BELİRLİ SÜRELİ KONUT VE ÇATILI İŞYERİ KİRA SÖZLEŞMELERİNİN KİRAYA VEREN TARAFINDAN BİLDİRİM YOLUYLA SONA ERDİRİLMESİNDE ON YILLIK UZAMA SÜRESİ (TBK md. 347 f.1)

Yıl 2017, Cilt: 8 Sayı: 2, 137 - 158, 31.12.2017

Tuba Birinci Uzun

https://doi.org/10.21492/inuhfd.331566

Cited By: 1

Öz

Konut ve çatılı işyeri kira sözleşmelerinin bildirim yoluyla sona ermesi 6098 sayılı
Türk Borçlar Kanunu’nun 347. maddesinde düzenlenmiştir. Bu maddenin birinci fıkrası,
belirli süreli konut ve çatılı işyeri kira sözleşmelerinin sona ermesine ilişkindir. Bu hükme
göre, belirli süreli konut ve çatılı işyeri kira sözleşmelerinde, sözleşme süresinin
bitiminden en az on beş gün önce bildirimde bulunarak kiracı, sözleşmeyi sona erdirebilir;
kiraya veren ise sözleşme süresinin bitimine dayanarak sözleşmeyi sona erdiremez. Başka
bir deyişle belirli süreli konut ve çatılı işyeri kira sözleşmelerini bildirim yoluyla sona
erdirme hakkı, kural olarak yalnızca kiracıya aittir. TBK md. 347 f.1 c.3’e göre, “Ancak,
on yıllık uzama süresi sonunda kiraya veren, bu süreyi izleyen her uzama yılının
bitiminden en az üç ay önce bildirimde bulunmak koşuluyla, herhangi bir sebep
göstermeksizin sözleşmeye son verebilir”. Bu düzenleme 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları
Hakkında Kanun’da karşılığı bulunmayan yeni bir düzenlemedir. TBK md. 347 f.1 c.3’te
geçen on yıllık uzama süresi ifadesinden ne anlaşılması gerektiği doktrinde tartışmalı
olduğu gibi, Yargıtay’ın farklı daireleri arasında da görüş birliği bulunmamaktadır.

Anahtar Kelimeler

kira sözleşmesi, konut ve çatılı işyeri, uzama süresi, fesih bildirimi, fesih bildirimi

THE EXTENSION OF TIME FOR TEN YEARS IN THE TERMINATION OF LEASE CONTRACTS OF RESIDENTIAL AND COMMERCIAL PREMISES BY THE LESSOR BY GIVING NOTICE (Turkish Code of Obligations Art.347 parag.1)

Öz

The termination of lease contracts of residential and commercial premises has been regulated in the 347th article of Turkish Code of Obligations numbered 6098. The first paragraph of the article is about the termination of lease contracts of residential and commercial premises concluded for a limited duration. According to the paragraph, by giving fifteen days’ notice before the end of the limited duration, the lessee may terminate a lease contract of the residential and commercial premise. However, depending upon the expiry of the limited duration, the lessor may not terminate the contract. In other words, in principle, only the lessee has right to terminate the lease contract of the residential and commercial premise by giving notice. According to the 3rd sentence of article 347, paragraph 1 of Turkish Code of Obligations, “Solely, the lessor may terminate the contract at the extension of time for ten years by giving at least three months’ notice before the end of each year which follows this time, without any reason”. This is a new regulation that did not exist in the Law on the Rental of Immovable numbered 6570. What should be understood from the phrase “extension of time for ten years” is a controversial subject in the doctrine. Besides, there is not an agreement between the chambers of the Cassation Court about the subject.

Anahtar Kelimeler

lease, residential and commercial premises, extension of time limit, notice of termination, notice of termination

Kaynakça

• ACAR, Faruk: Kira Hukuku Şerhi (TBK m. 299-321), 2. Bası, Beta Yayınları, İstanbul 2015.
• AKGÜN AKAY, Merve: Konut ve Çatılı İşyeri Kira Sözleşmelerine Özgü Sona Erme Sebepleri, 1. Bası, Seçkin Yayıncılık, 1. Bası, Ankara 2017.
• AKINCI, Şahin: “İşyeri Kiralarında Kiracının Korunması Açısından Borçlar Kanunu Tasarısının Bazı Hükümlerinin Değerlendirilmesi”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.57, S.3, s.33-50.
• ATEŞ, Derya: Borçlar Hukuku Sözleşmelerinde Genel Ahlaka Aykırılık, 1. Bası, Turhan Kitabevi, Ankara 2007.
• AYANOĞLU MORALI, Ahu: “Konut ve Çatılı İşyeri Kiralarında Kiraya Verenin TBK m.347 Çerçevesinde Kira Sözleşmesini Bildirim Yoluyla Sona Erdirmesi”, Bahçeşehir Üniversitesi Hukuk Fakültesi Kazancı Hakemli Hukuk Dergisi, C.9, S.103-104, 2013, s.108-131.
• AYDIN, Gülşah Sinem: Kira Sözleşmesinin Genel Hükümlere Göre Sona Ermesi (TBK m.327-333), 1. Bası, On İki Levha Yayınları, İstanbul 2013.
• AYSAL, Mustafa: “Konut ve Çatılı İşyeri Kiralarında Sözleşmenin Sona Ermesi”, Bahçeşehir Üniversitesi Hukuk Fakültesi Kazancı Hakemli Hukuk Dergisi, C.9, S.103-104, 2013, s.183-191.
• BAŞALP, Nilgün: Sorumsuzluk Anlaşmaları, 1. Bası, On İki Levha Yayıncılık, İstanbul 2011.
• BAŞPINAR, Veysel: “Kişilik Hakkı Açısından Kelepçeleme Sözleşmeleri”, Ankara Barosu Dergisi, S.1, 1999, s.19-34.
• BUZ, Vedat: Medeni Hukukta Yenilik Doğuran Haklar, 1. Bası, Yetkin Yayınları, Ankara 2005.
• BURCUOĞLU, Haluk: Uygulama ve Öğretiden Örneklerle Özel Hukukta (Aile-Kira-Borçlar Hukukunun Diğer Bazı Bölümleri) I. Quo Vadis (Nereye) II. Nihayet (TBK.’nun her nedense unutulan hükümleri uygulanmaya başlandı), 1. Bası, Vedat Kitapçılık, İstanbul 2016.
• DAŞLI, Engin: 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu Hükümlerine Göre Kira Sözleşmesinin Feshi, 1. Bası, Aristo Yayıncılık, Erzincan 2017.
• DOĞAN, Murat: “6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’na Göre Konut ve Çatılı İşyeri Kiralarına İlişkin Hükümlerinin Değerlendirmesi”, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, Özel Sayı: 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu Hükümlerinin Değerlendirilmesi Sempozyumu (3-4 Haziran 2011), Prof. Dr. Cevdet Yavuz’a Armağan, 2. Bası, İstanbul 2012, s.499-517.
• EREN, Fikret: Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 19. Bası, Yetkin Yayınları, Ankara 2015. (Genel Hükümler)
• EREN, Fikret: Borçlar Hukuku Özel Hükümler, 1. Bası, Yetkin Yayınları, Ankara 2014. (Özel Hükümler)
• GÖKYAYLA, K. Emre: “İşyeri Kiralarına İlişkin Sözleşmelerin Sona Ermesine Uygulanacak Hükümler”, Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, S.14, 2013, s.149-170. (İşyeri Kiraları)
• GÖKYAYLA, K. Emre: “Konut ve Çatılı İşyeri Kiralarına İlişkin Hükümlerin Uygulama Alanı (TBK m.339)”, Yaşar Üniversitesi Elektronik Dergisi, C.8, Prof. Dr. Aydın Zevkliler’e Armağan Özel Sayısı, 2013, s.1203-1251 (http://journal.yasar.edu.tr/wp-content/uploads/2014/01/6-Emre-G%C3%96KYAYLA+.pdf, 17 Temmuz 2017).
• GÜMÜŞ, Mustafa Alper: “Yeni” 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’na Göre Kira Sözleşmesi (TBK m.299-356), Vedat Kitapçılık, 2. Bası, İstanbul 2012. (Kira Sözleşmesi)
• GÜMÜŞ, Mustafa Alper: Borçlar Hukuku Özel Hükümler C.I, 3. Bası, Vedat Kitapçılık, İstanbul 2013. (Borçlar Özel)
• HATEMİ, Hüseyin: Hukuka ve Ahlaka Aykırılık Kavramı ve Sonuçları, 1. Bası, Sulhi Garan Matbaası, İstanbul 1976.
• İNCEOĞLU, Murat: Kira Hukuku C.II, 1. Baskı, On İki Levha Yayınları, 1. Bası, İstanbul 2014.
• İPEK, Eyüp: “6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu ile Konut ve Çatılı İşyeri Kiralarında Tahliye Sebeplerine İlişkin Getirilen Yenilikler”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, S.102, 2012, s.59-92.
• KOCAYUSUFPAŞAOĞLU, Necip: Borçlar Hukukuna Giriş, Hukuki İşlem, Sözleşme (KOCAYUSUFPAŞAOĞLU/HATEMİ/SEROZAN/ARPACI, Borçlar Hukuku Genel Bölüm, Birinci Cilt), 6. Bası, Filiz Kitabevi, İstanbul 2014.
• OĞUZMAN, Kemal/ÖZ, Turgut: Borçlar Hukuku Genel Hükümler C.I, 10. Bası, Vedat Kitapçılık, İstanbul 2012.
• SELİÇİ, Özer: Borçlar Kanununa Göre Sözleşmeden Doğan Sürekli Borç İlişkilerinin Sona Ermesi, 1. Bası, Fakülteler Matbaası, İstanbul 1976.
• TANDOĞAN, Haluk: Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri C.I/2, 4. Bası, Vedat Kitapçılık, İstanbul 2008.
• TÜRKMEN, Ahmet: “6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun Kira Sözleşmesine İlişkin Yürürlüğü Ertelenen Hükümlerin Değerlendirilmesi”, Ankara Barosu Dergisi, S.1, 2015, s.341-368.
• URAL ÇINAR, Nihal: Türk Borçlar Kanunu’nda Düzenlenen Kira Sözleşmelerinde Kira Bedelinin Ödenmemesi ve Hukuki Sonuçları, 1. Bası, On İki Levha Yayınları, İstanbul 2014.
• YAVUZ, Cevdet: Türk Borçlar Hukuku Özel Hükümler, 10. Bası, Beta Yayınları, İstanbul 2014.
• YAVUZ, Nihat: 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun Getirdiği Değişiklikler ve Yenilikler (Genel Hükümler-Özel Hükümler), 3. Bası, Adalet Yayınevi, Ankara 2012.
• YILMAZ, Ejder: Hukuk Sözlüğü, 10. Bası, Yetkin Yayınları, Ankara 2011.
• ZEVKLİLER, Aydın / GÖKYAYLA, K. Emre: Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri, 15. Bası, Turhan Kitabevi, Ankara 2015.