Kişiler arası sorunların çözümünde kullanılan sistematik modeller. Milli Eğitim Dergisi, p.161. Retrived from http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/ Milli_Egitim_Dergisi/161/kenc.htm on September 12, 2018.
• Ladd, G. W., Kochenderfer-Ladd, B., & Coleman, C. C. (1996). Friendship quality as a predictor of young children’s early school adjustment. Child Development, 67, 1103-1118.
• Öğülmüş, S. (2006). Kişiler arası sorun çözme becerileri ve eğitimi (3rd ed.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Özcan, C. & Öğülmüş, S. (2010). Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu olan çocuklara bilişsel yaklaşıma dayalı kişilerarası sorun çözme eğitiminin katkıları. TAF Preventive Medicine Bulletin, 9 (4), 391-398.
• Özdil, G. (2008). Kişilerarası problem çözme becerileri eğitimi programının okul öncesi kurumlara devam eden çocukların kişilerarası problem çözme becerilerine etkisi. Yüksek lisans tezi. Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Aydın.
• Özmen, D. (2013). 5-6 yaş grubu çocukların akran ilişkilerinin sosyal problem çözme becerisi açısından incelenmesi Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Konya.
• Spivak, G., & Shure, M. B. (1985). ICPS and beyond: Centripetal and centrifugal forces. American Journal of Community Psychology, 13, 226-243.
• Shure, M. (1992a). I can problem solve (ICPS): An ınterpersonal cognitive problem solving program (kindegarten/primary grades). Illinois, Champain: Research Press.
• Shure, M. (1992b). Preschool interpersonal problem solving (PIPS) test: Manual. Department of Psychology, Drexel University, Philadelphia.
• Shure, M. (1996). Raising a thinking child. New York: Henry Holt and Company, Inc.
• Shure, M.B. (1997). Interpersonal cognitive problem solving: Primary prevention of early high-risk behaviors in the preschool and primary years. In G.W. Albee and T.P. Gullotta (Eds.) Primary Prevention Works (pp.167-188). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Shure, M. B. (2001). I can problem solve: Intermediate elementary grades (Vol. 3). Research Press.
• Shure M. B. & Spivack G. (1982). Interpersonal problem solving in young children: a cognitive approach to prevention. American Journal of Community Psychology, 10 (3), 341-356.
• Swets, P. W. (1998). Ergen çocuğunuzla konuşma sanatı, (B.Atlamaz, Çev.), İstanbul: Varlık Özel Yayınları.
• Özcan, C. (2007). Kişiler arası sorun çözme eğitiminin dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu olan çocuklardaki karşı gelme belirtileri üzerine etkileri. Doktora tezi. Gülhane Askeri Tıp Akademisi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Terzi, S. (2003). Altıncı sınıf öğrencilerinin kişilerarası problem çözme beceri algıları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(2), 221-231.
• Yılmaz, E. (2012). 60-72 aylık çocukların duyguları anlama becerilerinin sosyal problem çözme becerilerine etkisinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
• Yoleri, S. (2014). Okul öncesi çocukların kişiler arası problem çözme becerisi ile kavram gelişimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 39 (173), 82-91.