MODIFICATION TO CUSTODY

Yıl 2022, , 190 - 205, 30.06.2022

Mehmet Akçaal

https://doi.org/10.21492/inuhfd.1056438

Cited By: 2

Öz

Custody is a type of legal representation. The issue of who will have the right of custody may vary according to different possibilities. However, the right of custody, as a rule, belongs to both parents who are married to each other. One of the most important issues that arise, especially in case of divorce, is determination of who will have custody. Once this is determined, new substantial change in circumstances may occur. For example, mother or father may marry someone else, move to another place, die, or fail to fulfill personal relationship arrangement. In such a case, judge has authority to adapt to changing conditions in terms of child custody, personal relationship and child support within the scope of divorce provision. Thus, it is possible to change the person who has custody. Judge may decide on it at request or ex officio. In order to change custody, a new phenomenon that has arisen must necessitate it. More importantly, best interests of child must necessitate it. This is because main criterion for such a request is the best interests of the child. This approach is also compatible with the principle of priority of the best interests of the child.

Anahtar Kelimeler

Custody, The Best Interest of the Child, Withdrawal of Custody, Divorce, Deposit the Custody

VELÂYETİN DEĞİŞTİRİLMESİ

Öz

Velâyet, bir kanunî temsilcilik türüdür. Velâyet hakkının kime ait olacağı hususu farklı ihtimallere göre değişiklik gösterebilir. Ama, velâyet hakkı kural olarak birbiriyle evli ana ve babaya aittir. Buna ilişkin özellikle boşanma halinde ortaya çıkan en önemli meselelerden biri, velâyetin kime ait olacağının belirlenmesidir. Bu belirlendikten sonra ise yeni olgular meydana gelebilir. Meselâ, ana veya baba başkasıyla evlenebilir, başka bir yere gidebilir, ölebilir veya kişisel ilişki düzenlemesini yerine getirmeyebilir. İşte, böyle bir durumda hâkim boşanma hükmü kapsamında çocukla ilgili olarak velâyet, kişisel ilişki ve iştirak nafakası bakımından değişen şartlara uydurma yetkisine sahiptir. Böylece, velâyetin kendisine bırakıldığı kimsenin değiştirilmesi mümkündür. Bu, ana ve babadan birinin istemi üzerine gerçekleşebileceği gibi, hâkim de kendiliğinden velâyetin değiştirilmesine karar verebilir. Velâyetin değiştirilmesi için ortaya çıkan yeni bir olgunun bunu zorunlu kılması şarttır. Ama, daha önemlisi çocuğun üstün menfaatinin bunu gerekli kılmasıdır. Çünkü, böyle bir istem bakımından esas belirleyici olan ölçüt çocuğun üstün menfaatidir. Bu yaklaşım, çocuğun menfaatinin önceliği ilkesiyle de uyumludur.

Anahtar Kelimeler

Velâyet, Çocuğun Üstün Menfaati, Velâyetin Kaldırılması, Boşanma, Velâyetin Tevdii

Kaynakça

• AFFOLTER, Kurt/VOGEL, Urs: Berner Kommentar, Die elterliche Sorge /der Kindesschutz, Art. 296-317 ZGB Das Kindesvermögen, Art. 318-327 ZGB Minderjährige unter Vormundschaft, Art. 327a-327c ZGB (BK-AFFOLTER /VOGEL), Bern 2016.
• AKINTÜRK, Turgut/ATEŞ, Derya: Türk Medenî Hukuku, Aile Hukuku (Aile), C.2, 2.B., Beta Yayınları, İstanbul 2018.
• AKINTÜRK, Turgut/ATEŞ, Derya: Medenî Hukuk (Medenî), 25. Baskı, Beta Yayınları, İstanbul 2019.
• AKKURT, Sinan Sami/ERDOĞAN, Kemal/TOKAT, Hüseyin: Medenî Hukuk Temel Bilgiler, Seçkin Yyn, Ankara 2021.
• AKYÜZ, Emine: Çocuk Hukuku, Çocukların Hakları ve Korunması (Çocuk), 8. Baskı, Pegem Yayıncılık, Ankara 2021.
• AKYÜZ, Emine: Velayet Hakkının Kaldırılması (Velayet), Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 25(1), 1993, s.11-26.
• ARAT, Ayşe: “Medeni Kanun’da Velayetin Kaldırılması Tedbiri ve Bu Tedbirin Uygulanması”, Maltepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Derigisi, 11(2), 2012, s.275-296.
• BAKTIR ÇETİNER, Selma: Velayet Hukuku (Velayet), Yetkin Yayınları, Ankara 2000.
• BAKTIR ÇETİNER, Selma: Velayet Müessesinin Tarihi Gelişimi ve Hukuki Niteliği (Müessese), Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Prof. Dr. Şeref ERTAŞ’a Armağan, 19(Özel Sayı), 2017, s.25-46.
• BAYGIN, Cem: Soybağı Hukuku, On İki Levha Yayınları, İstanbul 2010.
• BREITSCHMID, Peter: Handkommentar zum Schweizer Privatrecht (CHK-BREITSCHMIDT), 3. Auf., Zürich / Basel / Genf 2016.
• CANTIENI, Linus/VETTERLİ, Rolf: Kurzkommentar, Schwerizches Zivilgesetzbuch (KUKO ZGB-CANTIENI/VETTERLI), 2. Auf., Basel 2017.
• CEYLAN, Ebru: Türk ve İsviçre Hukukunda Velayet Hakkı ve Hukuki Sonuçları (Velayet), Leges Yyn, İstanbul 2019.
• CEYLAN, Ebru: Türk Medeni Kanunu’nda Çocuğun Korunmasıyla İlgili Güncel Yargıtay Kararlarının Değerlendirilmesi (Çocuk), Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Prof. Dr. Şeref ERTAŞ’a Armağan, 19(Özel Sayı), 2017, s.349-375.
• ÇELİK, Cemil: “Velayetin Kaldırılması”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 54(1), 2004, s.54-108.
• DURAL, Mustafa/ÖĞÜZ, Tufan/GÜMÜŞ, Mustafa Alper: Türk Özel Hukuku, C. 3, Aile Hukuku, 15. Baskı, (Filiz Yayınları), İstanbul 2020.
• ER KIDAK, Tansu: Türk Medeni Kanununa Göre Velayetin Belirlenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir 2021.
• ERLÜLE, Fulya: “Yargıtay Kararları Çerçevesine Velayetin Kullanılması Kendisine Bırakılmayan Tarafın Çocuğu Ziyaret Hakkı”, İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 9(2), 2018, s.259-284.
• FEYZİOĞLU, Feyzi Necmeddin: Aile Hukuku Dersleri, Fakülteler Matbaası, İstanbul 1971.
• GENÇCAN, Ömer Uğur: Velâyet Hukuku (Velâyet), 2. Baskı, Yetkin Yayınları, Ankara 2020.
• GENÇCAN, Ömer Uğur: 6100 Sayılı HMK Hükümlerine Göre Boşanma Tazminat ve Nafaka Hukuku (Boşanma), Yetkin Yayınları, Ankara 2013.
• GÖNENSAY, A. Samim: Medenî Hukuk, C. 2, Aile Hukuku, İstanbul 1940.
• POLAT, Oğuz/GÜLDOĞAN, Evin: “Uzman Görüşünün Boşanma Davalarında Velayetin Saptanmasındaki Önemi”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 28(118), 2015, s. 243-254.
• HATEMİ, Hüseyin/KALKAN OĞUZTÜRK, Burcu: Aile Hukuku, 2. Baskı, Vedat Yayınları, İstanbul 2013.
• HELVACI, Serap/ERLÜLE, Fulya: Medeni Hukuk, Legal Yayınları, İstanbul 2011.
• KILIÇOĞLU, Ahmet M.: Aile Hukuku (Aile), 4. Baskı, Turhan Yayınları, Ankara 2019.
• KILIÇOĞLU, Ahmet M.: Medeni Hukuk Temel Bilgiler (Medenî), 7. Baskı, Turhan Yayınları, Ankara 2018.
• KÖPRÜLÜ, Bülent/KANETİ, Selim: Aile Hukuku, İstanbul 1986.
• KURU, Baki/ARSLAN, Ramazan/YILMAZ, Ejder: Medenî Usul Hukuku Ders Kitabı, 24. Baskı, Yetkin Yayınları, Ankara 2013.
• MARANTA, Luca: Orell Füssli Kommentar, Schweizerisches Zivilgesetzbuch (OFK-MARANTA), 3. Auf., Zürich 2016.
• ÖCAL APAYDIN, Bahar: “İsviçre Medeni Kanununun Velayete İlişkin Hükümlerinde Değişiklik Yapılması ve Ortak Velayetin Kural Olarak Benimsenmesi”, Bahçeşehir Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 11(145-146), 2016, s.631-658.
• ÖZDEMİR, Hayrunnisa/RUHİ, Ahmet Cemal: Çocuk Hukuku, Adalet Yayınları, Ankara 2012.
• ÖZER TAŞKIN, Özden, “Velayet Hakkının Kullanılması, Velayetin Değiştirilmesi”, Anadolu Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 6(1), 2020, s.239-262.
• ÖZLÜ, Hakkı: Velayetin Kaldırılması, Adil Yayınları, Ankara 2002.
• ÖZTAN, Bilge: Aile Hukuku, 5. Baskı, Turhan Yayınları, Ankara 2004.
• PEKCANITEZ, Hakan/ATALAY, Oğuz/ÖZEKES, Muhammet: Medenî Usûl Hukuku Temel Bilgiler, 6. Baskı, Yetkin Yayınları, Ankara 2013.
• SCHWENZER, Ingeborg/COTTIER, Michelle: Basler Kommentar, Zivilgesetzbuch I, Art. 1-456 ZGB (BSK ZGB I-SCHWENZER/COTTIER), 6. Auf., Basel 2018.
• TEKİNAY, Selâhattin Sulhi: Türk Aile Hukuku, İstanbul 1966.
• USTA, Sevgi: Çocuk Hakları ve Velayet, On İki Levha Yayınları, İstanbul 2012.
• VELİDEDEOĞLU, Hıfzı Veldet: Türk Medenî Hukuku, 3. Baskı, İstanbul 1963.
• YILDIRIM, Abdülkerim: Aile Hukuku, Ankara 2014.
• ZEVKLİLER, Aydın/ERTAŞ, Şeref/HAVUTÇU, Ayşe/ACABEY, M.Beşir/GÜRPINAR, Damla: Medenî Hukuk (Temel Bilgiler), 10. Baskı, Turhan Yayınları, Ankara 2018.
• ZEYTİN, Zafer/ERGÜN, Ömer: Türk Medeni Hukuku, 4. Baskı, Seçkin Yayınları, Ankara 2018.