The Evaluation of University Students In Terms Of Problem Solving Autonomy Multiple Intelligences Based On Constructive Approach Norms

Yıl 2008, Cilt: 9 Sayı: 16, 67 - 88, 01.08.2008

Gülseren Keskin Gül Özlem Yıldırım

Öz

Constructivist approach is taking the students in the centre sees that learning is a process that students play effective role In this study investigation of students? problem solving skills ability of gaining autonomy and determination of the association between them and the area of intelligence was aimed The study population comprised 180 students from Ege University Atatürk Medical Technology Vocational Training School In the study socio demographic data form Inventory of Problem Solving Sociotrophy Scale which is Autonomy Scale?s farther scale and Multiple Intelligence Inventory were used for data collection Association between students? autonomy levels and the scores that they have taken from problem solving inventory was studied and a negative correlation between students? autonomy level and their problem solving capacity was found p

Anahtar Kelimeler

multiple intelligence, constructivism, autonomy, problem solving

Yapısalcı Yaklasım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme Otonomi Çoklu Zekâ Durumlarının Değerlendirilmesi

Öz

Öğrenciyi merkeze alan yapısalcı yaklasım öğrenmeyi öğrencinin etkin rol aldığı bir süreç olarak görmektedir Bu arastırmada yapısalcı yaklasımda dikkate alınması gereken öğrencinin problem çözme becerisi otonomi kazanabilme yeteneği ve bunların zeka alanlarıyla iliskisinin belirlenmesi amaçlanmıstır Arastırmanın örneklemini Ege Üniversitesi Atatürk Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulunda okuyan 180 öğrenci olusturmustur Arastırmada veri toplama aracı olarak Sosyo Demografik Veri Formu Problem Çözme Envanteri Sosyotropi Otonomi Ölçeğinin Otonomi Ölçeği ve Çoklu Zeka Envanteri kullanılmıstır Öğrencilerin otonomi düzeyi ile problem çözme envanterinden aldıkları puanlar arasında olumsuz yönde korelasyon saptanmıstır En yüksek olumsuz korelasyonun sözel dilsel zekâ ve öze dönük içsel zekâ ile problem çözme becerisi arasında olduğu belirlenmistir En yüksek olumlu korelasyonun öze dönük içsel zekâ ile otonomi arasında olduğu belirlenmistir Sonuç olarak öğrencilerin en fazla öze dönük içsel ve sözel dilsel zekâ en az mantık matematiksel zeka alanlarında basarılı oldukları saptanmıstır

Anahtar Kelimeler

çoklu zekâ, yapısalcılık, otonomi, problem çözme

Kaynakça

• KAYNAKLAR/REFERENCES
• KAYNAKLAR/REFERENCES
• KAYNAKLAR/REFERENCES
• /REFERENCES/REFERENCES /REFERENCES
• Anlıak, Ş., & Dinçer, Ç. (2005). The evaluation of the interpersonal problem solving skills of the children attending to the preschools applying different educational approaches. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences, 38(1), 149-166.
• Aydın, G., & Balım, A.G. (2005). An interdisciplinary application based on constructivist approach: teaching of energy topics, Ankara University. Journal of Faculty of Educational Sciences, 38(2), 145-166.
• Beck, A., Epstein, N., Harrisson, R., & Emery, G. (1983). Developmentof the sociotropy-autonomy scale. A measure of personality factors in psychopathology. Unpublished Manuscript, Philadelphia.
• Berkemeier, G.Y.H. (2002). Exploring multiple intelligences at a community college level. Dissertation Abstracts International, 63(2), 472.
• Cochet, A., Saoud, M., Gabriele, S., Broallier, V., El Asmar, C., Dalery, J., & ve ark.(2006). Impact of a new cognitive remediation strategy on interpersonal problem solving skills and social autonomy in schizophrenia. Encephale, 32(1),189-95.
• Demirbaş, H., Özgür, İ., & Doğan, Y.B. (2004). Alkol bağımlısı hastalarda bağımlılık sürecinin problem çözme yolları ile ilişkisi. Bağımlılık Dergisi, 5(2),12-16.
• D’zurilla, T.J., & Goldfried, M.R. (1971). Problem solving and behavior modification. Problem solving inventory. Journal Of Counselling , 29 (3), 66-75.
• Furnham, A., Shahidi, S., & Baluch, B. (2002). Sex and culture differences in perceptions of estimated multiple intelligence for self and family. Journal of Cross-Cultural Psychology, 33 (3), 270-285
• Greene, R.W., Ablon, J.S., & Martin, A. (2006). Use of collaborative problem solving to reduce seclusion and restraint ın child and adolescent inpatient units. Psychiatric Services, 57(5), 610-2.
• Güçlü, N. (2003). Lise müdürlerinin problem çözme becerileri. Milli Eğitim Dergisi, (160): 272-300.
• Gür, H., & Korkmaz, E. (2003). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerinin problem ortaya atma becerilerinin belirlenmesi. Matematikçiler Derneği Bilim Köşesi, Erişim adresi: www.Matder.Org.Tr. 13.12.2007’ de alındı.
• Heppner, P.P., & Baker, C.E. (1997). Applications of the problem solving inventory. Measurement & Evaluation in Counselling & Development, 29 (4), 229-313.
• Heppner, P.P., & Krauskopf, C.J. (1987). The integration of personal problem solving processes within counselling. The Counselling Psychologist, 15(4), 371-447.
• Heppner. P. P., & Petersen, C. H. (1982). The development and implications of a personal. Journal of Abnormal Psychology, 78(2), 197-226
• Hunt, E. (2001). Multiple views of multiple intelligence [review of intelligence reframed: multiple intelligence in the 21. century]. Contemporary Psychology, 46(1), 5-7.
• Kabakçı, E. (2001). Üniversite öğrencilerinde sosyotropik/otonomik kişilik özellikleri, yaşam olayları ve depresif belirtiler. Türk Psikiyatri Dergisi, 12(4), 273–282.
• Karataş, İ., & Güven, B. (2003). Problem çözme davranışlarının değerlendirilmesinde kullanılan yöntemler: klinik mülakatın potansiyeli. İlköğretim-Online, 2(2):9–11.
• Kolts, R.L., Robinson, A.M., & Tracy, J.J. (2004). The relationship of sociotropy and autonomy to posttraumatic cognitions and PTSD symptomatology in trauma survivors. Journal of Clinical Psychology, 60(1):53-63.
• Köroğlu, H., & Yeşildere, S. (2004). İlköğretim yedinci sınıf matematik dersi tamsayılar ünitesinde çoklu zeka teorisi tabanlı öğretimin öğrenci başarısına etkisi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(2), 25–41.
• Neto, F., & Furnham, A. (2006). Gender differences in self-rated and partner- rated multiple intelligences: a Portuguese replication. Journal Psychology, 140(6):591-602.
• Pavlidis, K., & Mccauley, E. (2001). Autonomy and relatedness in family interactions with depressed adolescents. Journal Abnormal Child , 29(1),11-21.
• Richardson, V.C. (1997). Constructivist teaching and teacher education: theory and practice. Building new understanding.London: Falmer Press.
• Robins, C.J, Block, P., Peselow, E.D. (1989). Relations of sociotropic and autonomous personality characteristics of specific symptoms in depressed patients. Journal Abnormal Psychology, 98(4), 86-88.
• Romanowska, K.A. (2003). Relationship between autonomy and mental disorders. Psychiatria polska, 37(5), 877–88.
• Saban, A. (2000).Öğrenme öğretme süreci: yeni teoriler ve yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayın.
• Saban, A. (2001). Çoklu zekâ teorisi ve eğitim, Ankara: Nobel Yayınları.
• Savaşır, I., & Şahin, N.H. (1997). Bilişsel-davranışçı terapilerde değerlendirme: Sık kullanılan ölçekler. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları-No:9.
• Soylu, Y., & Soylu, C. (2006). Matematik derslerinde başarıya giden yolda problem çözmenin rolü. İnönü ÜniversitesiEğitim Fakültesi Dergisi, 7 (11),14–22.
• Swami, V., Furnham, A., & Kannan, K. (2006). Estimating self, parental, and partner multiple intelligences: a replication in Malaysia. Journal of Social Psychology, 146(6), 645-55.
• Şahin, N., Şahin, N.H., & Heppner, P.P. (1993). Psychometric properties of the problem solving inventory in a group of Turkish university students. Cognitive Therapy Research, 17(4), 379-396.
• Şahin, N., Ulusoy, M., & Şahin, N. (1993). Exploring the sociotropy-autonomy dimensions in a sample of Turkish psychiatric inpatients. Journal Clinical Psychology, 49(2), 751-63.
• Taylan, S. (1990). Heppner’ in problem çözme envanteri’nin uyarlama, güvenirlik ve geçerlik çalışmaları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniv. Sosyal Bil. Enst.
• Yaman, S., & Yalçın, N.(2004). Fen bilgisi öğretiminde probleme dayalı öğrenme yaklaşımının yaratıcı düşünme becerisine etkisi, İlköğretim- Online, 4(1), 42–52.
• http://ilkogretim-online.org.tr/vol4say1/v04s01m4.pdf 15.12.08’de alındı.
• Yavuz, K.E. (2001). Eğitim-öğretimde çoklu zekâ teorisi ve uygulamaları. Özel Ceceli Okulları. Eğitim Dizisi–1, Ankara.